Διαφορετική και η Πρωτομαγιά φέτος.    Μετατίθεται  ο εορτασμός της εργατικής πρωτομαγιάς κατά  μια βδομάδα.              Ο προβληματισμός όμως και η έντονη αγωνία για τα εργασιακά δικαιώματα που για άλλη μια φορά βρίσκονται σε κίνδυνο δεν μπορούν ούτε να μετατεθούν ούτε να αποσιωπηθούν ούτε να φιμωθούν.

Η φετινή λοιπόν Πρωτομαγιά δεν μπορεί παρά να είναι, όπως εξάλλου έχει καθιερωθεί, ημέρα μνήμης και διεκδίκησης. Ημέρα μνήμης καθώς η 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Εργατών στις 20   Ιουλίου 1889 κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας Διεθνούς στο Παρίσι, σε ανάμνηση του Μακελειού του Σικάγο το 1886, όπου η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά εργατών που διαμαρτύρονταν υπέρ της διεκδίκησης της οκτάωρης εργασίας και καλύτερων εργασιακών συνθηκών.

Ημέρα διεκδίκησης καθώς τα εργασιακά δικαιώματα μετά από την επίθεση που δέχτηκαν τα τελευταία αιματηρά χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, δέχονται νέες απειλές από την πανδημία. Μια πανδημία που πλήττει τη δημόσια υγεία και δοκιμάζει το δικαίωμα στην εργασία και στην ασφάλιση.

Και ενώ κάθε εργαζόμενος στην ΕΕ έχει ορισμένα βασικά δικαιώματα σύμφωνα με το θεσπισμένο εργατικό δίκαιο, δικαιώματα στην υγειονομική περίθαλψη και στην ασφάλιση,  στην ισότητα ευκαιριών για άνδρες και γυναίκες, στην προστασία κατά των διακρίσεων, στην διασφάλιση των κεκτημένων με αγώνες εργασιακών δικαιωμάτων, όλα αυτά αρχίζουν να μπαίνουν    σε άλλη θεώρηση.

Η ΕΕ δεν φαίνεται πρόθυμη να στηρίξει τα πληττόμενα μέλη της, δεν φαίνεται αλληλέγγυα και σύμφωνη στη διασφάλιση του δικαιώματος της εργασίας. Μετά την άρση της καραντίνας τα ποσοστά ανεργίας και          οι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα θα σπάσουν  κάθε αναμενόμενο ρεκόρ.

Το συζητάμε όλοι, το διαισθανόμαστε όλοι και  παράλληλα ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια σειρά        μέτρων που καθιστούν πλέον ζοφερό το εργασιακό τοπίο.

Στο πλαίσιο αυτό γίνεται λόγος για δεκάδες χιλιάδες λουκέτα μικροεπιχειρήσεων με αντίστοιχες δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, μισή δουλειά με μείωση του μισθού κατά 50%, εξαντλητικά ωράρια εργασίας, θέσπιση του μηχανισμού αναστολής συμβάσεων εργασίας χωρίς πλήρη οικονομική στήριξη των εργαζομένων, μετάθεση καταβολής του δώρου Πάσχα για το καλοκαίρι,  επαναφορά της πολιτικής επιστράτευσης και επίταξης κατά τη διάρκεια απεργίας, θέσπιση οδηγών τηλεργασίας με πρακτικές ευέλικτης απασχόλησης που εξυπηρετούν λίγους και ισχυρούς κι άλλες πρακτικές που οδηγούν σε συρρίκνωση ή και κατάργηση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων,

Οι πολίτες επέδειξαν υψηλότατο αίσθημα ατομικής ευθύνης, πειθάρχησαν στα μέτρα της κυβέρνησης και στις υποδείξεις των ειδικών.

Δεν θα πρέπει όμως σε καμία περίπτωση να πειθαρχήσουν και να δεχτούν μέτρα που ακυρώνουν και καταργούν δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα και θυσίες.

Η ευθύνη όλων, ατόμων και συλλογικών φορέων, είναι πολύ μεγάλη.

Η μάχη της οικονομικής επιβίωσης και της διασφάλισης αξιοπρεπούς διαβίωσης  είναι εξίσου σκληρή και το βέβαιο είναι ότι τα μέτρα προστασίας θα πρέπει να είναι πολύ δυνατά για να καταφέρουμε να σταθούμε στα πόδια μας.

Nafsweek:  Γίνε συνδρομητής στην εφημερίδα μας ΕΔΩ,  με 20 ευρώ τον χρόνο.

Κάθε Παρασκευή φτάνει στα email των συνδρομητών μας