Όταν ένα πλήθος ανθρώπων κυκλοφορεί, χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις, δήθεν για αναψυχή, στις παραλίες, στις πλατείες, στα πάρκα και γίνεται από το αποτέλεσμα επικίνδυνο, όταν κωφεύει στις παρακλήσεις των δημάρχων, αντιδημάρχων, του επιστημονικού κόσμου και έρχεται το κράτος, σωστά πράττει και απαγορεύει την κυκλοφορία εκεί που ίσως κάποιοι έχουν ανάγκη να κάνουν χρήση, τότε πώς να αποφύγεις να γράψεις κάτι από τη ζοφερή περίοδο του κορωνοϊού, σε σχέση με την καθημερινότητα.

Όχι γιατί ενδιαφέρει τι ακούω, τι διαβάζω, τι βλέπω, πώς σκέπτομαι. Ούτε πώς κυλάει ο καιρός κάποιου που από ενωρίς το πρωί, μέχρι αργά το βράδυ, δέχεται πλύση εγκεφάλου, σε    καθημερινή βάση. Οι πάνω από την ηλικία των εβδομήντα ετών, είναι η πλέον ευάλωτη   ομάδα έναντι του κορωνοϊού.

Από την αρχή συνειδητοποίησα την αναγκαιότητα του εθελοντικού σπιτικού εγκλεισμού. Αποφεύγω να μετράω τις ημέρες παραμονής στο σπίτι. Συμπληρώθηκε ένας μήνας; Μπορεί και να ξεπέρασε. Κατά τον ίδιο τρόπο δε λογαριάζω τις ημέρες που απομένουν ως την υποτιθέμενη ημερομηνία λήξης της καραντίνας. Έχω ετοιμασθεί ψυχολογικά.

Με βοήθησε το Πάσχα που βρήκε την οικογένεια, για πρώτη φορά, να το γιορτάζει διαιρεμένη δια τρία.

Σίγουρα από το μπαλκόνι θ’ ακούσω τον αγαπητό Αντώνη, με τα κουδούνια του, ανθοστολισμένο, να διαλαλεί τον ερχομό του Μάη.

Περνώ περισσότερες ώρες με τη σύζυγό μου. Θύμησες από απλά ως σύνθετα γεγονότα, εξήντα περίπου ετών έγγαμου βίου, πάντα προκαλούν ενδιαφέρον. Δίνουν απαντήσεις σε ερωτηματικά που τότε δεν είχαμε τον χρόνο να συζητήσουμε αναλυτικά. Ευκαιρία ν’ ασχοληθώ περισσότερο με το σπίτι.

Πάντα υπάρχουν ανάγκες που απαιτούν τη συνεργασία των συζύγων να ξεπερασθούν. Μπορεί να λείπει η επιδεξιότητα αλλά με την προσπάθεια αρκετά επιτυγχάνονται. Υπάρχουν και οι σειρές των νομισμάτων. Παλαιά και νέα θέλουν τον χρόνο τους να ταξινομηθούν.             Αρκετός χρόνος πέρασε με την ταξινόμηση διακοσίων περίπου δίευρων. Ύστερα τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες.  Πόσο γρήγορα αλλά και ευχάριστα ξετυλίγουν τον χρόνο.

Ο κορωνοϊός επιβάλλει τη μοναχικότητα, όχι όμως και τη μοναξιά. Αυτή η δεύτερη είναι φοβερά επικίνδυνη. Η οικειότητα χτυπιέται βάναυσα. Είναι ένα τεράστιο μειονέκτημα. Έρχονται όμως και τα οφέλη. Η αλλαγή πολλών καθημερινών δραστηριοτήτων, ενεργοποιεί μια άλλη περιοχή του εγκεφάλου.

Τη θεωρώ δημιουργική, γοητευτική, ικανοποιητική στο σήμερα αλλά γιατί όχι και στο αύριο.  Μέσα από τις δυνατότητες που παρέχει η τεχνολογία, διατηρούμε, με τη σύζυγό μου, επικοινωνία με τα παιδιά μας, με τα εγγόνια μας, τα συγγενικά μας, τα φιλικά μας άτομα. Το έχουμε ανάγκη.

Ο Απρίλης υπήρξε σιωπηλός στους δρόμους, στις πλατείες, στα καταστήματα. Μέσα μας ήχησε ζωηρός.   Για να βρούμε διεξόδους και ενασχολήσεις για το άγνωστο αύριο. Δεν είμαστε Σαίξπηρ που σε εποχή καραντίνας    δημιουργούσε.