Είναι γνωστό πως η ΕΕ και οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και χρόνια προωθούν την απελευθέρωση της Ενέργειας μέσω της στρατηγικής για την “πράσινη ανάπτυξη”, δηλαδή την παραγωγή ηλεκτρικής Ενέργειας μέσω Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ), στοχεύοντας με αυτόν τον τρόπο να βρουν επενδυτική διέξοδο τα συσσωρευμένα κεφάλαια των μονοπωλίων, τα οποία βεβαίως συμπληρώνονται και με κρατικό χρήμα μέσω επιδοτήσεων ή του “πράσινου ταμείου”.

Ο νέος περιβαλλοντοκτόνος νόμος, με βάση κατευθύνσεις της ΕΕ, παραδίδει βουνά, λίμνες, δάση και θάλασσες βορά στα νύχια των επιχειρηματικών ομίλων, προκειμένου να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τα λιμνάζοντα κεφάλαιά τους, μπροστά και στη νέα καπιταλιστική κρίση. Ανάμεσα σε άλλα, το έκτρωμα που ψήφισε η κυβέρνηση 1) ανοίγει το δρόμο για λατομεία ,ξενοδοχεία και εξόρυξη υδρογονανθράκων σε περιοχές Natura 2000 , 2) γίνεται απόπειρα νομιμοποίησης αυθαιρέτων σε δασικές εκτάσεις και ρέματα. 3) οι Μελέτες Περιβαντολλογικών Επιπτώσεων θα ελέγχονται από ιδιώτες που θα επιλέγει και θα πληρώνει ο ….επενδυτής. 4) υποβαθμίζονται οι φορείς διαχείρισης και φύλαξης προστατευομένων περιοχών. 5) Προβλέπονται ¨διευκολύνσεις ¨ υπέρ των βιομηχανιών ΑΠΕ για την επέκταση τεράστιων αιολικών πάρκων.

Βέβαια, η “πράσινη ανάπτυξη” προωθείται με το πρόσχημα της προστασίας του περιβάλλοντος και τις αποτροπής της κλιματικής αλλαγής. Όμως οι πραγματικοί στόχοι της συγκεκριμένης πολιτικής είναι:

α) Να επιταχυνθεί η “απελευθέρωση” του ενεργειακού τομέα από την κρατική προστασία.

β) Να περιοριστεί η εξάρτηση της ΕΕ από τα εισαγόμενα καύσιμα, ώστε να μειωθεί η σημερινή υπεροχή των ΗΠΑ και της Ρωσίας στο σκέλος του πετρελαίου και του φυσικού αερίου έναντι της ΕΕ.

γ) Να προωθηθεί η σχετική ευρωενωσιακή τεχνολογία και τα αντίστοιχα “πράσινα” εμπορεύματα (όπως οι ανεμογεννήτριες) στη διεθνή αγορά.

Από το χορό των εκατομμυρίων, που διαβάζουμε, με δολώματα για τη φάκα, δεν λείπουν και οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές, όπως σχεδόν το σύνολο των παρατάξεων του Δήμου Ναυπακτίας στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο, ως καταλύτη τις λεγόμενες ενεργειακές κοινότητες που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ο Δούρειος Ίππος για να πεισθούν οι τοπικές κοινωνίες να σκύψουν το κεφάλι και να συμφωνήσουν με την καταστροφή του περιβάλλοντος και της φυσιογνωμίας των νησιών και των χωριών μας στο βωμό του κέρδους.

Στο νομό Αιτωλοακαρνανίας η πολιτική αυτή εκφράζεται με την εγκατάσταση πάνω από 150 ανεμογεννήτριες που έχουν γαζώσει στην κυριολεξία το νομό από άκρη σε άκρη και όπως φαίνεται συνεχίζεται καθώς πρόσφατα η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) εξέδωσε άδειες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για πάνω απο 30 αιολικούς σταθμούς σε όλο το νομό, σε προστατευόμενες περιοχές “Natura” και εντός του Καταφυγίου Άγριας Ζωής, που προϋποθέτουν τη διάνοιξη πολλών χιλιόμετρων νέων δρόμων σε κορυφογραμμές και πλαγιές, σε προστατευόμενα λόγω της ευαισθησίας τους οικοσυστήματα, εναέριες γραμμές πυλώνων υψηλής τάσης μέσα σε απόκρημνες και δασωμένες περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Όλα τα παραπάνω οδηγούν τη μετατροπή των βουνοκορφών του νομού Αιτωλοακαρνανίας από παρθένα φύση σε βιομηχανική ζώνη.

