Connect with us

ΕΛΛΑΔΑ

Μουσεία στη Ναυπακτία

Published

on

Άσπρο-Μαύρο-άρθρο-Nafsweek

Στη συζήτηση που έχει ανοίξει για την τουριστική ανάπτυξη και την τόνωση της οικονομίας μετά τον κορωνοϊό αναδείχτηκε για άλλη μια φορά η έλλειψη υποδομών στη Ναυπακτία. Υποδομές που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην τουριστική επισκεψιμότητα αναδεικνύοντας τον μεγάλο   πολιτισμικό πλούτο της περιοχής μας.

Γιατί όλοι γνωρίζουμε καλά ότι ενώ έχουμε πολιτιστικό πλούτο είμαστε πάμφτωχοι σε υποδομές, όπως μουσεία, πινακοθήκες και γενικότερα  χώρους πολιτισμού.

Πέρα όμως από την ανάδειξη της υστέρησης που έχουμε, δόθηκε η ευκαιρία να μπουν στο τραπέζι της συζήτησης αξιόλογες προτάσεις για την αντιμετώπιση του προ        βλήματος.

Το Κέντρο Ναυπηγικής Τέχνης είναι μια πρόταση που έρχεται από το παρελθόν, από τη δημοτική περίοδο     Μπουλέ, που είχε την ιδέα και έκανε ενέργειες για την υλοποίηση του εγχειρήματος και πέτυχε να χωροθετηθεί με ΦΕΚ ο χώρος ανέγερσης του στο Γρίμποβο. Στόχος του εγχειρήματος,  να ζωντανέψει ξανά η ιστορία και να προβληθεί  σε όλο τον κόσμο η ταυτότητα της περιοχής, μιας και η Ναύπακτος  είναι η μοναδική πόλη στην Ελλάδα που το όνομά της το ίδιο είναι ταυτισμένο με τη ναυπηγική.

Η πρόταση προέβλεπε εκθέματα και δράσεις κυρίως βιωματικές με τη χρήση νέων τεχνολογιών και εκπαιδευτικών εργαστηρίων που θα αναδείκνυαν την ιστορία της ναυπηγικής τέχνης ξεκινώντας από τη σχεδία των Ηρακλειδών που    πέρασαν από τη Ναύπακτο στη Πελοπόννησο.

Πέρα από τη χωροθέτηση του Κέντρου Ναυπηγικής Τέχνης, τα επόμενα χρόνια δεν έγινε καμιά άλλη ενέργεια για να προχωρήσει το θέμα. Ωστόσο τα πρώτα σημαντικά βήματα έχουν γίνει, η ιδέα και η χωροθέτηση του χώρου αποτελούν πραγματικότητα. Η υλοποίηση αυτού τους εγχειρήματος θα συμβάλλει αναμφισβήτητα στην πολιτιστική και    τουριστική αξιοποίηση της περιοχής.

Το Μουσείο Εικονικής Πραγματικότητας για τη Ναυμαχία της Ναυπάκτου εντάχθηκε στο πρόγραμμα Leader στη δημοτική περίοδο Λουκόπουλου στο πλαίσιο της αναβάθμισης του ΞΕΝΙΑ. Πρόκειται για ένα σημαντικό εγχείρημα στο πλαίσιο ανάδειξης του μεγάλου – και σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητου – πολιτιστικού κεφαλαίου που διαθέτουμε ως πόλη, της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου. Στο     χώρο οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα με τις νέες τεχνολογίες να προσεγγίσουν και να γνωρίσουν όσα έγιναν τη συγκεκριμένη περίοδο. Οι εργασίες στο ΞΕΝΙΑ προχωρούν και αναμένουμε σύντομα να γίνει πραγματικότητα το μουσείο εικονικής πραγματικότητας.

Αρχαιολογικό Μουσείο στα δημοτικά κτήρια του Αντιρρίου, που πλέον είναι κενά μετά την οριστική αποχώρηση του ΤΕΙ, πρότεινε στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο  ο πρώην δήμαρχος Τάκης Λουκόπουλος.

