Γράφει η Χριστίνα Καρρά

Η γέφυρα της πόλης ονομαζόταν “Γέφυρα η Επικίνδυνη “λόγω της θέσης στην οποία είχε κατασκευαστεί .

Τα αυτοκίνητα την επέλεγαν αναγκαστικά επειδή ένωνε δύο καίρια σημεία ,μειώνοντας την διαδρομή κατά μισή περίπου ώρα.

Οι πεζοί πάλι σπάνια την πλησίαζαν ,μόνο αν δεν υπήρχε άλλος τρόπος να φτάσουν γρήγορα στο σπίτι τους . Οι κακοτεχνίες συνηθίζονταν σε αυτή την πόλη καθώς ο δήμαρχος δεν έδινε και πολύ βάση στο τελικό αποτέλεσμα ,προτιμώντας να τσεπώνει μίζες και τυχερά που θα έκαναν την πολυδάπανη ζωή του ακόμη πιο εύκολη .

Οι διαμαρτυρίες που γίνονταν ανά διαστήματα τον άφηναν αδιάφορο ,εξάλλου είχε τον τρόπο του να τις          απαγορεύσει .

Οι ελπίδες να αντικατασταθεί αυτός ο ακατάλληλος άνθρωπος από κάποιον ευσυνείδητο είχαν εδώ και καιρό σβήσει ,όλοι γνώριζαν ότι είχε γερό δόντι .

“Σύντομα θα κλείσει η γέφυρα “ανήγγειλε κάποια στιγμή όταν τον πληροφόρησαν ότι τα ατυχήματα πλήθαιναν.

Η απόφαση έπρεπε μάλλον να παρθεί σύντομα αφού η καρέκλα του έτριζε επικίνδυνα .

Η λύση θα βρισκόταν σε έναν δικό του αρχιτέκτονα ,σε έναν φίλο πολιτικό μηχανικό και σε ένα συνεργείο που το είχε του χεριού του .

Θα έφτιαχναν μια νέα γέφυρα σε σημείο πιο κατάλληλο μα με υλικά ευτελή .

Εξάλλου τι φόβος υπήρχε ;

Ούτε σεισμούς ,ούτε τυφώνες ,ούτε τσουνάμι είχε η περιοχή !

Ώσπου …

Την ησυχία της έναστρης νυχτιάς διέκοψε ένας αρχικά μακρινός κι έπειτα όλο και πιο δυνατός σχεδόν απόκοσμος ήχος όμοιος με βουητό.

Γάτες και σκύλοι που αλήτευαν σε ρυπαρά σοκάκια αντιλήφθηκαν αμέσως τον κίνδυνο που πλησίαζε.

Μήνυμα προειδοποιητικό έστελναν μέσα από τα αδύναμα ουρλιαχτά τους μα κανείς δεν έδωσε σημασία.

Οι κάτοικοι της πόλης είχαν ακούσει στις ειδήσεις για κάποιον σεισμό σε γύρω περιοχή και κάποιοι εξέφρασαν τον φόβο τους στον δήμαρχο.

“Θαρρώ πως υπερβάλετε μωρέ!   Η γέφυρα είναι ασφαλής και δεν υπάρχει λόγος να την κλείσω απόψε προληπτικά !”  ήταν η απάντηση του.

Κι όμως !

Ο σεισμός έπληξε την πόλη κι ήταν μάλιστα ο ισχυρότερος των τελευταίων ετών .

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η “Γέφυρα η Επικίνδυνη “κατέρρευσε .

Όλα τα αυτοκίνητα γκρεμίστηκαν ,κανείς δεν επέζησε.

Ανάμεσα στα θύματα ήταν και η γυναίκα του δημάρχου .

Ο ίδιος έριξε μαύρη πέτρα στην πολιτική και μετακόμισε στο εξωτερικό.

Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι το βράδυ που πληροφορήθηκε τον θάνατο της συζύγου του αποπειράθηκε να  αυτοκτονήσει…

 

 

 

 

Πληθαίνουν τα κρούσματα σεξουαλικής βίας με θύματα ανήλικα παιδιά αμφοτέρων φύλων.

