Είπα αυτή την φορά να λειτουργήσω πιο υποστηρικτικά απέναντι στον άνδρα μου και να μην κατεβάσω πάλι μούτρα .Δεν ήθελε να χώσει το χέρι βαθιά στην τσέπη για το καλοκαιρινό μας ταξίδι ,αφού θεωρούσε ότι με τις περσινές διακοπές μας στο Λουτράκι είχε αποκτήσει δια βίου τον τίτλο του υπέρτατου ταξιδευτή !

Η αλήθεια είναι πως μου κόπηκε το γέλιο όταν μου ανακοίνωσε τον φετινό προορισμό.

«Έχει πολλά πλεονεκτήματα αυτός ο τόπος Βιβή ,αρκεί να θέλεις να τα δεις «ήταν η πρώτη του κουβέντα ενώ εγώ κατέρρεα σαν κτήριο ύστερα από ισχυρό χτύπημα του Εγκέλαδου.

«Μήπως υπερβάλεις Δημοσθένη; Ή ακόμη χειρότερα, μήπως με δουλεύεις Δημοσθένη;»

Ό,τι κι αν έλεγα όμως η απόφαση είχε ήδη παρθεί .Λίγες μέρες πριν την αναχώρηση μου είπε:

«Το χωριό του καλού μου συναδέλφου λέγεται Κληματαριά και είναι για απαιτητικούς επισκέπτες like us! Νομίζω θα το λατρέψεις «.

«Πλάκα μου κάνεις έτσι ; »  αναφώνησα μόλις με πήγε στον ξενώνα του χωριού

«Τι ακριβώς σε χαλάει ;»με ρώτησε ενώ ταυτόχρονα παραμέριζε ένα βιβλίο με την πεντάλφα στο εξώφυλλο προφανώς ξεχασμένο από τον προηγούμενο επισκέπτη.

«Μήπως πρέπει να νιώθω κι ευγνωμοσύνη που θα κοιμηθώ στο μπουντρούμι που γέννησε η Ρόζμαρι το μωρό της ;»έκανα εξοργισμένη δείχνοντας το επίμαχο βιβλίο .

«Μα είναι υπέροχο κατάλυμα» .

«Ναι, πρέπει να το διαφήμισαν πολύ και στις κατσαρίδες γι’ αυτό κι έχουν μαζευτεί όλες εδώ μέσα !» ούρλιαξα την στιγμή που ένα από αυτά τα σιχαμερά πλάσματα τόλμησε να σκαρφαλώσει μέχρι το μπούστο μου .

«Μην μου πουλάς πνεύμα»  νευρίασε ο σύζυγός μου που εκμεταλλεύτηκε την μεταξύ μας ένταση για να πάει στο καπηλειό του χωριού .

Κατά το βράδυ επέστρεψε αφού προηγουμένως είχε πιει ένα ολόκληρο βαρέλι κρασί .

«Καλώς τον Ορέστη Μακρή» σχολίασα ειρωνικά καθώς προσπαθούσα να απαλλαγώ από μια αράχνη που επέμενε να στήσει το τσαρδί της με θεμέλια τις τρίχες των μαλλιών μου .

Δεν χρειάζεται να σας περιγράψω το πώς κύλησαν οι εφιαλτικές πέντε μέρες που έμεινα στην Κληματαριά .

Αποκομμένη από τον πολιτισμό και την τεχνολογία και με συντροφιά τα καθημερινά ,φάλτσα μαθήματα κλαρίνου του Μαθουσάλα γείτονα άρχισα να νοσταλγώ το σπίτι μου.

Ευτυχώς επέστρεψα …Κι όσο για τις διακοπές ;

Ευχαριστώ δεν θα πάρω , κι εδώ καλά περνάω !

Πριν λίγες ημέρες, η εκδίκαση της υπόθεσης άγριας γυναικοκτονίας εγγύτατα αστυνομικού τμήματος αναβλήθηκε.

