Υπογράφηκε και βγαίνει σε ΦΕΚ το νέο Προεδρικό Διάταγμα του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, για την εκ νέου οριοθέτηση των οικισμών της χώρας.

Με το νέο ΠΔ τα ακίνητα σε οικισμούς, κάτω από 2 στρέμματα, γίνονται μη οικοδομήσιμα.

Το Υπουργείο προχώρησε σε μια μεθοδολογία που κρίθηκε νόμιμη από το ΣτΕ για τις 3 ζώνες από τις οποίες θα γίνει η οριοθέτηση των οικισμών.

♦ Α Ζώνη: είναι το εσώτερο – συνεκτικό τμήμα του οικισμού, που είχε δημιουργηθεί προ του 1923 (ιστορικός πυρήνας).

♦ Β Ζώνη: είναι το συνεκτικό τμήμα που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των ετών 1923 και του 1983.

♦ Β1 Ζώνη: είναι το διάσπαρτο τμήμα του οικισμού που έχει δημιουργηθεί μεταξύ του 1923 και του 1983.

–Η Ζώνη Γ που αναφερόταν στο προηγούμενο σχέδιο του Π.Δ. και θα περιλάμβανε τις περιοχές του οικισμού μετά τη Β1 Ζώνη μέχρι και το καθορισμένο όριο του οικισμού, αφαιρέθηκε έπειτα από παρατήρηση του Σ.τ.Ε.

– Δεν προβλέπεται επίσης οριοθέτηση σε μη οριοθετημένους οικισμούς.

Πρακτικά, ιδιοκτησίες που είναι αυτή τη στιγμή εντός ορίων οικισμών, με τη δημοσίευσή του νέου ΠΔ του ΥΠΕΝ, που προβλέπει μείωση των ορίων οικισμών σε χωριά και σε οικισμούς έως και 2.000 κατοίκων θα  μετατραπούν σε ιδιοκτησίες εκτός ορίων οικισμών και συνεπώς άνευ οικοδομησιμότητας με αποτέλεσμα την πλήρη απαξίωση της περιουσίας τους.

Η διαδικασία οριοθέτησης, σύμφωνα με το νέο Προεδρικό Διάταγμα, αγνοεί τον κρίσιμο ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και περιορίζει τις δυνατότητες δόμησης σε περιοχές που θα μπορούσαν να ενισχύσουν την τοπική οικονομία και την κοινωνία, ενώ αντί να αντιμετωπίσει την στεγαστική κρίση, πρόκειται να την επιδεινώσει, πλήττοντας τη μικρομεσαία ιδιοκτησία.

Ποια οικόπεδα χάνουν το δικαίωμα δόμησης από το νέο ΠΔ για τα όρια οικισμών

Να σημειωθεί ότι τα όρια των Οικισμών καθορίσθηκαν κατά 99% σε όλη την Ελλάδα το έτος 1985 με Αποφάσεις των τότε Κρατικών Νομαρχών. Έκτοτε, και επί 40 χρόνια (1985-2025) οι οικισμοί αναπτύσσονται εντός των ορίων τους, με ελάχιστες περιπτώσεις Πολεοδόμησης τους ή Πολεοδομικής Επέκτασης τους (κυρίως λόγω της μακροχρόνιας – άνω της 10ετίας – απαιτητικής διαδικασίας).

Το ΥΠΕΝ προωθεί μέσω Προεδρικού Διατάγματος την επανοριοθέτηση των Οικισμών μέσα από τα υπό εκπόνηση Τοπικά και Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια (ΤΠΣ & ΕΠΣ), μετά από απαίτηση του Σ.τ.Ε.: επειδή οι τότε κρατικοί Νομάρχες δεν ήταν εξουσιοδοτημένοι αρμοδίως για το θέμα, (κατά το Σ.τ.Ε.).

Τα κριτήρια όμως που τίθενται αφορούν το παρελθόν και λιγότερο το παρόν χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το αύριο και το μέλλον και η αναπτυξιακή προοπτική κάθε οικισμού.

Συγκεκριμένα, με τα κριτήρια που τίθενται στο νέο Π.Δ. τα σημερινά όρια των οικισμών μειώνονται δραστικά και οριζόντια και περιλαμβάνουν ότι έχει οικοδομηθεί μέχρι το 1983 και περιοχές που έχουν οικοδομηθεί έως σήμερα, με προϋποθέσεις.

Για επέκταση ούτε λόγος, ακόμη και εκεί που υπάρχει πιεστική ανάγκη, ούτε λόγος, ούτε τρόπος.

Η απάντηση του ΥΠΕΝ για την κάλυψη των αναγκών με πολεοδόμηση, είναι μια ανέφικτη λύση με παραπομπή στις καλένδες, αφού:

Η Πολεοδομική Επέκταση με Πολεοδομική Μελέτη και Πράξη Εφαρμογής, σημαίνει χρόνο άνω των 10 ετών και κόστος  άνω του 1 εκ ανά οικισμό, ενώ ταυτόχρονα οι περισσότεροι Δήμοι δεν διαθέτουν ΥΔΟΜ και έμπειρους μηχανικούς (τοπογράφους και πολεοδόμους), ενώ είναι αδύνατον με τα γνωστά δεδομένα να χρηματοδοτήσει η πολιτεία αυτό το τεράστιο πρόσθετο έργο.

