Connect with us

ΕΛΛΑΔΑ

Η εορτή της Αποδόσεως της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην  Μητρόπολη Ναυπάκτου

Published

on

Μητροπολη-ναυπακτου-εορτή-Κοιμήσεως-Θεοτόκου

Τήν 23η Αὐγούστου Ἀπόδοση τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγἰας Θεοτόκου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος τέλεσε τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ στήν Παλαιοπαναγιά Ναυπάκτου καί τήν ἑπομένη  τήν Θεία Λειτουργία   στόν  Ἱερό Ναὀ Ἁγίου Νικολάου Πλατάνου Ὀρεινῆς Ναυπακτίας

Εσπερινός εορτής στην Παλαιοπαναγιά

Μητροπολη-ναυπακτου-εορτή-Κοιμήσεως-Θεοτόκου

Μητροπολη-ναυπακτου-εορτή-Κοιμήσεως-Θεοτόκου-πλατανος

Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνέλυσε ἕνα χωρίο τοῦ ἁγίου Μεθοδίου Ἐπισκόπου Ὀλύμπου πού ἀναφέρεται στήν Πανα­γία καί τήν ὀνομάζει «Ἔμψυχον θυσιαστήριον τοῦ ἄρτου τῆς ζωῆς».

Εἶπε ὅτι ἡ Παναγία, ὡς Μητέρα τοῦ Χριστοῦ εἶναι μεγάλο πρό­σω­πο στήν ἱστορία. Οἱ πολλές εἰκόνες καί παρομοιώσεις πού χρησι­μοποίησαν γι’ αὐτήν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί οἱ ἱεροί ὑμνο­γράφοι δέν εἶναι ἀφηρημένες, ἀλλά ἐκφράζουν τό ἔργο της. Μεταξύ αὐτῶν εἶναι καί ἡ φράση αὐτή τοῦ ἁγίου Μεθοδίου Ὀλύ­μπου.

Ἡ εἰκόνα εἶναι ἑνός θυσιαστηρίου μιᾶς Ἁγίας Τραπέζης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ πάνω στήν ὁποία εἶναι τό Ἀρτοφόριο, ὅπου ὑπάρχει τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ὁ Ἄρτος τῆς ζωῆς.

Μητροπολη-ναυπακτου-εορτή-Κοιμήσεως-Θεοτόκου Μητροπολη-ναυπακτου-εορτή-Κοιμήσεως-Θεοτόκου

Αὐτή ἡ εἰκόνα δέν μεταφέρεται ἁπλῶς στήν Παναγία, δέν εἶναι μεταφορά ἀλλά εἶναι κατά κυριολεξία,  ἡ ζωντανή ἔκφρασή της. Ὁ Χριστός, ὅπως εἶπε ὁ Ἴδιος εἶναι ὁ ἄρτος: «Ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς· ὁ ἐρχόμενος πρός με οὐ μή πεινάσῃ», «ἐγώ εἰμι ὁ ἄρτος ὁ καταβάς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ» (Ἰω. στ΄, 34. 41). Καί ἡ Παναγία εἶναι τό ἔμψυχον θυσιαστήριον τοῦ ἄρτου τῆς ζωῆς. Τόν κράτησε ἐννέα μῆνες στήν κοιλία της καί ἐξακολουθεῖ νά τόν ἀγαπᾶ καί νά ἀγαπᾶται ἀπό τόν Χριστό.

Συνέχισε, ὅτι οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι εἴμαστε πεινασμένοι ἀπό τόν πραγματικό ἄρτο τῆς ζωῆς, πού εἶναι ὁ Χριστός, ἀνήκουμε στόν μακαρισμό «μακάριοι οἱ πεινῶντες καί διψῶντες τήν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοί χορτασθήσ­ον­ται» (Ματθ. ε΄, 6) καί ἡ Παναγία μπορεῖ νά ἱκανοποιήση τήν πείνα μας, ἀρκεῖ νά τῆς τό ζητήσουμε.

Κατέληξε ὅτι, δυστυχῶς, ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ὑποτιμοῦν καί ὑβρίζουν τήν Παναγία καί τόν Χριστό, μέ ἀποτέλεσμα νά παραμένουν  αἰωνίως πεινα­σμένοι .

Μετά τήν ἀρτοκλασία, πού τελέσθηκε στό προαύλιο τοῦ Ναοῦ, ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε ὅλους γιά τήν παρουσία τους, τόν Ἐφημέριο καί τό περί αὐτόν Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο γιά τήν διοργάνωση τῆς πανυγήρεως καί γιά τήν ὅλη φροντίδα γιά τόν καλλωπισμό καί τήν λειτουργία τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, καί ὅλους τούς συντελεστές τῆς πανηγύρεως.

