Connect with us

ΕΛΛΑΔΑ

Από το 2021 ο ΕΝΦΙΑ στους δήμους

Published

on

Στους δήμους θα αποδοθεί ο ΕΝΦΙΑ, κάτι, όμως, που, σύμφωνα με πληροφορίες, σχεδιάζεται να γίνει από το 2021 και μετά, προκειμένου να προηγηθεί η κατάλληλη προεργασία και να εφαρμοστεί με λειτουργικό τρόπο. ‘Όπως τονίζεται:  είναι μια πρωτοβουλία που ενισχύει την τοπική αυτοδιοίκηση. Έως το 2021 η είσπραξη του ΕΝΦΙΑ και πόσο χαμηλός ή υψηλός είναι θα καθορίζεται από τους δήμους, με ταυτόχρονη περικοπή κεντρικών πόρων προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αν ένας δήμαρχος δηλαδή, θέλει να αυξήσει τον τοπικό φόρο θα μπορεί να το κάνει, αλλά θα λογοδοτεί στους πολίτες και για τον φόρο που επιβάλλει αλλά και για τις παροχές που θα προσφέρει στους πολίτες.

Πάντως, δεν πρόκειται για μια νέα εξαγγελία αφού είχε υπάρξει πρόταση στο συνέδριο της ΚΕΔΕ το 2015, άρα υπάρχει τουλάχιστον τέσσερα χρόνια στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών χωρίς ποτέ κανείς να τολμήσει να το εφαρμόσει.

Οι αυτοδιοικητικοί βλέπουν θετικά το μέτρο υπό προϋποθέσεις.

 

Πολλά τα ερωτήματα

Με το μόνο σίγουρο ότι ο φόρος στα ακίνητα ήρθε για να μείνει και δεν πρόκειται να καταργηθεί ποτέ, είτε παραμείνει στο κράτος είτε αποδοθεί στους δημάρχους, μπαίνουν τα παρακάτω ερωτήματα:

  1. Ένα πρώτο ερώτημα είναι αν μπορούν οι δήμοι να γίνουν εισπρακτικός μηχανισμός, αν έχουν τα μέσα για να «κυνηγήσουν» τους ιδιοκτήτες. Εδώ δεν απαντάται το ερώτημα αν θα συνεχίσει το κράτος, μέσω της εφορίας, να εισπράττει το φόρο και μετά να τον αποδίδει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
  2. Το δεύτερο ερώτημα είναι αν θα συνεχίσει να έχει την εισπρακτική επιτυχία που έχει σήμερα ο φόρος. Από το 2011 που εφαρμόστηκε, ο ΕΝΦΙΑ αποδίδεται στο κράτος είτε μέσω της ΔΕΗ είτε μέσω της εφορίας. Πρόκειται, όμως, για απρόσωπες υπηρεσίες που ο πολίτης μπορεί να… βρίζει αλλά δεν έχει άμεση επαφή για να αντιδράσει. Όταν ο ΕΝΦΙΑ μεταφερθεί στον δήμαρχο και τους δημοτικούς συμβούλους οι οποίοι είναι γνωστοί και μιλούν καθημερινά με τους πολίτες, εκφράζονται φόβοι ότι πολλοί θα διαμαρτύρονται και δεν θα πληρώνουν. Αλλωστε, ήδη είναι πολλά τα χρέη των πολιτών στους δήμους τους, γιατί όχι να μην καταστεί ληξιπρόθεσμος και ο ΕΝΦΙΑ;
  3. Ένα τρίτο ερώτημα αφορά την αρχιτεκτονική του φόρου. Θα μπορούν δήμαρχοι και δημοτικά συμβούλια να προχωρούν σε διορθώσεις προς τα πάνω ή προς τα κάτω, σύμφωνα με την πρόταση. Εχουν, όμως, αυτούς τους μηχανισμούς να το κάνουν και ποιος εγγυάται την αντικειμενικότητα των προτάσεων που θα καταθέτουν; Η μείωση του φόρου είναι εύκολη υπόθεση, η αύξηση, όμως, θα είναι πολύ δύσκολη.
  4. Απαντήσεις θα πρέπει να δοθούν και με τη διαφορά μεταξύ των δήμων. Άλλο ένας δήμος με ακριβά ακίνητα και πλούσιους ιδιοκτήτες που θα πληρώνουν, επομένως θα υπάρχουν έσοδα, κι άλλο ένας δήμαρχος που πρέπει να διαχειριστεί ακίνητα μικρής αξίας και φτωχούς δημότες; Τι θα συμβεί στη δεύτερη περίπτωση; Θα κινδυνεύσουν να βάλουν λουκέτο; Θα απολύουν εργαζόμενους ή θα αναστέλλουν υπηρεσίες;
  5. Πολλοί δήμοι τα τελευταία χρόνια έχουν χρεοκοπήσει, είτε λόγω κακής διαχείρισης είτε γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα λειτουργικά τους έξοδα. Αν ένας δήμος εισπράξει τον ΕΝΦΙΑ και χρεοκοπήσει τι θα συμβεί; Θα καλύπτεται από τον κρατικό κορβανά;
  6. Τέλος, ποιος και με ποιο τρόπο θα αξιολογεί τις ανταποδοτικές υπηρεσίες των δήμων προς τους πολίτες που πληρώνουν τον ΕΝΦΙΑ;

 

ΕΛΛΑΔΑ

Ψυχής συναπάντημα    (γράφει η Ειρήνη Κατσάμπα)

Published

on

By

Τη συνάντησα τυχαία σε μια εκδήλωση στο λιμάνι Μεσολογγίου. Καθόταν μόνη της και κοίταζε αυτούς που χόρευαν.

