Δύο μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές του Μαΐου και στη Ναύπακτο εξακολουθούν να ανακοινώνονται υποψήφιοι δήμαρχοι. Αισίως μέχρι σήμερα έχουμε φτάσει στις 8 υποψηφιότητες. Πρωτοπόροι στο νομό!

Ο δήμος Ναυπακτίας αναλογικά με τον πληθυσμό του θα έχει τους περισσότερους υποψηφίους δημάρχους και κατ’ επέκταση τα περισσότερα ψηφοδέλτια!

Ξεκινώντας να πούμε ότι η πολυφωνία όχι μόνο δεν είναι κακό πράγμα, αντίθετα μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ αποδοτική και αναμφισβήτητα είναι βάση και προϋπόθεση της δημοκρατίας. Το ερώτημα όμως και ο προβληματισμός που μπαίνει παρατηρώντας και παρακολουθώντας τα τοπικά δρώμενα είναι αν ο μεγάλος αριθμός υποψηφίων δημάρχων είναι όντως αποτέλεσμα πολυφωνίας ή μήπως είναι πολυδιάσπαση που προκύπτει από την αδυναμία σύνθεσης;

Πώς προκύπτει αυτή η πολυδιάσπαση, όταν  σχεδόν όλοι οι υποψήφιοι συνδυασμοί δεν φαίνεται να έχουν μεταξύ τους μεγάλες ιδεολογικές διαφορές; Οι περισσότεροι συνδυασμοί παρουσιάζονται ως ανεξάρτητοι από κομματικές ταυτότητες. Τα φετινά μάλιστα σχήματα διαμορφώνονται μέσα από συνθέσεις, που πριν μερικά χρόνια θα κατατάσσονταν στα σενάρια επιστημονικής φαντασίας.

Βλέπουμε και ακούμε να μπαίνουν συνυποψήφιοι άνθρωποι που πριν μερικά χρόνια όχι μόνο κατατάσσονταν σε αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα αλλά δημόσια «αλληλοσπαράσσονταν».

Πώς προκύπτει αυτή η πολυδιάσπαση, όταν θα φανεί ότι στο μεγαλύτερο ποσοστό τα προεκλογικά προγράμματα, που θα παρουσιαστούν αφού τελειώσει η «πασαρέλα» των ονομάτων,  θα είναι κοινά με ελάχιστες ουσιαστικές διαφορές;

Η εύκολη απάντηση σε αυτόν τον προβληματισμό είναι ότι ο Κλεισθένης ευνοεί και επιβάλλει τις συνεργασίες. Με αυτόν τον τρόπο όμως δεν απαντιέται το ερώτημα γιατί να  επιτευχθούν οι συνεργασίες και οι συγκλίσεις μετεκλογικά και όχι προεκλογικά;

Οι ψηφοφόροι, που βομβαρδίζονται καθημερινά από τους υποψηφίους οι οποίοι εναγωνίως ζητούν σταυρό προκειμένου να εκλεγούν, μπαίνουν σε δίλημμα. Μπαίνουν σε δίλημμα συναισθηματικό, αφού καλούνται να ψηφίσουν με κριτήριο τις προσωπικές – ανθρώπινες σχέσεις.

Παράλληλα όμως πολλοί, όταν ακούνε για το πώς γίνεται η κατανομή των εδρών του δημοτικού συμβουλίου και ότι το πιθανότερο είναι και οι 8 μέχρι τώρα υποψήφιοι δήμαρχοι θα εκλεγούν και θα πάρουν έδρα στο δημοτικό συμβούλιο, αρχίζουν να προβληματίζονται και να αναρωτιούνται μήπως τελικά τα προσωπικά κίνητρα υπερτερούν και μπαίνουν εμπόδιο σε προεκλογικές συνεργασίες και συγκλίσεις; Τι θα έχει αλλάξει μετά τις εκλογές και θα είναι πιο εύκολες οι συνεργασίες, αφού τα πρόσωπα και τα προγράμματα δεν αλλάζουν;

Είναι ερωτήματα για τα οποία οι επικεφαλής των συνδυασμών θα πρέπει να απαντήσουν, έτσι ώστε όταν θα προβούν σε «συμμαχίες»  να μην χρειαστεί να επικαλεστούν ως πρόφαση την ανάγκη να διοικηθεί ο δήμος και κυρίως να μην αποδειχθεί ότι αυτές οι «συμμαχίες» έγιναν ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών.

Στόχος των συγκλίσεων και των «συμμαχιών» θα πρέπει να είναι το συμφέρον του Δήμου και όχι οι προσωπικές βλέψεις και οι ατομικές πολιτικές.

Αν ο επόμενος δήμαρχος εγκλωβιστεί σε τέτοιες πολιτικές, το βέβαιο είναι ότι θα χάσει για άλλη μια φορά ο Δήμος.

# Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική συνδρομητική εφημερίδα Nafsweek