Connect with us

ΕΛΛΑΔΑ

Στα Μαλάματα με καλά νέα για τον αναδασμό ο Κώστας Μπακογιάννης – Δηλώσεις

Published

on

Τα Μαλάματα Δωρίδας επισκέφθηκε ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας Κώστας Μπακογιάννης την Κυριακή 27 Ιανουαρίου το απόγευμα. Η αιτία της επίσκεψης ήταν η ενημέρωση των αρμοδίων του ΤΟΕΒ Μόρνου και των καλλιεργητών της πεδιάδας του Μόρνου για τις εξελίξεις στο θέμα του αναδασμού – έργο που εδώ και εικοσιένα χρόνια δεν λειτουργεί.

Ο κ. Μπακογιάννης συνοδευόταν από τον αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Φωκίδας Ευάγγελο Κατσαγούνο, τον υποψήφιο περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας και αντιπεριφερειάρχη Π.Ε. Εύβοιας  Φάνη Σπανό, την περιφερειακή σύμβουλο ΠΕ Φωκίδας Πέγκυ Αραβαντινού, τον Εντεταλμένο Σύμβουλο Διευθύνσεων Μεταφορών και Επικοινωνιών της Π.Ε. Φωκίδας Ευστάθιο Κάππο, καθώς και από κλιμάκιο τεχνικών υπηρεσιών της περιφέρειας.  

Στα θέματα που απασχολούν τον αγροτικό κόσμο της πεδιάδας του Μόρνου αναφέρθηκε στην ομιλία του ο πρόεδρος του ΤΟΕΒ (Τοπικός Οργανισμός Εγγείων Βελτιώσεων) Μόρνου Βασίλης Καραμπάρμπας, όπως αυτά της ολοκλήρωσης του έργου αλλά και των αποζημιώσεων προς τους καλλιεργητές που σταμάτησαν να καταβάλλονται από το 2011 και μετά.  

Στην συνέχεια ο Κώστας Μπακογιάννης  τόνισε πως έχει εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση για την ολοκλήρωση και το συμμάζεμα του έργου, μέσω του προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδας, ύψους 5 εκατ. ευρώ.

Τόνισε πως οι απαιτούμενες μελέτες προχωρούν και με ορίζοντα την άνοιξη του 2020 θα είναι όλα έτοιμα να ξεκινήσει το έργο. Ταυτόχρονα υπενθύμισε πως η αρμόδια υπηρεσία της Περιφέρειας έχει πάρει θετική απόφαση για τις αποζημιώσεις των καλλιεργητών, με το θέμα να αφορά το αρμόδιο υπουργείο.

 

Αύριο – Δευτέρα 28 Ιανουαρίου ο Κώστας Μπακογιάννης θα επισκεφθεί τον κόμβο της Γλυφάδας, ενώ στις 11 το πρωί θα βρίσκεται στην γέφυρα του Μόρνου, σε αυτοψία με όλο το κλιμάκιο της περιφέρειας,  σχετικά με το έργο της αποκατάστασης των ζημιών και της στατικής επάρκειας. Ήδη είναι έτοιμε οι μελέτες για το συγκεκριμένο έργο και άμεσα θα προχωρήσει η υλοποίησή του. Ταυτόχρονα στην περιοχή άμεσα θα κατασκευαστεί και το έργο του κόμβου των Μαλαμάτων, χρόνιο αίτημα κατοίκων και αιρετών, που θα ανακουφίσει την περιοχή δίνοντας άμεση και ασφαλή πρόσβαση από και προς την  Εθνική οδό.

ΕΛΛΑΔΑ

Σεισμική δόνηση αισθητή στην Ναύπακτο

Published

on

By

Δυο ισχυρές σεισμικές δονήσεις  μεγέθους 5,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στις 09:13 σήμερα Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024  στην θαλάσσια περιοχή του κόλπου της Κυπαρισσίας.

Ο πρώτος σεισμός είχε εστιακό βάθος 21 χλμ που έγινε  στις  09:12:48 είχε επίκεντρο 37,2χλμ Βορειο-δυτικά από τα Φιλιατρά, ενώ ο δεύτερος με διαφορά ενός λεπτού, είχε επίκεντρο  33,1χλμ Βορειο-δυτικά από την Κυπαρισσία.

