«Eαν ο άνθρωπος επιλέγει τις βεβαιότητες, θα καταλήξει στις αμφιβολίες, ενώ αν προτιμήσει να επιλέξει τις αμφιβολίες, θα καταλήξει στις βεβαιότητες». Η χρονιά που έφυγε ήταν γεμάτη από βεβαιότητες που διαψεύστηκαν παταγωδώς.

Για παράδειγμα ουδείς περίμενε μια δεύτερη εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, ειδικά μετά τα όσα ακολούθησαν στο Καπιτώλιο στην προηγούμενη προεδρική εκλογική αναμέτρηση που έφερε τον Μπάιντεν στην εξουσία. Η πλειονότητα του Τύπου και των δημοσκοπικών εταιρειών προέβλεπε (αρχικά) μια άνετη νίκη της Χάρρις, πριν αρχίσουν να μιλάνε για «οριακή νίκη» της υποψήφιας των Δημοκρατικών. Οι εκλογές έγιναν, το αποτέλεσμα είναι γνωστό σε όλους και αρκετοί ειδήμονες κατέληξαν στον «κουβά».

Ομοίως, για να περάσουμε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού και παρά το γεγονός ότι στην Ευρώπη, τόσο ο Τύπος όσο και οι δημοσκοπικές εταιρείες ήταν περισσότερο υποψιασμένοι, η πλειονότητα θεωρούσε βέβαιο πως υπάρχει μεν πρόβλημα με την Ακροδεξιά, τα πράγματα, δε, βρίσκονται υπό έλεγχο.

Ήταν άλλη μια βεβαιότητα που διαψεύστηκε, αρκεί να δει κανείς τ’ αποτελέσματα της ευρωκάλπης και ειδικότερα τι συνέβη -και βρίσκεται ακόμα σ’ εξέλιξη- στη Γαλλία, ενώ σειρά παίρνει σιγά, σιγά και η Γερμανία, όπου οι δημοσκοπήσεις φέρνουν ήδη το ακροδεξιό AfD στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Στο μέτωπο της Ουκρανίας, η βεβαιότητα της ρωσικής πλευράς ότι θα έκανε περίπατο και θα καταλάμβανε το Κίεβο εντός λίγων ημερών, διαψεύδεται εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, από την έναρξη των επιχειρήσεων. Ομοίως διαψεύδεται, η βεβαιότητα της ουκρανικής πλευράς ότι με τη βοήθεια των συμμάχων της Δύσης θα ξεμπέρδευε με τη Ρωσία και θα την ανάγκαζε σε άτακτη υποχώρηση. Η εκλογή Τραμπ καταρρίπτει και τις βεβαιότητες για την αμέριστη υποστήριξη των ΗΠΑ στο Ουκρανικό μέτωπο.

Βεβαιότητες και προπαγάνδα

Στον ελληνικό μικρόκοσμο για πολλούς αποτέλεσε έκπληξη ότι μετά τη Χρυσή Αυγή (στο παρελθόν) και την Ελληνική Λύση, θα βρίσκονταν άλλα δύο κόμματα που κινούνται δεξιότερα της Δεξιάς, τα οποία και θα κατάφερναν να εκλέξουν ευρωβουλευτές. Κι αν η περίπτωση της «Νίκης» συγκέντρωνε κάποιες πιθανότητες ως απόρροια της επιτυχίας της στις εθνικές εκλογές, η «Φωνή Λογικής» της Αφροδίτης Λατινοπούλου ήρθε από το πουθενά να ανατρέψει τα δεδομένα και να εκλέξει την ίδια στην Ευρωβουλή.

Στην κυβέρνηση πάλι, οι βεβαιότητες όπως παρουσιάζονται για σειρά θεμάτων, αποτελούν καθαρή προπαγάνδα. Πάρτε παράδειγμα τις δηλώσεις του υπουργού Υγείας, ο οποίος εμφανίστηκε βέβαιος μόλις χθες ότι η νέα χρονιά θα είναι το έτος «πλήρους αναβάθμισης των υπηρεσιών του ΕΣΥ». Ο κ. Γεωργιάδης υποσχέθηκε καλύτερες υποδομές, περισσότερο προσωπικό και καλύτερο εξοπλισμό. Ειδικά σε ό,τι αφορά το σκέλος του προσωπικού, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν να καταρρίπτουν τις βεβαιότητες του υπουργού.

