Connect with us

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Περί Σκοπίων και Μακεδονίας

Published

on

Η ένταση που ζούμε τον τελευταίο καιρό με το Σκοπιανό μοιάζει με εκείνες των παιδικών μου χρόνων. Μου θυμίζει:

  • Τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, όταν «μια μαυροφόρα γυναίκα» οδηγούσε τα στρατεύματά μας από νίκη σε νίκη! Αυτή που δεν φάνηκε όταν έφθασαν τα γερμανικά στρατεύματα στα «απόρθητα» οχυρά μας!
  • Τους Μακεδονομάχους με το πατροπαράδοτο Βουλγαρικό πρόβλημα. Το επίσης αιώνιο Τουρκικό και τις συνηθισμένες φράσεις «έγινε Τούρκος», «θα γίνω Τούρκος» κ.λπ.
  • Τις ατέλειωτες διηγήσεις του πατέρα μου από μάχες σε πολέμους με τους Τούρκους και τους Βουλγάρους, από το 1912 στο Σαραντάπορο μέχρι το 1922 στη Σμύρνη. Τη φρίκη του πολέμου με τα τερατώδη έκτροπα στρατιωτών, Τούρκων, Βουλγάρων και Ελλήνων.

Ο Ελληνικός λαός δεν έχει διδαχθεί τίποτε από τις συμφορές που έχει υποστεί, λόγω παράλογων αποφάσεων σε διάφορες πολεμικές αναμετρήσεις.

Δυστυχώς η Ελλάδα ζει ακόμη τον δικό της Μεσαίωνα! Αργεί να ξημερώσει!

Αναδημοσιεύω κατωτέρω πρόσφατα δημοσιεύματά μου, αναφορικά με το Σκοπιανό, στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής»:

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 2.2.2018, με τίτλο «Οι ακρότητες και τα Βαλκάνια».

«Είναι νομίζω εύλογες οι εθνικές μας ανησυχίες, ιδίως μετά την πρόσφατη παρέμβαση του κ. Ιερωνύμου και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου -εκτός θέματός τους- αναφορικά με την ονομασία των ‘Σκοπίων’, χώρας ευρύτατα αποδεκτής διεθνώς ως FYROM και Μακεδονίας από 140 κράτη του Ο.Η.Ε.

Ευτυχώς λύθηκε ειρηνικά το αιώνιο ‘Βουλγαρικό’ πρόβλημα με την ένταξη της Βουλγαρίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Αλλά παραμένει άλυτο το πατροπαράδοτο ‘Τουρκικό’ και διαιωνίζεται αδικαιολόγητα το νεότερο ‘Σκοπιανό’ στα Βαλκάνια. Πλήθος τα σχετικά δημοσιεύματα στον Τύπο, ιδιαίτερα δε τεκμηριωμένο και περιεκτικό εκείνο του κ. Ν. Ι. Μέρτζου (‘Κ’ 6-7.1.2018).

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ συνοπτικά σε δύο αξιόλογες εκδόσεις, μάλλον δυσεύρετες, του Διογένη Ξανάλατου, Δ.Φ. – Γυμνασιάρχη, συγγραφέα εννέα μελετών για το ‘Μακεδονικό’, μεταξύ των οποίων τρεις στη γερμανική.

Το 1944 κυκλοφόρησε  ο πρώτος τόμος ’Οι Έλληνες και οι Βούλγαροι ως την Μακεδονίαν και την Θράκην’ από τις εκδόσεις Δημ. Αλεξίου. Περιλαμβάνει 146 σελίδες, βασίζεται σε 167 βιβλία (88 ξενόγλωσσα) και εκθέτει τα γεγονότα κατά χρονολογική σειρά (ιστορία της Μακεδονίας μέχρι το 610 μ.Χ., εμφάνιση Βουλγάρων, όρια δύο κρατών, ο Ελληνισμός εις την Βαλκανικήν κ.λπ.). Ο δεύτερος τόμος εκδόθηκε το 1945 στις Η.Π.Α.