Πρόκειται για μια πολύ καλή ιδέα αξιοποίησης των σημαντικών σε αριθμό και έκταση δημοτικών εγκαταστάσεων του Αντιρρίου, που σε στενή συνεργασία με την Αρχαιολογική Υπηρεσία θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την έκθεση αρχαιολογικών ευρημάτων της περιοχής, που έχουν εμπλουτιστεί και με την κατασκευή της Ιόνιας οδού καθώς και για εργαστήρια συντήρησης αρχαιοτήτων.

Είναι βέβαιο ότι αν η πρόταση αυτή συζητηθεί με τους υπευθύνους της Εφορείας Αρχαιοτήτων θα αποδώσει σημαντικούς καρπούς.

Η περιοχή ενδείκνυται καθώς αποτελεί την κύρια είσοδο του Δήμου Ναυπακτίας και ταυτόχρονα αποτελεί      σταυροδρόμι που συνδέει το παρελθόν (κάστρο Αντιρρίου, αρχαίο θέατρο Μακύνειας) με το σύγχρονο μεγάλο έργο της Γέφυρας.

Είναι μια πρόταση με πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα για την αξιοποίηση και ανάδειξη του πλούτου που διαθέτει η Ναυπακτία. Τα λιγοστά δημοτικά κτήρια που διαθέτει ο δήμος θα πρέπει να τα αξιοποιεί με στόχο τη μεγιστοποίηση του οφέλους που θα μπορούσε να έχει.

Με δεδομένη τη βαρύτητα που, όπως δηλώνει, ο δήμαρχος Βασίλης Γκίζας δίνει στον Πολιτισμό η σημερινή δημοτική αρχή αναμένουμε τις άμεσες ενέργειες του τόσο για το Κέντρο Ναυπηγικής Τέχνης όσο και για το Αρχαιολογικό Μουσείο στο Αντίρριο.

Πεδίον δόξης λαμπρόν.

Γίνε συνδρομητής στην εφημερίδα μας ΕΔΩ,  με 20 ευρώ τον χρόνο

ΕΛΛΑΔΑ

Ψυχής συναπάντημα    (γράφει η Ειρήνη Κατσάμπα)

Published

on

By

Τη συνάντησα τυχαία σε μια εκδήλωση στο λιμάνι Μεσολογγίου. Καθόταν μόνη της και κοίταζε αυτούς που χόρευαν.

Στο μελαγχολικό της βλέμμα έβλεπες ξεκάθαρα την ψυχή της να κάνει τσαλίμια και να αιμορραγεί συγχρόνως.

Λίγο πιο κει καθόταν η ξαδέρφη μου. Τη φωτογράφισα.

Πλησίασα δειλά να ρωτήσω την ηλικιωμένη κυρία αν μου επιτρέπει να φωτογραφίσω κι εκείνη. Με πρόλαβε όμως. -Θα με βγάλεις κι εμένα μια φωτογραφία; Με ρώτησε.

-Ναι, ευχαρίστως. Αλλά πού θα σας βρω να σας τη δώσω; Δεν είμαι από δω.

-Από πού είσαι;

-Από τη Ναύπακτο. Αλλά έρχομαι συχνά εδώ.

-Πότε θα ξανάρθεις; Σε μια βδομάδα; Δέκα μέρες; Με ρώτησε με αγωνία.

-Δεν ξέρω. Πείτε μου πού να την αφήσω.

-Να μου τη δώσεις τώρα απάντησε-πίστευε πως μπορούσα να την εκτυπώσω εκείνη τη στιγμή.

-«Γιαγιά», της είπα κρατώντας της το χέρι, «δεν γίνεται τώρα». Πρέπει να πάω σε κατάστημα να την εκτυπώσω, προσπάθησα να της εξηγήσω ενώ ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι δεν άκουσε τίποτα. Το ηχείο ήταν πάνω από το κεφάλι της. Μπορεί ακόμα και να μην καταλάβαινε τί της έλεγα.