Αυξάνονται τα γεγονότα ξυλοδαρμού ή ληστείας νέων, είτε από ενήλικες ν’ αποσπάσουν χρήματα ή τιμαλφή, είτε από ομάδες κάποιας άλλης γειτονιάς, για να έχουν τάχα την κυριαρχία.

Πολλαπλασιάζονται οι βιαιότητες γονέων προς τα παιδιά τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχική υγεία των νέων. Ανησυχία προκαλεί και η τάση που οδηγεί στην αυτοκτονία.

Παρατηρείται ακόμη και σε παιδιά που μόλις έχουν συμπληρώσει το  δωδέκατο έτος της ηλικίας τους.

Αν προστεθεί σ’ αυτά το bullying στο σχολείο, στο χώρο άθλησης, στην πλατεία, εύκολα γίνεται κατανοητό το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουν νέες και νέοι.

Οι ειδικοί αποδίδουν τα φαινόμενα αυτά στην οικονομική κρίση, στα αδιέξοδα της πολιτικής που οδηγεί σ’ αυτά και στην πανδημία covid-19.

Χαλαρώνουν τους οικογενειακούς και κοινωνικούς δεσμούς. Αυξάνονται οι κίνδυνοι ανάπτυξης ψυχικών και    κοινωνικών προβλημάτων. Ας μη διαφεύγει ότι στην καθημερινότητα εκβάλλει η κατάσταση της ανέχειας των    γονέων τους και των τεντωμένων νεύρων τους εξ αυτής. Τα παιδιά θεωρούνται βολικά θύματα αυτών των απαράδεκτων καταστάσεων. Τα διακρίνει η υπομονή. Αυτή η ιδιαιτερότητα πηγάζει από την άγνοια εναλλακτικών λύσεων και σκοπών.

Πώς μπορεί να γίνει διαφορετικά όταν η νεολαία κινείται μέσα σε μια κοινωνία εθισμένη στη βία.

Ζει καθημερινές αλλοπρόσαλλες καταστάσεις. Από το σπίτι στο σχολείο ή στην εργασία, πόσες φορές δε        βρέθηκε θεατής συγκρούσεων. Την απειθαρχία στην έννομη τάξη τη συναντά σε κάθε της βήμα.

Βία διαπιστώνει στη διεκδίκηση νόμιμων δικαιωμάτων.

Ειρηνική ξεκινά μια εκδήλωση, μια πορεία, μια απεργία, σε επίδειξη βίας, σωματικής ή ψυχολογικής καταλήγει.

Τα παιδιά από παλαιοτάτων χρόνων θεωρούνται και είναι εύκολα θύματα βίας.

Επιστημονικές έρευνες αποκαλύπτουν ότι τα μισά παιδιά της υφηλίου, έχουν βιώσει σωματική, σεξουαλική, συν-αισθηματική, ψυχολογική βία. Μπορεί τα φαινόμενα αυτά να είναι αυξημένα στις υποανάπτυκτες χώρες  αλλά και οι προηγμένες δεν υπολείπονται.

Μπορεί αυτές οι εμπειρίες των παιδιών ν’ αποφεύγονται να έρχονται στο φως της δημοσιότητας.

Όμως με το πέρασμα των χρόνων έχουν τις επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία τους, στην ποιότητα ζωής τους και στον εθισμό τους σε ουσίες.

Η προστασία τους από κάθε μορφή βίας είναι βασικό δικαίωμά τους, σύμφωνα με τις συμβάσεις του ΟΗΕ.

Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται ενίσχυση της οικογένειας, του σχολείου, των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, της     κοινωνικής πρόνοιας.

Η ισχυροποίηση των δεσμών των νέων με την οικογένεια και την κοινωνία, φαίνεται η αποτελεσματικότερη καταστολή της βίας.  Εκεί επιβάλλεται να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον της πολιτείας.

Περπάτησα αρκετά αλλά δεν ξέχασα την αγορά φρούτων και άλλων ειδών για το σπίτι. Είναι μια παγερή μέρα απ’ αυτές που σκέπτεσαι καλύτερα να απολαμβάνεις τη θαλπωρή του σπιτιού. Προμηθεύτηκα τα είδη που ήθελα. Κρατούσα τις δύο σχετικά βαριές σακούλες και κατευθυνόμουν στο γειτονικό περίπτερο. Ν’ αγοράσω την καθημερινή εφημερίδα. Καταλαβαίνω ότι κάτι ασυνήθιστο μου συμβαίνει.

