ΚΟΙΝΩΝΙΑ
«Η σημασία των λέξεων»
Πέτρος Πιτσιάκκας Φιλόλογος – M.Ed. Διευθυντής 2ου ΓΕΛ Ναυπάκτου
«Η χρήση της γλώσσας, και ειδικότερα των λέξεων, είναι θεμελιώδης όρος της δημοκρατίας. Οι λέξεις αποτελούν βασικό εργαλείο, για την προώθηση της όποιας ιδεολογίας.
Ανάλογα με τις συνθήκες και τις αντιλήψεις που επικρατούν, το επίπεδο που υπάρχει και τις σκοπιμότητες που υπηρετούνται, η σημασία των λέξεων διαφοροποιείται-διαστρεβλώνεται.
Σε μια εποχή, όπως η σημερινή, κατά την οποία είναι εμφανής και ομολογημένη μια κρίση θεσμών και αξιών και το ηθικό εποικοδόμημα της κοινωνίας μας έχει ανατραπεί, δεν είναι δυνατό να μη διαφοροποιείται και κυρίως να μη διαστρεβλώνεται, η αρχική σημασία των λέξεων.
Έτσι λοιπόν, η εντιμότητα δεν θεωρείται πια, για πολλούς, αρετή, αλλά αδυναμία.
«Το δίκαιο του ισχυρού» δεν χαρακτηρίζεται ως καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των αδυνάτων, αλλά ταυτίζεται με τη δικαιοσύνη.
Η ασυδοσία δεν θεωρείται υπέρβαση της ατομικής ελευθερίας και καταπάτηση των δικαιωμάτων των άλλων, αλλά ταυτίζεται με την ελευθερία.
Το καθήκον δεν ταυτίζεται με την υποχρέωση προς τους άλλους, αλλά θεωρείται καταπάτηση των προσωπικών δικαιωμάτων και προσβολή των ατομικών ελευθεριών. Η επιβράβευση των ικανών και η ποιοτική διαφοροποίηση χαρακτηρίζονται ως κοινωνική διάκριση, ενώ η ισοπέδωση και η μαζοποίηση ως κοινωνική ισότητα.
Η αξιολόγηση εκλαμβάνεται ως τιμωρία, η αριστεία ως ρετσινιά, η αξιοκρατία ως ευνοιοκρατία και ο λαϊκισμός πλασάρεται ως ενδιαφέρον για το λαό και όχι ως εξαπάτηση του. Η φιλοπατρία χαρακτηρίζεται ως ακραία εθνικιστική συμπεριφορά και η υπεράσπιση των συνόρων, για την αντιμετώπιση του υβριδικού πολέμου και της προσπάθειας εργαλειοποίησης των μεταναστών, ως απάνθρωπη πολιτική, η οποία καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η επεκτατική πολιτική, σε βάρος μιας άλλης χώρας, βαφτίζεται ως ειδική πολεμική επιχείρηση και ως προσπάθεια προστασίας των δικαιωμάτων των όποιων μειονοτήτων ζουν σ’ αυτή (π.χ. εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και της Τουρκίας στην Κύπρο) και όχι ως εισβολή στην επικράτεια ενός άλλου κράτους.
Ο αναθεωρητισμός και η αμφισβήτηση των διεθνών συνθηκών, χαρακτηρίζεται, από τους ακολουθούντες αυτή την πολιτική, ως υπεράσπιση των εθνικών τους συμφερόντων και ως «αποκατάσταση της διεθνούς τάξης» και όχι ως μοχλός υπονόμευσης της διεθνούς ειρήνης και εφαρμογής επεκτατικής πολιτικής.
Προοδευτικός δεν θεωρείται εκείνος που υποστηρίζει και εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν παθογένειες και αρρωστημένες νοοτροπίες δεκαετιών ούτε εκείνος που αντιστρατεύεται το λαϊκισμό.
