9.000 λιγότερες θέσεις εισακτέων, σε σχέση με πέρσι, προσφέρονται στους φετινούς υποψήφιους των πανελλαδικών εξετάσεων!

Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας ο συνολικός αριθμός εισακτέων στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, στην ΑΣΠΑΙΤΕ και στις Ανώτατες Εκκλησιαστικές Ακαδημίες, για το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023 ανέρχεται σε 68.394 (στους οποίους θα προστεθούν και οι εισακτέοι στις Στρατιωτικές και Αστυνομικές Σχολές και στις Ακαδημίες της Πυροσβεστικής, του Εμπορικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος).

Θυμίζουμε ότι πέρσι (2021) ο αντίστοιχος αριθμός εισακτέων ήταν 77.415 (ο οποίος και αυτός είχε μειωθεί κατά 555 σε σχέση με το 2020).

Πρόκειται για ρεκόρ μείωσης θέσεων από τη μια χρονιά στην άλλη τα τελευταία 20 τουλάχιστον χρόνια.

Ταυτόχρονα με την  μείωση των εισακτέων το υπουργείο Παιδείας προχώρησε και σε μια άλλη κίνηση, στο κόψιμο θέσεων στα κεντρικά Πανεπιστήμια, εκεί δηλαδή που υπάρχει η μεγαλύτερη ζήτηση, καθώς εκεί κατοικοεδρεύει και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού.

Για παράδειγμα:

στο ΕΚΠΑ από 6.913 θέσεις πέρσι, φέτος προσφέρονται 6.326

στο ΕΜΠ από 1246 πέρσι 1078 φέτος

στην ΑΣΠΑΙΤΕ από 480 πέρσι φέτος προσφέρονται 244

στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης από 6.396  πέρσι, φέτος προσφέρονται 5.851

στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών από 1.501 θέσεις εισακτέων πέρσι, 1.035 φέτος

στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής από 4.857 πέρσι  4.343 φέτος

στο Πάντειο Πανεπιστήμιο από 1807 πέρσι, 1592 φέτος

στο Πανεπιστήμιο Πατρών από 6.283 πέρσι, 5.205 φέτος

Η παγίδα της ανακατανομής των θέσεων εισακτέων

Με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και τη μείωση των εισακτέων, το υπουργείο Παιδείας κόβει την είσοδο σε χιλιάδες υποψηφίους, ενώ ένας ακόμα  «κόφτης» είναι η  ανακατανομή των θέσεων εισακτέων.

Η μείωση των θέσεων εισακτέων σε Αθήνα – Θεσσαλονίκη όπου κατοικοεδρεύει η πλειονότητα των υποψηφίων σε συνδυασμό με το υψηλό, στη χώρα μας, ιδιωτικό κόστος σπουδών για τους σπουδαστές εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας, εισάγει έντεχνα και ύπουλα στους τελευταίους και στις οικογένειές τους ένα κεντρικό δίλημμα: Ή να σπουδάσει το παιδί σε σχολή εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας που συνήθως δεν είναι και της επιλογής του και να κοστίσει 7-8.000 ετησίως ή να απευθυνθεί στα κολέγια που το ΥΠΑΙΘ φρόντισε το πτυχίο τους να έχει πλέον τα ίδια εκπαιδευτικά και επαγγελματικά δικαιώματα, που θα κάνουν τις «σπουδές» της επιλογής τους, που θα ολοκληρώσουν τις «σπουδές» τους νωρίτερα και απλά θα χρεωθούν κάτι παραπάνω. Υπάρχει και τρίτος δρόμος: Η εισαγωγή σε Πανεπιστήμιο εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας είναι για κάποιους ένας αθέατος αποκλεισμός.

Το γεγονός ότι στα περιφερειακά τμήματα δεν μειώνονται οι θέσεις εισακτέων πιθανόν να μετριάσει τις ανοδικές τάσεις των βάσεων εισαγωγής και τον αποκλεισμό υποψηφίων. Ωστόσο είναι σίγουρο ότι, για πολλούς υποψήφιους που θα πετύχουν την είσοδό τους σε σχολή εκτός τόπου μόνιμης κατοικίας ή εκτός πραγματικών επιλογών τους, θα σημαίνει «εικονική επιτυχία», κοντολογίς χωρίς περιεχόμενο. Και αυτό γιατί η οικονομική αδυναμία στήριξης των σπουδών τους γρήγορα θα τους αναγκάσει να τις παρατήσουν αυξάνοντας έτσι το ποσοστό των λεγόμενων «μη ενεργών φοιτητών», που, από την άλλη, είναι και κριτήριο για καταργήσεις ή συγχωνεύσεις τμημάτων.