Οι πολίτες δεν φωνάζουν επειδή η κυβέρνηση δεν εφάρμοσε την πολιτική της, όπως μας λένε όλοι εκείνοι που «έλαβαν το μήνυμα» αλλά ακριβώς επειδή την εφάρμοσε.
Είναι αδύνατο να πειστούν ότι θα γίνουν όσα απαιτούν, επειδή απλώς άλλαξαν κάτοχο με τον ανασχηματισμό, κάποιες υπουργικές καρέκλες;
Ποια εγγύηση όμως έχουν οι πολίτες ότι με νέα πρόσωπα στα υπουργεία θα σταματήσει η δικαιοσύνη να μη στέκεται στο ύψος των περιστάσεων σε υποθέσεις όπως οι υποκλοπές ή τα Τέμπη;
Ποια εγγύηση έχουν ότι θα σταματήσει η διαρκής υποβάθμιση της δημόσιας υγείας, που τόσο συνεισφέρει σε ένα βαθύτερο αίσθημα ανασφάλειας;
Ποια εγγύηση έχουν ότι θα αλλάξουν τα πράγματα σε ότι αφορά την έκρηξη του κόστους ζωής και το γεγονός ότι οι μισθοί ως προς την πραγματική αγοραστική δύναμη κατρακυλούν στις κατώτερες θέσεις στην Ευρώπη;
Ποια εγγύηση έχουν ότι τα τρένα και γενικά οι συγκοινωνίες θα αναβαθμιστούν και θα είναι και δημόσιες και ασφαλείς;
Ποια εγγύηση έχουν ότι θα σταματήσει η υπονόμευση του κοινωνικού κράτους και η υποβάθμιση της ποιότητας κάθε δημόσιου αγαθού, ότι η αγορά εργασίας θα επιστρέψει επιτέλους σε προμνημονιακές συνθήκες σε ότι αφορά τα εργασιακά δικαιώματα, ότι θα δοθούν κίνητρα για να σταματήσει η «αιμορραγία» υψηλής ειδίκευσης ανθρώπινου δυναμικού;
Οι πολίτες δεν στρέφουν την πλάτη στην κυβέρνηση και δεν πείθονται από τις εξαγγελίες της επειδή αντιπάθησαν κάποιους υπουργούς ή επειδή κάποιοι υπουργοί ήταν ανεπαρκείς στο έργο τους (που ήταν…), αλλά επειδή μετά από έξι χρόνια δεν πείθονται πια ότι αυτό που προτείνεται ως όραμα, αλλά και προσφέρεται ως πραγματικότητα είναι αυτό που θέλουν και αυτό που θα τους γέμιζε με ελπίδα για το μέλλον.




