Παρουσίαση του πρώτου βιβλίου του φιλόλογου και δημοσιογράφου, Φίλιππου Ζάχαρη με τίτλο «Ευκαιρίες ζωής» θα πραγματοποιηθεί στο Adagio την Δευτέρα του Πάσχα 21 Απριλίου στις 19.00

Στην παρουσίαση θα μιλήσουν:

Μανώλης Μιτάκης, βιομηχανικός φαρμακοποιός – συγγραφέας

Γιώργος Παπαγεωργίου, συγκοινωνιολόγος, Sales Director at Sarantis Group

Προλογίζει η Έλενα Σκούρα – εκπαιδευτικός

Χαιρετισμός: Σωτήρης Τριανταφύλλου – δημοσιογράφος/Πρόεδρος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ).

Η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου έγινε στην Θεσσαλονίκη στην αίθουσα της  Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας – Θράκης το Σάββατο 5 Απριλίου.

Οι «Ευκαιρίες ζωής» είναι μια συλλογή επιλεγμένων κειμένων, που όπως δηλώνει ο συγγραφέας «…απευθύνονται σε εκείνους τους ανθρώπους που επιθυμούν να αναζητήσουν τα χαμένα νοήματα του παρελθόντος ώστε να λειτουργήσουν ως πέρασμα σε μια “νέα” ζωή μέσα από τη δεινότητα που προσφέρει η ίδια η Ύπαρξη… Αν το πόνημα αυτό αποτελέσει μια ώθηση στη γονιμοποιό σκέψη, αν οι λέξεις μπορέσουν να ανανοηματοδοτήσουν τη σημερινή φτωχή από ιδέες και αξίες ζωή, τότε το στοίχημα να βρει πρόσφορο έδαφος θα έχει κερδηθεί».

Μπορείτε να ζητήσετε το βιβλίο από κάθε βιβλιοπωλείο, φυσικό ή ηλεκτρονικό, καθώς και από την παρακάτω επίσημη σελίδα του στο site των Εκδόσεων «Αποστακτήριο».

https://www.apostaktirio-books.gr/product/ευκαιρίες-ζωής/

Σύντομο βιογραφικό

Ο Φίλιππος Ζάχαρης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1964 και φοίτησε στο Γυμνάσιο και το Λύκειο της Ελληνογαλλικής Σχολής Πειραιά. Είναι πτυχιούχος της Γερμανικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε επί χρόνια ως δημοσιογράφος, παράλληλα με την διδασκαλία της γερμανικής γλώσσας και τις μεταφράσεις.

Ξεκίνησε τη δημοσιογραφία το 1996 ως συνεργάτης ημερήσιων περιφερειακών εφημερίδων με πολιτική – κοινωνική αρθρογραφία και θέματα γύρω από την Ευρώπη και ιδιαίτερα τις γερμανόφωνες χώρες. Από το 2003 ως το 2012 εργάστηκε ως επικεφαλής του γραφείου Τύπου του Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών εφημερίδων (Σ.Η.Π.Ε).

Τη διετία 2007 – 2009 διετέλεσε αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας πανελλαδικής εφημερίδας “Σκρίπ”. Από το 2012 μέχρι σήμερα συνεργάζεται με γερμανόφωνα μέσα (Αυστριακό Πρακτορείο Ειδήσεων «APA» – γερμανικά έντυπα) καθώς και με ημερήσιες περιφερειακές εφημερίδες, στα Χανιά (Χανιώτικα Νέα), τη Μυτιλήνη (Δημοκράτης), την Καλαμάτα (Ελευθερία) και την Ρόδο (Ροδιακή).

Εργάζεται επίσης στο μεγάλης εμβέλειας ιατρικό Portal iatronet.gr από το 2014 ως δημοσιογράφος – διαχειριστής του forum “To Βήμα του Ασθενή”.

Ασχολείται επί πολλά χρόνια με τη φιλοσοφία και την κοινωνιολογία. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού Ηλεκτρονικού Τύπου – Ε.Σ.Π.Η.Τ και της Ένωσης Ξένων Ανταποκριτών.