Στο μελαγχολικό της βλέμμα έβλεπες ξεκάθαρα την ψυχή της να κάνει τσαλίμια και να αιμορραγεί συγχρόνως.

Λίγο πιο κει καθόταν η ξαδέρφη μου. Τη φωτογράφισα.

Πλησίασα δειλά να ρωτήσω την ηλικιωμένη κυρία αν μου επιτρέπει να φωτογραφίσω κι εκείνη. Με πρόλαβε όμως. -Θα με βγάλεις κι εμένα μια φωτογραφία; Με ρώτησε.

-Ναι, ευχαρίστως. Αλλά πού θα σας βρω να σας τη δώσω; Δεν είμαι από δω.

-Από πού είσαι;

-Από τη Ναύπακτο. Αλλά έρχομαι συχνά εδώ.

-Πότε θα ξανάρθεις; Σε μια βδομάδα; Δέκα μέρες; Με ρώτησε με αγωνία.

-Δεν ξέρω. Πείτε μου πού να την αφήσω.

-Να μου τη δώσεις τώρα απάντησε-πίστευε πως μπορούσα να την εκτυπώσω εκείνη τη στιγμή.

-«Γιαγιά», της είπα κρατώντας της το χέρι, «δεν γίνεται τώρα». Πρέπει να πάω σε κατάστημα να την εκτυπώσω, προσπάθησα να της εξηγήσω ενώ ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι δεν άκουσε τίποτα. Το ηχείο ήταν πάνω από το κεφάλι της. Μπορεί ακόμα και να μην καταλάβαινε τί της έλεγα.

– Να την αφήσω στο ζαχαροπλαστείο του κυρίου Πέτρου στην πλατεία;

Κούνησε το κεφάλι καταφατικά. Κρατούσε στα χέρια της ένα ματσάκι λουλούδια.

Τα λατρεύει σκέφτηκα. Το ίδιο κάνω κι εγώ σε κάθε μου απόδραση μαζεύω λουλούδια. Ντυμένη όμορφα με καθαρά ρούχα, καλοχτενισμένη, κι ένα φουλάρι στο λαιμό που πρόσθετε μια ιδιαίτερη πινελιά στο ντύσιμό της και την προστάτευε συνάμα από το κρύο. Μια φιγούρα που δεν περνούσε απαρατήρητη!

Θαυμάζω τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που κυκλοφορούν πάντα περιποιημένοι. Δείχνουν πόσο αγαπούν τη ζωή!

Έμεινα να κοιτάζω μια τους πολύχρωμους χαρταετούς στον ουρανό, μια τα μικρά παιδιά που έτρεχαν και γελούσαν και μια εκείνη που είχε χαθεί στις σκέψεις της.

Στο βάθος οι βάρκες και τα ψαροκάικα δεμένα στο λιμάνι.

Πόσες διαφορετικές εικόνες στον καμβά της ζωής!

Πόσες φουρτούνες να πέρασε κι εκείνη ψάχνοντας το λιμάνι της.

Το βρήκε άραγε ή ακόμα θαλασσοδέρνεται;

Διάφορα ερωτήματα βομβάρδιζαν το μυαλό μου και το κεφάλι μου άρχισε να βαραίνει λες και είχα πιει ένα βαρέλι κρασί.

Πάμε να χορέψουμε, πρότεινε η ξαδέρφη μου και την ακολούθησα αφήνοντας ένα μουδιασμένο χαμόγελο να σκάσει σαν πυροτέχνημα στα χείλη μου.

Την άφησα και μπήκα στο χορό αλλά η ματιά μου ήταν συνεχώς πάνω της.

Αναρωτιόμουν δεν έχει κανέναν αυτή η γυναίκα; Οικογένεια, φίλους, κάποιον τέλος πάντων να της κάνει παρέα μια τέτοια μέρα.

Μπήκα στη θέση της. Πόσο επώδυνη είναι η μοναξιά τέτοιες ώρες;

Ένιωθα πως είχα μερίδιο ευθύνης για τον πόνο της.

Πώς μπορούσα εγώ να χορεύω, όταν εκείνη καθόταν ακίνητη σε μια καρέκλα τελείως μόνη; Κάποια κυρία με έσπρωξε και με έβαλε χωρίς να με ρωτήσει να σύρω το χορό.

