Connect with us

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Περί Σκοπίων και Μακεδονίας

Published

on

Η ένταση που ζούμε τον τελευταίο καιρό με το Σκοπιανό μοιάζει με εκείνες των παιδικών μου χρόνων. Μου θυμίζει:

  • Τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, όταν «μια μαυροφόρα γυναίκα» οδηγούσε τα στρατεύματά μας από νίκη σε νίκη! Αυτή που δεν φάνηκε όταν έφθασαν τα γερμανικά στρατεύματα στα «απόρθητα» οχυρά μας!
  • Τους Μακεδονομάχους με το πατροπαράδοτο Βουλγαρικό πρόβλημα. Το επίσης αιώνιο Τουρκικό και τις συνηθισμένες φράσεις «έγινε Τούρκος», «θα γίνω Τούρκος» κ.λπ.
  • Τις ατέλειωτες διηγήσεις του πατέρα μου από μάχες σε πολέμους με τους Τούρκους και τους Βουλγάρους, από το 1912 στο Σαραντάπορο μέχρι το 1922 στη Σμύρνη. Τη φρίκη του πολέμου με τα τερατώδη έκτροπα στρατιωτών, Τούρκων, Βουλγάρων και Ελλήνων.

Ο Ελληνικός λαός δεν έχει διδαχθεί τίποτε από τις συμφορές που έχει υποστεί, λόγω παράλογων αποφάσεων σε διάφορες πολεμικές αναμετρήσεις.

Δυστυχώς η Ελλάδα ζει ακόμη τον δικό της Μεσαίωνα! Αργεί να ξημερώσει!

Αναδημοσιεύω κατωτέρω πρόσφατα δημοσιεύματά μου, αναφορικά με το Σκοπιανό, στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής»:

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 2.2.2018, με τίτλο «Οι ακρότητες και τα Βαλκάνια».

«Είναι νομίζω εύλογες οι εθνικές μας ανησυχίες, ιδίως μετά την πρόσφατη παρέμβαση του κ. Ιερωνύμου και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου -εκτός θέματός τους- αναφορικά με την ονομασία των ‘Σκοπίων’, χώρας ευρύτατα αποδεκτής διεθνώς ως FYROM και Μακεδονίας από 140 κράτη του Ο.Η.Ε.

Ευτυχώς λύθηκε ειρηνικά το αιώνιο ‘Βουλγαρικό’ πρόβλημα με την ένταξη της Βουλγαρίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Αλλά παραμένει άλυτο το πατροπαράδοτο ‘Τουρκικό’ και διαιωνίζεται αδικαιολόγητα το νεότερο ‘Σκοπιανό’ στα Βαλκάνια. Πλήθος τα σχετικά δημοσιεύματα στον Τύπο, ιδιαίτερα δε τεκμηριωμένο και περιεκτικό εκείνο του κ. Ν. Ι. Μέρτζου (‘Κ’ 6-7.1.2018).

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ συνοπτικά σε δύο αξιόλογες εκδόσεις, μάλλον δυσεύρετες, του Διογένη Ξανάλατου, Δ.Φ. – Γυμνασιάρχη, συγγραφέα εννέα μελετών για το ‘Μακεδονικό’, μεταξύ των οποίων τρεις στη γερμανική.

Το 1944 κυκλοφόρησε  ο πρώτος τόμος ’Οι Έλληνες και οι Βούλγαροι ως την Μακεδονίαν και την Θράκην’ από τις εκδόσεις Δημ. Αλεξίου. Περιλαμβάνει 146 σελίδες, βασίζεται σε 167 βιβλία (88 ξενόγλωσσα) και εκθέτει τα γεγονότα κατά χρονολογική σειρά (ιστορία της Μακεδονίας μέχρι το 610 μ.Χ., εμφάνιση Βουλγάρων, όρια δύο κρατών, ο Ελληνισμός εις την Βαλκανικήν κ.λπ.). Ο δεύτερος τόμος εκδόθηκε το 1945 στις Η.Π.Α.

Η άλλη μελέτη του, ‘Τα όρια του Ελληνισμού εις την Βαλκανικήν, μετά Χαρτών και Σημειώσεων’, εκδόθηκε το 1945 (χωρίς αναφορά εκδοτικού οίκου), σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων (νομίζω 100). Ο συγγραφέας είχε αποσπασθεί στο Υπουργείο Εξωτερικών και ερεύνησε το θέμα, επί 10 μήνες, επιτόπου στις όμορες χώρες και στη Γερμανία.

Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει 17 έγχρωμους χάρτες με τα σύνορα των χωρών της Βαλκανικής, που τους συνέταξε ο ίδιος κατά χρονολογικές περιόδους, από την περίοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι το 1931, καθώς και ‘μετά το 1941’. Κάθε χάρτης του συνοδεύεται από αντίστοιχο, επίσημο Βουλγαρικό χάρτη και από ‘Ιστορικές Μαρτυρίες’, με πλήθος παραπομπών.

