Connect with us

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Εμφύλιοι και διχασμοί: Το σαράκι του ελληνισμού

Published

on

Γράφει ο  Πέτρος Πιτσιάκκας –  Φιλόλογος, M.Ed. – Διευθυντής 2ου ΓΕΛ Ναυπάκτου

Οι εμφύλιοι πόλεμοι και οι εθνικοί διχασμοί είναι μια κακοδαιμονία του έθνους, η οποία είναι γερά ριζωμένη, σαν το σαράκι, από την αρχαιότητα, μέχρι τους νεότερους χρόνους, και δύσκολα ξεριζώνεται. Γι’ αυτό και θα πρέπει να κρατάμε ζωντανή την ιστορική μνήμη, ώστε να διδάσκει και να κατευθύνει τις ενέργειες και τις συμπεριφορές μας, στο παρόν και στο μέλλον, για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη

Στην ιστορία του ελληνικού έθνους είναι καταχωρημένοι, δυστυχώς, πολλοί εθνικοί διχασμοί και εμφύλιες διαμάχες. Στην αρχαιότητα, είχαμε τον πελοποννησιακό πόλεμο (411-404 π.Χ.), που διεξήχθη μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης και των συμμάχων τους. Την περίοδο του Μεσαίωνα, λίγο πριν την άλωση της Κων/πολης (1453), το «γένος ήταν τόσο διχασμένο και εριστικό που ακόμα και η Παναγιά, απαυδισμένη, το εγκατέλειψε» γράφει η Γλύκατζη-Αρβελέρ. Στα νεότερα χρόνια, την περίοδο της ελληνικής επανάστασης 1821-1829, ο εμφύλιος πόλεμος (1823-1825) έθεσε σε κίνδυνο το ίδιο το επαναστατικό εγχείρημα. Την περίοδο του Α΄ παγκοσμίου πολέμου (1914-1918), ο εθνικός διχασμός, ανάμεσα σε βασιλικούς και βενιζελικούς, οδήγησε στη μικρασιατική καταστροφή. Μετά το τέλος του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και τη λήξη της κατοχής, ο εμφύλιος πόλεμος, που ακολούθησε (1946-1949), προκάλεσε πολλές δυσάρεστες και θλιβερές συνέπειες. Τέλος, την περίοδο 1972-1974, στην ελληνική μεγαλόνησο, την Κύπρο, η σύγκρουση του Μακαρίου και των οπαδών του με τη χούντα των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β΄, οδήγησε στο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, εναντίον του Μακαρίου, που είχε ως αποτέλεσμα την εισβολή της Τουρκίας (20 Ιουλίου 1974) και την κατάκτηση του 38% του εδάφους της μεγαλονήσου.

Τούτες τις θλιβερές-τραγικές επετείους του 1974 στην Κύπρο (πραξικόπημα και τούρκικη εισβολή), η μνήμη εστιάζει σ’ αυτά τα γεγονότα.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, η πολιτική ανωριμότητα στην Κύπρο ήταν τέτοια, ώστε διεξαγόταν ένας εμφύλιος πόλεμος αλληλοεξόντωσης, άλλοτε ψυχρός και άλλοτε θερμός, που εξάντλησε τις δυνάμεις του κυπριακού ελληνισμού. Όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές ενεργούσαν, σαν να είχαν την αυταπάτη ότι στην περιοχή δεν υπήρχε η Τουρκία, με τις γεωπολιτικές της φιλοδοξίες, παρότι κατά καιρούς η τελευταία, με τις ενέργειές της, τις υπενθύμιζε σε κάθε ενδιαφερόμενο. Η όλη κατάσταση στη Μεγαλόνησο θύμιζε τις εσωτερικές διαμάχες που οδήγησαν το μεσαιωνικό ελληνισμό σε μεγάλες ήττες και στην τελική πτώση.

Σε μια εποχή που ήταν αναγκαία η ψυχική ενότητα του ελληνισμού, στην Κύπρο είχαμε συνωμοτικές και τρομοκρατικές ενέργειες, διώξεις και δολοφονικές απόπειρες. Ουσιαστικά είχε εγκαταλειφθεί η αντίσταση στις τουρκικές επιδιώξεις και ο κυπριακός ελληνισμός αναλωνόταν σε έναν αυτοκαταστροφικό εμφύλιο, που προετοίμαζε τις χειρότερες ημέρες του.

