Όταν ζητείται από τον πολίτη να δείχνει ατομική και κοινωνική ευθύνη σημαίνει ότι η πολιτεία και όλοι οι θεσμοί και οι δομές που την εκπροσωπούν έχουν διαμορφώσει και εξ-ασφαλίσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, προκειμένου ο πολίτης να εμπιστεύεται τους εκπροσώπους του και την εκάστοτε εξουσία.

Η εμπιστοσύνη χτίζεται και κερδίζεται με τη διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα. Όταν αυτά λείπουν ή εμφανίζονται καλυμμένα με τον μανδύα της νομιμοφάνειας, τότε ο πολίτης απογοητεύεται και μηδενίζει τα πάντα με την πιο εύκολη ισοπεδωτική ατάκα «όλοι μια από τα ίδια».

Και σε αυτό δεν έχει και πολύ άδικο, γιατί συνηθίζεται ο τρόπος άσκησης κριτικής να προσαρμόζεται ανάλογα με τη θέση που ο καθένας βρίσκεται.

Άλλα υποστηρίζει και υπερασπίζεται όταν βρίσκεται στην εξουσία κι άλλα όταν περνάει στην αντιπολίτευση και το αντίστροφο. Είδος προς εξαφάνιση τείνει να είναι η σταθερότητα και η συνέπεια στην έκφραση απόψεων και στην άσκηση πολιτικής.

Με αφορμή λοιπόν το θέμα της προμήθειας εκτυπωτικού χαρτιού που δημοσιοποιήθηκε στο πλαίσιο της άσκησης κριτικής από την πλευρά της αντιπολίτευσης, προκύπτουν ερωτήματα και δημιουργείται καλοπροαίρετος προβληματισμός σχετικά με το τρόπο που λειτουργεί το σύστημα προμηθειών του δήμου αλλά και σχετικά με τη διαχείριση των προμηθειών αυτών ιδιαίτερα σε ότι αφορά τα αναλώσιμα και τον κινητό εξοπλισμό.

Ποιες είναι οι διαδικασίες που προηγούνται πριν από μια απευθείας ανάθεση;

Έχουν διασφαλιστεί όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις που οδηγούν στην ουσία της διαφάνειας ή απλά τηρούνται οι τυπικά νόμιμες διαδικασίες; Γιατί προσφορές μπορεί να ζητούνται πριν την απόφαση της απευθείας ανάθεσης αλλά με ποιο τρόπο, από ποιους και πώς αξιολογούνται οι προσφορές; Είναι «ανοιχτές» σε όλους και μπορούν να ελεγχθούν από όλους;

Τα παραπάνω ερωτήματα δεν μπορούν να απαντηθούν από το έγγραφο της απευθείας ανάθεσης που ανεβαίνει στο Διαύγεια και στο οποίο συνοπτικά παρουσιάζονται διαδικασίες. Δεν μπορεί να ελεγχθεί αν οι διαδικασίες  πέρα από τυπικά νόμιμες πληρούν την ουσιαστική διαφάνεια και αξιοκρατία, βασικές συνιστώσες του σεβασμού στο δημόσιο συμφέρον.

Επίσης δεν μπορούν να απαντηθούν ερωτήματα που αφορούν τα κριτήρια αξιολόγησης μιας απόφασης που αφορά την προμήθεια υλικών;

Η σύγκριση τιμών και προδιαγραφών οπωσδήποτε  παίζει πρωταρχικό ρόλο.

Τί γίνεται όμως όταν φαίνεται ότι έχει επιλέγει προμήθεια με υψηλότερο κόστος; Δεν κλήθηκαν άλλοι προμηθευτές που μπορούσαν να δώσουν σε πιο χαμηλή τιμή ή δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις;

Και τα ερωτηματικά συνεχίζονται πώς είναι δυνατόν σε άλλη δομή του δήμου να προμηθεύονται εκτυπωτικό χαρτί σε πολύ χαμηλότερη τιμή συγκριτικά με το δήμο;

Και μετά την προμήθεια, προκύπτουν νέα ερωτηματικά σχετικά με την αποθήκευση και τη διαχείριση του υλικού. Ως γνωστό ο δήμος δεν διαθέτει οργανωμένη αποθήκη. Πώς λοιπόν εξασφαλίζεται η σωστή διαχείριση των υλικών;

Σε μια εποχή που η κοινωνία δέχεται ασφυκτική πίεση, οικονομικά και ψυχολογικά, και μετρά ακόμα και το ευρώ για να τα βγάλει πέρα με τους λογαριασμούς και τις   καθημερινές ανάγκες,  είναι ακόμα μεγαλύτερη η ανάγκη να μην μένουν αναπάντητα ερωτήματα και απορίες στον δημότη για θέματα που αφορούν τη διαχείριση  δημόσιων αγαθών.

Και κυρίως να μην μπαίνει το σαράκι της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης.

Είναι απολύτως αναγκαίο να διασφαλιστούν οι προϋποθέσεις εκείνες που θα κάνουν τον πολίτη να εμπιστεύεται το κράτος.

Εξάλλου η εμπιστοσύνη λειτουργεί πάντα ανταποδοτικά.