Αντίθετα προοδευτικός αυτοχαρακτηρίζεται εκείνος που αρνείται κάθε προσπάθεια αλλαγής, υποστηρίζει πρακτικές του παρελθόντος, οι οποίες φυσικά δεν υπηρετούν τις ανάγκες του σήμερα, και οραματίζεται επιστροφή σ’ αυτό.
Επίσης δημοκράτης, αλλά και κοινωνικά ευαίσθητος, αυτοχαρακτηρίζεται, εκείνος που υποστηρίζει-ψηφίζει μια συγκεκριμένη πολιτική παράταξη, διεκδικώντας το μονοπώλιο της ευαισθησίας και όχι όποιος πιστεύει στην αξιοκρατία, την ελευθερία, την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Δεν αντιλαμβάνονται ότι η ιδιότητα του προοδευτικού-δημοκράτη και του κοινωνικά ευαίσθητου είναι ετεροπροσδιοριστικές και δεν μπορεί κανένα πρόσωπο ή πολιτικός οργανισμός να τις αποδίδει στον εαυτό του, με μια απλή δήλωση.
Αντίθετα, η πολιτεία του, δηλαδή ο τρόπος ζωής και συμπεριφοράς του, οι αποφάσεις, η πορεία και η πρακτική του, επιβεβαιώνουν και στηρίζουν το χαρακτηρισμό και όχι η δήλωση του, ή ο τίτλος, ή η ετικέτα που έχει βάλει στο μέτωπο του.
Η δύναμη των λέξεων είναι τεράστια.
Αυτές, στηρίζουν το όποιο εποικοδόμημα της κοινωνίας. Γι’ αυτό και θα πρέπει να αποδίδεται σ’ αυτές η αληθινή τους σημασία γιατί, μόνον η αποκάλυψη του αληθινού νοήματος των λέξεων, θα συμβάλει στην ατομική, την πολιτική, την κοινωνική και την εθνική μας αυτογνωσία.
Σ’ αυτό θα βοηθήσει η παιδεία. Διαφορετικά, ο καθένας θα είναι, ….ό,τι δηλώνει.
Σε μια δημοκρατική κοινωνία τον καθένα, και ειδικά το κάθε πολιτικό πρόσωπο ή τον κάθε πολιτικό οργανισμό, θα πρέπει να τον εμπιστευόμαστε ή να τον απορρίπτουμε, με βάση την πολιτεία του, το ήθος, το περιεχόμενο και τα πραγματικά, τα ουσιαστικά νοήματα των λέξεων που χρησιμοποιεί και όχι από το πώς αυτοχαρακτηρίζεται».
Ναύπακτος 20/9/2022
Μόνο με στενή πολιορκία και αποκοπή του ανεφοδιασμού ήταν δυνατόν να πέσει το κάστρο του Έπαχτου.
Για τον καλύτερο συντονισμό ο κυβερνήτης (Δ/γμα 23 .01. 1829) διορίζει πληρεξούσιο τοποτηρητή Στερεάς Ελλάδας και του Στρατοπέδου τον αδερφό του Αυγουστίνο Καποδίστρια, ο οποίος στις 10 Μαρτίου 1829 αφικνείται και ο ίδιος στη Ναύπακτο.
Τα ελληνικά στρατεύματα με εντολή του Αυγουστίνου Καποδίστρια καταφτάνουν από τις 8 Μαρτίου 1829 και πολιορκούν τα κάστρα Αντιρρίου και Ναυπάκτου από την ξηρά, ενώ ο στόλος υπό τον Ανδρέα Μιαούλη αποκλείει και τις θαλάσσιες διόδους.
Στις 13 Μαρτίου παραδίδεται το Αντίρριο ύστερα από ψευτοπόλεμο.
Στις 16 Μαρτίου ο κλοιός περί το κάστρο της Ναυπάκτου γίνεται στενότερος.