Από τη μια, ο πρόεδρος Μακάριος πίστευε ότι, ως χαρισματικός ηγέτης ενός μικρού, με μεγάλη όμως γεωπολιτική σημασία, κράτους, θα μπορούσε να ελίσσεται με επιτυχία και να είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του δεύτερου ελληνικού κράτους. Δεν αντιλαμβανόταν όμως πως, αποτελεσματική και φιλόδοξη πολιτική, δίχως τα αναγκαία δημογραφικά μεγέθη και την κρίσιμη στρατιωτική ισχύ, δεν μπορεί να υπάρξει. Από την άλλη, οι αντίπαλοι του είχαν την ψευδαίσθηση πως βγάζοντας το Μακάριο από τη μέση, θα δινόταν η δυνατότητα στην Κύπρο να ενωθεί με την Ελλάδα.

Με αφορμή μια ελάχιστα διπλωματική επιστολή του Μακαρίου προς τη χούντα των Αθηνών, ο δικτάτορας Ιωαννίδης, από κοινού με τον Γκιζίκη και τους αρχηγούς των ενόπλων δυνάμεων, αποφασίζουν την ανατροπή του με πραξικόπημα, στις 15 Ιουλίου 1974, ανοίγοντας έτσι την κερκόπορτα του νησιού στην Τουρκία. Για να αποδειχθεί πως όλα αυτά τα χρόνια πλαγιάζαμε, όπως ο Πάρης, στο ποίημα «Ελένη» του Σεφέρη «μ’ έναν ίσκιο σα να ήταν πλάσμα ατόφιο, και σφαζόμασταν για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη».

Ο Μακάριος, ο οποίος, μετά το πραξικόπημα, διέφυγε στο εξωτερικό, από το βήμα του Συμβουλίου Ασφαλείας, μίλησε για «ελληνική εισβολή», στην Κύπρο. Η Τουρκία, ως εγγυήτρια δύναμη, εκμεταλλευόμενη το πραξικόπημα και με πρόσχημα την αποκατάσταση, δήθεν, της συνταγματικής τάξης και την προστασία των Τουρκοκυπρίων, εισβάλλει στο νησί, καταλαμβάνοντας, και έκτοτε κατέχοντας, το 38% του εδάφους. Άλλη μια εθνική καταστροφή και τραγωδία συντελείται, αποτέλεσμα κι αυτή εμφύλιας διαμάχης και διχασμού. Για άλλη μια φορά, όπως σημειώνει ο Σεφέρης στην «Ελένη»:

«τόσα κορμιά ριγμένα στα σαγόνια της θάλασσας στα σαγόνια της γης∙ τόσες ψυχές δοσμένες στις μυλόπετρες, σαν το σιτάρι.  Τόσος πόνος, τόση ζωή, πήγαν στην άβυσσο για ένα πουκάμισο αδειανό για μια Ελένη».

Οι εμφύλιοι πόλεμοι και οι εθνικοί διχασμοί, είχαν ολέθριες συνέπειες για τον ελληνισμό. Η ιστορική μνήμη μας διδάσκει και μας καθοδηγεί, γι’ αυτό και θα πρέπει να την κρατάμε ζωντανή και γρηγορούσα, ώστε να ξεριζώσουμε το σαράκι του διχασμού, που τόσα κακά έχει επιφέρει στο έθνος.

 

 

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Χριστίνα Σταρακά για τη στελέχωση του Κ.Υ. Άνω Χώρας Ναυπακτίας

Published

on

By

Το Υπουργείο Υγείας τα βρίσκει όλα καλώς καμωμένα την ίδια στιγμή που οι πολίτες βγάζουν κραυγή αγωνίας για τις ελλείψεις

Σε αναφορά που είχε καταθέσει η βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής Χριστίνα Σταρακά για άμεση ανάγκη στελέχωσης του Κέντρου Υγείας Άνω Χώρας του Δήμου Ναυπακτίας απάντησε χθες το Υπουργείο Υγείας.

Πιο συγκεκριμένα, η Χριστίνα Σταρακά είχε διαβιβάσει το αίτημα των Προέδρων Κοινοτήτων Δήμου Ναυπακτίας και Φορέων της ορεινής Ναυπακτίας για την επιστροφή του επιβατικού οχήματος 4Χ4 – Δωρεάς ΟΠΑΠ- πίσω στο Κ.Υ. Άνω Χώρας στην προγενέστερη κατάσταση που ήταν πριν τη μετακίνησή του στο Κ.Υ. Ναυπάκτου και την επάνδρωσή του με οδηγό, τη διάθεση νέου ασθενοφόρου 4Χ4 στο Κ.Υ. Άνω Χώρας Ορεινής Ναυπακτίας και την υγειονομική κάλυψη των κοινοτήτων της Δυτικής Ορεινής Ναυπακτίας με τη λειτουργία Σταθμού Α’ Βοηθειών και με ιατρό στην Κοινότητα Πλατάνου Ναυπακτίας.

