Σχεδόν όλοι όσοι ξεκινούν µία δίαιτα, επιθυµούν τη γρήγορη απώλεια βάρους, όποιο και αν είναι το κόστος για τον οργανισµό τους. Είναι ακριβώς αυτή η επιθυµία για το γρήγορο και εύκολο τρόπο που µακροπρόθεσµα θα έχει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσµα από αυτό που θέλουµε να επιτύχουµε.

Το βασικό που θα πρέπει να έχουµε στο µυαλό µας, είναι ότι η απώλεια βάρους και η απώλεια λίπους δεν είναι το ίδιο πράγµα. Η απώλεια βάρους είναι σχετικά εύκολο να επιτευχθεί, ιδιαίτερα µε διάφορους τρόπους δίαιτας (χημικές – θερμιδικές – μονοφαγίας), διάφορους τύπους από μαγικές κρέμες και διάφορα διαστημικά συστήματα αδυνατίσματος. Με αποτέλεσμα, να µεταφράζεται κυρίως σε απώλεια υγρών, µυϊκής µάζας και ίσως ακόµα και σε µία µικρή ποσότητα οστικής µάζας.

Το βάρος του ανθρώπινου σώματος, εκτός από λίπος, αποτελείται και από άλλα πολυτιμότατα στοιχεία, όπως ενδοκυτταρικό – εξωκυτταρικό υγρό, κόκαλα (οστίτη ιστό), ανόργανα άλατα, γλυκογόνο και, κυρίως, κυτταρικό ιστό (σκελετικοί μύες – σπλαχνικοί μύες – νευρικός ιστός και επιθηλιακός ιστός). Ο εχθρός του ανθρώπινου οργανισμού από υγιεινής πλευράς αλλά και ο εχθρός από αισθητικής άποψης του σώματός μας είναι το λίπος. ΄Όταν λοιπόν αδιαφορούμε για το τι βάρος χάνουμε, γιατί μαζί με το λίπος χάνουμε και κυτταρικό ιστό, ειδικά όταν το μεγαλύτερο μέρος του βάρους που χάνουμε προέρχεται από κυτταρικό ιστό, τότε η δίαιτα είναι πλήρης αποτυχία όχι μόνο γιατί θα αισθανθούμε κούραση – ατονία – πτώση απόδοσης, αφού ο κυτταρικός ιστός είναι κυρίως ενεργός ιστός του σώματός μας.  Έτσι με αυτόν τον τρόπο, δεν θα έχουμε το αντίστοιχο οπτικό και αισθητικό αποτέλεσμα, αφού το λίπος έχει χαμηλό ειδικό βάρος, χαμηλότερο και από το νερό, κι έτσι καταλαμβάνει πολύ μεγάλο όγκο, ενώ ο κυτταρικός ιστός είναι υψηλής πυκνότητας ιστός με υψηλό ειδικό βάρος, άρα καταλαμβάνει σχετικά μικρό όγκο.

Και για να γίνω πιο κατανοητή, ο μόνος ιστός του σώματός μας που έχει απαιτήσεις για φαγητό και προϊόντα θρέψης είναι ο κυτταρικός μας ιστός, άρα μειώνοντας τον κυτταρικό μας ιστό μειώνουμε και τις απαιτήσεις του οργανισμού μας για φαγητό. Έτσι, μετά το τέλος της δίαιτας παχαίνουμε πολύ εύκολα, τρώγοντας λιγότερο από ό,τι στο παρελθόν.

Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι ο στόχος της προσπάθειάς μας πρέπει να είναι η μείωση του λίπους μας και όχι του κυτταρικού μας ιστού,  ή, τουλάχιστον, να μειωθεί όσο το δυνατόν λιγότερο. Με τον τρόπο αυτό, ούτε η υγεία μας θα κινδυνεύσει, ούτε η ενέργειά μας θα μειωθεί, ούτε ο βασικός μας μεταβολισμός θα μειωθεί με αποτέλεσμα να μην παχαίνουμε με το παραμικρό μετά το τέλος της δίαιτας.