Σαν σήμερα, πριν από ακριβώς 54 χρόνια, οι συνταγματάρχες της χούντας, μέσα σε μια νύχτα «έβαλαν στο γύψο» τη χώρα. Διώξεις, εξορίες, βασανιστήρια, καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δολοφονίες, προς «ανάταξη του ασθενούς» ήταν οι μέθοδοι που χρησιμοποίησαν, με τα ξερονήσια να γεμίζουν πολιτικούς κρατούμενους και πολλούς Έλληνες να φεύγουν στο εξωτερικό συνεχίζοντας από εκεί τον αγώνα τους.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Nafsweek, με αφορμή την συμπλήρωση 54 χρόνων από την 21η Απριλίου 1967 και την επιβολή δικτατορίας στην Ελλάδα, ο Βασίλης  Δούρος,  Ναυπάκτιος, πολιτικός κρατούμενος για περίπου 4 χρόνια σε διάφορες φυλακές την περίοδο 1968 μέχρι 1982, θυμάται:

ΕΡΩΤΗΣΗ:   Έχουν περάσει 54 χρόνια από την 21η Απριλίου του 1967. Για κάποιους μοιάζει να είναι γεγονός που είναι πολύ παλιό. Πόσο συχνά θυμάστε τα γεγονότα του τότε και με ποια συναισθήματα, αν είναι βέβαια δυνατό να αποτυπωθούν με λόγια.

«Τα 54 χρόνια που πέρασαν απ’ την επιβολή της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας των συνταγματαρχών και των πατρόνων τους ΝΑΤΟ, ΗΠΑ δεν έχουν σβήσει καθόλου από το μυαλό μου και όλων όσων έζησαν εκείνα τα γεγονότα κι αυτό γιατί είναι μια απ’ τις μαύρες σελίδες της ιστορίας του λαού μας. Πως μπορεί να ξεχαστεί η κατάργηση το να εκλέγει ο λαός τους εκπροσώπους του.

Κατάργηση της λειτουργίας των κομμάτων, κατάργηση της λειτουργίας των συνδικάτων, συνέλαβαν απ’ την πρώτη μέρα 7000 περίπου άτομα, τα συγκέντρωσαν στον ιππόδρομο του Πειραιά κι απο και στα ξερονήσια. Εκεί έγινε και η πρώτη δολοφονία κρατούμενου του Παναγιώτη Ελλή. Η χούντα χώρισε αντρόγυνα, παιδιά από γονείς, σπουδαστές από την πορεία τους, τρομοκράτησε έναν ολόκληρο λαό.

Η χούντα δεν ήταν “στιγμιαίο” γεγονός ήταν προετοιμασμένο από πολύ καιρό πριν, από στρατηγούς και μεσαίους αξιωματικούς.

Όλη η ιδεολογία του κράτους της εποχής ήταν στηριγμένη στον αντικομμουνισμό. Πίσω τους ήταν μυστικές υπηρεσίες του ΝΑΤΟ και ΗΠΑ. Πριν την εκδήλωση της δικτατορίας ή προπαγάνδα, η ψευτιά, οι προβοκάτσιες απ’ τον Παπαδόπουλο στον Έβρο και άλλα ετοίμαζαν την κατάσταση. Επιτρέψτε μου να πω ελάχιστα για το “σαμποτάζ” παρά την όλη κατάσταση ή έρευνα στόχευε τον Παπαδόπουλο ο οποίος ζήτησε απ’ τον νονό του Γεώργιο Παπανδρέου να τον βοηθήσει και αυτό και έγινε μπήκε η υπόθεση στο αρχείο και όταν έγινε η δικτατορία ο ένας Γιώργος συνέλαβε τον άλλο.

Όλα αυτά δεν μπορεί να ξεχαστούν. Πώς να ξεχαστούν οι εκατοντάδες φυλακισμένοι, χιλιάδες εξόριστοι, εκτοπισμένοι, δολοφονημένοι, βασανισμένοι; Πώς να ξεχαστεί ο Μανδηλαράς, ο Μουστακλής και άλλοι εκατοντάδες και χιλιάδες; Πώς να ξεχαστεί η πρώτη φορά στη ζωή μου που συνόδευσα μέχρι την έξοδο της φυλακής τον συγκατούμενο Στέφανο Λαχτσή που μετά μάθαμε πως πέθανε από τις κακουχίες; Πώς να ξεχαστούν οι συντοπίτες μας Ναυπάκτιοι φυλακισμένοι που απ’ τα βασανιστήρια έπαθε ανεπανόρθωτη βλάβη η υγεία τους, ο Λεωνίδας Ψεματίκας και ο Πάνος Ράπτης; Πώς να ξεχαστεί η σταθερή και λεβέντικη στάση των κρατούμενων γυναικών; που όταν τους επισκέφθηκε ο ίδιος ο Πατακός για να τις λυγίσει του απάντησαν: “μένουμε σταθερές για τα παιδιά μας, τους άνδρες μας, τους δικούς μας, για την ελευθερία του λαού μας και της δημοκρατίας”.

