Η κοινωνία πειθάρχησε ευλαβικά θα έλεγε κανείς όλη αυτή την περίοδο στις υποδείξεις των ειδικών, όπως αυτές παρουσιάζονταν καθημερινά από την επιστημονική κοινότητα και τους πλέον αρμόδιους στον τομέα αυτό.
Η κοινωνία απέδειξε ότι μπορεί και υπακούει σε οδηγίες και υποδείξεις, όταν διαισθάνεται ότι αυτές θα λειτουργήσουν προς όφελος της. Συνεργάζεται, λοιπόν, όταν εμπιστεύεται αυτούς που κάθε φορά, και ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης, βρίσκονται στο τιμόνι.
Με τη σταδιακή άρση των μέτρων και την έξοδο από την καραντίνα, επανέρχεται πλέον στο προσκήνιο η πολιτική ηγεσία και η επιστημονική κοινότητα κάνει ένα βήμα πίσω. Η επαναφορά στη νέα πραγματικότητα αποτελεί πολιτική ευθύνη. Είναι δεδομένο ότι το πλήγμα στην παγκόσμια οικονομία είναι πολύ μεγάλο και γίνεται πιο επώδυνο για οικονομίες ρηχές, όπως στη δική μας περίπτωση.
Η ελληνική οικονομία βασίζεται στον τομέα των υπηρεσιών και στον τουρισμό, που αυτή την περίοδο αποδείχτηκε πόσο επισφαλής είναι. Φάνηκε ξεκάθαρα πια ότι δεν μπορεί το παραγωγικό μοντέλο μιας χώρας και μιας περιοχής να είναι μονόπλευρα προσανατολισμένο στον τουρισμό και μάλιστα χωρίς ισχυρές υποδομές.
Το ξεκίνημα μετά την καραντίνα με τον τρόπο που γίνεται φαίνεται να δημιουργεί προβληματισμό, κενά και έντονες επιφυλάξεις. Οι περισσότεροι επαγγελματικοί κλάδοι, και ιδιαίτερα αυτοί που σχετίζονται με την εστίαση και τον τουρισμό, κάνουν λόγο για μεγάλη καθυστέρηση, ενώ είναι έντονη η τάση να μην βγουν τα λουκέτα από επιχειρήσεις που αναγκαστικά ανέστειλαν τη λειτουργία τους.
Όλοι περιμένουν να ακούσουν μέτρα και πρωτόκολλα, τα οποία όμως καθυστερούν με αποτέλεσμα να διογκώνεται η αγωνία και η ανασφάλεια των επαγγελματιών και όλων αυτών που ετοιμάζονται να μπουν στην ανεργία. Μέχρι στιγμής αυτό το ξεκίνημα φαίνεται να γίνεται χωρίς πυξίδα και σε αχαρτογράφητα νερά.
Αυτή η γενική αίσθηση φαίνεται να κλονίζει την εμπιστοσύνη των πολιτών και να ενισχύει την πεποίθηση ότι στην περίοδο της κρίσης το μήνυμα για τους πολλούς είναι να πλένουν καλά τα χέρια τους, ενώ οι λίγοι είναι αυτοί που τρίβουν τα χέρια τους. Την ίδια αγωνία και ανασφάλεια βιώνουν και οι επαγγελματίες στη Ναυπακτία, μια περιοχή που σε όλα σχεδόν τα προεκλογικά προγράμματα των δημοτικών παρατάξεων δίνεται προτεραιότητα στον τουρισμό.
Ο δήμος μέχρι στιγμής έχει πάρει τις αποφάσεις που προβλέπονται από το νόμο για τα δημοτικά τέλη και έχει προχωρήσει στις δίμηνες και τετράμηνες προσλήψεις που του δίνει το δικαίωμα ο νόμος να κάνει αυτή την περίοδο.
Σώζεται όμως η κατάσταση και μπορεί να επιβιώσει η κοινωνία με τέτοιες ενέσεις μικρής διάρκειας;
Μέχρι στιγμής ο δήμος δεν έχει δώσει το στίγμα του για την επόμενη μέρα. Ζήτησε γραπτές προτάσεις, οι οποίες αποσπασματικά βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Βλέπουμε στιγμιαία κάποιο κλαδί, δεν έχουμε την εικόνα ούτε καν του δέντρου.
Την αποκλειστική ευθύνη όμως την έχει ο δήμος. Αυτός βάζει την ατζέντα της συζήτησης, συνεργάζεται με τους φορείς, επεξεργάζεται τα δεδομένα, αναλαμβάνει τον συντονισμό και δίνει το στίγμα. Μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει φανεί ξεκάθαρα. Μοναδική μικρή παρένθεση η ηλεκτρονική διαβούλευση που πραγματοποιήθηκε πριν δυο μέρες με κατάθεση προτάσεων, χωρίς και αυτή να ξεκινά με εισήγηση του δημάρχου.
Αντίθετα το τελευταίο διάστημα οι δημότες βρίσκονται μπροστά σε αντιπαραθέσεις εντυπώσεων. Χάνεται φαιά ουσία και καταναλώνεται απίστευτο «μελάνι» σε ανακοινώσεις, αναρτήσεις, δελτία τύπου και αντιπαραθέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τελευταίο δημοτικό συμβούλιο.
Πάνω από τέσσερις ώρες διήρκησε η συζήτηση για το έργο της ανάπλασης. Το θέμα της επόμενης μέρας για τη Ναυπακτία δεν ήταν καν στην ατζέντα και μετατέθηκε για επόμενο συμβούλιο. Ας ελπίσουμε ότι σε αυτό το συμβούλιο θα ακουστούν μεστές και ρεαλιστικές προτάσεις.
Βρισκόμαστε ένα χρόνο μετά τις δημοτικές εκλογές. Ο καιρός περνά γρήγορα. Τα προβλήματα διογκώνονται και οι αντοχές των δημοτών δοκιμάζονται αυτή την περίοδο και πιθανότατα η δοκιμασία να είναι πιο μεγάλη από φθινόπωρο.
Χρειάζεται πυξίδα σε αυτή την πορεία προς τη «κανονικότητα» που σίγουρα δεν θα είναι η ίδια.
Κάθε Παρασκευή φτάνει στα email των συνδρομητών μας