Η βία κατά των γυναικών, με το πέρασμα των χρόνων, λαμβάνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Ίσως γι’ αυτό έχουν θεσπισθεί ετήσιες εκδηλώσεις καλλιέργειας σεβασμού της ισότητας των δύο φύλων. Εορτή της Μητέρας. Ημέρα της Γυναίκας. Η 25η Νοέμβρη, ημέρα κατά της βίας εναντίον αυτής.
Η βία κατά των γυναικών δεν έχει μόνο μια μορφή, αυτή της αφαίρεσης ζωής.
Συνήθως καλείται γυναικοκτονία. Μια λέξη που δεν ακούγεται τόσο καλά. Γιατί σα να δείχνει ότι η γυναίκα δεν είναι άνθρωπος. Γι’ αυτόν υπάρχει η ανθρωποκτονία, για τη γυναίκα γυναικοκτονία.
Η λέξη αποδίδει μια μορφή θανάτου της. Ο φόνος αυτής επειδή είναι γυναίκα. Η βία, πέρα από το φόνο, μπορεί να είναι σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική, λεκτική, σωματική, διαδικτυακή.
Φαίνονται πολλά, όχι ευχάριστα, που συμβαίνουν σ’ αυτές, μόνο και μόνο γιατί είναι γυναίκες.
Πάντα η ζωή της είναι κοπιαστική. Στο σπίτι, στο χωράφι, στην κτηνοτροφική μονάδα.
Κύριός της ο σύζυγός της. Ακόμη και ο πεθερός της αφέντης της, αν είχε την ατυχία να συγκατοικήσει.
Σε μια κωμόπολη, γαιοκτήμονας σύζυγος διάβαινε καβάλα στ’ άλογό του, μπροστά από τη ρούγα που είχαν στήσει γυναίκες της γειτονιάς.
Ακολουθούσε η σύζυγός του. Φορτωμένη καυσόξυλα ή εργαλεία της καλλιέργειας.
Στην αγκαλιά της κρατούσε το μωρό της. Αυτό επαναλαμβανόταν σε κάθε εξόρμηση στο χωράφι.
Κάποια φορά, μια της ρούγας δεν κρατήθηκε. Όταν προσπέρασε ο καβαλάρης, του φώναξε.
Δεν ντρέπεσαι, καβαλάρης εσύ και δεν παίρνεις το μωρό της γυναίκας σου να την ξαλαφρώσεις.
Κοντοστάθηκε λίγο και αγέρωχος, σα να μη συμβαίνει κάτι, απαντά. Έτσι σκληραγωγείται.
Οι στατιστικές είναι καταπέλτης.
Μία στις τρεις γυναίκες, είναι θύμα κακοποίησης. Δύο γυναίκες καθημερινά δολοφονούνται.
Το τραγικό στη βία έναντι των γυναικών βρίσκεται στην απόκρυψη. Πολλά δραματικά γεγονότα αποκρύπτονται, παραμένουν μυστικά. Για ν’ αποφευχθεί δήθεν ο διασυρμός. Αυτή όμως η συμπεριφορά, ίσως δίνει θάρρος στο δράστη να συνεχίζει την αντικοινωνική του συμπεριφορά.
Για να λείψει η βία επιβάλλεται να γίνουν τομές.
Δύο βασικοί φορείς έχουν τον πρώτο λόγο. Η παιδεία και η δικαιοσύνη.
Εκεί υπάρχουν τα όπλα να την παλέψει τη βία η κοινωνία. Να γίνει κτήμα η ισότητα των δύο φύλων.
Οι δομές στήριξης των θυμάτων είναι μια τομή κοινωνικής πρόνοιας.
Απαλύνει τον πόνο της γυναίκας, προστατεύει, δε μειώνει τον κίνδυνο.
Η τηλεφωνική γραμμή SOS 15900, δίνει τη δυνατότητα στη γυναίκα να μιλήσει ανοιχτά.
Επιβάλλεται να δράσει και η ίδια. Το απαιτούν οι καιροί.