Αγάπη για τον τόπο που ζεις, για τον συνάνθρωπό σου, για τα ζώα…

Περίσσευμα αγάπης που αισθάνεσαι την ανάγκη να τη διοχετεύσεις κάπου, να προσπαθήσεις να κάνεις τον κόσμο καλύτερο αλλά να γίνεις κι εσύ ο ίδιος καλύτερος μέσα από αυτό.

Όταν είσαι μέλος μιας εθελοντικής ομάδας, διδάσκεις με το παράδειγμά σου και διδάσκεσαι συγχρόνως. Προσφέρεις το χρόνο σου και εισπράττεις εμπειρίες.

Ως εθελόντρια στο σύλλογο  γονιών – παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια ‘Φλόγα’ έχω συναναστραφεί με τόσο αξιόλογους ανθρώπους!

Είναι αυτοί που με σκληρό ή μη τρόπο τους έμαθε η ζωή πως δεν αξίζει τίποτα περισσότερο από το να μοιράζεσαι.

Άνθρωποι δοτικοί με ευγένεια και μεγαλείο ψυχής που ξορκίζουν τον πόνο τους με χαμόγελα και δυο χέρια απλωμένα έτοιμα να αγκαλιάσουν, να βοηθήσουν όποιον έχει ανάγκη, να γιατρέψουν πληγές.

Τα πιο σπουδαία μαθήματα όμως μας τα δίνουν τα παιδιά που με προτροπή των γονιών και των δασκάλων τους στηρίζουν το έργο μας με κάθε τρόπο.   Είτε αγοράζοντας τετράδια, είτε κάνοντας μπαζάρ με χειροποίητες κατασκευές και καταθέτουν τα έσοδα στη Φλόγα.

Φέτος όμως έκαναν κάτι παραπάνω που ξεπέρασε κάθε προσδοκία και μας συγκίνησε βαθιά.

Κάποια του δημοτικού, κάποια του γυμνασίου -λυκείου μας  άφησαν ένα ποσό-ανεκτίμητης αξίας- από τα χρήματα που συγκέντρωσαν ψάλλοντας τα κάλαντα. Κι ενώ αρνήθηκα να τα πάρω, εκείνα επέμεναν γιατί ήθελαν να βοηθήσουν  τα παιδιά που υποφέρουν-όπως χαρακτηριστικά μου είπαν.

Υποκλίνομαι στην ευγένεια και το μεγαλείο της ψυχής τους!

Δεν ρώτησα τα ονόματα τους-ίσως θα έπρεπε-ξέρουν όμως οι γονείς τους που τα γαλούχησαν με αξίες και είναι περήφανοι γι’ αυτά!

Τους αξίζουν συγχαρητήρια!

Προσωπικά με άφησαν άφωνη. Έμεινα να τα κοιτάζω με μάτια βουρκωμένα. Αν η προσφορά είχε πρόσωπο θα ήταν το δικό τους!

Ένιωσα τόσο ασήμαντη μπροστά τους και συνάμα τόσο ευλογημένη. Για μένα ο Χριστός γεννήθηκε εκείνη τη στιγμή. Ήρθε και γέμισε χρυσάφι τα χέρια και την ψυχή μου!

Κι επειδή ένα ευχαριστώ είναι φτωχό, θέλησα να εκφράσω δημόσια χίλια ακόμα γραμμένα με δάκρυα χαράς και περηφάνειας.

Ναι. Υπάρχουν και αυτά τα παιδιά που μας δείχνουν το δρόμο. Που μας μιλούν με τις πράξεις τους για το νόημα της ζωής που έχουμε χάσει. Υπάρχουν αυτά τα παιδιά που ανοίγουν μια χαραμάδα φωτός στο αύριο.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝ  ΤΗ ΦΛΟΓΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΝΑΜΜΕΝΗ!

Ας τα μιμηθούμε!

Εύχομαι σε όλους  καλή χρονιά. Με υγεία και αγάπη.

Ειρήνη Κατσάμπα