Σύμφωνα με την αναπληρώτρια Υπουργό Υγείας κα. Αγαπηδάκη που υπογράφει την απάντηση, στο Κ.Υ. Άνω Χώρας όλα είναι καλώς καμωμένα. Αγνοώντας τις ανησυχίες και τα αιτηματα των αρμόδιων φορέων της περιοχής αναφέρει ότι στο σήμερα το Κ.Υ. είναι επαρκώς στελεχωμένο, τόσο με προσωπικό όσο και με ασθενοφόρα. «Το Κ.Υ. λειτουργεί σε πρωινό ωράριο και για πέντε ημέρες την εβδομάδα, από Δευτέρα έως και Παρασκευή και με πλήρη εφημεριακή κάλυψη όλες τις ημέρες του μήνα (ενεργείς εφημερίες), παρέχοντας αδιάλειπτα όλες τις υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας», υπογραμμίζει σχετικά με την κάλυψη του Κ.Υ σε προσωπικό και παροχή υπηρεσιών.  Όσον αφορά τα ασθενοφόρα των πρωτοβάθμιων δομών κυριότητας 6ης ΥΠΕ που συνεπικουρούν το έργο του ΕΚΑΒ στην περιοχή της Ναυπακτίας,  όπως ενημερώνει πλέον στην περιοχή επιχειρούν δύο πλήρως επισκευασμένα πλέον οχήματα. Ενώ σύμφωνα πάντα με την ίδια τη διετία 2021-2023, παρά τις βλάβες των ανωτέρω οχημάτων «δεν παρατηρήθηκε καμία δυσλειτουργία υποστήριξης στη διαδικασία και έργο των πρωτογενών διακομιδών, χάρις προφανώς και στην υποστήριξη του τοπικού κέντρου του ΕΚΑΒ στην Πάτρα, το οποίο διέθετε επί μονίμου βάσεως επιπλέον ασθενοφόρο και πληρώματα, στην περιοχή».

 

Σχετικά με το επίμαχο επιβατικό όχημα η Αναπληρωτής Υπουργός δηλώνει ότι «η κυριότητά του ανήκει στο Γ.Ν. Μεσολογγίου και έχει παραχωρηθεί από δεκαετίας στο Κ.Υ. Άνω Χώρας, κατόπιν απόφασης του Δ.Σ. του νοσοκομείου. Τον Αύγουστο του 2023, το εν λόγω όχημα από το Κ.Υ. Άνω Χώρας παραχωρήθηκε στο Κ.Υ. Ναυπάκτου, ικανοποιώντας το Δ.Σ. του Γ.Ν. Μεσολογγίου σχετικό αίτημα του Κ.Υ. Ναυπάκτου για την κάλυψη αυξημένων υπηρεσιακών αναγκών και κυρίως για την εξυπηρέτηση του ιατρικού προσωπικού της Άνω Χώρας στις μετακινήσεις τους».

 

Σχολιάζοντας τα παραπάνω, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δήλωσε: «Για την Αναπληρώτρια Υπουργό Υγείας φαίνεται πως οι κάτοικοι της περιοχής του Κ.Υ. Άνω Χώρας Ναυπακτίας τυγχάνουν της καλύτερης δυνατής υγειονομικής φροντίδας.

Είναι να απορεί κανείς πως γίνεται στις αναφορές τους οι αρμόδιοι φορείς να είναι σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση από την κ. Αγαπηδάκη, στέλνοντας κραυγή αγωνίας για τη γενικότερη εικόνα του ΕΣΥ.

Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση στα Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας της περιοχής είναι απογοητευτική, με τις ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνικές υποδομές να είναι τεράστιες.

Το Υπουργείο είτε θα προχωρήσει σε σοβαρή ενίσχυση του ΕΣΥ είτε θα συνεχίσει να διαχειρίζεται επικοινωνιακά τον πόνο και τις αγωνίες των ανθρώπων».

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

195 χρόνια από την απελευθέρωση της Ναυπάκτου

Published

on

By

Μόνο με στενή πολιορκία και αποκοπή του ανεφοδιασμού ήταν δυνατόν να πέσει το κάστρο του Έπαχτου.

Για τον καλύτερο συντονισμό ο κυβερνήτης (Δ/γμα 23 .01. 1829) διορίζει πληρεξούσιο τοποτηρητή Στερεάς Ελλάδας και του Στρατοπέδου τον αδερφό του Αυγουστίνο Καποδίστρια, ο οποίος στις 10 Μαρτίου 1829  αφικνείται και ο ίδιος στη Ναύπακτο.

Τα ελληνικά στρατεύματα με εντολή του Αυγουστίνου Καποδίστρια καταφτάνουν από τις 8 Μαρτίου 1829 και πολιορκούν τα κάστρα Αντιρρίου και Ναυπάκτου από την ξηρά, ενώ ο στόλος υπό τον Ανδρέα Μιαούλη   αποκλείει και τις θαλάσσιες διόδους.

