Πόσο αστείο και συνάμα τραγικό είναι να κάνεις προ εκλογική εκστρατεία με όρους… 2015.

Να βρίσκεσαι στο 2023, να έχουν περάσει απανωτές κρίσεις, η χώρα να χρειάζεται μεγάλες τομές και τα κόμματα να κάνουν καμπάνιες με το βλέμμα στο «βρόμικο» 2015.

Αλλαγή θέλουν οι ψηφοφόροι αλλά δεν ξέρουν εάν υπάρχει κάποιος να την προσφέρει.

Οκτώ χρόνια μετά και το πολιτικό σύστημα μοιάζει να μην έχει μάθει από τα λάθη του.

Βεβαίως κάποιοι ωφελούνται από την παρελθοντολογία.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έπιασε την ασίστ που του έριξε ο  Βαρουφάκης για τις κλειστές τράπεζες και το σχέδιο «Δήμητρα» και θα την… ξεκοκκαλίσει μέχρι την 21η   Μαΐου.

Κορόιδο είναι να αφήσει τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη θυμίζοντας στους Έλληνες τα κλειστά ΑΤΜ και τον κίνδυνο της χρεοκοπίας του 2015;

Κορόιδο είναι να μην παίζουν από το πρωί ως το βράδυ εικόνες από την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δηλώσεις    Τσίπρα πριν και μετά το δημοψήφισμα και τον Γιάνη   Βαρουφάκη σε πρώτο πλάνο;

Τεράστια τα πολιτικά οφέλη για τη ΝΔ, ζημιά για τον Αλέξη Τσίπρα και φυσικά μια «πονηρή» διαφημιστική εκστρατεία από το ΜέΡΑ 25 που ακούγεται όλη μέρα και θα κερδίσει τις αντισυστημικές ψήφους.

Έχει, όμως, ανάγκη η χώρα από πολιτικούς τακτικισμούς με όρους παρελθόντος;

Είναι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα τόσο ισχυρή και οργανωμένη ώστε να αφήσει τα πραγματικά ζητήματα που θα πρέπει να μας απασχολούν όλους και να καταπιάνεται με τις «τρέλες» των εθνικών νομισμάτων και των σχεδίων για… μπουρλότο στις τράπεζες;

Απομένουν σχεδόν 18 μέρες από την πρώτη κάλπη η   οποία πιθανότατα θα οδηγήσει και σε μια δεύτερη.

Ακούσαμε κάτι για τα προγράμματα των κομμάτων;

Στα τηλεπαράθυρα και στις ομιλίες των αρχηγών υπάρχουν ουσιαστικά σχέδια κι όχι υποσχέσεις χωρίς    αντίκρισμα;

Δεν μιλάμε για τα Τέμπη, τα ξεχάσαμε. Κι όχι μόνο το γεγονός ότι 57 νεκροί ζητούν δικαίωση. Αλλά για το πώς θα φτιάξουμε αυτή τη χώρα του «ό,τι να’ ναι», ένα σοβαρό, οργανωμένο κράτος που δεν θα σκοτώνει τα παιδιά της.

Δεν μιλάμε για τα διαλυμένα νοσοκομεία, κυρίως της περιφέρειας, παρ’ ότι περάσαμε μια τεράστια υγειονομική    πανδημία.   Σοβαρές ελλείψεις σε γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό, μισθοί πείνας για τους «ήρωες» του ΕΣΥ, νοσοκομεία παλιά, κακοσυντηρημένα, ράντζα στους  διαδρόμους.

Μιλάμε γι’ αυτά;

Μιλάμε για την παιδεία που πάει από το κακό στο χειρότερο; Για παιδιά αμόρφωτα, για βιβλία άλλων εποχών, για δασκάλους που δεν μπορούν να εμπνεύσουν, για         πανεπιστήμια μπάχαλο; Ούτε γι’ αυτά μιλάμε.

Άραγε ακούσαμε τίποτε για την Ελληνική Αστυνομία και τον πραγματικό εκδημοκρατισμό της; Όχι αστυνομικοί λαμόγια, έμποροι ναρκωτικών, μπράβοι της νύχτας, τσιλιαδόροι παράνομων και μέλη της μαφίας της νύχτας.

Ούτε φυσικά αστυνομικοί – μπάτσοι που δέρνουν ό,τι δεν γουστάρουν και πετάνε δακρυγόνα με το κιλό ακόμη και σε κλειστούς χώρους διακινδυνεύοντας τη ζωή  aνθρώπων.

Δεν μιλάμε για τη διαφθορά στο δημόσιο, για κρατικούς υπαλλήλους κανονικούς κλέφτες, για το «γρηγορόσημο» του Σημίτη το οποίο συναντούμε ακόμη και σήμερα.

Δεν μιλάμε για ξεκάθαρες διαδικασίες στις δημόσιες συμβάσεις, για ελέγχους πραγματικούς στην αγορά, για παραδειγματική τιμωρία των επίορκων, για κάθαρση του πολιτικού  προσωπικού.

Δεν μιλάμε για την ακρίβεια που τσακίζει τα νοικοκυριά. Δεν μιλάμε για εργαζόμενους – φτωχούς με αμοιβές 700 και 800 ευρώ και με ενοίκιο 500 ευρώ το μήνα.

Δεν μιλάμε για τα απογοητευμένα νιάτα, για τα παιδιά των 17 ετών που θα ψηφίσουν για μια χώρα στην οποία δεν έχουν μέλλον.

Φάτε λοιπόν «Δήμητρες» και Βαρουφάκηδες. Φάτε   επιστροφή στο παρελθόν και στο 2015.  Φάτε συζήτηση για το ποιος έβαλε τη χώρα στα μνημόνια και ποιος την έβγαλε, λες κι αυτό είναι το ζητούμενο για την επιλογή μας στην κάλπη.  Φάτε υποσχέσεις που ποτέ δεν θα υλοποιηθούν και προγράμματα που δεν μπορούν να προσαρμοστούν στις  ανάγκες της σημερινής κοινωνίας.

Και φάτε αντιπαραθέσεις περί όνου σκιάς για ανούσια ντιμπέιτ και για κόμματα που προσπαθούν να αποδείξουν πιο έχει το… μεγαλύτερο ηθικό πλεονέκτημα.

Μια από τα ίδια, επομένως, και σε αυτές τις εκλογές. Μην έχετε ελπίδα ότι θα αλλάξει κάτι στη δημόσια σφαίρα.

Ο Σουν Τζου είχε γράψει: «Καθώς οι φωνές δεν μπορούν να ακουσθούν στη μάχη, τύμπανα και τρομπέτες χρησιμοποιούνται. Και καθώς οι στρατιώτες δεν μπορούν να δουν καθαρά, σημαίες, φανταχτερές στολές και λάβαρα χρησιμοποιούνται».

Στο εκλογικό πόλεμο οι φανταχτερές στολές και τα λάβαρα των πολιτικών, τα… καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς, κρύβουν την πραγματική συζήτηση.

Την αλλαγή που ζητά ο κόσμος για την πατρίδα του.

Του Β. Κανέλλη