Η πανδημία έχει προκαλέσει μεγάλες ανατροπές στην καθημερινότητα όλων. Οι πολίτες επέδειξαν σοβαρότητα και υπευθυνότητα στο ξεκίνημα των μέτρων, τον χειμώνα που πέρασε.

Μετά την άρση όμως των μέτρων οι πολίτες βρέθηκαν και συνεχίζουν να βρίσκονται αντιμέτωποι με αντιφάσεις και παλινωδίες.

Δεν θα γίνει καμία αναφορά στη χρήση της μάσκας, αυτό από μόνο του είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο προς συζήτηση. Κρατάμε και αποδεχόμαστε την υποχρεωτική χρήση της μάσκας και δεν προβαίνουμε σε κανένα άλλο σχολιασμό ούτε τασσόμαστε με τις «επαναστάσεις» μιας μερίδας  πολιτών που αντιτίθενται στη χρήση της.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το πλήθος των αντιφάσεων που πλέον έχουν οδηγήσει πολίτες σε σύγχυση, σε έντονη καχυποψία και αμφισβήτηση των πάντων και κυρίως των πολιτικών προσώπων και πολίτες σε  οικονομική κατάρρευση.

Από το γενικό lockdown που προκάλεσε πλήθος οικονομικών επιπτώσεων βρεθήκαμε ως κοινωνία στο αντίθετο άκρο της χαλάρωσης και του συνωστισμού. Το βιώσαμε και στο λιμάνι της πόλης, που κάποιες μέρες του καλοκαιριού  γινόταν το αδιαχώρητο με αποτέλεσμα κάποιοι να μιλούν και για τη Μύκονο της Στερεάς Ελλάδας.

Και τα κρούσματα, που επίσημα ανακοινώνονται, από μονοψήφιο αριθμό έφτασαν  σε τριψήφιο και το σαράκι της αμφιβολίας αρχίζει δουλειά, γιατί ακούγοντας τι συμβαίνει γύρω μας κάτι δεν πάει καλά στο μέτρημα.            Ωστόσο οι επίσημες ανακοινώσεις δεν παύει να είναι επίσημες και το βέβαιο είναι ότι ακόμα κι αν έχει γίνει μπέρδεμα στο δικό μας μέτρημα, τα κρούσματα αυξάνονται επικίνδυνα.  Και συνεχίζονται να ανακοινώνονται  μέτρα, μέτρα όμως αντιφατικά. Κι έτσι βρισκόμαστε μπροστά στα εξής παράδοξα:

Ταξιδεύουμε με γεμάτα αεροσκάφη, ο ένας δίπλα στον άλλο, με μάσκες, μπαίνουμε στο γεμάτο μετρό, με όλες θεωρητικά  τις προφυλάξεις, η εστίαση λειτουργεί με παρέες συγκεκριμένου αριθμού χωρίς μάσκες, γιατί πως αλλιώς θα λειτουργήσει, αλλά απαγορεύονται οι πολιτιστικές εκδηλώσεις ακόμα και σε ανοιχτό χώρο.

Ανοίγουμε τα σχολεία, με μια βδομάδα καθυστέρηση σε σχέση με την αρχική ημερομηνία που είχε ανακοινωθεί, και επιτρέπουμε τμήματα 25 μέχρι και 30 μαθητών αλλά την ίδια στιγμή δεν επιτρέπουμε να γίνονται γάμοι με   περισσότερα από 20 άτομα.

Λογικές εξηγήσεις δύσκολα δίνονται. Κι ότι δεν ερμηνεύεται λογικά, γεννά την καχυποψία και την αμφισβήτηση.

Και μέσα σε όλα αυτά τα μέτρα και περιμένοντας κι άλλα καινούργια κάποιοι καταστρέφονται οικονομικά,  μπαίνουν στην ανεργία και τα επιδόματα δεν φαίνεται να φτάνουν για όλους.

Και σφίγγουμε το ζωνάρι, το έχουμε συνηθίσει τα τελευταία δέκα χρόνια και κάνουμε συνεχώς περικοπές      μήπως και τα καταφέρουμε. Και έτσι καθόμαστε μπροστά στην τηλεόραση κι από τη μια παρακολουθούμε στα δελτία ειδήσεων να ανακοινώνονται μέτρα κι από την άλλη αναζητούμε τη διασκέδαση  είτε σε ριάλιτι που μας βουλιάζουν είτε σε καλές ελληνικές παραγωγές στις οποίες συμμετέχουν κάποιοι «τυχεροί» καλλιτέχνες και δημιουργοί.

«Τυχεροί», γιατί κατάφεραν αυτή τη σεζόν να έχουν δουλειά, γιατί ο υπόλοιπος καλλιτεχνικός κόσμος και όχι  μόνο βυθίζεται στην ανεργία.

Το φθινόπωρο προκαλεί συνήθως  μελαγχολία. Αυτό το φθινόπωρο πέρα από μελαγχολία, προκαλεί μεγάλη  αγωνία, ανασφάλεια και απογοήτευση.