Το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο των συζητήσεων και κυρίως του σχεδιασμού βρίσκεται η τουριστική ανάπτυξη της Ναυπακτίας μέσα από την αξιοποίηση του παραλιακού μετώπου, κυρίως της Ναυπάκτου, με τη διατήρηση του αρχικού σχεδιασμού που προέβλεπε τη δημιουργία μαρίνας στο Γρίμποβο και τη δημιουργία νέας λιμενικής εγκατάστασης στη   Βαρειά.

Το βέβαιο είναι πως η δημιουργία λιμενικών υποδομών ανέκαθεν βρισκόταν στο επίκεντρο όλων των δημοτικών αρχών καθώς είναι διάχυτη η άποψη ότι οι υποδομές αυτές αποτελούν βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη της περιοχής. Και είναι αλήθεια ότι κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αναγκαιότητα αυτών των υποδομών που μπορούν να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και να αυξήσουν σε σημαντικό βαθμό την επισκεψιμότητα.

Αυτό που θα πρέπει ωστόσο να γίνει αντικείμενο  ιδιαίτερης προσοχής είναι ότι τόσο ο δήμος όσο και η τοπική κοινωνία κινούνται στο πνεύμα που έχουν διαμορφώσει και τις ράγες που έχουν  χαράξει διαχρονικά οι κυβερνητικές πολιτικές.

Οι κεντρικές πολιτικές έχουν στρέψει μονομερώς τη χώρα προς τον τουρισμό και την παροχή υπηρεσιών. Ο Δήμος Ναυπακτίας μέσα σε αυτό το ήδη διαμορφωμένο κλίμα, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Είναι όμως αυτή η μόνη κατεύθυνση;

Η ανάπτυξη απαιτεί και προϋποθέτει συνολική αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων και των πλεονεκτημάτων μιας περιοχής. Η Ναυπακτία αποτελεί ιδανική περίπτωση  εφαρμογής ενός τέτοιου μοντέλου ανάπτυξης, που θα συνδυάζει την πρωτογενή παραγωγή με τον τουρισμό. Στο επίκεντρο αυτών των πολιτικών πρέπει να βρεθούν η στοχευμένη αξιοποίηση του πεδινού  τμήματος της Ναυπακτίας που προσφέρεται για γεωργική κυρίως παραγωγή και η αντίστοιχη στοχευμένη αξιοποίηση του ορεινού τμήματος που προσφέρεται για κτηνοτροφία και αξιοποίηση του δασικού πλούτου.

Οι κοινωνικές ανάγκες και οι δυνατότητες της περιοχής μας επιβάλλουν ενίσχυση και εξωστρέφεια του διατροφικού τομέα, που θα τροφοδοτεί και τις τουριστικές επιχειρήσεις.

Στο σκεπτικό αυτό εύκολα θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει ότι δεν είναι εφικτή η υλοποίηση τέτοιων πολιτικών, αφού δεν υπάρχει η στήριξη τους από το κεντρικό κράτος.  Στις ήδη διαμορφωμένες λοιπόν συνθήκες που προάγουν τον τριτογενή τομέα με κύρια κατεύθυνση τον τουρισμό καλείται η Αυτοδιοίκηση, Περιφέρεια και Δήμος, να εκφράσουν τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και να αναλάβουν πρωτοβουλίες που θα στοχεύουν στην ανατροπή του υφιστάμενου παραγωγικού μοντέλου.

Η συζήτηση επομένως που για άλλη μια φορά θα ανοίξει για την τουριστική ανάπτυξη της Ναυπακτίας δεν θα πρέπει να είναι μονόπλευρη αλλά να πλαισιώνεται από ένα γενικότερο σχεδιασμό έτσι ώστε να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι δεν μπορεί να υπάρχει ανάπτυξη «παράγοντας αέρα» πουλώντας δηλαδή μόνο υπηρεσίες.

Αναγκαία παράμετρος για την ανάπτυξη καθίσταται και η ταυτόχρονη αξιοποίηση του πρωτογενούς τομέα.