Όπως γράφει ο αείμνηστος Γιάννης Βαρδακουλάς «…στα παλαιά ακόμη χρόνια έχουν καθιερωθεί περίοδοι ψυχαγωγικών εκδηλώσεων, που συμβάλλουν παράλληλα στην τόνωση της κοινωνικότητάς μας.
Στις εκδηλώσεις αυτές περιλαμβάνονται οι «Αποκριές» και τα «Κούλουμα». Οι γιορτινές αυτές ημέρες έχουν, λένε, την αφετηρία τους από την αρχαιότητα».
Σε άλλο απόσπασμα του βιβλίου του αναφέρει: «Κατά τη διάρκεια του Τριωδίου, ο Σύλλογος της Νεολαίας Ναυπάκτου διοργάνωνε τον αποκριάτικο χορό, με τα έσοδα διατιθέμενα για κάποιο κοινωφελή σκοπό, παλαιότερα στην αίθουσα του Ρεπόπουλου -στη γωνία σήμερα των οδών Ευθ. Πλαστήρα και Βαρδακουλά, κι’ αργότερα, μετά το 1935 στην αίθουσα του καφενείου Αποστόλου, στην Ψανή.
Οι νέοι και οι νέες επισκέπτονταν τη σχολή του Κώστα Καραγεωργόπουλου, που στεγάζεταν στην αίθουσα Ρεπόπουλου, για την εκμάθηση των «ευρωπαϊκών» χορών έναντι φυσικά αμοιβής».
«…Ένα κλίμα ομαδικής ζωής και αγάπης και αλληλεγγύης επέστρεφε όλη την πόλη μας και τις συντροφιές, που έκανε να ξεχαστούν βάσανα της καθημερινότητας και διενέξεις.
Εκεί προς το χάραμα άρχιζε η «μπατουνάδα» με προπορευόμενα τα όργανα και πίσω τη συντροφιά, που εννοούσε να ξημερώσει διασκεδάζοντας.
Το απόγευμα μεγάλοι και μικροί έδιναν κι’ έπαιρναν με τις μεταμφιέσεις, ομαδικές και ατομικές. Καθιερωμένη ήταν η «Καμήλα», που ετοίμαζε η οικογένεια Μπετχαβά, ο μακαρίτης ο Γιώργος Κολοβός με τη μακαρονάδα του σε «δοχείο της νυκτός» και ο ανεπανάληπτος Τσέλιος, που μάζευε τα παιδιά, τρύπωνε σε συντροφιές κι’ έδινε το παράγγελμα να ρίξουν συνήθως λεμονόκουπες, που δεν τον έθιγαν, ενώ αυτός διέφευγε για άλλη συντροφιά κι αυτά ακολουθούσαν».

«…Θυμάμαι μιαν εκδήλωση αποκριάτικη, τη χρονιά που η Ιταλία του Μουσολίνι είχε κηρύξει τον πόλεμο στη δύστυχη Αιθιοπία. Ήμουν μαθητής στο Γυμνάσιο:
Με το τέλος του πρώτου παγκοσμίου πολέμου είχε συσταθεί η Κοινωνία των Εθνών, ως διακρατικό όργανο περιφρούρησης της ειρήνης στον κόσμο. Η ΚΤΕ επιλήφθηκε του πολέμου στην Αιθιοπία. Συνεδρίαζε, συνεδρίαζε, μεγάλα λόγια παρηγορίας προς τον ταλαίπωρο Αβησσυνιακό λαό, αλλά χωρίς καμιά συνέχεια.
Μια ομάδα Ναυπακτίων φοιτητών, συνεπικουρούμενη και από εξωσχολικούς διακωμώδησε το γεγονός με μια πομπή, που διέτρεξε όλη την πόλη.
Προηγείταν ο Χαιλέ Σελασιέ, αυτοκράτορας της Αβησσυνίας, έφιππος σε γάιδαρο, που τον περιέβαλε φρουρά ασφαλείας ξυπόλητων στρατιωτών, μεταξύ των οποίων και εγώ, τυλιγμένοι με άσπρο σεντόνι καθένας και μαυρισμένα τα πόδια και το πρόσωπο. Ακολουθούσε η αίθουσα της ΚΤΕ με τους αντιπροσώπους των κρατών, Αγγλίας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ρωσίας κλπ., που επέβαιναν σε μακρύ κάρο, πάνω στο οποίο είχε στερεωθεί ένα ικανό ξύλινο δάπεδο.
Και οι αντιπρόσωποι εκφωνούσαν τους ανούσιους λόγους τους. Κάθε τόσο σταματούσε η πομπή και οι αντιπρόσωποι τραγουδούσαν χορωδιακά, δίστιχα, από τα οποία θυμάμαι τα επόμενα:
Η Κοινωνία των Εθνών συνεδριάζει εν κάρω…
Χρόνια πολλά σου Χαιλέ και μη φοβάσαι χάρο.
Ενόσω είμαστε εμείς πόλεμος δεν θα γίνει
και μην ακούτε τα σαχλά λόγια του Μουσολίνι!
Μα να του Μουσουλίνι μας χτυπάνε τα κανόνια
που θέλουν τους Αβησσυνούς να φαν’ σα’ μακαρόνια».

Ναύπακτος -πλ. Φαρμάκη 1961 – Επαχτίτικος γάμος





