Στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο που συζητήθηκαν τα έργα του τεχνικού προγράμματος έγινε εκτενής αναφορά στο νέο και στο παλιό, που φαίνεται να μην περιορίστηκε μόνο στα παλιά και τα νέα έργα. Με αφετηρία λοιπόν αυτές τις αναφορές και ενώ βρισκόμαστε στο τέλος του χρόνου, όπου αποχαιρετούμε το παλαιό και ευελπιστούμε στο καλύτερο νέο, επιχειρούμε να ξεδιπλώσουμε τις πολλές και διαφορετικές αναγνώσεις του νέου και του παλαιού στην πολιτική.

Γιατί είναι γεγονός ότι στο πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης πολύ συχνά οι πολιτικοί αντίπαλοι επικαλούνται το νέο και το παλαιό δίνοντας τους  διαφορετικές διαστάσεις και ερμηνείες ανάλογα με τη θέση που βρίσκεται και την ιδεολογία που υπηρετεί ο καθένας. Έτσι στην πολιτική σκηνή σε ευρύτερο αλλά και σε τοπικό επίπεδο δεν είναι λίγες οι φορές που οι πολίτες βρίσκονται αντιμέτωποι με τις έννοιες του νέου και του παλαιού και τεχνηέντως τους βάζουν  στο δίλημμα τι να διαλέξουν και τι να υπερασπιστούν. Βρίσκονται δηλαδή αντιμέτωποι με το παλαιό και το ασαφές συχνά νέο.

Το νέο συνδέεται με την ηλικία. Στον «καιάδα» οι μεγαλύτεροι στην ηλικία, στο προσκήνιο και στα ηνία της εξουσίας οι νεότεροι ηλικιακά. Τουλάχιστον ρατσιστική αυτή η προσέγγιση που κρίνει ανθρώπους με βάση τη χρονολογία γέννησης, τα γκρίζα μαλλιά και τις ρυτίδες του προσώπου. Ο πιο εύκολος αλλά και ισχυρός  αντίλογος σε αυτόν τον ισχυρισμό  είναι το ιδιαίτερα διαδεδομένο ότι υπάρχουν γέροι με νέα μυαλά και εφηβική καρδιά και νέοι με γερασμένη ψυχή. Σε αυτή τη διάσταση το νέο συνδέεται με τις νέες ιδέες. Ασαφής κι αυτός ο προσδιορισμός. Νέες ιδέες με την έννοια της διαφορετικότητας ή της αντίθεσης στο παλαιό; Κι αν το παλαιό έχει γερές βάσεις τις οποίες επιχειρεί να γκρεμίσει το νέο; Τότε τι γίνεται; Στην πολιτική πολλές ιδεολογίες που παίρνουν το πρόθεμα του νέου λίγο απέχουν από το ακραίο και αντιλαϊκό.

Σε αυτή την πολυδιάστατη αντιπαράθεση αξιοποιείται και ο στίχος «ο νέος είναι ωραίος, μα πάντα ευτυχώς ο παλιός είναι αλλιώς». Το νέο έρχεται σε αντιπαράθεση με την εμπειρία. Εμπειρία που συνδέεται με γνώσεις, βιώματα αλλά και  αναγνωρισμένα λάθη. Σε αυτή την περίπτωση τι προκρίνεται η ηλικία, οι νέες ιδέες  ή η εμπειρία; Κι όταν μάλιστα τυχαίνει οι πολιτικοί να έχουν την ίδια ηλικία αλλά με εντελώς διαφορετική εμπειρία όσον αφορά την ενασχόληση με τα κοινά και την πολιτική, τότε τι υπερτερεί; Πάντως σε άλλα πεδία της ανθρώπινης δραστηριότητας συνήθως αναζητείται ο έμπειρος επιστήμονας π.χ. γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός κ.λ.π για να μας θεραπεύσει, να μας υπερασπίσει, να μας δώσει την καλύτερη λύση.

Στην πολιτική βέβαια η εμπειρία μπορεί να αποκτήσει και αρνητικό πρόσημο, όταν συνδέεται με ψέματα, λαϊκισμό, κακοδιοίκηση και γενικότερα παθογένειες που πλήττουν την έννοια της  δημοκρατίας.

Πολλές λοιπόν και διαφορετικές προσεγγίσεις του ίδιου θέματος που πηγάζουν από διαφορετική κάθε φορά σκοπιά και εξυπηρετούν διαφορετικές προθέσεις και στόχους. Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος από τη φύση του πάντα επιζητεί το νέο και πάντα το παλιό και το νέο έρχονται σε αντιπαράθεση. Το χάσμα των γενεών είναι διαχρονικό, η εξέλιξη όμως και η πρόοδος της κοινωνίας τις περισσότερες φορές επιτυγχάνεται μέσα από τη σύνθεση. Το νέο προχωρά και ανδρώνεται μέσα από την ασφάλεια και τις γερές βάσεις του παλαιού.

Η πολιτική είναι ο κατεξοχήν χώρος που δεν επιδέχεται μονοσήμαντες προσεγγίσεις, γι’ αυτό και οι πολίτες οφείλουν να αξιολογούν πολύπλευρα τα θέματα. Κριτήριο επιλογής δεν μπορεί να είναι η ηλικία και η επίκληση του ασαφούς νέου έναντι του παλαιού. Εξάλλου  πολλά από τα προβλήματα σε κάθε τόπο είναι παλαιά, με την έννοια ότι παραμένουν άλυτα εδώ και πολλά χρόνια.  Τι χρειάζεται για την επίλυσή τους; Αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα. Δυο αρετές που δεν εξαρτώνται από την επιφανειακή αντιπαράθεση του νέου και του παλαιού και παραμένουν ακόμα ζητούμενο.