Μεταξύ τῶν ἐκκλησιασθέντων ἦταν ὁ Βουλευτής Αἰτωλοακαρνανίας κ. Δημήτρης Κωνσταντόπουλος καί ὁ Δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Βασίλειος Γκίζας.

Θεία Λειτουργία στον Πλάτανο

Μητροπολη-ναυπακτου-εορτή-Κοιμήσεως-Θεοτόκου-πλατανος Μητροπολη-ναυπακτου-εορτή-Κοιμήσεως-Θεοτόκου-πλατανος

Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνέλυσε τό χωρίο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου ὅτι ἡ Παναγία εἶναι «ἡ φιλοτιμία τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως».

Φιλότιμος ἄνθρωπος κατά τά ἀρχαῖα Λεξικά εἶναι αὐτός πού ἀγαπᾶ τήν τιμή. Ἡ Παναγία προσέφερε μέ ταπείνωση τόν ἑαυτό της στόν Θεό καί ἔτσι τιμήθηκε ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἡ ὁποία εἶχε χωρι­σθῆ ἀπό τόν Θεό καί ζοῦσε σέ μιά ἀτιμία.

Συνέχισε ὅτι στήν σύγχρονη ἑλληνική γλώσσα φιλότιμος ἄν­θρω­πος θεωρεῖται ἐκεῖνος πού ἔχει ἀνδρεία, θάρρος, ἀνιδιοτέλεια, αὐταπάρνηση, ἀγάπη ἡ ὁποία ἐκφράζεται ὡς θυσία καί προσφορά, χω­ρίς νά ὑπολογίζει καί αὐτόν τόν θάνατο.

Ἔπειτα, ἀναφέρθηκε στό πῶς ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ὁμιλοῦσε γιά τό «φιλότιμο». Τό φιλότιμο εἶναι τό «εὐλαβικό ἀπόσταγμα τῆς καλωσύνης», εἶναι «ἡ εὐγνώμων ἀγάπη πού εἶναι ὅλο καλωσύνη καί ταπείνωση», ὁ φιλότιμος ἄνθρωπος ἔχει «ἀρχοντική ψυχή», «ἔχει εἰλικρίνεια καί δέν ὑπολογίζει τόν ἑαυτό του».

Κατέληξε ὅτι, δυστυχῶς, σήμερα ἔλειψε τό φιλότιμο μέ αὐτήν τήν ἔννοια, γι’ αὐτό ἡ Παναγία πρέπει νά εἶναι πρότυπο πνευματικῆς φιλοτιμίας.

Μητροπολη-ναυπακτου-εορτή-Κοιμήσεως-Θεοτόκου-πλατανος

Μητροπολη-ναυπακτου-εορτή-Κοιμήσεως-Θεοτόκου-πλατανος

Ἐκκλησιάσθηκαν οἱ Βουλευτές Αἰτωλοακαρνανίας κ. Δημήτρης Κωνσταντόπουλος καί κ. Σπήλιος Λιβανός, ὁ Περιφερειάρχης Δυτικῆς Ἑλλάδος κ. Νεκτάριος Φαρμάκης, ὁ Δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Βασίλειος Γκίζας, ὁ πρόεδρος τοῦ Τοπικοῦ Συμβουλίου κ. Γεώργιος Πολύχρονος, καί πλῆθος Πλατανιωτῶν.

Μετά τήν θεία Λειτουργία ὁ Σεβασμιώτατος εἶχε τήν εὐκαιρία νά συζητήση, κάτω ἀπό τόν βαθύσκιο πλάτανο τοῦ Πλατάνου, μέ τούς Ἄρχοντες τοῦ τόπου καί μέ τούς ἄλλους Πλατανιῶτες διάφορα ἐκκλησιαστικά, κοινωνικά καί τοπικά θέματα.

 

 

 

 

 

ΕΛΛΑΔΑ

Ψυχής συναπάντημα    (γράφει η Ειρήνη Κατσάμπα)

Published

on

By

Τη συνάντησα τυχαία σε μια εκδήλωση στο λιμάνι Μεσολογγίου. Καθόταν μόνη της και κοίταζε αυτούς που χόρευαν.

Στο μελαγχολικό της βλέμμα έβλεπες ξεκάθαρα την ψυχή της να κάνει τσαλίμια και να αιμορραγεί συγχρόνως.

Λίγο πιο κει καθόταν η ξαδέρφη μου. Τη φωτογράφισα.

