Η Ναυπακτία ακολουθώντας την κεντρική κατεύθυνση, που έχει δοθεί εδώ και αρκετές δεκαετίες, στρέφεται στην ανάπτυξη που θα έρθει μέσα από τον τουρισμό αφήνοντας στο περιθώριο οποιαδήποτε άλλη μορφή παραγωγικής δραστηριότητας, όπως τον πρωτογενή τομέα που θα μπορούσε να αναπτυχθεί ενισχύοντας παράλληλα και την παροχή τουριστικών υπηρεσιών που με αυτό τον τρόπο θα αποκτούσαν υψηλή ποιότητα.
Η τουριστική ανάπτυξη προϋποθέτει ένα πλέγμα συντονισμένων ενεργειών, που επιτυγχάνονται μέσα από την καλή οργάνωση και την προσηλωμένη στρατηγική. Αυτά θα οδηγήσουν στη δημιουργία υποδομών και υπηρεσιών που θα μπορέσουν να υποστηρίξουν την τουριστική ανάπτυξη.
Κι όσο κι αν ο τουρισμός βασίζεται στο ιδιωτικό ενδιαφέρον και στις αντίστοιχες επενδύσεις, ο Δήμος είναι αυτός που οφείλει να καθορίσει τη στρατηγική, να δημιουργήσει τις υποδομές και να συντονίσει τους εμπλεκόμενους φορείς. Παρόλο όμως που η Ναυπακτία είναι προσανατολισμένη στην τουριστική ανάπτυξη ο δήμος δεν έχει κατακτήσει ακόμη αυτή την οργανωσιακή κουλτούρα.
Και δεν θα επαναλάβουμε την εδώ και πολλά χρόνια απουσία έργων και υποδομών, όπως η μαρίνα, που κατατάσσεται στα «δύσκολα» έργα, θα επικεντρωθούμε στα πιο απλά που και αυτά μας λείπουν.
Ξεκινώντας από τα απλά, στεκόμαστε στο κυκλοφοριακό κομφούζιο και την ασυδοσία που παρατηρείται την περίοδο του ενός περίπου μήνα που η Ναύπακτος «γεμίζει». Μπλοκαρισμένοι οι δρόμοι όχι μόνο από την αύξηση των αυτοκινήτων αλλά από το παράνομο παρκάρισμα και την αυθαίρετη κατάληψη κοινοχρήστων χώρων. Ο έλεγχος σκοντάφτει σε πολλά εμπόδια και κυρίως στη δυσαρέσκειες που προκαλεί. Η ελεγχόμενη στάθμευση που θα μπορούσε να δώσει ανάσα, δεν μπορεί να εφαρμοστεί όσο το έργο της ανάπλασης βρίσκεται σε «βαθύ ύπνο».
Για συνέχεια περνάμε στην τουριστική προβολή, που παρουσιάζει αποσπασματικούς βραδυκίνητους ρυθμούς. Σποτάκια και βίντεο φτιάχτηκαν και προβλήθηκαν για μικρό διάστημα και στη συνέχεια μπήκαν στο «ντουλάπι». Η ενημέρωση περιορίζεται σε δελτία τύπου που ανακοινώνουν μια δράση και μέχρι εκεί. Αυτή την περίοδο γίνεται μια πολύ μεγάλη διοργάνωση, το Hellas Rally, που απευθύνεται στο μεγαλύτερο ποσοστό σε ανθρώπους από το εξωτερικό και η πόλη δεν έχει πάρει «μυρωδιά». Δύο πανό αναρτημένα σε θέσεις που σχεδόν μένουν απαρατήρητα.
Στο πλαίσιο της τουριστικής προβολής εντάσσεται και το κτήριο Ναυπακτία, για το οποίο δαπανήθηκαν χρήματα από το Leader για να λειτουργήσει ως Κέντρο Τουριστικής Πληροφόρησης. Πέντε και παραπάνω χρόνια παραμένει κλειστό και τώρα που πέρασε ο χρόνος που καθόριζε το πρόγραμμα αποφασίζεται να εκχωρηθεί ένα τμήμα του για τη στέγαση και λειτουργία υπηρεσίας, του δημοτικού Λιμενικού Ταμείου. Καλό θα πει κάποιος, τουλάχιστον θα είναι ανοικτό από το πρωί ως το μεσημέρι. Ανοικτό θα είναι αλλά δεν θα λειτουργεί για το σκοπό που δημιουργήθηκε. Τόσα οκτάμηνα, τετράμηνα, δίμηνα δίνονται κανένα δεν αξιοποιήθηκε ώστε το κτήριο να παραμένει ανοικτό και να επιτελεί το σκοπό για τον οποίο χρηματοδοτήθηκε. Γιατί άραγε;
Κλείνουμε με το πιο πρόσφατο, την απουσία Γαλάζιας σημαίας στις δύο παραλίες της Ναυπάκτου, που φανερώνει την αδυναμία του Δήμου όχι να προσθέσει αλλά τουλάχιστον να διατηρήσει κεκτημένα. Η απουσία γαλάζιας σημαίας πέρα από τις συνέπειες που έχει στην προβολή της περιοχής θα έχει αντίκτυπο και στην οργάνωση των παραλιών, αφού πλέον θα απουσιάζουν και οι ναυαγοσώστες που θεωρούνταν στις προδιαγραφές των οργανωμένων παραλιών με γαλάζια σημαία. Μικρό το κακό θα υποστηρίξουν κάποιοι. Μικρό το κακό, όταν μένουμε ευχαριστημένοι από την προσέλκυση επισκεπτών για δεκαπέντε με είκοσι μέρες εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι Ναυπάκτιοι ομογενείς. Όταν όμως κάποιος προσβλέπει στην τουριστική ανάπτυξη, επιδιώκει το άνοιγμα της αγοράς και στοχεύει σε διαφορετικές αγορές.
Θα μπορούσαν να γραφούν σελίδες, ας περιοριστούμε μόνο στα πιο απλά. Γιατί από εκεί φαίνεται και η διαφορά.