Με αφορμή την πτώση στο κενό και τον τραυματισμό ηλικιωμένου που περνούσε πεζός από την γέφυρα του ποταμού Μόρνου, την περασμένη Κυριακή, επαναφέρουμε το θέμα της επικινδυνότητας της γέφυρας που μετά από 75 χρόνια ζωής δείχνει έντονα σημάδια αποσύνθεσης, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια πεζών και οχημάτων που καθημερινά διέρχονται από αυτή.

Δια γυμνού οφθαλμού φαίνονται τα σημάδια της…  κόπωσης στο έργο,  με τις κατά καιρούς φωνές από ειδικούς και μη να έχουν σαν αποτέλεσμα να συγκινηθούν οι αρμόδιοι και να πραγματοποιηθεί αυτοψία, στις 14 Δεκεμβρίου 2011, όπου και συντάχθηκε τεχνική έκθεση.

Την  γέφυρα του Μόρνου «μοιράζονται» οι περιφέρειες Στερεάς Ελλάδας και Δυτικής Ελλάδας, και είχε συμφωνηθεί να μοιραστούν και τις  υποχρεώσεις αποκατάστασής της.   Η Στερεά Ελλάδα είχε αναλάβει να εκπονήσει τη μελέτη και η Δυτική Ελλάδα να εντάξει και να χρηματοδοτήσει το έργο. Ωστόσο, ποτέ δεν εκπονήθηκε κάποια μελέτη, απλά έγινε  μια προμελέτη!  Αυτό πρακτικά σημαίνει πως και στην περίπτωση που θα ήθελε η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας να εντάξει το έργο σε κάποια χρηματοδότηση, δε μπορούσε λόγω έλλειψης μελέτης στο έργο.

Στην τεχνική έκθεση που συνυπογράφουν στις 10 Ιανουαρίου 2012 οι μηχανικοί  Γιάννης Σπινάσας, Χρήστος Σπανός και Γιάννης Λεπίδας αναφέρουν μεταξύ άλλων για την κατάσταση της γέφυρας:

«Η κατάσταση της γέφυρας είναι αρκετά επιβαρυμένη. Ωστόσο, με τα μέσα που είχαν στη διάθεσή τους οι μελετητές δεν μπορούσαν να διερευνήσουν σε βάθος την ικανότητα ανάληψης στατικών και σεισμικών φορτίων. Παρόλα αυτά τονίζουν ξεκάθαρα ότι πολλές φθορές είναι εκτεταμένες σε μεγάλο ποσοστό της επιφάνειας των σκυροδέματος των δομικών στοιχείων του τεχνικού, όπως αποκολλήσεις, εκτινάξεις επικαλύψεων του σκυροδέματος, λόγω έντονης προσβολής και διάβρωσης των ράβδων σιδηροπλισμού.

Το γεγονός αυτό επιτείνεται από τη μεγάλη ηλικία του τεχνικού (περίπου 75 ετών), σε συνδυασμό με την ελλιπή ή αναποτελεσματική συντήρησή του. Επίσης διαπιστώνεται ότι σε ορισμένα δομικά στοιχεία οι ρηγματώσεις, αποδιοργανώσεις του σκυροδέματος συνδυαζόμενες με τους οξειδωμένους αποκαλυμμένους οπλισμούς είναι σοβαρές έως βαρείες».

Σε άλλο σημείο η τεχνική έκθεση αναφέρει:

«Απώλεια συνάφειας χάλυβα – σκυροδέματος σε πολλά σημεία της κατασκευής, λόγω ρηγματώσεων, εκτινάξεων της επικάλυψης και αποκάλυψης οξειδωμένων οπλισμών.  Φθορές και βλάβες στο προστατευτικό κιγκλίδωμα από οξείδωση των σιδηροσωλήνων αλλά και κρούσεις οχημάτων».

Για τις απαιτούμενες ενέργειες και μελέτες επισημαίνεται:

«Δεδομένου ότι  δεν υπάρχουν καθόλου στοιχεία σχετικά με τη μελέτη του έργου απαιτείται να γίνει διερεύνηση, τεκμηρίωση των στοιχείων της ανωδομής (ακριβείς διαστάσεις, οπλισμοί) καθώς και θεμελίωσης της γέφυρας, σε επαρκή έκταση και βάθος, ώστε να καταστούν όσο γίνεται πιο αξιόπιστα τα δεδομένα στα οποία θα στηριχθεί στη συνέχεια η αποτίμηση της ικανότητας ανάληψης στατικών και σεισμικών φορτίων από το τεχνικό, ο ανασχεδιασμός του έργου και η μελέτη επεμβάσεων (επισκευή ή ενίσχυση)», ενώ σε άλλο σημείο της έκθεσης τονίζεται: «Η ένταση και έκταση των βλαβών, αλλά και των κακοτεχνιών, συνδέονται άμεσα με την απομένουσα φέρουσα ικανότητα και τα διαθέσιμα περιθώρια ασφαλείας ή πλαστικότητας των βλαμμένων δομικών στοιχείων και του δομήματος ως συνόλου».

Ανάμεσα στα μέτρα  που προτείνονται μέσα από την τεχνική έκθεση είναι:

Η αναζήτηση εναλλακτικών διαδρομών, αλλά και η απαγόρευση διέλευσης οχημάτων πλην ΙΧ.

«Τα ανωτέρω άμεσα προς εφαρμογή μέτρα έχουν σκοπό να επιβραδύνουν το ρυθμό εξέλιξης των φθορών που παρατηρήθηκαν, τη μείωση σημαντικών οδικών φορτίων που έχουν δυσμενή επιρροή σε ευπαθή δομικά στοιχεία με προχωρημένες φθορές, αλλά και τη μείωσης της πιθανότητας πρόσκλησης πρόσθετων βλαβών κυρίως από κρούση οχημάτων, σε έναν ήδη ευπαθή και περιορισμένης αντοχής φορέα.

Η εφαρμογή τους θα περιοριστεί στο χρονικό διάστημα αναλυτικής διερεύνησης της κατάστασης του τεχνικού κατά τα ανωτέρω προταθέντα και έως ότι γίνουν οι απαραίτητες επεμβάσεις αποκατάστασης της γέφυρας».

Δυστυχώς δεν ίδρωσε το αυτί κανενός , με  τις δυο περιφέρειες, Στερεάς και Δυτικής Ελλάδας, να μην τα λαμβάνουν  σοβαρά υπόψη, αφού κανονικά  μέχρι και σήμερα η γέφυρα είναι σε κυκλοφορία και καθημερινά διέρχονται από αυτή  λεωφορεία και φορτηγά.

Κυκλοφορούν δηλαδή σαν να μην συμβαίνει τίποτα πάνω  σε έναν ήδη ευπαθή και περιορισμένης αντοχής φορέα,  με τις πιθανότητες να συμβεί το κακό να αυξάνονται καθημερινά. Σαφέστατα η λύση του προβλήματος κοστίζει και σε χρόνο αλλά και σε χρήμα, μα σίγουρα, πιο ακριβή είναι η ανθρώπινη ζωή.