Όλοι ευγνωμονούμε τους μεγάλους ευεργέτες αυτής της πόλης που προνόησαν και άφησαν υποδομές στην πόλη για να τις χαίρονται οι Ναυπάκτιοι.   Τι προστέθηκε σε αυτές τις δωρεές τα επόμενα χρόνια και μέχρι σήμερα;

Όλοι γνωρίζουμε καλά ότι η Ναύπακτος έχει ελάχιστα δημοτικά  κτήρια και λιγοστούς αξιοποιημένους δημοτικούς χώρους.

Οι βασικές υποδομές της πόλης  που αφορούν  υπηρεσίες του δήμου, τους βρεφονηπιακούς, παιδικούς σταθμούς, τα νηπιαγωγεία  και κάποιες εκπαιδευτικές μονάδες, χώροι στάθμευσης κ.α σε μεγάλο ποσοστό στεγάζονται εδώ και πάρα πολλές δεκαετίες σε μισθωμένα κτήρια και οικόπεδα. Υπηρεσίες δηλαδή και δομές που αφορούν την παιδεία, τον πολιτισμό, την καθημερινότητα, την εξυπηρέτηση και την ποιότητα της ζωής των κατοίκων πρωτίστως αυτής της πόλης.

Και θα μπορούσε να δει κάποιος καλοπροαίρετα και θετική πλευρά σε αυτή την παγιωμένη κατάσταση ότι δηλαδή    κάποιοι συμπολίτες μας παίρνουν όλα αυτά τα χρόνια μισθώματα και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις διόλου ευκαταφρόνητα. Είναι άραγε τόσο ισχυρή αυτή η πλευρά που στερεί όλες αυτές τις δεκαετίες  από τους δημότες αξιοποιημένους δημοτικούς χώρους; Είναι άραγε προς το συμφέρον των δημοτών να μην επενδύεται το δημόσιο χρήμα σε δημόσιες υποδομές;

Είναι προτιμότερο ο δημότης να ψάχνει τις υπηρεσίες του δήμου και να πηγαίνει από το ένα κτήριο στο άλλο, τα    οποία έχουν και μια σχετική απόσταση; Αλλού οι κοινωνικές υπηρεσίες, αλλού οι τεχνικές υπηρεσίες, αλλού οι οικονομικές υπηρεσίες, αλλού οι διοικητικές υπηρεσίες αλλού οι υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης, αλλού η συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. Και όσον αφορά το χώρο για την αποθήκευση του εξοπλισμού του δήμου, αυτό  απασχολεί ελάχιστους μόνο κατά τη συζήτηση του ελέγχου των ορκωτών λογιστών που κάθε χρόνο αναφέρουν την       απουσία αποθήκης.  Σκόρπιες υπηρεσίες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Δεν είναι καλύτερη η περίπτωση ούτε για τα νήπια αυτής της πόλης. Παρόλο που στις προεκλογικές δεσμεύσεις, στα προγράμματα και στις δηλώσεις όλων των υποψηφίων δημάρχων η νεολαία έχει πάντα την πρώτη θέση!

Το θέμα για παράδειγμα των παιδικών σταθμών έχει απασχολήσει πολλές φορές το δημοτικό συμβούλιο και λόγω αδυναμίας εξεύρεσης κτηρίου τα τελευταία χρόνια ο     παιδικός σταθμός που στεγαζόταν κοντά στη γέφυρα του Σκα βρίσκεται σε αναστολή και τα παιδιά έχουν μεταφερθεί στο μοναδικό σταθμό της πόλης που στεγάζεται σε δημοτικό κτήριο.

Θα χρειαστούν αρκετές σελίδες για να αποτυπωθεί η    κατάσταση, γι’ αυτό μένουμε εδώ. Εξάλλου δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε καταπιαστεί και αναδείξει το πρόβλημα. Ωστόσο για άλλη μια φορά γίνεται επίκαιρο το θέμα.

Η αποξήλωση για παράδειγμα του εξοπλισμού στις νεροτσουλήθρες και το γεγονός ότι πλέον αυτός ο χώρος θα δοθεί  στους δημότες αναδεικνύει το ερώτημα, και τον προβληματισμό: Τι προγραμματισμός υπάρχει; Θα έχει την ίδια μοίρα με το αλσύλλιο του Γριμπόβου;

Η πρόταση επίσης του πρώην δημάρχου Τάκη Λουκόπουλου να αξιοποιηθούν τα δημοτικά κτήρια του Αντιρρίου ως χώροι πολιτισμού, έχει απασχολήσει ξανά τη δημοτική αρχή ή έχει κλείσει το θέμα της μεταφοράς των τεχνικών υπηρεσιών στο Αντίρριο; Θα γίνει μόνιμη πλέον ο διασκορπισμός των υπηρεσιών του Δήμου ή θα προγραμματιστεί  η δημιουργία σύγχρονου διοικητηρίου;

Το έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα, που συνδέεται και με χώρους στάθμευσης και που κάθε καλοκαίρι γίνεται θέμα συζήτησης και αγανάκτησης θα εξακολουθήσει να αντιμετωπίζεται αποσπασματικά με μισθωμένους ή πρόχειρα διαμορφωμένους χώρους στάθμευσης; Η πρόταση που διατυπώθηκε στην κοινότητα της Ναυπάκτου για υπόγειο πάρκινγκ έχει μπει στη συζήτηση του προγραμματισμού;

Προγραμματισμός. Τελικά αυτή είναι η μαγική λέξη.

Τα λεφτά δεν λείπουν σίγουρα. Η αναφορά ότι λείπουν τα λεφτά γίνεται μάλλον για να συγκαλύψει την έλλειψη οράματος και προγραμματισμού. Και μέσα στην έννοια του προγραμματισμού εντάσσονται και οι κινήσεις και οι    απαιτούμενες ενέργειες, ώστε η πόλη να συναινέσει επιτέλους σε ένα κεντρικό πλάνο για τα μεγάλα θέματα που θα υλοποιείται σταδιακά ακόμα κι όταν οι δήμαρχοι αλλάζουν.