Δεδομένου ότι το 51% του πληθυσμού της Ελλάδας είναι γυναίκες, είναι άξιο απορίας γιατί αυτό δεν αντικατοπτρίζεται στην πολιτική ζωή. Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών:

Στις Ευρωεκλογές του Μαΐου 2019, από τον συνολικό αριθμό των 21 εδρών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που αναλογούν στην Ελλάδα, μονάχα 5 καλύφθηκαν από γυναίκες (ποσοστό περίπου 23,8%)

Στις Περιφερειακές εκλογές Μαΐου-Ιουνίου 2019, μονάχα σε 1 από τις 13 Περιφέρειες εξελέγη γυναίκα Περιφερειάρχης.

Στις Δημοτικές εκλογές Μαΐου-Ιουνίου 2019, από τους 332 Δήμους της ελληνικής επικράτειας, μόνο σε 19 εξελέγησαν γυναίκες Δήμαρχοι (ποσοστό περίπου 5,7%). Αξίζει να επισημανθεί ότι 3 από τις γυναίκες που αναδείχθηκαν στο  δημαρχιακό αξίωμα εντοπίζονται στην περιοχή των Κυκλάδων (συγκεκρ. στους Δήμους Κέας, Σίφνου και Φολεγάνδρου).

Από τις εθνικές εκλογές του Ιουλίου του 2019 προέκυψε ότι συνολικά 58 γυναίκες θα βρίσκονται στη σύνθεση της νέας ελληνική βουλής αποτελώντας 19,3% του σώματος.    Συγκεκριμένα, γυναίκες είναι το 14,5% των βουλευτών που εκλέγονται με τη ΝΔ, το 27% των βουλευτών που εκλέγονται με τον ΣΥΡΙΖΑ, το 18% όσων εκλέγονται με το ΚΙΝΑΛ, το 33% όσων εκλέγονται με το ΚΚΕ, το 30% όσων εκλέγονται με την Ελληνική Λύση και το 44,5% όσων εκλέγονται με το Μέρα25.

Πέντε μόνο γυναίκες ανέλαβαν θέση στο κυβερνητικό σχήμα. Σύμφωνα με συνέντευξη του πρωθυπουργού αντιμετώπισε δυσκολίες στην εξεύρεση γυναικών πρόθυμων να αναλάβουν θέσεις ευθύνης!

Κι αν έρθουμε και στα του δήμου μας μόνο μία γυναίκα εξελέγη στο δημοτικό συμβούλιο κι όπως όλα δείχνουν καμία γυναίκα δεν θα έχει θέση στη διοίκηση του δήμου ως αντιδήμαρχος ή ως πρόεδρος κάποιου φορέα. Δεν υπάρχουν ικανές και άξιες γυναίκες στο δήμο μας;

Το πώς και το γιατί παρατηρείται αυτή η στρέβλωση στην εκπροσώπηση του πληθυσμού, δεν απαντιέται εύκολα.  Αξίζει πάντως να δούμε τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης (2019) πανελλαδικής έρευνας του Κέντρου Ερευνών για   Θέματα Ισότητας.

Περίπου το 90% υποστηρίζει ότι οι γυναίκες μπορούν να καταξιωθούν στις δομές λήψης πολιτικών αποφάσεων και είναι σύμφωνο με την εκλογή γυναίκας σε θέση πολιτικής ευθύνης.

Ποσοστό άνω του 60% δήλωσε ότι έχει ψηφίσει γυναίκες σε εκλογικές διαδικασίες και, μάλιστα, μεγαλύτερη εμπιστοσύνη εκφράζεται σε γυναίκες παρά σε άνδρες πολιτικούς.

Η πλειοψηφία του δείγματος (άνω του 70%) θεωρεί ότι υπάρχει έλλειμμα δημοκρατίας, αν δεν συμμετέχουν οι γυναίκες στην πολιτική.

Η μεγάλη πλειοψηφία των γυναικών (89,1%) δεν έχει σκεφτεί την ενασχόληση με την πολιτική.

Ως βασικότεροι ανασταλτικοί παράγοντες για τη μειωμένη συμμετοχή των γυναικών στα πολιτικά δρώμενα καταγράφονται η αρνητική στάση του οικογενειακού περιβάλλοντος και η μη υποστηρικτική στάση των ηγετικών οργάνων και άλλων μελών του κόμματος και τη στάση  των ΜΜΕ (πάνω από 40%), ενώ ως κυριότερα εμπόδια για την εκλογή των γυναικών θεωρούνται η δυσπιστία λόγω φύλου (58,2%), η αντίληψη ότι η πολιτική αποτελεί ανδροκρατούμενο περιβάλλον (41,5%), η έλλειψη χρόνου για προεκλογικό αγώνα λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων (25,5%) κ.ά.

Σίγουρα ο ρόλος της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία έχει αλλάξει  και συνεχίζει να αλλάζει. Αλλά υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος. Δεν έχει να κάνει μόνο με υποχρεωτικές ποσοστώσεις ή με πολιτικές περί ισότητας ή διαφορετικότητας – αυτά αποτελούν το μέσο “πίεσης” και πρέπει να υπάρχουν, όμως δεν αποτελούν την λύση. Η λύση έχει να κάνει με αλλαγή κουλτούρας, την οποία βοηθούν και πρακτικές για την ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική.  Η  Ισλανδία και η Σουηδία έχουν ίσο αριθμό γυναικών και ανδρών βουλευτών και τα αποτελέσματα είναι πολύ θετικά.

Εμείς δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να το πετύχουμε;

#Δημοσιεύτηκε στην εβδομαδιαία ηλεκτρονική εφημερίδα Nafsweek, που κάθε Παρασκευή φτάνει στα e–mail των συνδρομητών μας