Νέες συνθήκες και νέοι όροι μπαίνουν πια στη ζωή μας και μας αλλάζουν τις συνήθειες μας, τον τρόπο που μαθαίνουμε, που εργαζόμαστε, που συναλλασσόμαστε, που συναντιόμαστε.
Βασικό πρόθεμα σε όλες αυτές τις αλλαγές είναι το τηλε. Το πρόθεμα τηλε- λοιπόν, ήδη αρχαίο, προέρχεται από το επίρρημα «τήλε», που σημαίνει «μακριά», «από απόσταση», «μακριά από».
Είναι συχνό στον Όμηρο πχ στην Οδύσσεια «τήλε φίλων και πατρίδος αίης» και γενικά ανήκε στο λεξι -λόγιο του έπους.
Μία φορά μόνο απαντά σε τραγωδία, μία φορά στον Πίνδαρο και ποτέ σε πεζό έργο. Στη σημερινή εποχή, του covid 19, είναι μόνιμος συνοδός της καθημερινότητας μας.
Μετά το τηλέφωνο, την τηλεόραση, το τηλεμάρκετινγκ και τους τηλεαστέρες έχουν μπει πια καλά στη ζωή μας η τηλεκπαίδευση, η τηλεργασία και οι τηλεδιασκέψεις.
Και επειδή έχουμε τη φυσική ροπή να υιοθετούμε και να χρησιμοποιούμε ξένες λέξεις (παρά τις συχνές παρατηρήσεις και διορθώσεις του εκλεκτού Μπαμπινιώτη) το τηλε- συχνά αντικαθίσταται από το e-. e-banking, e-shop, e-book , e- learning και άλλα αντίστοιχα.
Οι πραγματικές και ουσιαστικές συνέπειες, θετικές και κυρίως αρνητικές, της εξ αποστάσεως επικοινωνίας, μάθησης και εργασίας θα φανούν με τον καιρό.
Μέχρι τώρα διαπιστώσεις γίνονται και μεγάλη προσπάθεια καταβάλλεται από τους εμπλεκόμενους.
Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις νέες τεχνολογίες, αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα προσαρμογής.
Τα νοικοκυριά επίσης «ζορίζονται».
Πού να χωρέσουν τόσοι τηλε- εμπλεκόμενοι σε ένα σπίτι με περιορισμένους χώρους, με ελάχιστο ως μηδαμινό εξοπλισμό και με ταχύτητες διαδικτύου χαμηλές σε σημείο που να σέρνεται όλο το σύστημα;
Φορτώνονται τα δίκτυα, φορτώνονται και οι πλάτες μας βάρη και άγχη οικονομικής επιβίωσης, που δύσκολα σηκώνονται.
Και τα αποδεικτικά στοιχεία, πέρα από τα προσωπικά βιώματα του καθενός, καταγράφονται στα λύματα μας, που σύμφωνα με τα στοιχεία των ειδικών, παραφορτώνονται με ουσίες και ψυχοφάρμακα.
Είναι η εποχή που πέρα από τις συνέπειες του κορωνοϊού, πληρώνουμε τον λογαριασμό για το σύστημα που χτίσαμε ως κοινωνία.
Ένα σύστημα βαθιά αλλοτριωμένο και εντελώς λάθος προσανατολισμένο, σε αντίθετη δηλαδή κατεύθυνση από τη φύση και τον άνθρωπο.
Την πληρώνουμε όλοι, με διαφορετικό μέτρο κάθε φορά, ανάλογα με τις δυνατότητες κοινωνικές και οικονομικές του καθενός.
Γιατί σε κάθε κρίση οι αδύναμοι είναι αυτοί που πλήττονται περισσότερο, γιατί τα μέτρα πάντα είναι ταξικά.
Από μακριά, λοιπόν, και ας ελπίσουμε ότι η απόσταση αυτή τη φορά θα μας διδάξει πώς να έρθουμε επιτέλους πιο κοντά όχι μόνο στη φύση αλλά και στην ανθρώπινη φύση μας.