Όσοι έχουν εμπλακεί στη διαδικασία της εξεύρεσης υποψηφίων και εν συνεχεία της κατάρτισης ψηφοδελτίων έχουν πολλά να διηγηθούν και όλοι αναγνωρίζουν και προσυπογράφουν ότι η διαδικασία προκαλεί μεγάλο πονοκέφαλο και μοιάζει με Γολγοθά.

Ποιες είναι οι κυριότερες δυσκολίες;

Αναμφίβολα η γενικότερη απαξίωση της πολιτικής και η απογοήτευση των πολιτών αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για κάποιον να ασχοληθεί τόσο ενεργά με την πολιτική, να εκτεθεί δημόσια και να ταυτιστεί με ένα κόμμα ή μια παράταξη.         Δεν είναι εύκολο για κάποιον υποψήφιο να πείσει τον ψηφοφόρο να τον ψηφίσει.

Δύσκολα ο υποψήφιος μπορεί να αντικρούσει και να ξεπεράσει τη διάχυτη  στην κοινωνία αντίληψη « όλοι μια από τα ίδια είστε». Και είναι βέβαιο ότι κανείς δεν θέλει να μπει σε ένα ψηφοδέλτιο και να «πατώσει» σε ψήφους.

Βλέπετε παίζει ρόλο και η κοινωνική «καζούρα».

Στη συνέχεια η δυσκολία μεγαλώνει σε μικρές κοινωνίες λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων. Ιδιαίτερα στη σημερινή οικονομική συγκυρία δύσκολα θα βρεθεί επαγγελματίας να εκτεθεί και να μπει υποψήφιος σε δημοτική παράταξη ακόμα και σε κόμμα. Η πίτα είναι μικρή στις    μικρές κοινωνίες και δεν διακινδυνεύει κάποιος να «στιγματιστεί» και να χάσει πελάτες ή να μπει σε “blacklist” σε περίπτωση που χάσει η παράταξη του.

Επόμενο μεγάλο εμπόδιο, η ποσόστωση 60-40%.

Κι ας υποθέσουμε ότι άνδρες βρίσκονται, τι γίνεται όμως με τις γυναίκες υποψήφιες; Μεγάλος μπελάς και πονοκέφαλος. Πώς και γιατί να πειστεί μια γυναίκα να μπει υποψήφια, αφού γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν έχει πιθανότητες να ψηφιστεί. Κι αυτό φαίνεται από τη σύσταση των δημοτικών συμβουλίων. Ας μην πάμε μακριά, ας δούμε το τελευταίο δημοτικό συμβούλιο μία εκλεγμένη δημοτική σύμβουλος στο σύνολο των 27 συμβούλων κι αυτή έχει σχεδόν ένα χρόνο να εμφανιστεί στο δημοτικό συμβούλιο.

Αντίστοιχη περίπτωση οι γυναίκες πρόεδροι μετρημένες στα δάκτυλα ίσως και του ενός χεριού στο δήμο Ναυπακτίας. Ανάλογα ο νομός Αιτωλοακαρνανίας έχει να δει      βουλευτίνα κάμποσα χρόνια.

Ένα ακόμα εμπόδιο ο μεγάλος αριθμός υποψηφίων που απαιτούνται από το νόμο για την κατάρτιση ψηφοδελτίου. Και πείτε ότι οι υποψήφιοι για το κεντρικό συμβούλιο      βρίσκονται. Τι κάνει ο κάθε συνδυασμός στις υπόλοιπες πολλές κοινότητες, στις περισσότερες εκ των οποίων είναι λιγοστοί οι μόνιμοι κάτοικοι και αυτοί μεγάλης ηλικίας;     Στο κεντρικό ψηφοδέλτιο βέβαια η κατάσταση ζορίζει με τις μονοεδρικές έδρες που πηγαίνουν στον εκλεγμένο  δήμαρχο.

Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και με τις μεγάλες κοινότητες που επίσης ο πρόεδρος βγαίνει από την παράταξη του εκλεγμένου δημάρχου.  Εκεί ο υποψήφιος πρέπει να «ποντάρει» και να «παίξει».

Για το τέλος αφήσαμε το «βέτο» που συχνά μπαίνει.   «Αν έρθει ως υποψήφιος αυτός, θα φύγω εγώ». Γνωστή ατάκα. Πολλές οι κόκκινες γραμμές που μπαίνουν, πολλές φορές όχι μόνο ιδεολογικού περιεχομένου αλλά και ψηφοθηρικού υπολογισμού. «Αν έρθει αυτός, δεν έχω πιθανότητες να βγω εγώ, άρα δεν χωράμε και οι δυό»

Στο δήμο μας βέβαια για την τρέχουσα προεκλογική περίοδο μπαίνει ίσως το μεγαλύτερο εμπόδιο. Ποιο είναι αυτό; Οι περισσότερες θέσεις είναι πιασμένες από τους σημερινούς δημοτικούς συμβούλους για τις δύο τουλάχιστον δημοτικές παρατάξεις Γκίζα – Λουκόπουλου. Δύσκολα  χάνουν οι υφιστάμενοι δημοτικοί σύμβουλοι που τυχαίνει να είναι και χρόνια παίκτες.

Η κοινωνία μπορεί να μην ξέρει με βεβαιότητα ποιος θα είναι ο επόμενος δήμαρχος, ήδη όμως γνωρίζει ποιοι δημοτικοί σύμβουλοι είναι με βεβαιότητα εκλεγμένοι.

Κι έτσι όλη αυτή την προεκλογική περίοδο οι επικεφαλής και τα επιτελεία των παρατάξεων καταστρώνουν σχέδια, επιδίδονται σε αγώνα δρόμου κι αγώνα μεγάλων υποσχέσεων  με πολλά ταξίματα και οι εν δυνάμει υποψήφιοι    πίνουν πολλούς καφέδες και δέχονται πολλά τηλέφωνα και κάποιοι με το δίκιο τους φουσκώνουν σαν παγώνια.

Δεν είναι λίγο να νιώθεις περιζήτητος και «στην ποδιά σου να σφάζονται» υποψήφιοι δήμαρχοι!