– Να την αφήσω στο ζαχαροπλαστείο του κυρίου Πέτρου στην πλατεία;

Κούνησε το κεφάλι καταφατικά. Κρατούσε στα χέρια της ένα ματσάκι λουλούδια.

Τα λατρεύει σκέφτηκα. Το ίδιο κάνω κι εγώ σε κάθε μου απόδραση μαζεύω λουλούδια. Ντυμένη όμορφα με καθαρά ρούχα, καλοχτενισμένη, κι ένα φουλάρι στο λαιμό που πρόσθετε μια ιδιαίτερη πινελιά στο ντύσιμό της και την προστάτευε συνάμα από το κρύο. Μια φιγούρα που δεν περνούσε απαρατήρητη!

Θαυμάζω τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που κυκλοφορούν πάντα περιποιημένοι. Δείχνουν πόσο αγαπούν τη ζωή!

Έμεινα να κοιτάζω μια τους πολύχρωμους χαρταετούς στον ουρανό, μια τα μικρά παιδιά που έτρεχαν και γελούσαν και μια εκείνη που είχε χαθεί στις σκέψεις της.

Στο βάθος οι βάρκες και τα ψαροκάικα δεμένα στο λιμάνι.

Πόσες διαφορετικές εικόνες στον καμβά της ζωής!

Πόσες φουρτούνες να πέρασε κι εκείνη ψάχνοντας το λιμάνι της.

Το βρήκε άραγε ή ακόμα θαλασσοδέρνεται;

Διάφορα ερωτήματα βομβάρδιζαν το μυαλό μου και το κεφάλι μου άρχισε να βαραίνει λες και είχα πιει ένα βαρέλι κρασί.

Πάμε να χορέψουμε, πρότεινε η ξαδέρφη μου και την ακολούθησα αφήνοντας ένα μουδιασμένο χαμόγελο να σκάσει σαν πυροτέχνημα στα χείλη μου.

Την άφησα και μπήκα στο χορό αλλά η ματιά μου ήταν συνεχώς πάνω της.

Αναρωτιόμουν δεν έχει κανέναν αυτή η γυναίκα; Οικογένεια, φίλους, κάποιον τέλος πάντων να της κάνει παρέα μια τέτοια μέρα.

Μπήκα στη θέση της. Πόσο επώδυνη είναι η μοναξιά τέτοιες ώρες;

Ένιωθα πως είχα μερίδιο ευθύνης για τον πόνο της.

Πώς μπορούσα εγώ να χορεύω, όταν εκείνη καθόταν ακίνητη σε μια καρέκλα τελείως μόνη; Κάποια κυρία με έσπρωξε και με έβαλε χωρίς να με ρωτήσει να σύρω το χορό.

Ωστόσο εγώ έχανα τα βήματά μου γιατί πονούσα. Εκείνη τη στιγμή τη βλέπω να σηκώνεται με σκυμμένο το κεφάλι και αργόσυρτα βήματα και να φεύγει. Δεν έχασα χρόνο.

Έτρεξα προς το μέρος της, την πήρα από το χέρι και την έβαλα να σύρει το χορό.

Αν κάποιον έπρεπε να καμαρώσουμε ήταν εκείνη και μόνο εκείνη!

Στα πρώτα της κιόλας βήματα ξεχύθηκε στο πρόσωπό της όλος ο πόνος και η πίκρα που της έδωσε η ζωή.

Έσκυψε και πετούσε λίγα – λίγα τα λουλούδια που κρατούσε, με τέτοια ευλάβεια, λες κι εκείνη την ώρα κάποιον άγιο προσκυνούσε. Ίσως πάλι να φαντασιωνόταν κάποια στιγμή από τα νιάτα της που της πετούσαν λουλούδια όταν χόρευε. Μπορεί πάλι να μην το έκανε ποτέ κανένας για κείνη και της έμεινε ανεκπλήρωτη επιθυμία, παράπονο κρυφό και τώρα τα πρόσφερε στον εαυτό της. Μόνο εκείνη ξέρει.