Ήδη τα αρμόδια Δασαρχεία με “εξπρές” διαδικασίες έχουν κάνει χαρακτηρισμούς των εν λόγω περιοχών.  Επίσης Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων των Α/Π που έχουν μέχρι σήμερα εγκριθεί αποκρύπτουν σκοπίμως το μέγεθος των επεμβάσεων επιχειρώντας να παρουσιάσουν την ανεπανόρθωτη και αμετάκλητη αλλοίωση του φυσικού οικοσυστήματος και του ίδιου του ανάγλυφου των βουνών μας ως “περιβαλλοντικά φιλική” διαδικασία.

Όλα αυτά πίσω από την πλάτη των τοπικών κοινωνιών, των Τοπικών Συμβουλίων.

Η “Λαϊκή Συσπείρωση” θεωρεί πως οι ιδιωτικές επενδύσεις στον τομέα της Ενέργειας θα έχουν πολλαπλές αρνητικές συνέπειες στους εργαζόμενους της περιοχής. Συγκεκριμένα:

α) Δεν θα συμβάλουν στην παροχή φθηνής ενέργειας – ηλεκτρικού ρεύματος – για τους κατοίκους. Το αντίθετο, μέσω της επέκτασης της ιδιωτικοποίησης, η τιμή του ρεύματος για τα λαϊκά νοικοκυριά αυξάνεται συνεχώς.

β) Δεν θα προστατεύουν το περιβάλλον, όπως ισχυρίζονται. Αντίθετα, επειδή ακριβώς γίνονται με σκοπό το κέρδος, θα γίνουν με το μικρότερο δυνατό κόστος, που σημαίνει: Πρόχειρες και ελλιπείς περιβαλλοντικές μελέτες, μικρή και ανύπαρκτη επιτήρηση του έργου από τις αρμόδιες κρατικές αρχές.

γ) Καταπατήσεις περιουσιών κατοίκων σε περιπτώσεις όπου περνούν δρόμοι ή κατασκευάζονται πυλώνες μέσα από ιδιοκτησίες και θα δώσει τη χαριστική βολή στην ήδη δοκιμαζόμενη κτηνοτροφία που είναι και η κύρια ενασχόληση των φτωχών κατοίκων της περιοχής.

δ) Τέλος, μέσω ενός περίπλοκου συστήματος θυγατρικών εταιρειών, εργολαβιών και υπεργολαβιών, γίνεται προσπάθεια να χτυπηθεί κάθε εργασιακό δικαίωμα, να πέσουν οι μισθοί των εργαζομένων σε αυτά τα έργα.

Σήμερα η χώρα μας έχει όλες τις προϋποθέσεις για να καλύψει τις ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών και της βιομηχανίας σε Ενέργεια. Διαθέτει έμπειρο, πολυάριθμο εργατικό δυναμικό υψηλής τεχνολογικής και επιστημονικής ειδίκευσης. Διαθέτει σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές, όπως το πετρέλαιο, το υδάτινο δυναμικό, τη γεωθερμία, τον αέρα, τον ήλιο.

Αν όλα αυτά τα μέσα κοινωνικοποιηθούν, στο πλαίσιο του ενιαίου κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού της παραγωγής, μπορούν σήμερα να καλύψουν αυτές τις ανάγκες.

Αυτό που μπαίνει εμπόδιο στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, που δημιουργεί κίνδυνους για τη δημόσια Υγεία και το περιβάλλον είναι η εκμετάλλευση όλων αυτών των δυνατοτήτων με κριτήριο το κέρδος.

Προφανώς οι εγκαταστάσεις των αιολικών πάρκων που προωθούνται στην περιοχή μας, δεν γίνονται στο πλαίσιο μιας ισόρροπης ανάπτυξης για την ικανοποίηση των ενεργειακών αναγκών του λαού. Όχι μόνο θα επιβαρύνουν την υγεία, την αγροτική παραγωγή, την κτηνοτροφία, αλλά θα πληρώνουμε και για τη λειτουργία τους. Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν πολλούς λόγους να ματαιώσουν αυτά τα περιβαλλοντικά εγκλήματα. Η οργανωμένη πάλη τους είναι ο αποφασιστικός παράγοντας στο να μπουν εμπόδια σε αυτή την αρνητική εξέλιξη. Δικαιολογημένα η τοπική κοινωνία έχει ισχυρές επιφυλάξεις για την κατασκευή και την λειτουργία των ανεμογεννητριών.

Η παρεμπόδιση του σχεδιασμού των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων μπορεί να επιτευχθεί μόνο με κινητοποίηση όλων των μαζικών φορέων και συνδικάτων των εργατών, αγροτών, συνταξιούχων, μικροεπαγγελματιών, που θα εκφράσουν δυναμικά την αντίθεσή τους στην παράδοση του φυσικού πλούτου της περιοχής μας στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα».

Η Λαϊκή Συσπείρωση Δυτικής Ελλάδας έχει κάνει ερώτηση προς την Περιφερειακή Αρχή Δυτικής Ελλάδας για το περιβαλλοντικό έγκλημα στην Αιτ/Νία στις 27/520.