Στις 13 Μαρτίου παραδίδεται το Αντίρριο ύστερα από ψευτοπόλεμο.

Στις 16 Μαρτίου ο κλοιός περί το κάστρο της Ναυπάκτου γίνεται στενότερος.

Η Α’ Χιλιαρχία, με Χιλίαρχό τον Κίτσο Τζαβέλα, η 500αρχία του Νικόλα Τζαβέλα και τα Σώματα του Β. Μαστραπά, Γιάννη Μακρυγιάννη – Κραβαρίτη καταλαμβάνουν τις θέσεις από τον Αϊ-Γιώργη, τη μεγάλη Βάρναράχη μέχρι απέναντι από την Ακρόπολη του  Ίτς Καλέ.

Ο Χατζηχρήστος με ιππικό και πεζικό και το σώμα του Βέρη κλείνει την δυτική πλευρά από τη θάλασσα μέχρι το Ιτς Καλέ και ο συνταγματάρχης Πιερρής, αρχηγός του τακτικού στρατού, καταλαμβάνει τους λόφους   πίσω από το κάστρο με το πυροβολικό.

Η τανάλια είχε πλέον σφίξει.  Οι τούρκοι που ήταν στην μικρή Βάρναράχη υποχωρούν και εισέρχονται στο κάστρο.  Ο λόφος αυτός περιέρχεται στο στα ελληνικά χέρια.

Οι  αλλεπάλληλες επιθέσεις των ελληνικών στρατευμάτων δεν έφεραν αποτέλεσμα.

Οι Τούρκοι δεν μπορούν να ανεφοδιαστούν και αναγκάζονται να συνθηκολογήσουν.

Στις 8 Απριλίου ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας φτάνει στη Ναύπακτο.

Στις  11 Απριλίου 1829 υπογράφεται η συνθήκη και σταματούν οι εχθροπραξίες.

Στις 12 Απριλίου αποχωρεί ο κυβερνήτης.

Στις 17 προς 18 Απριλίου ο τακτικός στρατός υπό τον συνταγματάρχη Πιερρή εισέρχεται στην Ακρόπολη.

Στις 22 Απριλίου αποχωρεί ολόκληρη η τουρκική φρουρά και τα ελληνικά στρατεύματα      εισέρχονται σε όλο το  κάστρο.

Στις  28 Απριλίου 1829 ο Αυγουστίνος Καποδίστριας διοικητής διακηρύσσει:

«Κυματίζει τέλος πάντων η ελληνική σημαία εις την Ακρόπολιν της Ναυπάκτου και το σεμνόν του Σταυρού σημείον,  μετά παρέλευση ήδη 140 ετών ανυψώθει πάλιν εις τα υψηλά ταύτα τείχη».

Τον Ιανουάριο του 1830 έγινε στην πόλη ο πρώτος εορτασμός της απελευθέρωσής της και το  πρωί της ημέρας εκείνης εσήμαναν «ο ήχος των κωδώνων και ο βόμβος των πυροβόλων», με την ελληνική σημαία να κυματίζει στην Ακρόπολη της Ναυπάκτου.

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΕΚΝΔ: Οι εργαζόμενοι έστειλαν το μήνυμα

Published

on

By

Με προσυγκέντρωση των συνδικάτων στο κτήριο του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ναυπακτίας και Δωρίδας ΕΚΝΔ, και πορεία προς την κεντρική πλατεία Φαρμάκη το ΕΚΝΔ   συμμετείχε  στην  24ωρη Γενική Απεργία της 17ης  Απριλίου που προκήρυξε η ΓΣΕΕ.

Στην συγκέντρωση όπου χαιρέτησαν ο πρόεδρος του ΕΚΝΔ Αριστομένης Χάρος και εκπρόσωποι συνδικάτων, οι εργαζόμενοι έστειλαν το μήνυμα πως δεν μπορούν να πορευθούν με μισθούς στα τάρταρα και με την ακρίβεια στα ύψη.

Δήλωσαν την αντίθεσή τους στις  αυξήσεις της κυβέρνησης που σε καμία περίπτωση δε διασφαλίζουν συνθήκες στις οποίες ένας εργαζόμενος που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό, δε θα βρίσκεται κάτω από το κατώφλι της φτώχειας και θα έχει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο.

«Δεν ζητάμε ενίσχυση από τον κρατικό προϋπολογισμό, ζητάμε αυξήσεις από τους εργοδότες μας για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Ζητάμε πίσω τα εργαλεία συλλογικής διαπραγμάτευσης μέσω της επαναφοράς του θεσμικού πλαισίου των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας» φώναξαν στην συγκέντρωση οι εργαζόμενοι.

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