Η άλλη μελέτη του, ‘Τα όρια του Ελληνισμού εις την Βαλκανικήν, μετά Χαρτών και Σημειώσεων’, εκδόθηκε το 1945 (χωρίς αναφορά εκδοτικού οίκου), σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων (νομίζω 100). Ο συγγραφέας είχε αποσπασθεί στο Υπουργείο Εξωτερικών και ερεύνησε το θέμα, επί 10 μήνες, επιτόπου στις όμορες χώρες και στη Γερμανία.

Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει 17 έγχρωμους χάρτες με τα σύνορα των χωρών της Βαλκανικής, που τους συνέταξε ο ίδιος κατά χρονολογικές περιόδους, από την περίοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι το 1931, καθώς και ‘μετά το 1941’. Κάθε χάρτης του συνοδεύεται από αντίστοιχο, επίσημο Βουλγαρικό χάρτη και από ‘Ιστορικές Μαρτυρίες’, με πλήθος παραπομπών.

Η εν λόγω, λίαν τεκμηριωμένη εργασία (57 σελίδες σε Α3) βασίζεται σε 94 βοηθήματα (40 ξενόγλωσσα) και έγινε κατά προτροπή των καθηγητών και ακαδημαϊκών Κ. Άμαντου και Α. Κεραμόπουλου.

Επισημαίνω ότι η πόλη των Σκοπίων, που ανήκε στην Ιλλυρία, δεν περιλαμβάνεται μέσα στον πρώτο χάρτη, με τίτλο ‘Το Κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Διαδόχων του’, που εκτείνεται από τα Τίρανα μέχρι τον Δούναβη.

Αντίθετα, όμως, σε όλους τους μεταγενέστερους 13 χάρτες, από το 527 μέχρι το 1282, περιλαμβάνεται εντός των συνόρων του ‘Ελληνικού Κράτους’.

Την περίοδο 1282 – 1328 η πόλη υπάγεται στη Σερβία και, από 1328 μέχρι 1391, στο κράτος του Σέρβου Στέφανου Δουσάν που επεκτάθηκε μέχρι τη Δράμα, Θεσσαλονίκη, Ακαρνανία και Ήπειρο. Τέλος, από το 1400 μέχρι το 1453 η πόλη των Σκοπίων ανήκε στον Ελληνισμό.

Συμπερασματικά, είναι άπειρες οι επιδρομές, αιματοχυσίες, καταστροφές, λεηλασίες και μετακινήσεις των συνόρων στη Βαλκανική, επί 18 και πλέον αιώνες. Χειρότερες όλων είναι εκείνες μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων, με το ίδιο ευαγγέλιο και τις ευλογίες ορθόδοξων κληρικών, και στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα!

Το μέλλον της Ελλάδας και των ‘Σκοπίων’ ανήκει στην Ε.Ε. Με αμοιβαίες υποχωρήσεις και σύγχρονη, ορθολογική κρίση για ειρηνική συνεργασία και ευημερία. Και χωρίς τις ιδεοληψίες του θεοκρατικού και πολεμικού παρελθόντος, των ιερατείων και άλλων ακραίων τάσεων, που ανήκουν πλέον στο καταστροφικό παρελθόν.

Εθνικόν το αληθές (Σολωμός).

Υ.Γ. Αν το Υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει τις εν λόγω μελέτες και ενδιαφέρεται, είναι πάντα στη διάθεσή του».

ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ένθετο «Νέες Εποχές», ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΕΠΑΧΤΙΤΗΣ (πέμπτος χρόνος):

  • Στις 28.1.2018: «Κλαψωδίες του Άνθιμου για την Μακεδονία και τον Μεγαλέξανδρο ή για την βυζαντινή προίκα της εξουσίας; Ο Μεγαλέξανδρος ‘ζει και βασιλεύει’, εκσυγχρονισμένος. Αντί εκπολιτισμού δια της σπάθης, διαφωτισμός Αγίων με μικρόφωνα σε ναούς και πλατείες!».
  • Στις 4.2.2018: «Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (ΒΗΜΑ 8.2.2009): ‘Δεν με συγκινεί το σύνθημα πατρίς, θρησκεία, οικογένεια’. Τώρα, άλλαξε γνώμη, είπα, ξείπα! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου – αλλά και των Αγίων;».