Το 2017 τού απονεμήθηκε από την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων το βραβείο «Κωνσταντίνος Καλλιγάς» για την ποιότητα της δημοσιογραφικής του εργασίας και την πολύχρονη προσπάθειά του υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

Είναι γεγονός ότι η αυτοκινητοβιομηχανία έχει πάρει το δρόμο του εξηλεκτρισμού. Είτε πρόκειται για ηλεκτρικά αυτοκίνητα, είτε για υβριδικά κάθε είδους, όλα έχουν κάτι κοινό: Μεγαλύτερες ή μικρότερες μπαταρίες. Και αυτό οδηγεί σε ένα μακροπρόθεσμο πρόβλημα: Τι θα συμβεί σε αυτή τη μπαταρία όταν τελειώσει ο κύκλος ζωής του αυτοκινήτου;

Η απάντηση θα έπρεπε να είναι η ανακύκλωση, αλλά οι σημερινές μέθοδοι εκπέμπουν μεγάλες ποσότητες αποβλήτων και δεν επιτρέπουν την ανάκτηση όλου του λιθίου και άλλων συστατικών της μπαταρίας. Ωστόσο, Κινέζοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι βρήκαν το κλειδί για την ανάκτηση του 99,99% του λιθίου των μπαταριών. Και το μυστικό συστατικό είναι κάτι που υπάρχει στα πρωτεϊνικά ροφήματα που καταναλώνουμε για να αποκτήσουμε μυϊκή μάζα: Η γλυκίνη.

Η εξάρτησή μας από τις μπαταρίες λιθίου είναι προφανής. Πολυάριθμες συσκευές τις έχουν ως πηγή ενέργειας. Ωστόσο στην περίπτωση των ηλεκτρικών οχημάτων, η ποσότητα του λιθίου που απαιτείται είναι πολύ μεγαλύτερη. Αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που προκάλεσε τον τετραπλασιασμό της παγκόσμιας παραγωγής λιθίου μεταξύ 2010 και 2022. Για την ανακύκλωση των μπαταριών απαιτείται πολύς χρόνος για να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Αρχικά πρέπει να απενεργοποιηθούν εντελώς πριν τις μεταχειριστούμε με ασφάλεια και στη συνέχεια χρησιμοποιούνται δύο  εναλλακτικές μέθοδοι:

1. Υδρομεταλλουργία: Με τη βοήθεια οξέων, τα μέταλλα διαλύονται σε μια διαδικασία γνωστή ως έκπλυση. Μπορούμε να λάβουμε τόσο το λίθιο όσο και το νικέλιο / κοβάλτιο και εκτιμάται ότι το 99% αυτών είναι κατάλληλα για νέες μπαταρίες.
2. Πυρομεταλλουργία: Χρησιμοποιώντας φούρνους στους 1.500 βαθμούς Κελσίου, τα συστατικά λιώνουν και διαχωρίζονται το κοβάλτιο, το νικέλιο και ο χαλκός, αφενός και τα υπόλοιπα συστατικά (αλουμίνιο, λίθιο και μαγγάνιο) αφετέρου. Για την ανάκτηση του λιθίου, μετά την πυρομεταλλουργία, πρέπει να γίνει μια διαδικασία υδρομεταλλουργίας.

Το μειονέκτημα στην περίπτωση της υδρομεταλλουργίας, είναι ότι η χρήση οξέων είναι πολύ ρυπογόνος και πρέπει να γίνεται διαχείριση των υγρών αποβλήτων. Επιπλέον, απαιτείται πολύς χρόνος για την αποσύνθεση και τον διαχωρισμό των στοιχείων. Στην πυρομεταλλουργία, αν και η διαδικασία είναι ταχύτερη, παράγονται μεγάλες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα που εκπέμπονται στην ατμόσφαιρα και καταναλώνεται πολλή ενέργεια.

Είναι απαραίτητο να βρεθούν πιο βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις και σε αυτό το σημείο έρχεται στο προσκήνιο η γλυκίνη. Ερευνητές από το South Central University of Changsha, το University of Guizhou και το National Research Center for Advanced Energy Storage Engineering Materials βρήκαν έναν τρόπο να ανακυκλώνουν το 99,9% των υλικών μιας μπαταρίας με λιγότερο ρυπογόνο τρόπο. Στη μελέτη τους εξηγούν πώς η γλυκίνη, η οποία είναι ένα αμινοξύ που βρίσκεται στις πρωτεΐνες, μπορεί να επιτύχει μια αποτελεσματική ανάκτηση 99,99% λιθίου, 96,86% νικελίου, 92,35% χαλκού και 90,59% μαγγανίου σε μπαταρίες.

Οι ερευνητές διευκρινίζουν ότι το κλειδί είναι η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας ομαλής έκπλυσης. Η αλλαγή των «σκληρών» οξέων που χρησιμοποιούνται συνήθως στην ανακύκλωση μπαταριών, με διαλύματα ουδέτερου pH με γλυκίνη, επιτρέπει την αποσύνθεση των υλικών της παλιάς μπαταρίας για να ανακτηθούν αργότερα τα στοιχεία που ενδιαφέρουν για επαναχρησιμοποίηση σε νέο εξοπλισμό.

