Μετά την Ιταλία, τη Γαλλία, την Αυστρία, την Ολλανδία, για να μην θυμηθούμε τα αθροίσματα των παραλλαγών της ακροδεξιάς στις ελληνικές δημοσκοπήσεις, είναι σαφές ότι τα πολιτικά κόμματα που ποντάρουν στον ρατσισμό, στον αυταρχισμό, στην ακύρωση βασικών δικαιωμάτων είναι σε άνοδο στην Ευρώπη, την ώρα που ένας από τους ιδεολογικούς τους ήρωες είναι αυτή τη στιγμή ο ένοικος του Λευκού Οίκου.
Μόνο που όλα αυτά δεν ήρθαν από το πουθενά. Ούτε επειδή οι ψηφοφόροι μεταλλάχτηκαν. Τα κόμματα του «συνταγματικού τόξου» εργάστηκαν σκληρά για να φτάσουμε σε αυτή την κατάσταση. Δυστυχώς!
Εργάστηκαν σκληρά όταν αποξενώθηκαν από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που βλέπουν τη ζωή τους να γίνεται όλο και πιο δύσκολη, που αντιμετωπίζουν την αύξηση του κόστους ζωής, που έχουν όλο και μεγαλύτερη ανασφάλεια, αφήνοντας αυτά τα στρώματα στο έλεος της Ακροδεξιάς και στα ψεύτικα, πλην όμως εύπεπτα, αφηγήματά της.
Όταν αποϊδεολογικοποιούν την πολιτική, την απαξιώνουν περιορίζοντας τη σε μπακαλίστικη λογιστική της τσέπης, και επενδύουν στη μετατροπή της κοινωνίας σε ατομικιστική κοινωνία μειωμένων προσδοκιών και πνευματικά ανοχύρωτη.

CREATOR: gd-jpeg v1.0 (using IJG JPEG v62), quality = 90
Το πραγματικό και κρίσιμο διακύβευμα είναι εάν θα υπάρξουν πολιτικές προτάσεις και προγράμματα που θα εμπνεύσουν τα κοινωνικά κομμάτια που είτε έλκονται από την Ακροδεξιά είτε ψηφίζουν με μισή καρδιά τα συστημικά κόμματα.
Και αυτές οι πολιτικές δεν μπορεί να είναι οι πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, που εντείνουν την κοινωνική ανασφάλεια, δεν μπορεί να είναι οι πολιτικές των παραλλαγών του Ακραίου Κέντρου που αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση τα λαϊκά στρώματα (ακόμη και όταν έχουν τον «δικαιωματισμό» για άλλοθι), δεν μπορεί να είναι οι πολιτικές που αντιγράφουν την Ακροδεξιά.
Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτικές με ορίζοντα τη δημοκρατία, την αναδιανομή, την ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους και την κοινωνική συνοχή.
Πολιτικές που να κάνουν τους ανθρώπους λιγότερο καχύποπτους και κυρίως λιγότερο ανασφαλείς. Πολιτικές που θα ανασυγκροτούν μια αίσθηση συλλογικότητας και αλληλεγγύης που δεν θα αφήνει το ακροδεξιό δηλητήριο να πιάσει τόπο.
Διαφορετικά, απλώς θα παρατηρούμε αμήχανοι το ένα ευνοϊκό για την Ακροδεξιά εκλογικό αποτέλεσμα μετά το άλλο.
Λ. Χ