Συνεχίζεται

Γρηγόρης Γ. Βαρελάς – Οικονομολόγος

Απόφοιτος Ινστιτούτου Ε.D.I. της World Bank

Πρώην Διευθυντής Διοίκησης Ε.Τ.Ε.

 

Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Εγώ, ο Χασάν και η παραλία (γράφει η Χριστίνα Καρρά)

Published

on

By

Οι ακτίνες του ήλιου έχουν κάψει όχι μόνο το δέρμα μου μα και το DNA  μαζί! Βάζω πράγματα στην ψάθινη τσάντα που χωράει μία ολόκληρη ποδοσφαιρική ομάδα μέσα ,τόσο θεόρατη είναι! Τοποθετώ το κλειδί στην πόρτα.

«Τέτοια είσαι ε;  Παρτάκιας από τις κάκιστες περιπτώσεις!» μεταφράζω το βλέμμα του σκύλου μου του Χασάν. (Δεν θέλω περίεργα σχόλια! Λάτρευα κάποτε τα τουρκικά σίριαλ κι από εκεί εμπνεύστηκα το όνομα .)

«Συμπεραίνω πως θες να έρθεις μαζί μου Χασάν. Άντε αγόρι μου θα σου το κάνω το χατίρι«  παριστάνω την ψυχάρα ενώ γνώριζα ήδη ότι με το γάβγισμά του θα σήκωνε τον τόπο στην πλαζ και πως θα παρίστανε τον πνιγμένο μόνο και μόνο για να πάρει το φιλί της ζωής από καμία ναυαγοσώστρια.

Μ’ ένα σάλτο χαράς ο Χασάν μπαίνει μέσα στο αμάξι .

«Πρόσεξε καλά Χασάν ανάμεσα σε μένα και σε σένα υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη συμφωνία. Όχι παρατεταμένα γαβγίσματα λες και σου κάνουν εξορκισμό κι όχι γιαλαντζί πνιγμούς».

Ο σκύλος κουνάει τρεις φορές το κεφάλι πέρα δώθε που σημαίνει ότι θα τηρήσει την υπόσχεσή του .

Ή μήπως όχι ;

«Άκου Χασάν έτσι και συνεχιστεί αυτό το πανηγύρι τα μαζεύω και φεύγουμε κι ας πλήρωσα ένα σκασμό λεφτά για την ξαπλώστρα ».

Ο Χασάν αποδεικνύεται ψεύτης ολκής. Κάνει τα πάντα που δεν πρέπει εις διπλούν .

Φεύγουμε κακήν κακώς .

Ποτέ ξανά παραλία μαζί σου Χασάν , ποτέ!

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Οι  προτομές εξαφανίστηκαν

Published

on

By

Η είδηση πέρασε στα ψιλά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.  Λογικό φαίνεται.

Η οικουμένη σύσσωμη, με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί την επικίνδυνη σύνταξη στη Μέση Ανατολή.

Χτυπήθηκαν πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν;

Έρχεται νέο φοβερό Τσερνομπίλ;

Εισέρχεται στον πόλεμο η υπερδύναμη Αμερική;

Αλλά και τα εσωτερικά γεγονότα απόκτησαν σημαντική επικαιρότητα.

Καζάνι που βράζει, έτοιμο να εκραγεί, η πολιτική κατάσταση.

Πόσοι και ποιοι εμπλέκονται στο τεράστιο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Αυτό που δηλητηριάζει και απορρυθμίζει την ομαλή πορεία της πολιτικής ζωής. Αυτό που σπιλώνει ονόματα επιφανών προσωπικοτήτων του κοινοβουλευτισμού.

Άγνωστοι εξαφάνισαν δύο προτομές προσωπικοτήτων.

Την τελευταία εκατονταετία διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία του τόπου. Μήπως την προκειμένη περίπτωση ταιριάζει  το γνωστοί άγνωστοι;

Μήπως στην έξοδό της μία φιλική παρέα κατανάλωσε ένα ποτήρι παραπάνω ποτό και καθώς διάβαινε, οι προτομές δεν ανταποκρίθηκαν στο χαιρετισμό της;

Μήπως κάποιοι ρομαντικοί θυμήθηκαν τον Αλκιβιάδη και θέλησαν να αναβιώσουν τα κατορθώματά του;

Βέβαια σε παρόμοιες περιπτώσεις ο νους τρέχει στην προμελετημένη ενέργεια.