Όταν οι χρησιμοποιημένες μπαταρίες έρχονται σε επαφή με διάλυμα άλατος σιδήρου, οξαλικού νατρίου και υγρής γλυκίνης, σχηματίζεται πάνω τους ένα στρώμα σιδήρου που παίζει το ρόλο της ανόδου, ενώ το υλικό της μπαταρίας που ανακυκλώνεται λειτουργεί ως κάθοδος. Αυτή η χημική διάταξη δρομολογεί μια διαδικασία που αποσυνθέτει τη δομή της μπαταρίας, διευκολύνοντας την ανεξάρτητη διάλυση του λιθίου, του νικελίου, του κοβαλτίου και του μαγγανίου. Επιπλέον, η ομάδα διαβεβαιώνει ότι πρόκειται για μια γρήγορη διαδικασία: Μόλις 15 λεπτά.

Στη μελέτη υποστηρίζεται ότι πρόκειται για μια φθηνότερη διαδικασία, πιο ενεργειακά αποδοτική και με λιγότερες εκπομπές ρύπων από τις παραδοσιακές μεθόδους υδρομεταλλουργίας που χρησιμοποιούν οξύ ή αμμωνία. Αυτό φυσικά είναι κάτι που έχει δοκιμαστεί στο εργαστήριο και θα πρέπει να φανεί και σε ένα πραγματικό σενάριο. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η ανακύκλωση φαίνεται να είναι το κλειδί για να προχωρήσει ο εξηλεκτρισμός της αυτοκινητοβιομηχανίας χωρίς να καταφύγουμε σε αύξηση της εκμετάλλευσης των ορυχείων λιθίου.

Να αναφέρουμε εδώ ότι πριν από λίγες εβδομάδες, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Stanford δημοσίευσαν μια μελέτη στην οποία συνέκριναν τα οφέλη της ανακύκλωσης των μπαταριών ιόντων λιθίου σε σχέση με την εξόρυξη νέων υλικών. Συνοπτικά:

• Εκπέμπονται μεταξύ 58% και 81% λιγότερα αέρια του θερμοκηπίου.
• Χρησιμοποιείται μεταξύ 72% και 88% λιγότερο νερό.
• Χρησιμοποιείται 77% έως 89% λιγότερη ενέργεια.
• Εκπέμπεται επίσης λιγότερη αιθάλη και θείο.

Είναι λοιπόν σαφές ότι, όπως ακριβώς υπάρχει ένας αγώνας δρόμου για την ηλεκτροκίνηση, υπάρχει επίσης μια ενεργή έρευνα για τον τρόπο επαναχρησιμοποίησης των υλικών των μπαταριών που δεν είναι πλέον χρήσιμες, αλλά τα υλικά τους μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή μπαταριών σε νέα αυτοκίνητα.

Βασίλης Μαθιουδάκης

bill.mathioudakis@gmail.com

Κι έκατσα πάνω στο σκαμνάκι που ανήκε κάποτε  στον παππού .    Γρήγορες εικόνες από παλιές ,ωραίες ,γιορτινές στιγμές χορό τρελό έστησαν μπροστά μου.

Με είδα πιτσιρίκι ανάμεσα σε συγγενείς να προσπαθώ να τσιμπήσω κι εγώ λίγο από την περιβόητη πετσούλα του πασχαλινού οβελία .

Όσο όμως κι αν έφερνα σβούρες σπάνια τα κατάφερνα.

Με είδα να σουλατσάρω με τα καλά μου τα λουστρίνια μέσα στην κουζίνα και να γεμίζουν τα ρουθούνια μου αρώματα .

Με παρατήρησα εκεί που έσπρωχνα για πλάκα τα ξαδέλφια μου για να μην προλάβουν το πιο γερό , κόκκινο αυγό ,αυτό που με το παιδικό μου μυαλό θα μου έφερνε μονάχα νίκες .

Κι έστρεψα το βλέμμα μου στην αυλή την άδεια πια .

Με πιάνουν για λίγο τα κλάματα για όλους εκείνους που δεν θα βρεθούν πια στο πασχαλινό τραπέζι μαζί μας αφού αναχώρησαν για το τελευταίο τους ταξίδι .

Το τώρα όμως με σκουντάει σαν να μου λέει η ζωή συνεχίζεται .  Χαμογελώ πίκρα …

Καλό Πάσχα σε όλους με υγεία .