Οι σεισμοί έγινα αισθητοί σε όλη την Πελοπόννησο και όχι μόνο  αρκετές περιοχές

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

Ψυχής συναπάντημα    (γράφει η Ειρήνη Κατσάμπα)

Published

on

By

Τη συνάντησα τυχαία σε μια εκδήλωση στο λιμάνι Μεσολογγίου. Καθόταν μόνη της και κοίταζε αυτούς που χόρευαν.

Στο μελαγχολικό της βλέμμα έβλεπες ξεκάθαρα την ψυχή της να κάνει τσαλίμια και να αιμορραγεί συγχρόνως.

Λίγο πιο κει καθόταν η ξαδέρφη μου. Τη φωτογράφισα.

Πλησίασα δειλά να ρωτήσω την ηλικιωμένη κυρία αν μου επιτρέπει να φωτογραφίσω κι εκείνη. Με πρόλαβε όμως. -Θα με βγάλεις κι εμένα μια φωτογραφία; Με ρώτησε.

-Ναι, ευχαρίστως. Αλλά πού θα σας βρω να σας τη δώσω; Δεν είμαι από δω.

-Από πού είσαι;

-Από τη Ναύπακτο. Αλλά έρχομαι συχνά εδώ.

-Πότε θα ξανάρθεις; Σε μια βδομάδα; Δέκα μέρες; Με ρώτησε με αγωνία.

-Δεν ξέρω. Πείτε μου πού να την αφήσω.

-Να μου τη δώσεις τώρα απάντησε-πίστευε πως μπορούσα να την εκτυπώσω εκείνη τη στιγμή.

-«Γιαγιά», της είπα κρατώντας της το χέρι, «δεν γίνεται τώρα». Πρέπει να πάω σε κατάστημα να την εκτυπώσω, προσπάθησα να της εξηγήσω ενώ ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι δεν άκουσε τίποτα. Το ηχείο ήταν πάνω από το κεφάλι της. Μπορεί ακόμα και να μην καταλάβαινε τί της έλεγα.

– Να την αφήσω στο ζαχαροπλαστείο του κυρίου Πέτρου στην πλατεία;

Κούνησε το κεφάλι καταφατικά. Κρατούσε στα χέρια της ένα ματσάκι λουλούδια.

Τα λατρεύει σκέφτηκα. Το ίδιο κάνω κι εγώ σε κάθε μου απόδραση μαζεύω λουλούδια. Ντυμένη όμορφα με καθαρά ρούχα, καλοχτενισμένη, κι ένα φουλάρι στο λαιμό που πρόσθετε μια ιδιαίτερη πινελιά στο ντύσιμό της και την προστάτευε συνάμα από το κρύο. Μια φιγούρα που δεν περνούσε απαρατήρητη!

Θαυμάζω τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που κυκλοφορούν πάντα περιποιημένοι. Δείχνουν πόσο αγαπούν τη ζωή!

Έμεινα να κοιτάζω μια τους πολύχρωμους χαρταετούς στον ουρανό, μια τα μικρά παιδιά που έτρεχαν και γελούσαν και μια εκείνη που είχε χαθεί στις σκέψεις της.

Στο βάθος οι βάρκες και τα ψαροκάικα δεμένα στο λιμάνι.

Πόσες διαφορετικές εικόνες στον καμβά της ζωής!

Πόσες φουρτούνες να πέρασε κι εκείνη ψάχνοντας το λιμάνι της.

Το βρήκε άραγε ή ακόμα θαλασσοδέρνεται;

Διάφορα ερωτήματα βομβάρδιζαν το μυαλό μου και το κεφάλι μου άρχισε να βαραίνει λες και είχα πιει ένα βαρέλι κρασί.

Πάμε να χορέψουμε, πρότεινε η ξαδέρφη μου και την ακολούθησα αφήνοντας ένα μουδιασμένο χαμόγελο να σκάσει σαν πυροτέχνημα στα χείλη μου.

Την άφησα και μπήκα στο χορό αλλά η ματιά μου ήταν συνεχώς πάνω της.

Αναρωτιόμουν δεν έχει κανέναν αυτή η γυναίκα; Οικογένεια, φίλους, κάποιον τέλος πάντων να της κάνει παρέα μια τέτοια μέρα.