Οι συνέπειες…

Το νέο Π.Δ. που προωθεί το Υ.Π.ΕΝ. είναι Προκρούστεια κλίνη αφού με τα κριτήρια του προβλέπει με οριζόντιο τρόπο σε όλη την Ελλάδα τη δραστική συρρίκνωση των ορίων των οικισμών κάτω από 2.000 κατοίκους με βάση το παρελθόν, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το παρών και πολύ περισσότερο η προοπτική ανάπτυξης του κάθε οικισμού και του κάθε τόπου.

♦ Τα Τοπικά και Ειδικά Πολεοδομικά Σχέδια μέσα από τα οποία υποτίθεται ότι προσδιορίζεται η προοπτική του κάθε τόπου και στον οικιστικό τομέα  απλά θα επικυρώσουν την αυταρχική χωρίς πολιτική και θεσμική «νομιμοποίηση» εμμονή για την κατάργηση κάθε δυνατότητας δόμησης εκτός πόλεων και μεγαλουπόλεων.

♦ Δεν λαμβάνεται υπόψη, δεν τους ενδιαφέρει;; η πραγματική προοπτική του κάθε τόπου και θα μπορούσε να ενισχυθεί και κανονικοποιηθεί με τα Π.Δ. των Ε.Π.Σ. ή Τ.Π.Σ.

♦ Ο  ρόλος της Τ.Α. και κάθε Δήμου στην διαδικασία οριοθέτησης των οικισμών μηδενικός και ανύπαρκτος.

Η Κ.Ε.Δ.Ε. θα πρέπει να αντιδράσει συνολικά για να μην δημοσιευθεί το εν λόγω Προεδρικό Διάταγμα, με στόχο να ξεκινήσει διαβούλευση για καθορισμό ζωνών κλιμακούμενής δόμησης στα υπάρχοντα όρια των οικισμών, αλλιώς, χιλιάδες μικροϊδιοκτήτες θα κοιμηθούν έχοντας οικοδομήσιμα οικόπεδα και θα ξυπνήσουν έχοντας πλέον χωραφάκια!!!

Σοβαρές αντιδράσεις και βαθύς προβληματισμός εκφράστηκαν στο πρόσφατο Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΕΔΕ σχετικά με την εφαρμογή του προγράμματος «Μαριέτα Γιαννάκου», το οποίο αφορά την αναβάθμιση και επισκευή σχολικών μονάδων ανά την επικράτεια. Δήμαρχοι και αιρετοί όλων των βαθμίδων έθεσαν ζήτημα ουσιαστικού αποκλεισμού των δήμων από τη διαδικασία σχεδιασμού και υλοποίησης του προγράμματος, ενώ ασκήθηκε σφοδρή κριτική τόσο στην ΚΤΥΠ («Κτιριακές υποδομές ΑΕ»), που βρίσκεται υπό την εποπτεία του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών όσο και στο Υπουργείο Παιδείας.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η διαδικασία που ακολουθείται με αποκλεισμένους του δήμους, οδηγεί σε επισκευές δευτερεύουσας σημασίας την ίδια ώρα όπου σχολεία αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα λειτουργικότητας.

Έντονος είναι ο προβληματισμός και για τα κριτήρια με τα οποία γίνεται η κατανομή μεταξύ των δήμων.

Να σημειωθεί πως η ΚΤΥΠ έχει προσλάβει μηχανικούς που επισκέπτονται τα σχολεία και συνεννοούνται με τους διευθυντές, χωρίς να ενημερώνεται κανείς από τον δήμο.

Το πρόγραμμα εκτελείται χωρίς κανέναν έλεγχο ή συμμετοχή του δήμου.

Ο Β’ Αντιπρόεδρος της ΚΕΔΕ και Δήμαρχος Αγρινίου Γιώργος Παπαναστασίου, επισήμανε ότι η ανάθεση του προγράμματος στην ΚΤΥΠ και όχι στο Υπουργείο Εσωτερικών αποτελεί θεσμικό λάθος, σημειώνοντας:

«Το Υπουργείο Εσωτερικών όφειλε να ηγείται του προγράμματος. Η ΚΤΥΠ υπάγεται στο Υπουργείο Υποδομών. Ποια είναι η λογική πίσω από αυτή την επιλογή; Δεν μπορεί οι διευθυντές, χωρίς τεχνικές γνώσεις, να καθορίζουν την επικινδυνότητα των κτιρίων. Πρέπει να επιστρέψει η ευθύνη στους δήμους ή να φύγει εντελώς από εμάς και να την αναλάβει εξ ολοκλήρου η ΚΤΥΠ.»

Ο κ. Παπαναστασίου μάλιστα επεσήμανε και «το κόλπο» των διευθυντών να επικαλούνται λόγους επικινδυνότητας για επισκευές πολυτελείας.