Κι αυτό επειδή η αναλογία προσλήψεων-αποχωρήσεων παραμένει καθαρά υπέρ της δεύτερης. Το 2023, βάσει απολογιστικών στοιχείων, αποχώρησαν συνολικά 14.621 τακτικοί υπάλληλοι, εκ των οποίων το 22% από το Υπουργείο Υγείας, την ώρα που οι προσλήψεις στο ίδιο υπουργείο αντιστοιχούσαν στο 10% των συνολικών προσλήψεων στο Δημόσιο. Θα καταφέρει ο υπουργός Υγείας να κλείσει το μέτωπο που άνοιξε με κομμάτι του κομματικού ακροατηρίου της ΝΔ, τους ιδιώτες γιατρούς με αφορμή τις εφημερίες στα νοσοκομεία και σειρά άλλων ζητημάτων όπως οι αποζημιώσεις; Χλωμό.

Βεβαιότητες των εκλογών

Αλλά, μιλώντας για την κυβέρνηση, το θέμα ίσως δεν είναι οι βεβαιότητες κάθε υπουργού, αλλά εκείνες του ίδιου του πρωθυπουργού. Που από τη μια εμφανίζεται κάθετος ότι δεν προτίθεται ν’ αλλάξει τον εκλογικό νόμο και από την άλλη, διακριτικά βολιδοσκοπεί τις προθέσεις των πολιτικών του αντιπάλων για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Κι όλα αυτά επειδή οι εκλογικές βεβαιότητες των εθνικών εκλογών του 2023 όσον αφορά τη ΝΔ κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος ένα χρόνο αργότερα, στις ευρωεκλογές.

Μέσα στις βεβαιότητες κινήθηκε για μεγάλο διάστημα και ο ΣΥΡΙΖΑ τη χρονιά που πέρασε. Ο τότε πρόεδρος του κόμματος Στέφανος Κασσελάκης εμφανιζόταν βέβαιος για τη «μεγάλη ανατροπή» στις ευρωεκλογές και την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, αντιθέτως, οι ευρωεκλογές αποτέλεσαν την αρχή του τέλους για τον κ. Κασσελάκη και τη σχέση του με το κόμμα της Κουμουνδούρου. Κι σ’ αυτή την περίπτωση οι εσωκομματικές βεβαιότητες κατέρρευσαν με πάταγο.

Ο «καλός διαχειριστής»

Στο ίδιο μοτίβο κινούνται και οι βεβαιότητες από τους εκπροσώπους της Αριστεράς ότι αυτή μπορεί ν’ αλλάξει τον κόσμο. Το πρόβλημα είναι πως το αφήγημα της Αριστεράς και κυρίως οι τρόποι που επιλέγει να το μεταδώσει στην κοινωνία, διακατέχονται από ένα πνεύμα εμπλουτισμένο με μπόλικη νοσταλγία, αλλά και  ελάχιστη αίσθηση των αναγκών του σήμερα και των εξελίξεων παγκόσμια. Η Αριστερά δείχνει να ξεχνάει ότι απευθύνεται σε μια κοινωνία της οποίας η πλειονότητα είναι μπαϊλντισμένη και κατάκοπη από χρόνια στερήσεων, περικοπών και έλλειψης οράματος για κάτι καλύτερο, γεγονός που σε συνδυασμό με την κυβερνητική εμπειρία της πρώτης φοράς Αριστερά και των συμβιβασμών που επέλεξε να ακολουθήσει, ως ένας άλλος «καλός διαχειριστής», καταλήγει σε αδιέξοδο για την ίδια.

Προσγείωση

Βεβαιότητες εκφράζονται και απ’ το ΠΑΣΟΚ ότι ήρθε η ώρα να ανακτήσουν την πολιτική πρωτοκαθεδρία στη χώρα, έπειτα από σχεδόν 13 χρόνια απαξίωσης και άτακτης υποχώρησης. Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ απολαμβάνει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης επειδή στον ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτόνησαν πολιτικά κι έβγαλαν μόνοι τους τα μάτια τους, δεν φαίνεται να λαμβάνεται υπόψιν σοβαρά από τη Χαριλάου Τρικούπη.

Το έτος που διανύει τις πρώτες μέρες του έχει χαρακτηριστεί ήδη από αναλυτές ως μια χρονιά «αβεβαιότητας», εξαιτίας της ρευστότητας που επικρατεί παγκόσμια στη γεωπολιτική, την οικονομία κλπ. Κατά συνέπεια, οι βεβαιότητες δεν είναι πλέον και πολύ της μόδας.

Εξάλλου, όπως έχει πει ο βρετανός φιλόσοφος, ο Μπέρτραντ Ράσελ, «σε όλα τα θέματα, είναι υγιές, πότε-πότε, να κρεμάς ένα ερωτηματικό στα πράγματα που θεωρείς από καιρό δεδομένα».

Δ.Τ