Στην τελική ευθεία προς τις δημοτικές εκλογές. Καταρτίσθηκαν οι συνδυασμοί, τυπώθηκαν τα ψηφοδέλτια.

Κάθε προεκλογική περίοδος παρέχει στον πολίτη την ευχέρεια να φωνάζει να διαμαρτύρεται, ν’ αντιδρά.

Την επομένη των εκλογών αντιλαμβάνεται πως η ζωή συνεχίζεται όπως τη βίωνε και πόσο δύσκολη, άπιαστη είναι η όποια αλλαγή.

Βέβαια ο πολίτη έχει απτές ενδείξεις μη πραγματοποίησης της πολυπόθητης αλλαγής. Έτσι όμως πορεύεται.

Πιστεύει ότι αυτή τη φορά έρχεται η εξαίρεση του κανόνα. Δίνει βάση στο «όραμα», μια μαγική λέξη που  χρησιμοποιείται πληθωρικά σε κάθε προεκλογική πρόταση.

Στην περίοδο που διανύεται προ των εκλογών, αντί οι λέξεις να είναι απλές, κατανοητές, ν’ αποδίδουν αυτό που υποστηρίζεται, χρησιμοποιούνται αόριστες, επιδεχόμενες διαφορετικές ερμηνείες, περισσότερο για  εντυπωσιασμό.

Τι μένει απ’ αυτά που ακούγονται αυτή τη χρονική στιγμή; Μια πικρή γεύση, μια αποκαρδιωτική εικόνα.

Το ωραίο, σ’ αυτή τη συγκυρία, είναι ότι γρήγορα παίρνει τον δρόμο της λήθης.

Αλλά και εκείνοι που πλούσια χρησιμοποίησαν τις πομπώδεις εκφράσεις γύρω από το «όραμα», τι κέρδισαν;

Σχεδόν τίποτε, εκτός από μια εφήμερη παρουσία ανάδειξης νικητή. Γιατί στο βάθος χρόνου, στα χαρτιά της       ιστορίας, μόνο το έργο και η κοινωνική προσφορά παραμένουν αθάνατα.

Στις σημερινές συνθήκες που κυριαρχεί κάποια αβεβαιότητα, εκείνο που επικρατεί είναι το έλλειμμα προοπτικής. Είναι επιτακτική ανάγκη να διατυπωθεί ευκρινέστερα ο δρόμος που ακολουθεί η πόλη.

Τι θέλει, τι μπορεί να επιτύχει σε δέκα, είκοσι χρόνια.

Σαφής ν’ αρθρωθεί και να κατανοηθεί η στρατηγική και ο λόγος της προοπτικής.

Ο δήμος είναι εξαιρετικά όμορφος με σημαντικές αναπτυξιακές δυνατότητες.

Γράφει κάπου ο J.M. Keynes: «όταν εμφανίζεται η απόγνωση, τότε ακριβώς θα πρέπει να δημιουργηθεί ισχυρή προοπτική». Ίσως λίγο ν’ απέχει της πραγματικότητας αλλά όσα συμβαίνουν στην εκλογική διαδικασία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, επιβεβαιώνουν.

Απέχουμε λίγες ημέρες από την εκλογή της νέας αρχής, περιφερειακά, τοπικά.

Κοινή διαπίστωση πως η πλειοψηφία των ψηφοφόρων, ελάχιστα ασχολείται με το συγκεκριμένο θέμα.

Ευτυχώς ο νόμος προβλέπει υπερβολικά μεγάλο αριθμό υποψηφίων και σε συνδυασμό με τις πολλές παρατάξεις που διεκδικούν τη νίκη, κάτι κινείται.

Το ερώτημα έρχεται αβίαστο.

Έχει ο πολίτης όπλο αποτελεσματικό απέναντι σ’ όσα συμβαίνουν;

Το Συνταγματικά καθιερωμένο δικαίωμα όλων των πολιτών, να εκλέγουν πρόσωπα που επιθυμούν να τους      εκπροσωπούν.

Αρκεί, σε κάποιο βαθμό, η ζωή ν’ αποφύγει να είναι απολιτική.

Γιατί ο απολιτικός είναι ηθικά και πνευματικά ανάπηρος, κατά τον αείμνηστο Τσάτσο Κωνσταντίνο.