Με το μετέωρο βήμα του …πελαργού μοιάζει το βήμα που έκανε χθες η Ευρώπη απέναντι στην Τουρκία, αφού η επέκταση των κυρώσεων που αποφάσισε αφορά μεμονωμένα πρόσωπα και δεν σχετίζονται με την προκλητικότητα της Άγκυρας λόγω της παρατεταμένης παραμονής του Oruc Reis στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, αλλά αποτελούν συνέχεια των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, τον Νοέμβριο του 2019 για παράνομες γεωτρήσεις του Ερντογάν στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Στην πραγματικότητα, η Ε.Ε έκανε τους ελιγμούς που υπαγορεύτηκαν από το Βερολίνο και δρομολογήθηκαν από τους κ. Σαρλ Μισέλ και Ζοζέπ Μπορέλ : Αναγνώρισαν, δηλαδή, την παραβατική συμπεριφορά της Άγκυρας, υιοθέτησαν μια πιο αυστηρή ρητορική, αλλά μετέθεσαν τις αποφάσεις για τον επόμενο Μάρτιο, προς ανακούφιση της Ισπανίας και της Ιταλίας που επί της ουσίας ήταν στην ίδια γραμμή με την Καγκελάριο Μέρκελ.

Η Ελλάδα, δια του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη έδωσε πραγματική μάχη για να γίνει ένα παραπάνω βήμα από αυτά που προβλέπονταν στα δύο πρώτα προσχέδια συμπερασμάτων.

Τα …γαλλικά του Μακρόν 

Η έκπληξη για την Αθήνα και όχι μόνο ήρθε από τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν, ο οποίος άφησε προσώρας πίσω του τις λάβρες προειδοποιήσεις προς τον Τούρκο πρόεδρο και αναγνώρισε ως ικανοποιητικό και ισορροπημένο το κείμενο των συμπερασμάτων, αποδεικνύοντας ότι η αξία του γαλλογερμανικού δόγματος υπερτερεί των στρατηγικών συμμαχιών.

To παρασκήνιο λέει ότι η αλλαγή πλεύσης του Μακρόν έγινε για τις ανάγκες ενός έντιμου συμβιβασμού για το Brexit. Ακόμα κι έτσι, ο αιφνιδιασμός της Αθήνας ήταν μεγάλος, ιδιαίτερα μετά και την υπογραφή της αμυντικής συνεργασίας που περιλαμβάνει και την αγορά γαλλικών Rafale από την Ελλάδα.

“Κλειδί” των εξελίξεων η εκλογή Μπάϊντεν 

Η διήμερη Σύνοδος Κορυφής των ηγετών της Ε.Ε είχε σταθερά στραμμένο το βλέμμα στην επικείμενη αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο, καθώς αναμένει να διαπιστώσει ποια εξωτερική πολιτική θα ακολουθήσει ο νέος πρόεδρος Μπάϊντεν έναντι της Άγκυρας, της οποίας είναι προφανές ότι ο ρόλος στο ΝΑΤΟ κρίνεται ως ιδιαίτερα σημαντικός. Παρά την καταφανή ενόχληση για το διαρκές φλερτ Ερντογάν – Πούτιν και τις φιλίες του Τούρκου προέδρου με δυνάμεις που κινούνται εκτός των ορίων της ευρωατλαντικής συμμαχίας.