Η Α’ Χιλιαρχία, με Χιλίαρχό τον Κίτσο Τζαβέλα, η 500αρχία του Νικόλα Τζαβέλα και τα Σώματα του Β. Μαστραπά, Γιάννη Μακρυγιάννη – Κραβαρίτη καταλαμβάνουν τις θέσεις από τον Αϊ-Γιώργη, τη μεγάλη Βάρναράχη μέχρι απέναντι από την Ακρόπολη του Ίτς Καλέ.
Ο Χατζηχρήστος με ιππικό και πεζικό και το σώμα του Βέρη κλείνει την δυτική πλευρά από τη θάλασσα μέχρι το Ιτς Καλέ και ο συνταγματάρχης Πιερρής, αρχηγός του τακτικού στρατού, καταλαμβάνει τους λόφους πίσω από το κάστρο με το πυροβολικό.
Η τανάλια είχε πλέον σφίξει. Οι τούρκοι που ήταν στην μικρή Βάρναράχη υποχωρούν και εισέρχονται στο κάστρο. Ο λόφος αυτός περιέρχεται στο στα ελληνικά χέρια.
Οι αλλεπάλληλες επιθέσεις των ελληνικών στρατευμάτων δεν έφεραν αποτέλεσμα.
Οι Τούρκοι δεν μπορούν να ανεφοδιαστούν και αναγκάζονται να συνθηκολογήσουν.
Στις 8 Απριλίου ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας φτάνει στη Ναύπακτο.
Στις 11 Απριλίου 1829 υπογράφεται η συνθήκη και σταματούν οι εχθροπραξίες.
Στις 12 Απριλίου αποχωρεί ο κυβερνήτης.
Στις 17 προς 18 Απριλίου ο τακτικός στρατός υπό τον συνταγματάρχη Πιερρή εισέρχεται στην Ακρόπολη.
Στις 22 Απριλίου αποχωρεί ολόκληρη η τουρκική φρουρά και τα ελληνικά στρατεύματα εισέρχονται σε όλο το κάστρο.
Στις 28 Απριλίου 1829 ο Αυγουστίνος Καποδίστριας διοικητής διακηρύσσει:
«Κυματίζει τέλος πάντων η ελληνική σημαία εις την Ακρόπολιν της Ναυπάκτου και το σεμνόν του Σταυρού σημείον, μετά παρέλευση ήδη 140 ετών ανυψώθει πάλιν εις τα υψηλά ταύτα τείχη».
Τον Ιανουάριο του 1830 έγινε στην πόλη ο πρώτος εορτασμός της απελευθέρωσής της και το πρωί της ημέρας εκείνης εσήμαναν «ο ήχος των κωδώνων και ο βόμβος των πυροβόλων», με την ελληνική σημαία να κυματίζει στην Ακρόπολη της Ναυπάκτου.
Με προσυγκέντρωση των συνδικάτων στο κτήριο του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ναυπακτίας και Δωρίδας ΕΚΝΔ, και πορεία προς την κεντρική πλατεία Φαρμάκη το ΕΚΝΔ συμμετείχε στην 24ωρη Γενική Απεργία της 17ης Απριλίου που προκήρυξε η ΓΣΕΕ.
Στην συγκέντρωση όπου χαιρέτησαν ο πρόεδρος του ΕΚΝΔ Αριστομένης Χάρος και εκπρόσωποι συνδικάτων, οι εργαζόμενοι έστειλαν το μήνυμα πως δεν μπορούν να πορευθούν με μισθούς στα τάρταρα και με την ακρίβεια στα ύψη.
Δήλωσαν την αντίθεσή τους στις αυξήσεις της κυβέρνησης που σε καμία περίπτωση δε διασφαλίζουν συνθήκες στις οποίες ένας εργαζόμενος που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό, δε θα βρίσκεται κάτω από το κατώφλι της φτώχειας και θα έχει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο.
«Δεν ζητάμε ενίσχυση από τον κρατικό προϋπολογισμό, ζητάμε αυξήσεις από τους εργοδότες μας για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Ζητάμε πίσω τα εργαλεία συλλογικής διαπραγμάτευσης μέσω της επαναφοράς του θεσμικού πλαισίου των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας» φώναξαν στην συγκέντρωση οι εργαζόμενοι.