Ξεχνιέται ο ηρωικός αγώνας του Πολυτεχνείου; ξεχνιέται το έγκλημα της προδοσίας της Κύπρου, που ήταν και η κύρια πλευρά της πτώσης της χούντας.

Συντοπίτες μας κρατούμενοι από τη χούντα 1967-1974 ήταν: ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΤΣΑΝΗΣ, ΠΑΝΟΣ ΡΕΠΠΑΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΒΕΡΓΟΣ,  ΝΙΚΟΣ ΡΗΓΑΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΔΟΥΡΟΣ, ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΨΕΜΑΤΙΚΑΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΔΑΒΑΝΕΛΟΣ, ΝΙΚΟΣ ΣΙΝΗΣ, ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΤΣΑΟΥΡΑΣ, ΘΟΔΩΡΟΣ ΧΑΡΑΚΙΔΑΣ  και εκατοντάδες σύρθηκαν στα αστυνομικά τμήματα, απειλήθηκαν, κακοποιήθηκαν».

ΕΡΩΤΗΣΗ:  Η χούντα τότε ήταν ορατή. Θεωρείτε ότι υπάρχει σήμερα παγκόσμια Δικτατορία, οικονομική και πολιτιστική; Υπάρχουν σήμερα περισσότεροι λόγοι για να αγωνιζόμαστε;

«Σήμερα τόσα χρόνια μετά μπορούμε να πούμε, όχι γιατί το θέλουμε αλλά γιατί έτσι είναι, η κατάσταση στη χώρα μας παρόλο που έχουμε αστική δημοκρατία παραμένει τραγική για το λαό σε όλους τους τομείς.

Τα συνθήματα του αντιδικτατορικού αγώνα ισχύουν και σήμερα. Οι εργασιακές συνθήκες χειροτέρευσαν κατάργησαν το 8ωρο, το 5ημερο, την Κυριακή αργία, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αύξησαν την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, στον τομέα της υγείας υποβάθμισαν το δημόσιο σύστημα Υγείας και θυσαυρίζουν τα ιδιωτικά κέντρα, στον τομέα της εκπαίδευσης είναι σε όλους γνωστή μέχρι και ειδικές αστυνομικές δυνάμεις εγκαταστούν στα εκπαιδευτικά ιδρύματα κ.α.

Στον τομέα της ανεξαρτησίας η χώρα μας έγινε κέντρο εγκατάστασης Νατοϊκών βάσεων και τόπος στρατιωτικών ασκήσεων.  Οι αποφάσεις για τη χώρα μας παίρνονται στις Βρυξέλλες και στο ΝΑΤΟ και από τις αποφάσεις αυτές συμμετέχουν Έλληνες στρατιώτες σε περιοχές εκτός των συνόρων με όλες τις συνέπειες που μπορεί να υπάρξουν.

Η πανδημία αξιοποιείται για ακόμη περισσότερη τρομοκράτηση και εκμετάλλευση των εργαζόμενων και του λαού. Αυτό συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις χώρες της αστικής οικονομίας.

Μετά την πτώση των πρώην σοσιαλιστικών οικονομιών και την μείωση των διεκδικητικών κινημάτων η αντεπίθεση στις κατακτήσεις των λαών είναι πιο βάρβαρη.

Όμως οι νόμοι της κοινωνίας και της οικονομίας παρά τα εμπόδια θα προχωρήσουν. Όσο πιο γρήγορα κατανοηθεί αυτό και οργανωθεί ο λαός θα υπάρξουν εστίες αντίστασης.

Όπως στην Επανάσταση του ’21 λίγοι ξεκίνησαν όμως νίκησαν, όπως στην Εθνική Αντίσταση λίγοι ξεκίνησαν και πολλά συνέβαλαν για την ήττα του φασισμού. Όπως λίγοι ξεκίνησαν τον αντιδικτατορικό αγώνα όμως ανταμώθηκαν πολλοί στο Πολυτεχνείο, έτσι και τώρα έχοντας και την τεράστια πείρα οι λαοί θα βρουν το δρόμο τους για την απαλλαγή απ’ την παγκόσμια δικτατορία του κεφαλαίου και την εκμετάλλευση. Θα χτυπήσουν την πηγή που φέρνει χούντες και κακοποίηση, το κέρδος των λίγων».