Σε κάποια βουνά κοντά στο νότιο άκρο της Εύβοιας, το τοπίο έχει κάτι το απόκοσμο και θυμίζει λατομείο από τους δρόμους και τις κομμένες πλαγιές, γεμάτο με ανεμογεννήτριες που βρίσκονται αποσυναρμολογημένες στο έδαφος, και σαπίζουν.
Η «απόσυρση» αιολικών πάρκων που έκλεισαν τον κύκλο ζωής τους είναι ένα ζήτημα που τώρα αρχίζει να αντιμετωπίζει η Ελλάδα, καθώς οι πρώτες άδειες για αιολικά πάρκα δόθηκαν από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και πλέον λήγουν, έχοντας συμπληρώσει την 25ετία για την οποία αδειοδοτήθηκαν.
Σύμφωνα με στοιχεία που παρείχε η ΡΑΕ, από το 2022 μέχρι το 2024 έληξε η άδεια αιολικών πάρκων 501 MW συνολικά σε όλη τη χώρα, ενώ αναμένεται να ακολουθήσουν 202 ΜW το 2025.
Συνολικά, έως το 2030 θα λήξει η άδεια αιολικών πάρκων 1.551 ΜW.

Συνέχιση της λειτουργίας με repowering
Η κατεύθυνση που υπάρχει για τα αιολικά πάρκα που ολοκληρώνουν τον κύκλο ζωής τους είναι η αντικατάσταση των ανεμογεννητριών και η συνέχιση της λειτουργίας τους, το λεγόμενο repowering».
Όταν λήξει η άδεια, αν δεν επεκταθεί, δεν υπάρχει περίπτωση να μη γίνει repowering για πολλούς λόγους. Κατ’ αρχάς, τα πρώτα αιολικά πάρκα είχαν γίνει στις καλύτερες θέσεις από πλευράς αιολικού δυναμικού. Επιπλέον η υποδομή, όπως οι δρόμοι, είναι έτοιμη και η ύπαρξη του αιολικού πάρκου δεδομένη για δύο δεκαετίες – δεν υπάρχουν αντιδράσεις.
Η απεγκατάσταση και διαχείριση των παλιών ανεμογεννητριών δεν είναι απλή υπόθεση. Το 90% της μάζας μιας ανεμογεννήτριας είναι μεταλλικό, άρα ανακυκλώσιμο. Το ίδιο ισχύει και για τον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό της. Το πρόβλημα είναι τα πτερύγια, που είναι κατασκευασμένα από συνθετικά υλικά, όπως αυτά που χρησιμοποιούνται στα σκάφη.
Στη χώρα μας τα παραλαμβάνουν πιστοποιημένες εταιρείες τα θρυμματίζουν και τα κάνουν ένα είδος πέλετ, που διοχετεύεται σε καύση. Μια άλλη εναλλακτική είναι η δημιουργία αστικού εξοπλισμού από αυτά, ένα είδος επαναχρησιμοποίησης.

Το θέμα της διαχείρισης των φτερωτών των ανεμογεννητριών, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η Wind Europe έχει ζητήσει να απαγορευθεί η ταφή των συνθετικών υλικών, κάτι που συμβαίνει κατά κόρον στην Αμερική. Γενικώς υπάρχουν δύο κατευθύνσεις στην έρευνα, για τις νέες τεχνικές ανακύκλωσης και την κατασκευή των νέων φτερωτών με ανακυκλώσιμα υλικά.
Το πρόγραμμα repowering στην Ελλάδα αφορούσε αιολικά πάρκα στη Λήμνο, στη Χίο, στα Ψαρά, στη Σάμο, στην Ικαρία, στην Κάρπαθο, στη νότια Εύβοια και στη Σητεία της Κρήτης.
Όσον αφορά τις ανεμογεννήτριες που «αποσύρθηκαν», μέρος αυτών πωλήθηκε στη δευτερογενή αγορά και έφυγε στο εξωτερικό, είτε για να τοποθετηθούν αλλού με ανανέωση του μηχανισμού τους, ή για να χρησιμοποιηθούν ως ανταλλακτικά.