Ωστόσο εγώ έχανα τα βήματά μου γιατί πονούσα. Εκείνη τη στιγμή τη βλέπω να σηκώνεται με σκυμμένο το κεφάλι και αργόσυρτα βήματα και να φεύγει. Δεν έχασα χρόνο.

Έτρεξα προς το μέρος της, την πήρα από το χέρι και την έβαλα να σύρει το χορό.

Αν κάποιον έπρεπε να καμαρώσουμε ήταν εκείνη και μόνο εκείνη!

Στα πρώτα της κιόλας βήματα ξεχύθηκε στο πρόσωπό της όλος ο πόνος και η πίκρα που της έδωσε η ζωή.

Έσκυψε και πετούσε λίγα – λίγα τα λουλούδια που κρατούσε, με τέτοια ευλάβεια, λες κι εκείνη την ώρα κάποιον άγιο προσκυνούσε. Ίσως πάλι να φαντασιωνόταν κάποια στιγμή από τα νιάτα της που της πετούσαν λουλούδια όταν χόρευε. Μπορεί πάλι να μην το έκανε ποτέ κανένας για κείνη και της έμεινε ανεκπλήρωτη επιθυμία, παράπονο κρυφό και τώρα τα πρόσφερε στον εαυτό της. Μόνο εκείνη ξέρει.

Αφού τέλειωσε το χορό και έλαβε το θερμό χειροκρότημα όλων των παρευρισκόμενων, ένας ολόλαμπρος ήλιος ήρθε και θρονιάστηκε μέσα της.

Όρθωσε τους ώμους της, αποτίναξε προς στιγμή το φορτίο που κουβαλούσε και με μια αέρινη σβελτάδα πήγε και ξανακάθισε στη θέση της. Το σκοτάδι στο βλέμμα της είχε χαθεί.  Ξαναμάζεψε λουλούδια κι έμεινε εκεί ως το τέλος της εκδήλωσης να μας παρακολουθεί.

Σε λίγο τα ηχεία έκλεισαν. Μπορούσαμε πια να συνεννοηθούμε.

Με μια παιδιάστικη αφέλεια, μου έδωσε το τηλέφωνό της, χωρίς να το ζητήσω, μου είπε το όνομά της και πού είναι το σπίτι της.

Ήθελα να τη ρωτήσω γιατί ήταν μόνη της αλλά δίστασα. Φοβήθηκα μήπως τις ξύσω πληγές. Ας γύριζε στη γωνίτσα της ανάλαφρη έστω για μια μέρα. Της άξιζε και το δικαιούταν -όπως ο καθένας μας άλλωστε.[1]

Υποσχέθηκα πως θα της τηλεφωνήσω να συναντηθούμε να της δώσω τη φωτογραφία.

Η κυρία Ελένη. Μια αρχόντισσα 90 χρονών μόνη! Μια αξιοπρεπέστατη κυρία -όπως και τόσες άλλες στην ηλικία της-που κρύβει περίτεχνα τον πόνο της και υπομένει καρτερικά τη μοναξιά της κοιτώντας μας στα μάτια.

Κι εμείς;

Τί κάνουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους εμείς;

Πού κοιτάμε;

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

Φρακάραμε…

Published

on

By

Χρόνιο το πρόβλημα και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να υπάρχει αν δεν βρεθεί χώρος να σταθμεύουν τα τουριστικά λεωφορεία που φτάνουν στη Ναύπακτο.

Συμπτωματικά έφτασαν και σταμάτησαν για να κατεβάσουν κόσμο στο λιμάνι δυο λεωφορεία και η πόλη έπαθε κυκλοφοριακό έμφραγμα.

Τουριστικός προορισμός δεν γίνεσαι αν φρακάρεις με δυο λεωφορεία!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

“H ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ 2024” – εμείς συμμετέχουμε!

Published

on

By

Νέα έκθεση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού, υπηρεσίας του ΟΗΕ, χαρακτηρίζει την περσινή χρονιά ως τη θερμότερη παγκοσμίως και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις οι δείκτες εκτοξεύθηκαν, όσον αφορά τα επίπεδα αερίων του θερμοκηπίου, τις θερμοκρασίες της επιφάνειας της γης με 1,45°C, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και την περαιτέρω υποχώρηση των παγετώνων.

Παράλληλα εκφράζονται φόβοι ότι υπάρχει “μεγάλη πιθανότητα” το 2024 να παρουσιάσει με τη σειρά του πολύ υψηλές θερμοκρασίες, ωθώντας τον πλανήτη “στο χείλος της καταστροφής”.

   Το δάσος είναι ένα φυσικό αγαθό, με πολύπλευρη σημασία και ανυπολόγιστη αξία για τη ζωή, για τον άνθρωπο. Ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος με τεράστιες ανεξάντλητες δυνατότητες για την οικονομική, περιβαλλοντική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου, για τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών ζωής.

   Η αξία της προστασίας του, γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.

   Ας αναδείξουμε με τη συμμετοχή μας στην φετινή «Ώρα της Γης» την αξία του δάσους και τη σημασία της προστασίας του!

   Εμείς συμμετέχουμε!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