Σε ανακοίνωσή του για την 24ωρη Γενική Απεργία της Τετάρτης 17ης Απριλίου, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Ναυπακτίας και Δωρίδας αναφέρει:
“Την ώρα που η ακρίβεια έχει γίνει θηλιά στο λαιμό των εργαζομένων, με τον πληθωρισμό να έχει εξαντλήσει τα εισοδήματά τους και την αγοραστική τους δύναμη να βρίσκεται στα τάρταρα, την ώρα που η ΓΣΕΕ έχει τεκμηριωμένα καταθέσει πρόταση για αύξηση στο 60% του διάμεσου μισθού που είναι το κατώφλι της φτώχειας συν την αύξηση της παραγωγικότητας και τον εκτιμώμενο πληθωρισμό, την ώρα που η Ελλάδα είναι πρώτη στη συμμετοχή των επιχειρηματικών κερδών στο εθνικό εισόδημα αλλά προτελευταία στους μισθούς των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, η Κυβέρνηση ανακοινώνει κατώτατο μισθό αναντίστοιχο των αναγκών των εργαζομένων.
Αυξήσεις που σε καμία περίπτωση δε διασφαλίζουν συνθήκες στις οποίες ένας εργαζόμενος που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό, δε θα βρίσκεται κάτω από το κατώφλι της φτώχειας και θα έχει ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο.
Εμείς δε ζητάμε ενίσχυση από τον κρατικό προϋπολογισμό, ζητάμε αυξήσεις από τους εργοδότες μας για την αντιμετώπιση της ακρίβειας. Ζητάμε πίσω τα εργαλεία συλλογικής διαπραγμάτευσης μέσω της επαναφοράς του θεσμικού πλαισίου των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Απαιτούμε μείωση των διοδίων της Γέφυρας Ρίου –Αντιρρίου.
Το ΕΚΝΔ έχει λάβει απόφαση και συμμετέχει στην 24ωρη Γενική Απεργία για τις 17 Απριλίου.
Οι εργαζόμενοι και αυτό το μήνυμα είναι σαφές, δε μπορούν να πορευθούν με μισθούς στα τάρταρα και με την ακρίβεια στα ύψη.
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ
ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΑΠΡΙΛΗ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
ΩΡΑ 9:30″
Προειδοποίηση για Καθαρισμό Οικοπέδων και Ακάλυπτων Χώρων
Η γελοιογραφία της εβδομάδας
ΕΚΝΔ: Οι εργαζόμενοι έστειλαν το μήνυμα
ΠΑΜΕ: Συνεχίζουν στο δρόμο του αγώνα
Τα ΚΕΠ δεν θα εξυπηρετούν την αρμοδιότητα ΑΜΚΑ
Κάλεσμα του ΠΑΜΕ για την απεργία στις 17 Απρίλη
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ4 έτη agoΔωρεάν ένσημα σε ανέργους μέχρι τη σύνταξη
-
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ-ΣΥΝΔΡΟΜΗ6 έτη ago -
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ6 έτη agoΗ σωστή σειρά εφαρμογής των προϊόντων ομορφιάς
-
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ5 έτη agoΤα νέα δεδομένα για τα Πολεοδομικά της Ναυπάκτου
-
ΡΕΠΟΡΤΑΖ3 έτη agoΒοήθεια στο Σπίτι: Βγήκε ο πρώτος Πίνακας με όσους προηγούνται – Προθεσμία για τα δικαιολογητικά
-
ΚΟΙΝΩΝΙΑ4 έτη agoΟι 5 πιο ενεργοβόρες συσκευές στο σπίτι
-
ΡΕΠΟΡΤΑΖ5 έτη agoΑπό τα μαθητικά θρανία στα αμφιθέατρα
-
ΕΛΛΑΔΑ6 έτη agoΜάντρα τέλος;