Πλησίασα δειλά να ρωτήσω την ηλικιωμένη κυρία αν μου επιτρέπει να φωτογραφίσω κι εκείνη. Με πρόλαβε όμως. -Θα με βγάλεις κι εμένα μια φωτογραφία; Με ρώτησε.

-Ναι, ευχαρίστως. Αλλά πού θα σας βρω να σας τη δώσω; Δεν είμαι από δω.

-Από πού είσαι;

-Από τη Ναύπακτο. Αλλά έρχομαι συχνά εδώ.

-Πότε θα ξανάρθεις; Σε μια βδομάδα; Δέκα μέρες; Με ρώτησε με αγωνία.

-Δεν ξέρω. Πείτε μου πού να την αφήσω.

-Να μου τη δώσεις τώρα απάντησε-πίστευε πως μπορούσα να την εκτυπώσω εκείνη τη στιγμή.

-«Γιαγιά», της είπα κρατώντας της το χέρι, «δεν γίνεται τώρα». Πρέπει να πάω σε κατάστημα να την εκτυπώσω, προσπάθησα να της εξηγήσω ενώ ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι δεν άκουσε τίποτα. Το ηχείο ήταν πάνω από το κεφάλι της. Μπορεί ακόμα και να μην καταλάβαινε τί της έλεγα.

– Να την αφήσω στο ζαχαροπλαστείο του κυρίου Πέτρου στην πλατεία;

Κούνησε το κεφάλι καταφατικά. Κρατούσε στα χέρια της ένα ματσάκι λουλούδια.

Τα λατρεύει σκέφτηκα. Το ίδιο κάνω κι εγώ σε κάθε μου απόδραση μαζεύω λουλούδια. Ντυμένη όμορφα με καθαρά ρούχα, καλοχτενισμένη, κι ένα φουλάρι στο λαιμό που πρόσθετε μια ιδιαίτερη πινελιά στο ντύσιμό της και την προστάτευε συνάμα από το κρύο. Μια φιγούρα που δεν περνούσε απαρατήρητη!

Θαυμάζω τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που κυκλοφορούν πάντα περιποιημένοι. Δείχνουν πόσο αγαπούν τη ζωή!

Έμεινα να κοιτάζω μια τους πολύχρωμους χαρταετούς στον ουρανό, μια τα μικρά παιδιά που έτρεχαν και γελούσαν και μια εκείνη που είχε χαθεί στις σκέψεις της.

Στο βάθος οι βάρκες και τα ψαροκάικα δεμένα στο λιμάνι.

Πόσες διαφορετικές εικόνες στον καμβά της ζωής!

Πόσες φουρτούνες να πέρασε κι εκείνη ψάχνοντας το λιμάνι της.

Το βρήκε άραγε ή ακόμα θαλασσοδέρνεται;

Διάφορα ερωτήματα βομβάρδιζαν το μυαλό μου και το κεφάλι μου άρχισε να βαραίνει λες και είχα πιει ένα βαρέλι κρασί.

Πάμε να χορέψουμε, πρότεινε η ξαδέρφη μου και την ακολούθησα αφήνοντας ένα μουδιασμένο χαμόγελο να σκάσει σαν πυροτέχνημα στα χείλη μου.

Την άφησα και μπήκα στο χορό αλλά η ματιά μου ήταν συνεχώς πάνω της.

Αναρωτιόμουν δεν έχει κανέναν αυτή η γυναίκα; Οικογένεια, φίλους, κάποιον τέλος πάντων να της κάνει παρέα μια τέτοια μέρα.

Μπήκα στη θέση της. Πόσο επώδυνη είναι η μοναξιά τέτοιες ώρες;

Ένιωθα πως είχα μερίδιο ευθύνης για τον πόνο της.

Πώς μπορούσα εγώ να χορεύω, όταν εκείνη καθόταν ακίνητη σε μια καρέκλα τελείως μόνη; Κάποια κυρία με έσπρωξε και με έβαλε χωρίς να με ρωτήσει να σύρω το χορό.

Ωστόσο εγώ έχανα τα βήματά μου γιατί πονούσα. Εκείνη τη στιγμή τη βλέπω να σηκώνεται με σκυμμένο το κεφάλι και αργόσυρτα βήματα και να φεύγει. Δεν έχασα χρόνο.

Έτρεξα προς το μέρος της, την πήρα από το χέρι και την έβαλα να σύρει το χορό.

Αν κάποιον έπρεπε να καμαρώσουμε ήταν εκείνη και μόνο εκείνη!