Το περπάτημά μου λίγο αταίριαστο με την ηλικία μου, παρά το γεγονός ότι γερνάω. Αλλά και η μύτη μου δείχνει σημάδια απ’ αυτά που ενοχλούν τον κάτοχό της. Φυσικά πολύ περισσότερο ν’ αποτελέσουν θέαμα και στο     διπλανό δεν επιθυμούσα.

Από τις ελάχιστες φορές που επιδιώκω να μη συναντήσω γνωστούς στην πορεία μου. Με τους συλλογισμούς αυτούς προχωρώ, έστω και άτσαλα.

Μια ευχάριστη φωνή διακόπτει τις σκέψεις μου. Καπνίζετε κύριε; Είναι μια όμορφη κοπέλα, κομψή, για την εποχή ανάλαφρα ντυμένη. Στην αρχή αιφνιδιάστηκα. Κοίταξε, σκέφτηκα. Φωτιά για το τσιγάρο της μου ζητά.

Τι απερισκεψία να μην έχω μαζί μου αναπτήρα. Δυστυχώς δεν καπνίζω. Το δυστυχώς, της λέω, ταιριάζει στο  στερούμαι αναπτήρα και όχι στο δεν καπνίζω.

Πολύ καλά κάνετε, μου απαντά. Άλλωστε το κάπνισμα βλάπτει την υγεία. Το γράφει και το πακέτο, συνέχισε και μου έδειξε ένα από τα τέσσερα πέντε που κρατούσε στα περιποιημένα χέρια της.

Εργασία και αυτή χιλιάδων νέων, αμφοτέρων των φύλων. Οι συνθήκες εργασίας στο δρόμο κουραστικές.

Με το τσουχτερό κρύο του χειμώνα, με την ανυπόφορη ζέστα του καλοκαιριού, νέες και νέοι, στους πολυσύχναστους δρόμους, στους φιλόξενους χώρους των περιπτέρων, στις πολύβουες πλατείες, μάχονται να διευρύνουν την πελατεία των αφεντικών τους.

Οπλίζονται με ευγένεια, με χαμόγελα να κλέψουν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του γρήγορου περαστικού.

Αντιπαρέρχονται τις αντιδράσεις, συχνά καθόλου φιλικές. Αφήστε με ήσυχο.

Χωρίς να λείπουν οι παρενοχλήσεις. Ιδιαίτερα αν μια κοπέλα εργάζεται μόνη. Εδώ χρειάζεται ψυχραιμία.

Την έχουν, την απόκτησαν στην καθημερινή βιοπάλη.

Ούτε κατάλαβα πώς έφθασα στο σπίτι. Μηδενίσθηκε το βάρος στα χέρια μου.

Σταθεροποιήθηκε το ατσούμπαλο βάδισμά μου. Τι ευχάριστη σύμπτωση.

Ένας νέος, με μοντέρνο σακίδιο στην πλάτη, μόλις άφησε στο πόμολο της πόρτας, διαφημιστικά φυλλάδια.      Τόσα, όσους ορόφους έχει η οικία.

Καλημέρα, μου λέει, ευγενέστατος και συνεχίζει στην επόμενη οικία. Καλημέρα, όμορφη συνέχεια, του απαντώ. Νόμισα ότι δε με άκουσε. Γύρισε μ’ ένα χαμόγελο. Εργασία και αυτή.

Σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή η μοναδική που μπορούν ν’ ασκήσουν.

Μ’ ένα χαμηλό μεροκάματο, σ’ άλλες εποχές ίσο μ’ ένα απλό χαρτζιλίκι. Την επιλέγουν όμως την εργασία αυτή, ως καθαρή, τίμια. Αποφεύγουν άλλες καριέρες, επικερδείς ίσως. Φοιτήτριες, φοιτητές, πτυχιούχοι αρκετοί, απόφοιτοι λυκείων, οι νέες και οι νέοι που εργάζονται για τον εαυτό τους, για την οικογένειά τους.

Θαυμάζω την ενεργητικότητά τους, την απόφασή τους να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις.