Ως
την ημερομηνία διεξαγωγής των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, πρώτου και
δεύτερου βαθμού, μεσολαβεί αρκετός χρόνος. Δίνεται έτσι η ευκαιρία ανταλλαγής
σκέψεων γύρω από την πορεία προς τις εκλογές. Ως τώρα οι υποψήφιοι αρχηγοί των
παρατάξεων, κρατούσαν κλειστά τα χαρτιά τους, ως προς τα πρόσωπα που επρόκειτο
να πλαισιώσουν τους συνδυασμούς τους.
Λογικό
γιατί υπάρχει ο κίνδυνος της φθοράς των υποψηφίων από τη μακρόχρονη έκθεση στη
δημοσιότητα. Με τη νέα νομοθεσία εκλογής των Δημοτικών και Περιφερειακών Αρχών,
την αναλογική, σε συνδυασμό με τις αθρόες μετακινήσεις των συμβούλων από
παράταξη σε παράταξη, τα πράγματα αλλάζουν.
Οι
συνδυασμοί πολλαπλασιάζονται. Ο εκλογικός νόμος ευνοεί, όσους έχουν σχετική
απήχηση στην κοινωνία. Από την άλλη όμως «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που φεύγει», για τους συνδυασμούς της
πλειοψηφίας που με την πριμοδότηση, έβγαζαν τη μερίδα του λέοντος σε
συμβούλους.
Όχι
μόνο το λένε αλλά και το πιστεύουν οι περισσότεροι από τις πλειοψηφίες. Άλλοι
είναι έτοιμοι να το καταλάβουν στην κάλπη. Αυτοί βέβαια φεύγουν. Το ερώτημα του
πολίτη είναι ποιοι έρχονται ν’ αντικαταστήσουν αυτούς που αποχαιρετούν την
Αλεξάνδρεια.
Η
πρόβλεψη κυμαίνεται μεταξύ εύκολης και δύσκολης. Από τις συζητήσεις που
γίνονται, αρκετοί αδιαφορούν και δε θέλουν να γνωρίζουν. Γιατί; Στις εκλογές ο
ψηφοφόρος απλά ψηφίζει και φεύγει για το σπίτι του. Ξαναεμφανίζεται ύστερα από
τέσσερα χρόνια ή σε κάποιες άλλες εκλογές.
Πίσω
παραμένουν οι τριάντα ως εξήντα σύμβουλοι. Λέγεται γι’ αυτούς αποφάσισε ο
κυρίαρχος λαός. Επαναλαμβάνεται ανενδοίαστα ο κυρίαρχος λαός. Μια απάντηση που δε χαρακτηρίζεται λάθος. Δεν
είναι όμως και απόλυτα σωστή. Γιατί πριν την απόφαση του κυρίαρχου λαού,
αποφασίζει ο αρχηγός του συνδυασμού ποιοι οι εκλεκτοί του ψηφοδελτίου. Στη
συνέχεια έρχεται ο εκλογικός νόμος της αναλογικής, που παρέχει την ευχέρεια
εκπροσώπησης σε απίθανους.
Ο
εκλογικός νόμος, σε συνδυασμό με όσα καταγγέλλονται για μια αυτοδιοικητική
αρχή, λίγο πριν τη λήξη της θητείας της, ανεξάρτητα αν αυτά ανταποκρίνονται
στην πραγματικότητα, καλλιεργεί την οργή των ψηφοφόρων. Στα έδρανα των
συμβούλων κάθονται μέλη που ποτέ δεν είχαν παρουσία στα κοινά. Άλλα μέλη τα
οποία στο πέρασμά τους από το αξίωμα του αιρετού, δεν άφησαν τις καλύτερες
εντυπώσεις. Έτσι διαμορφώνεται μια αρχή Βαβυλωνίας.
Ας
όψεται το σκάουτινγκ που ψάχνει για φίρμες. Αυτές φέρνουν ψήφους και συχνά
χαρίζουν τη νίκη. Σ’ αυτό το σημείο της επιλογής των υποψηφίων είναι μεγάλη η ευθύνη
του αρχηγού της παράταξης. Δεν είναι υπερβολή να λεχθεί ότι η ευθύνη της
κατάρτισης του ψηφοδελτίου, είναι μεγαλύτερη από αυτή της επίδοσης.
# Δημοσιεύθηκε στην Ηλεκτρονική συνδρομητική εφημερίδα Nafsweek στην
στήλη ΤΟΜΕΣ, που γράφει ο Βασίλης Πολιτόπουλος