Στα πρώτα της κιόλας βήματα ξεχύθηκε στο πρόσωπό της όλος ο πόνος και η πίκρα που της έδωσε η ζωή.

Έσκυψε και πετούσε λίγα – λίγα τα λουλούδια που κρατούσε, με τέτοια ευλάβεια, λες κι εκείνη την ώρα κάποιον άγιο προσκυνούσε. Ίσως πάλι να φαντασιωνόταν κάποια στιγμή από τα νιάτα της που της πετούσαν λουλούδια όταν χόρευε. Μπορεί πάλι να μην το έκανε ποτέ κανένας για κείνη και της έμεινε ανεκπλήρωτη επιθυμία, παράπονο κρυφό και τώρα τα πρόσφερε στον εαυτό της. Μόνο εκείνη ξέρει.

Αφού τέλειωσε το χορό και έλαβε το θερμό χειροκρότημα όλων των παρευρισκόμενων, ένας ολόλαμπρος ήλιος ήρθε και θρονιάστηκε μέσα της.

Όρθωσε τους ώμους της, αποτίναξε προς στιγμή το φορτίο που κουβαλούσε και με μια αέρινη σβελτάδα πήγε και ξανακάθισε στη θέση της. Το σκοτάδι στο βλέμμα της είχε χαθεί.  Ξαναμάζεψε λουλούδια κι έμεινε εκεί ως το τέλος της εκδήλωσης να μας παρακολουθεί.

Σε λίγο τα ηχεία έκλεισαν. Μπορούσαμε πια να συνεννοηθούμε.

Με μια παιδιάστικη αφέλεια, μου έδωσε το τηλέφωνό της, χωρίς να το ζητήσω, μου είπε το όνομά της και πού είναι το σπίτι της.

Ήθελα να τη ρωτήσω γιατί ήταν μόνη της αλλά δίστασα. Φοβήθηκα μήπως τις ξύσω πληγές. Ας γύριζε στη γωνίτσα της ανάλαφρη έστω για μια μέρα. Της άξιζε και το δικαιούταν -όπως ο καθένας μας άλλωστε.[1]

Υποσχέθηκα πως θα της τηλεφωνήσω να συναντηθούμε να της δώσω τη φωτογραφία.

Η κυρία Ελένη. Μια αρχόντισσα 90 χρονών μόνη! Μια αξιοπρεπέστατη κυρία -όπως και τόσες άλλες στην ηλικία της-που κρύβει περίτεχνα τον πόνο της και υπομένει καρτερικά τη μοναξιά της κοιτώντας μας στα μάτια.

Κι εμείς;

Τί κάνουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους εμείς;

Πού κοιτάμε;

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

Φρακάραμε…

Published

on

By

Χρόνιο το πρόβλημα και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να υπάρχει αν δεν βρεθεί χώρος να σταθμεύουν τα τουριστικά λεωφορεία που φτάνουν στη Ναύπακτο.

Συμπτωματικά έφτασαν και σταμάτησαν για να κατεβάσουν κόσμο στο λιμάνι δυο λεωφορεία και η πόλη έπαθε κυκλοφοριακό έμφραγμα.

Τουριστικός προορισμός δεν γίνεσαι αν φρακάρεις με δυο λεωφορεία!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

“H ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ 2024” – εμείς συμμετέχουμε!

Published

on

By

Νέα έκθεση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού, υπηρεσίας του ΟΗΕ, χαρακτηρίζει την περσινή χρονιά ως τη θερμότερη παγκοσμίως και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις οι δείκτες εκτοξεύθηκαν, όσον αφορά τα επίπεδα αερίων του θερμοκηπίου, τις θερμοκρασίες της επιφάνειας της γης με 1,45°C, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και την περαιτέρω υποχώρηση των παγετώνων.

Παράλληλα εκφράζονται φόβοι ότι υπάρχει “μεγάλη πιθανότητα” το 2024 να παρουσιάσει με τη σειρά του πολύ υψηλές θερμοκρασίες, ωθώντας τον πλανήτη “στο χείλος της καταστροφής”.

   Το δάσος είναι ένα φυσικό αγαθό, με πολύπλευρη σημασία και ανυπολόγιστη αξία για τη ζωή, για τον άνθρωπο. Ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος με τεράστιες ανεξάντλητες δυνατότητες για την οικονομική, περιβαλλοντική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου, για τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών ζωής.

   Η αξία της προστασίας του, γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.

   Ας αναδείξουμε με τη συμμετοχή μας στην φετινή «Ώρα της Γης» την αξία του δάσους και τη σημασία της προστασίας του!

   Εμείς συμμετέχουμε!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