Η ένταση που ζούμε τον τελευταίο καιρό με το Σκοπιανό μοιάζει με εκείνες των παιδικών μου χρόνων. Μου θυμίζει:

• Τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, όταν «μια μαυροφόρα γυναίκα» οδηγούσε τα στρατεύματά μας από νίκη σε νίκη! Αυτή που δεν φάνηκε όταν έφθασαν τα γερμανικά στρατεύματα στα «απόρθητα» οχυρά μας!
• Τους Μακεδονομάχους με το πατροπαράδοτο Βουλγαρικό πρόβλημα. Το επίσης αιώνιο Τουρκικό και τις συνηθισμένες φράσεις «έγινε Τούρκος», «θα γίνω Τούρκος» κ.λπ.
• Τις ατέλειωτες διηγήσεις του πατέρα μου από μάχες σε πολέμους με τους Τούρκους και τους Βουλγάρους, από το 1912 στο Σαραντάπορο μέχρι το 1922 στη Σμύρνη. Τη φρίκη του πολέμου με τα τερατώδη έκτροπα στρατιωτών, Τούρκων, Βουλγάρων και Ελλήνων.

Ο Ελληνικός λαός δεν έχει διδαχθεί τίποτε από τις συμφορές που έχει υποστεί, λόγω παράλογων αποφάσεων σε διάφορες πολεμικές αναμετρήσεις.

Δυστυχώς η Ελλάδα ζει ακόμη τον δικό της Μεσαίωνα! Αργεί να ξημερώσει!

Αναδημοσιεύω κατωτέρω πρόσφατα δημοσιεύματά μου, αναφορικά με το Σκοπιανό, στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής»:

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 2.2.2018, με τίτλο «Οι ακρότητες και τα Βαλκάνια».

«Είναι νομίζω εύλογες οι εθνικές μας ανησυχίες, ιδίως μετά την πρόσφατη παρέμβαση του κ. Ιερωνύμου και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου -εκτός θέματός τους- αναφορικά με την ονομασία των ‘Σκοπίων’, χώρας ευρύτατα αποδεκτής διεθνώς ως FYROM και Μακεδονίας από 140 κράτη του Ο.Η.Ε.

Ευτυχώς λύθηκε ειρηνικά το αιώνιο ‘Βουλγαρικό’ πρόβλημα με την ένταξη της Βουλγαρίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Αλλά παραμένει άλυτο το πατροπαράδοτο ‘Τουρκικό’ και διαιωνίζεται αδικαιολόγητα το νεότερο ‘Σκοπιανό’ στα Βαλκάνια. Πλήθος τα σχετικά δημοσιεύματα στον Τύπο, ιδιαίτερα δε τεκμηριωμένο και περιεκτικό εκείνο του κ. Ν. Ι. Μέρτζου (‘Κ’ 6-7.1.2018).

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ συνοπτικά σε δύο αξιόλογες εκδόσεις, μάλλον δυσεύρετες, του Διογένη Ξανάλατου, Δ.Φ. – Γυμνασιάρχη, συγγραφέα εννέα μελετών για το ‘Μακεδονικό’, μεταξύ των οποίων τρεις στη γερμανική.

Το 1944 κυκλοφόρησε  ο πρώτος τόμος ’Οι Έλληνες και οι Βούλγαροι ως την Μακεδονίαν και την Θράκην’ από τις εκδόσεις Δημ. Αλεξίου. Περιλαμβάνει 146 σελίδες, βασίζεται σε 167 βιβλία (88 ξενόγλωσσα) και εκθέτει τα γεγονότα κατά χρονολογική σειρά (ιστορία της Μακεδονίας μέχρι το 610 μ.Χ., εμφάνιση Βουλγάρων, όρια δύο κρατών, ο Ελληνισμός εις την Βαλκανικήν κ.λπ.). Ο δεύτερος τόμος εκδόθηκε το 1945 στις Η.Π.Α.

Η άλλη μελέτη του, ‘Τα όρια του Ελληνισμού εις την Βαλκανικήν, μετά Χαρτών και Σημειώσεων’, εκδόθηκε το 1945 (χωρίς αναφορά εκδοτικού οίκου), σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων (νομίζω 100). Ο συγγραφέας είχε αποσπασθεί στο Υπουργείο Εξωτερικών και ερεύνησε το θέμα, επί 10 μήνες, επιτόπου στις όμορες χώρες και στη Γερμανία.

Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει 17 έγχρωμους χάρτες με τα σύνορα των χωρών της Βαλκανικής, που τους συνέταξε ο ίδιος κατά χρονολογικές περιόδους, από την περίοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι το 1931, καθώς και ‘μετά το 1941’. Κάθε χάρτης του συνοδεύεται από αντίστοιχο, επίσημο Βουλγαρικό χάρτη και από ‘Ιστορικές Μαρτυρίες’, με πλήθος παραπομπών.

Η εν λόγω, λίαν τεκμηριωμένη εργασία (57 σελίδες σε Α3) βασίζεται σε 94 βοηθήματα (40 ξενόγλωσσα) και έγινε κατά προτροπή των καθηγητών και ακαδημαϊκών Κ. Άμαντου και Α. Κεραμόπουλου.

Επισημαίνω ότι η πόλη των Σκοπίων, που ανήκε στην Ιλλυρία, δεν περιλαμβάνεται μέσα στον πρώτο χάρτη, με τίτλο ‘Το Κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Διαδόχων του’, που εκτείνεται από τα Τίρανα μέχρι τον Δούναβη.

Αντίθετα, όμως, σε όλους τους μεταγενέστερους 13 χάρτες, από το 527 μέχρι το 1282, περιλαμβάνεται εντός των συνόρων του ‘Ελληνικού Κράτους’.

Την περίοδο 1282 – 1328 η πόλη υπάγεται στη Σερβία και, από 1328 μέχρι 1391, στο κράτος του Σέρβου Στέφανου Δουσάν που επεκτάθηκε μέχρι τη Δράμα, Θεσσαλονίκη, Ακαρνανία και Ήπειρο. Τέλος, από το 1400 μέχρι το 1453 η πόλη των Σκοπίων ανήκε στον Ελληνισμό.

Συμπερασματικά, είναι άπειρες οι επιδρομές, αιματοχυσίες, καταστροφές, λεηλασίες και μετακινήσεις των συνόρων στη Βαλκανική, επί 18 και πλέον αιώνες. Χειρότερες όλων είναι εκείνες μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων, με το ίδιο ευαγγέλιο και τις ευλογίες ορθόδοξων κληρικών, και στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα!

Το μέλλον της Ελλάδας και των ‘Σκοπίων’ ανήκει στην Ε.Ε. Με αμοιβαίες υποχωρήσεις και σύγχρονη, ορθολογική κρίση για ειρηνική συνεργασία και ευημερία. Και χωρίς τις ιδεοληψίες του θεοκρατικού και πολεμικού παρελθόντος, των ιερατείων και άλλων ακραίων τάσεων, που ανήκουν πλέον στο καταστροφικό παρελθόν.

Εθνικόν το αληθές (Σολωμός).

Υ.Γ. Αν το Υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει τις εν λόγω μελέτες και ενδιαφέρεται, είναι πάντα στη διάθεσή του».

ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ένθετο «Νέες Εποχές», ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΕΠΑΧΤΙΤΗΣ (πέμπτος χρόνος):

• Στις 28.1.2018: «Κλαψωδίες του Άνθιμου για την Μακεδονία και τον Μεγαλέξανδρο ή για την βυζαντινή προίκα της εξουσίας; Ο Μεγαλέξανδρος ‘ζει και βασιλεύει’, εκσυγχρονισμένος. Αντί εκπολιτισμού δια της σπάθης, διαφωτισμός Αγίων με μικρόφωνα σε ναούς και πλατείες!».
• Στις 4.2.2018: «Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (ΒΗΜΑ 8.2.2009): ‘Δεν με συγκινεί το σύνθημα πατρίς, θρησκεία, οικογένεια’. Τώρα, άλλαξε γνώμη, είπα, ξείπα! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου – αλλά και των Αγίων;».

Συνεχίζεται

Γρηγόρης Γ. Βαρελάς – Οικονομολόγος

Απόφοιτος Ινστιτούτου Ε.D.I. της World Bank

Πρώην Διευθυντής Διοίκησης Ε.Τ.Ε.