Αφού τέλειωσε το χορό και έλαβε το θερμό χειροκρότημα όλων των παρευρισκόμενων, ένας ολόλαμπρος ήλιος ήρθε και θρονιάστηκε μέσα της.

Όρθωσε τους ώμους της, αποτίναξε προς στιγμή το φορτίο που κουβαλούσε και με μια αέρινη σβελτάδα πήγε και ξανακάθισε στη θέση της. Το σκοτάδι στο βλέμμα της είχε χαθεί.  Ξαναμάζεψε λουλούδια κι έμεινε εκεί ως το τέλος της εκδήλωσης να μας παρακολουθεί.

Σε λίγο τα ηχεία έκλεισαν. Μπορούσαμε πια να συνεννοηθούμε.

Με μια παιδιάστικη αφέλεια, μου έδωσε το τηλέφωνό της, χωρίς να το ζητήσω, μου είπε το όνομά της και πού είναι το σπίτι της.

Ήθελα να τη ρωτήσω γιατί ήταν μόνη της αλλά δίστασα. Φοβήθηκα μήπως τις ξύσω πληγές. Ας γύριζε στη γωνίτσα της ανάλαφρη έστω για μια μέρα. Της άξιζε και το δικαιούταν -όπως ο καθένας μας άλλωστε.[1]

Υποσχέθηκα πως θα της τηλεφωνήσω να συναντηθούμε να της δώσω τη φωτογραφία.

Η κυρία Ελένη. Μια αρχόντισσα 90 χρονών μόνη! Μια αξιοπρεπέστατη κυρία -όπως και τόσες άλλες στην ηλικία της-που κρύβει περίτεχνα τον πόνο της και υπομένει καρτερικά τη μοναξιά της κοιτώντας μας στα μάτια.

Κι εμείς;

Τί κάνουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους εμείς;

Πού κοιτάμε;

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

Φρακάραμε…

Published

on

By

Χρόνιο το πρόβλημα και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να υπάρχει αν δεν βρεθεί χώρος να σταθμεύουν τα τουριστικά λεωφορεία που φτάνουν στη Ναύπακτο.

Συμπτωματικά έφτασαν και σταμάτησαν για να κατεβάσουν κόσμο στο λιμάνι δυο λεωφορεία και η πόλη έπαθε κυκλοφοριακό έμφραγμα.

Τουριστικός προορισμός δεν γίνεσαι αν φρακάρεις με δυο λεωφορεία!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

“H ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ 2024” – εμείς συμμετέχουμε!

Published

on

By

Νέα έκθεση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού, υπηρεσίας του ΟΗΕ, χαρακτηρίζει την περσινή χρονιά ως τη θερμότερη παγκοσμίως και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις οι δείκτες εκτοξεύθηκαν, όσον αφορά τα επίπεδα αερίων του θερμοκηπίου, τις θερμοκρασίες της επιφάνειας της γης με 1,45°C, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και την περαιτέρω υποχώρηση των παγετώνων.

Παράλληλα εκφράζονται φόβοι ότι υπάρχει “μεγάλη πιθανότητα” το 2024 να παρουσιάσει με τη σειρά του πολύ υψηλές θερμοκρασίες, ωθώντας τον πλανήτη “στο χείλος της καταστροφής”.

   Το δάσος είναι ένα φυσικό αγαθό, με πολύπλευρη σημασία και ανυπολόγιστη αξία για τη ζωή, για τον άνθρωπο. Ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος με τεράστιες ανεξάντλητες δυνατότητες για την οικονομική, περιβαλλοντική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου, για τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών ζωής.

   Η αξία της προστασίας του, γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.

   Ας αναδείξουμε με τη συμμετοχή μας στην φετινή «Ώρα της Γης» την αξία του δάσους και τη σημασία της προστασίας του!

   Εμείς συμμετέχουμε!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