Μπήκα στη θέση της. Πόσο επώδυνη είναι η μοναξιά τέτοιες ώρες;

Ένιωθα πως είχα μερίδιο ευθύνης για τον πόνο της.

Πώς μπορούσα εγώ να χορεύω, όταν εκείνη καθόταν ακίνητη σε μια καρέκλα τελείως μόνη; Κάποια κυρία με έσπρωξε και με έβαλε χωρίς να με ρωτήσει να σύρω το χορό.

Ωστόσο εγώ έχανα τα βήματά μου γιατί πονούσα. Εκείνη τη στιγμή τη βλέπω να σηκώνεται με σκυμμένο το κεφάλι και αργόσυρτα βήματα και να φεύγει. Δεν έχασα χρόνο.

Έτρεξα προς το μέρος της, την πήρα από το χέρι και την έβαλα να σύρει το χορό.

Αν κάποιον έπρεπε να καμαρώσουμε ήταν εκείνη και μόνο εκείνη!

Στα πρώτα της κιόλας βήματα ξεχύθηκε στο πρόσωπό της όλος ο πόνος και η πίκρα που της έδωσε η ζωή.

Έσκυψε και πετούσε λίγα – λίγα τα λουλούδια που κρατούσε, με τέτοια ευλάβεια, λες κι εκείνη την ώρα κάποιον άγιο προσκυνούσε. Ίσως πάλι να φαντασιωνόταν κάποια στιγμή από τα νιάτα της που της πετούσαν λουλούδια όταν χόρευε. Μπορεί πάλι να μην το έκανε ποτέ κανένας για κείνη και της έμεινε ανεκπλήρωτη επιθυμία, παράπονο κρυφό και τώρα τα πρόσφερε στον εαυτό της. Μόνο εκείνη ξέρει.

Αφού τέλειωσε το χορό και έλαβε το θερμό χειροκρότημα όλων των παρευρισκόμενων, ένας ολόλαμπρος ήλιος ήρθε και θρονιάστηκε μέσα της.

Όρθωσε τους ώμους της, αποτίναξε προς στιγμή το φορτίο που κουβαλούσε και με μια αέρινη σβελτάδα πήγε και ξανακάθισε στη θέση της. Το σκοτάδι στο βλέμμα της είχε χαθεί.  Ξαναμάζεψε λουλούδια κι έμεινε εκεί ως το τέλος της εκδήλωσης να μας παρακολουθεί.

Σε λίγο τα ηχεία έκλεισαν. Μπορούσαμε πια να συνεννοηθούμε.

Με μια παιδιάστικη αφέλεια, μου έδωσε το τηλέφωνό της, χωρίς να το ζητήσω, μου είπε το όνομά της και πού είναι το σπίτι της.

Ήθελα να τη ρωτήσω γιατί ήταν μόνη της αλλά δίστασα. Φοβήθηκα μήπως τις ξύσω πληγές. Ας γύριζε στη γωνίτσα της ανάλαφρη έστω για μια μέρα. Της άξιζε και το δικαιούταν -όπως ο καθένας μας άλλωστε.[1]

Υποσχέθηκα πως θα της τηλεφωνήσω να συναντηθούμε να της δώσω τη φωτογραφία.

Η κυρία Ελένη. Μια αρχόντισσα 90 χρονών μόνη! Μια αξιοπρεπέστατη κυρία -όπως και τόσες άλλες στην ηλικία της-που κρύβει περίτεχνα τον πόνο της και υπομένει καρτερικά τη μοναξιά της κοιτώντας μας στα μάτια.

Κι εμείς;

Τί κάνουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους εμείς;

Πού κοιτάμε;

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

Φρακάραμε…

Published

on

By

Χρόνιο το πρόβλημα και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να υπάρχει αν δεν βρεθεί χώρος να σταθμεύουν τα τουριστικά λεωφορεία που φτάνουν στη Ναύπακτο.

Συμπτωματικά έφτασαν και σταμάτησαν για να κατεβάσουν κόσμο στο λιμάνι δυο λεωφορεία και η πόλη έπαθε κυκλοφοριακό έμφραγμα.

Τουριστικός προορισμός δεν γίνεσαι αν φρακάρεις με δυο λεωφορεία!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