Αυτή η αναβολή νόμιμη, προβλέπεται από τη σχετική νομοθεσία. Κάτι όμως υποδηλώνει.

Ότι υποθέσεις που αφορούν γυναικοκτονίες, καθυστερούν να εκδικαστούν.

Έτσι η γυναίκα, θύμα αποτρόπαιου εγκλήματος, δολοφονείται και πάλι.

Στο πέρασμα των χρόνων υπήρξαν περιπτώσεις ανεξιχνίαστων γυναικοκτονιών. Αποδόθηκαν στην κρατική αδιαφορία.

Οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και ωραίοι.

Η έμφυλη βία και οι γυναικοκτονίες, είναι ειδεχθή εγκλήματα, γνωρίσματα όλων των εποχών.

Υπάρχει όμως μία σημαντική διαφορά.

Η κοινωνία είναι πιο ευαίσθητη σε θέματα βίας κατά των γυναικών.

Αυτό το πέτυχαν οι γυναίκες με τους μακρούς αγώνες τους για την ισότητα των δύο φύλων.

Μπορείς σταδιακά να μειώνεται. Δυστυχώς δεν εξαφανίζεται.

Η αντίληψη ότι η γυναίκα είναι κτήμα του άνδρα, ενθαρρύνει το δολοφόνο.

Αυτό επιβεβαιώνεται από τραγικά εγκλήματα δολοφονίας γυναικών, όταν αυτές οδηγήθηκαν στην απόφαση διαζυγίου ή διακοπής σχέσεων.

Σε αυτά τα ακραία φαινόμενα βίας ή πολιτεία προβάλλει την καταστολή.

Η διεθνής έρευνα που ασχολείται με τα φρικτά αυτά εγκλήματα. διαπιστώνει ότι και η αύξηση των ποινών δεν συντελεί στη μείωση.

Αποφεύγεται η πρόληψη.

Μια διαδικασία η οποία επιβάλλεται ν’  αρχίζει από το σχολείο. Και να συνεχίζεται.

Γιατί όπως διαπιστώνεται, η ανθρωποκτονία, διαφέρει από τη γυναικοκτονία.

Η δεύτερη περίπτωση περικλείει απέραντο μίσος. Αυτό είναι απόρροια του φύλου της γυναίκας.  Αποδεικνύεται στις στυγερές μητροκτονίες.

Σ’ αυτές τις σοβαρές καταστάσεις, κάπου υπάρχει αισθητή η ευθύνη των θυμάτων.

Αποφεύγουν να καλέσω την Αστυνομία ή φορέα που βρίσκεται στο πλευρό τους.

Λησμονούν ότι το πρώτο σπρώξιμο, το δυνατό χαστούκι, αναδεικνύει τη βιαιότητα, που οδηγεί σε οδυνηρό τέλος.

Ας μη διαφεύγει.

Της γέμισε το ωραίο της σώμα μώλωπες, το αίμα τρέχει ρυάκι, σπασμένα τα πλευρά, τα άκρα.

Η βεβαίωση. Γλίστρησε από τη σκάλα καθώς κάρφωνε κάδρο στον ολόλευκο τοίχο. Βιώνονται ακόμη οι στερεότυπες αντιλήψεις της κοινωνίας.

Αυτές του στιγματισμού του θύματος.

Ιδιαίτερα στις εξοργιστικές περιπτώσεις σεξουαλικής βίας. Αυτής που αυξάνεται τα τελευταία χρόνια.

Είναι επιτακτική ανάγκη.

Αλλαγή των ποινών στις γυναικοκτονίες.

Στήριξη των κακοποιημένων γυναικών. Γρήγορη εκδίκαση των υποθέσεων τους.

Τομές δηλαδή σε ένα ευρύ φάσμα ενεργειών.

Τα μέτρα της πολιτείας δεν επαρκούν, αν η γυναίκες αποφεύγουν να συνεργαστούν.

Ο φόβος του στιγματισμού και των σχολίων, να πάψει να οδηγεί στη ΣΙΩΠΗ.