Σχεδόν ενάμιση αιώνα πριν ο Αιτωλοακαρνάνας πολιτικός  Χαρίλαος Τρικούπης έδινε το δικό του αγώνα για να βγάλει την Ελλάδα από την καθυστέρηση. Μια χώρα που ζούσε ακόμα στη σκιά της Οθωμανικής κυριαρχίας με έντονα τα σημάδια και τις πληγές του πολέμου για την ανεξαρτησία, αλλά και μεγάλο τμήμα της να παλεύει για την απελευθέρωση και την ενσωμάτωσή του στον εθνικό κορμό.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης οραματίσθηκε μεγάλα έργα υποδομών, όπως το σιδηροδρομικό δίκτυο, ο Ισθμός της Κορίνθου, η γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου. Εκτός από το τελευταίο πολλά ολοκληρώθηκαν επί των ημερών του ως δημόσια έργα για τα οποία χρειάσθηκε ο εξωτερικός δανεισμός που έφερε και τη χρεοκοπία.

Ο ίδιος αναγκάσθηκε να πει το «δυστυχώς επτωχεύσαμε» ,  να μην επανεκλεγεί βουλευτής και να πεθάνει εξόριστος στη Γαλλία το 1896. Με δυο λόγια ακολούθησε τη μοίρα κάθε μεγάλου Έλληνα από την αρχαία Ελλάδα μέχρι σήμερα. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι τα έργα του έμειναν. Η χώρα απέκτησε βασικές δημόσιες υποδομές και  μετά από εκατό και πλέον χρόνια η γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου λειτουργεί και φέρει το όνομά του.

Οι κάτοικοι της περιοχής έχοντας υποστεί την πολύχρονη ταλαιπωρία στη μετακίνησή τους, παλαιότερα με καϊκια και πρόσφατα με φέρυ μπόουτ, επένδυσαν τις ελπίδες τους στο μεγάλο αυτό έργο για  να ενωθούν οι κοινωνίες εκατέρωθεν του Κορινθιακού και του Πατραϊκού κόλπου.  Προφανώς κυριαρχούσε στο μυαλό τους η έννοια του δημόσιου έργου που με λίγα σχετικά χρήματα θα διευκόλυνε τη μετακίνηση των ανθρώπων και θα συνέβαλε αποφασιστικά στην αλλαγή  των συνθηκών ζωής και στο δήμο Ναυπακτίας. Δυστυχώς πλανήθηκαν. Το έργο αυτό όπως και όλα τα έργα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στις μέρες μας για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους (οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα, αεροπλάνα κλπ) λειτουργεί στη νεοφιλελεύθερη λογική που έχει κυριαρχήσει μεταπολιτευτικά και στη χώρα μας.

Η λογική αυτή βρίσκεται στον αντίποδα της λογικής του δημοσίων έργων. Αυτό σημαίνει ότι με σχεδόν συνολική χρηματοδότηση από το δημόσιο ταμείο κάποιες εταιρείες απολαμβάνουν ανεξέλεγκτα κέρδη, χωρίς κανένα επιχειρηματικό κίνδυνο. Μέλημά τους είναι να διασφαλίσουν τα προνόμιά τους όσο γίνεται περισσότερο.   Με τον τρόπο αυτό όσο περιορίζονται οι δημόσιες επενδύσεις, τόσο θα αυξάνει για τον απλό πολίτη το κόστος χρήσης των δημόσιων υποδομών.

Οι πρόσφατες εξαγγελίες του ΓΓ Γραμματέα υποδομών κ. Δέδε για παράταση της σύμβασης με τη ΓΕΦΥΡΑ ΑΕ και παράλληλη μείωση των διοδίων σ’ αυτό ακριβώς αποβλέπει. Να παρατείνει την εκμετάλλευση της γέφυρας με παράλληλη  παράταση των φραγμών στην επικοινωνία των δύο πλευρών του κορινθιακού.

Ευτυχώς το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Ναυπακτίας έγκαιρα εντόπισε τη στρατηγική της εταιρείας και ομόφωνα έχει αποφασίσει να μη δεχθεί καμιά παράταση του χρόνου εκμετάλλευσης,  ακόμα και αν δεν μειωθεί το κόστος των διοδίων. Η ανάπτυξη της Ναυπακτίας είναι συνδεδεμένη με την Πάτρα. Όσο νωρίτερα φύγει το φράγμα που  υψώνει η γέφυρα με τα διόδια τόσο καλύτερα για τη Ναυπακτία.

Το ερώτημα όμως παραμένει, θα παλέψει ο δήμος σ’ αυτή την κατεύθυνση ή θα θυσιάσει το μέλλον της περιοχής με το λαϊκισμό να κυριαρχήσει και πάλι; Οι εκλογές είναι για όλους δοκιμασία. Σ’ αυτές θα κριθούν αυτοί που προκρίνουν  να προασπίσουν τα συμφέροντα της κοινωνίας  και  αυτοί που θα υποταχθούν για μια ακόμα φορά στο λαϊκισμό και το προσωπικό συμφέρον.

# Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική συνδρομητική εφημερίδα Nafsweek