Καθώς η νέα κυβέρνηση Μπάιντεν αναλαμβάνει την εξουσία την 20η Ιανουαρίου, τα ερωτήματα πληθαίνουν αν και πόσο θα αλλάξει η αμερικανική πολιτική στα ελληνοτουρκικά. Ας προβούμε σε  μερικές διαπιστώσεις, υποθέσεις και προβλέψεις αντλώντας από την εμπειρία του παρελθόντος.

1. H αμερικανική στάση στα ελληνοτουρκικά δεν θα ανατραπεί ριζικά από τη νέα κυβέρνηση.
2. Η αμερικανική γραμμή για τις διερευνητικές συνομιλίες συμπίπτει με την τουρκική θέση.
3. Οι Αμερικανοί μας ειρωνεύονται ότι αγνοούμε την ελληνική λέξη ΔΙΑΛΟΓΟΣ, που χρησιμοποιείται παγκοσμίως σε πολλές ξένες γλώσσες και υποστηρίζουν ότι η ελληνική θέση στην ουσία αποτελεί μονόλογο, μια και η Αθήνα  βάζει στο τραπέζι μόνο ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα.
4. Οι Αμερικανοί δέχονται επίσης, όπως και η Τουρκία, ότι κάθε πλευρά έχει δικαίωμα να φέρει στο τραπέζι τις δικές της θέσεις. Το μόνο που δεν αποδέχονται είναι να έρθει προς συζήτηση η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης.
5. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν επιθυμούν την επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης μας στα 12 ν.μ. στο Αιγαίο Αρχιπέλαγος. (Το Αιγαίο ονομάστηκε Αιγαίο Αρχιπέλαγος από αρχαιοτάτων χρόνων και απορώ πως οι σύγχρονοι Έλληνες άλλαξαν το όνομά του σε Πέλαγος).
6. Το State Department γνωρίζει ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να συμφωνήσουν οι δυο πλευρές και πιστεύει ότι ο Ερντογάν δεν θα προσφύγει ποτέ στην Χάγη.

Το μεγάλο πρόβλημα των ΗΠΑ

Ένα από τα καυτά προβλήματα της σημερινής και της    αυριανής αμερικανικής κυβέρνησης είναι η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο. Στην κορυφή των προτεραιοτήτων της Ουάσιγκτον ήταν πάντα η επιβίωση του Ισραήλ, με δεύτερη την αντιμετώπιση του Ιράν και ακολουθεί η ελληνοτουρκική διαφορά.

Εδώ θα φανεί πόσο φιλελληνική θα αποδειχθεί η κυβέρνηση Μπάιντεν, πάντα βέβαια στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι ο Τζο Μπάιντεν συμπαθεί, χρόνια τώρα, την Κύπρο, αλλά φοβούμαι ότι βιαζόμαστε πολύ προσδοκώντας ότι θα μας σώσει ο νέος Αμερικανός πρόεδρος.

Είναι τόσο μεγάλη η τραγωδία που αφήνει πίσω του ο τραμπισμός, που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ο νέος πρόεδρος θα ασχοληθεί με τα μεγάλα προβλήματα που παραλαμβάνει από τον παρανοϊκό Ντόναλντ Τραμπ, από την διαχείριση της υγειονομικής και οικονομικής καταστροφής λόγω της πανδημίας του κορωνοιού μέχρι την επούλωση των πληγών από τη δηλητηρίαση της πολιτικής ζωής.

Το κρίσιμο θέμα είναι οι υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου και εδώ δεν γνωρίζουμε ακόμα πως θα κινηθεί η κυβέρνηση Μπάιντεν.

Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ο Τραμπ ήθελε να κάνει ένα δώρο στον φίλο του Ερντογάν μοιράζοντας τους υδρογονάνθρακες της Ελλάδας και της Κύπρου με την Τουρκία. Ελπίζουμε να απορριφθεί αυτή η ιδέα από το νέο επιτελείο εξωτερικής πολιτικής.

Τα λάθη της Ελλάδας

Παραβιάζει την UNCLOS που δεν επιτρέπει την τμηματική επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης. Από τα 148 παράκτια κράτη στον πλανήτη Γη τα 147 διαθέτουν αιγιαλίτιδα ζώνη 12 ν.μ. ( καταλαβαίνετε ποιά χώρα αποτελεί την εξαίρεση)

Ήταν λάθος η τμηματική οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Προσπαθώντας να τεμαχίσουμε την παράνομη τουρκο-λιβυκή συμφωνία, υποκύψαμε στην αιγυπτιακή απαίτηση να σταματήσουμε στο 28ο Μεσημβρινό, γιατί οι Αιγύπτιοι ήθελαν να δείξουν στους Τούρκους ότι δεν αποκλείουν την προοπτική να έχουν θαλάσσια σύνορα μαζί τους στην Μεσόγειο.

Συζητούμε να οριοθετήσουμε την ΑΟΖ μας με αυτή της  Αλβανίας και αρνούμεθα να την οριοθετήσουμε με την Κύπρο. (Πάλι παρόν το φοβικό σύνδρομο σε όλο του το μεγαλείο).

του Ανδρέα Καλλιγά