Κλιμάκιο της Λαϊκής Συσπείρωσης για το Δήμο Ναυπακτίας επισκέφθηκε την πλειοψηφία των χωριών της πανέμορφης, ανοιξιάτικης, ορεινής Ναυπακτίας με επικεφαλή την υποψήφια Δήμαρχο Μπούρη – Δούρου Ντίνα.

Αποκόμησε απογοήτευση από τους λιγοστούς κατοίκους και για την κυβέρνηση και για το Δήμο. Αντίκρυσε εγκατάλειψη. Όχι πως και στα πεδινά χωριά του  Δήμου μας ήταν καλύτερη η εικόνα.

Οδικό δίκτυο στα περισσότερα σημεία σε άθλια κατάσταση. Σαθρά μπάζα να έχουν πέσει στη μέση του δρόμου σε δεκάδες σημεία σε όλο το δίκτυο, λακούβες, σαμάρια παντού.

Κατοίκους που πληρώνουν από το πολυφορολογημένο και κατακρεουργημένο εισόδημά τους τους λαμπτήρες του δημοτικού φωτισμού. Το ίδιο μας είπαν για τα χόρτα που κόβουν μια και δυο και τρεις φορές μόνοι τους στους δημοτικούς δρόμους και χώρους.

Κάδους ανακύκλωσης γεμάτους και κατοίκους που περιοδεύουν, πολλές φορές και σε διπλανά χωριά, για να βρουν κάδο που να χωράει τα ανακυκλώσιμα σκουπίδια. Γιατί κανείς δεν τους ελέγχει και ο εργολάβος  τα μαζεύει σε δρομολόγια που «βολεύουν».

Οι πανέμορφες πέτρινες βρύσες που κοσμούν όλο το επαρχιακό δίκτυο, χωρίς νερό, βρώμικες και εγκατελειμένες. Γιατί συντήρηση και καλλιέργεια προφανώς έχει να γίνει αρκετό καιρό, ίσως και χρόνια. Νερό αμφιβόλου ποιότητας για τους περαστικούς.

Οι κατολισθήσεις σε Περίστα και Κλεπά πραγματικά είναι «θέαμα» για αξιοποίηση για τα έργα και τις ημέρες και της κυβέρνησης και της Δημοτικής Αρχής. Σπίτια κατεδαφισμένα ή υπό κατεδάφιση με κατοίκους να μένουν μέσα γιατί δεν τα κατεδάφισαν με δικά τους έξοδα και ήρθαν αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη. Κάτοικοι σε απόγνωση.

Με τους επαγγελματίες και τους κτηνοτρόφους του ορεινού όγκου να αγωνιούν αν θα τα καταφέρουν να τα βγάλουν πέρα.

Όλος ο ορεινός όγκος σε εγκατάλειψη και στο περιθώριο.

Κάτοικοι φιλόξενοι, με απεριόριστη διάθεση για συζήτηση, προσφορά που ανταμοίβονται με την απαξίωση και τον αποκλεισμό.

Περνώντας από την Αράχωβα το κλιμάκιο δεν παράλειψε να καταθέσει λίγα λουλούδια στην προτομή της αγωνίστριας Ελένης Μπουσινάκου το γένος Σαράντη, μπαίνοντας από τον μαντρότοιχο της οικίας, γιατί όπως μας είπαν οι κάτοικοι «δεν παραχωρήθηκε δημόσιος χώρος» να φιλοξενήσει την προτομή της.