Δομικός, λειτουργικός ή εκλογικός ο τελευταίος ανασχηματισμός; Ευέλικτο και νέο ή πολυδαίδαλο και βαριά φορτωμένο κυβερνητικό σχήμα; Ανάλογα με τον τρόπο που βλέπει και ερμηνεύει κανείς τα πράγματα δίνει τη δική του άποψη.    Εξάλλου η δημοκρατία ακριβώς σε αυτό στηρίζεται, στον πλουραλισμό.

Ο ανασχηματισμός εξάλλου δεν είναι τίποτε άλλο παρά ανασύνταξη δυνάμεων για την επίτευξη του στόχου. Και στην πολιτική ιστορία της χώρας μας κι όχι μόνο,   ο  στόχος είναι η νίκη στις εκλογές.

Πώς επιτυγχάνεται η νίκη; Το επιθυμητό θα ήταν με σκληρή δουλειά και ορατά αποτελέσματα. Στην πολιτική όμως η νίκη τις περισσότερες φορές συνδέεται με συμμαχίες και ισορροπίες, με δυνατές μεταγραφές ή τρανταχτές καρατομήσεις και τα τελευταία χρόνια με δυνατά εκλογικά επιτελεία και επικοινωνιακά μέσα.

Στο πλαίσιο αυτό αναιρούνται και εύκολα ξεχνιούνται υποσχέσεις και δεσμεύσεις για  μικρά ευέλικτα σχήματα με τεχνοκρατικό προσανατολισμό προκειμένου να συσπειρωθούν και να αξιοποιηθούν όλες εκείνες οι δυνάμεις που θα οδηγήσουν στην επόμενη νίκη.

Αυτή η λογική δεν περιορίζεται μόνο στο κεντρικό κράτος αλλά διαποτίζει όλο το σύστημα φτάνοντας μέχρι και την τελευταία κοινότητα. Ποιοι επιλέγονται ως υποψήφιοι; Τα «γκεσέμια». Ποιοι εκλέγονται; Αυτοί που έχουν τη μεγαλύτερη πελατειακή σχέση με την κοινωνία.  Ποιοι αξιοποιούνται μετεκλογικά; Όλοι όσοι θα συμβάλλουν στην επόμενη νίκη.

Αντίστοιχα των πολυπληθών κυβερνητικών σχημάτων είναι τα περιφερειακά και τα δημοτικά σχήματα. Αντιπεριφερειάρχες, αντιδήμαρχοι, εντεταλμένοι σύμβουλοι, συνεργάτες, πρόεδροι και διοικητικά συμβούλια νομικών προσώπων και δημοσίων εταιρειών στο ανώτατο όριο που προβλέπει ο νόμος. Επειδή έτσι είναι πιο αποτελεσματικό το εκάστοτε σχήμα ή επειδή έτσι  διασφαλίζονται οι υποστηρικτές για τις επερχόμενες εκλογές;                                                         Η ζυγαριά γέρνει στη δεύτερη εκδοχή. Όσοι περισσότεροι παίρνουν θέση  και ακόμα καλύτερα έμμισθη, όσοι παίρνουν αξιώματα και όσοι θα εμπλουτίσουν το βιογραφικό τους με κάποια απασχόληση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα τόσο περισσότεροι  θα συστρατευθούν στον κοινό αγώνα ώστε στη νέα περίοδο να εξασφαλίσουν τα κεκτημένα ή να τα διευρύνουν.

Τα παρατράγουδα βέβαια αρχίζουν την περίοδο των ανασχηματισμών και των αλλαγών από κάποιους που φεύγουν και αντικαθίστανται.  Σε τοπικό επίπεδο σε κάθε δημοτική περίοδο οι δυσαρέσκειες εμφανίζονται λίγο πριν ή μετά τις αλλαγές που γίνονται στη διοίκηση του δήμου. Τότε αρχίζει η κριτική που φτάνει μέχρι και καταγγελίες, τότε αρχίζουν  οι μετακινήσεις  από τη μια παράταξη σε άλλη που τους υπόσχεται μεγαλύτερη θητεία σε αξιώματα.

Κάποιοι βέβαια πιο προνοητικοί και καλοί παίκτες λόγω μακράς εμπειρίας, λίγο πριν το νήμα ανεξαρτητοποιούνται και έτσι βγάζουν από πάνω τους τη «ρετσινιά» της αποπομπής και προχωρούν στο επόμενο βήμα. Αυτά είναι γνωστά και η κοινωνία τα έχει ζήσει σε πολλές παραλλαγές τους.

Για το λόγο αυτό ορισμένοι δήμαρχοι αφήνουν τα πράγματα ως έχουν για να μη δημιουργήσουν αντιδράσεις στο παραταξιακό τους σχήμα, Αυτό όμως μπορεί να οδηγήσει σε αδράνεια και εφησυχασμό ακόμα και σε αλαζονεία.

Ο ανασχηματισμός στο κυβερνητικό σχήμα γίνεται με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες και όπλο τον αιφνιδιασμό, γιατί δεν είναι σίγουρο πότε θα γίνουν εκλογές.

Στην αυτοδιοίκηση όμως που η ημερομηνία των εκλογών είναι προσδιορισμένη το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού χάνεται,  γι’ αυτό το βλέμμα των τοπικών αρχόντων από την αρχή της θητείας τους είναι αποκλειστικά στραμμένο στην κάλπη.