Μπορεί τα συγκεκριμένα πρόσωπα των προτομών να μην προβάλλονται με την αίγλη της παράδοσης που ευλογεί η εκπαίδευση και η εθνική ιδεολογία.

Ανεξάρτητο όμως από τους λόγους που όπλισαν τα χέρια των δραστών και έγινε η εξαφάνιση, διαφαίνεται ότι η μνήμη περιβάλλεται με κάτι παραπάνω σεβασμό από ότι εκπροσωπεί το παρόν και το μέλλον.

Αν στη  θέση των δυο προτομών είχαν τοποθετηθεί αντίστοιχες ηρώων της εποχής, πιθανόν να μην της πείραζαν.

Προβάλλεται καθαρά το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και με το σήμερα και με το αύριο.

Αδυνατεί να σχεδιάσει τη ζωή και να προχωρήσει δυναμικά στην υλοποίηση των σχεδιασμών της.

Φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα που σε βάση του δεν εφοδιάζει με γνωστικά εφόδια τη νεολαία;

Ευθύνεται η υποταγή στον πολιτικό εκπρόσωπο από τον οποίον περιμένει διορισμό και εξασφάλιση;

Γεγονός είναι ότι η ελληνική κοινωνία αδυνατεί να χτίσει ένα νέο όραμα.

Και αυτοί που ανάμεσα στην κοινωνία προτείνουν κάποια εκδοχή ενός νέου γράμματος, θεωρούνται ξένοι.

Σε πείσμα των γκρεμιστών, που σήμερα υπερτερούν των χτιστών, Έλληνες δαπανούν σημαντικά χρηματικά ποσά και στήνονται προτομές.

Μπορεί να μην ομιλούν, να μην ανταποδίδουν το χαιρετισμό και να εξαφανίζονται.

Όσο όμως παραμένουν διδάσκουν.

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Το τελευταίο ποίημα (γράφει η Χριστίνα Καρρά)

Published

on

By

“Αυτή την έρμη την Ανθολογία πότε θα την ολοκληρώσω;” μουρμούριζε ο  Ευστάθιος Ευσταθίου ,όπως ήταν το καλλιτεχνικό του ποιητή Μάριου Παπαδόπουλου.

Με κόπο πολύ κατάπινε πλέον τα χάπια που του τοποθετούσε η γυναίκα που είχε προσλάβει για την αποκλειστική φροντίδα του η εύπορη κόρη του.

Έδινε εδώ και χρόνια την μάχη του με την αρρώστια που του είχε καταστρέψει τον οργανισμό και την ψυχή του αλλά σπάνια το έβαζε κάτω .

Περισσότερο τον ενοχλούσε το γεγονός ότι δεν ένιωθε πια τα πόδια του ,πόδια που κάποτε βυθίζονταν με ενθουσιασμό σε λάσπη και σε άμμο αφού ήταν φανατικός πεζοπόρος.

Καμιά βροχή και κανένας αέρας δεν τον κρατούσαν μέσα στο σπίτι .

Οι μέρες περνούσαν κι εκείνος διαισθανόταν πως η άμμος στην  κλεψύδρα της ζωής του λιγόστευε επικίνδυνα.

Κάθε συλλαβή που κατάφερνε να γράψει για την Ανθολογία αποτελούσε για εκείνον έναν μικρό θρίαμβο.

Φτάνοντας στο τελευταίο του ποίημα, ο πένθιμος μανδύας του Χάροντα είχε ήδη αρχίσει να τον τυλίγει .

Η απόσταση προς τον άλλο κόσμο ολοένα και μειωνόταν κι ο ποιητής έχανε σιγά -σιγά την περίφημη διαύγειά του.  Υπέφερε από τους πόνους όταν έφυγε .

Ανάμεσα στα χειρόγραφά του η κόρη του βρήκε κι ένα που έφερε τον τίτλο “Το τελευταίο ποίημα “.

Ξεκινούσε έτσι :

Και κρεμάστηκαν τα μπράτσα μου γύρω από τον λαιμό σου κόρη μου κουράγιο να αντλήσω …”

 

 

 

 

 

 

Continue Reading
musitsa-leatherbags-new

ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