Η εν λόγω, λίαν τεκμηριωμένη εργασία (57 σελίδες σε Α3) βασίζεται σε 94 βοηθήματα (40 ξενόγλωσσα) και έγινε κατά προτροπή των καθηγητών και ακαδημαϊκών Κ. Άμαντου και Α. Κεραμόπουλου.

Επισημαίνω ότι η πόλη των Σκοπίων, που ανήκε στην Ιλλυρία, δεν περιλαμβάνεται μέσα στον πρώτο χάρτη, με τίτλο ‘Το Κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Διαδόχων του’, που εκτείνεται από τα Τίρανα μέχρι τον Δούναβη.

Αντίθετα, όμως, σε όλους τους μεταγενέστερους 13 χάρτες, από το 527 μέχρι το 1282, περιλαμβάνεται εντός των συνόρων του ‘Ελληνικού Κράτους’.

Την περίοδο 1282 – 1328 η πόλη υπάγεται στη Σερβία και, από 1328 μέχρι 1391, στο κράτος του Σέρβου Στέφανου Δουσάν που επεκτάθηκε μέχρι τη Δράμα, Θεσσαλονίκη, Ακαρνανία και Ήπειρο. Τέλος, από το 1400 μέχρι το 1453 η πόλη των Σκοπίων ανήκε στον Ελληνισμό.

Συμπερασματικά, είναι άπειρες οι επιδρομές, αιματοχυσίες, καταστροφές, λεηλασίες και μετακινήσεις των συνόρων στη Βαλκανική, επί 18 και πλέον αιώνες. Χειρότερες όλων είναι εκείνες μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων, με το ίδιο ευαγγέλιο και τις ευλογίες ορθόδοξων κληρικών, και στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα!

Το μέλλον της Ελλάδας και των ‘Σκοπίων’ ανήκει στην Ε.Ε. Με αμοιβαίες υποχωρήσεις και σύγχρονη, ορθολογική κρίση για ειρηνική συνεργασία και ευημερία. Και χωρίς τις ιδεοληψίες του θεοκρατικού και πολεμικού παρελθόντος, των ιερατείων και άλλων ακραίων τάσεων, που ανήκουν πλέον στο καταστροφικό παρελθόν.

Εθνικόν το αληθές (Σολωμός).

Υ.Γ. Αν το Υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει τις εν λόγω μελέτες και ενδιαφέρεται, είναι πάντα στη διάθεσή του».

ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ένθετο «Νέες Εποχές», ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΕΠΑΧΤΙΤΗΣ (πέμπτος χρόνος):

  • Στις 28.1.2018: «Κλαψωδίες του Άνθιμου για την Μακεδονία και τον Μεγαλέξανδρο ή για την βυζαντινή προίκα της εξουσίας; Ο Μεγαλέξανδρος ‘ζει και βασιλεύει’, εκσυγχρονισμένος. Αντί εκπολιτισμού δια της σπάθης, διαφωτισμός Αγίων με μικρόφωνα σε ναούς και πλατείες!».
  • Στις 4.2.2018: «Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (ΒΗΜΑ 8.2.2009): ‘Δεν με συγκινεί το σύνθημα πατρίς, θρησκεία, οικογένεια’. Τώρα, άλλαξε γνώμη, είπα, ξείπα! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου – αλλά και των Αγίων;».

Συνεχίζεται

Γρηγόρης Γ. Βαρελάς – Οικονομολόγος

Απόφοιτος Ινστιτούτου Ε.D.I. της World Bank

Πρώην Διευθυντής Διοίκησης Ε.Τ.Ε.

 

Click to comment

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Βεντέτα

Published

on

By

Το τραγικό γεγονός στα Βορίζια της Κρήτης,  επισκίασε κάθε άλλο αντίστοιχο της κοινωνικής ζωής.

Αυτό δε σημειώθηκε μόνο στη μεγαλόνησο. Απλώθηκε σ’ ολόκληρη την Ελλάδα.

Χρησιμοποιήθηκε ο όρος βεντέτα. Είναι συμβολικά φορτισμένος, αναγνωρίσιμος και εμπεριέχει δραματικότητα.

Η βεντέτα είναι συνυφασμένη με πράξεις, ενέργειες, που διεγείρουν τη φαντασία.

Θεωρείται ως η πλέον ενδεδειγμένη και αποτελεσματική για τους λόγους που την επιβάλλουν.

Συνδέεται, για όσους πιστεύουν σ’ αυτή, με ηρωικά κατορθώματα.

Απ’ αυτά που σχετίζονται με τη λεβεντιά, την εξυπνάδα, την αψήφιση του θανάτου.

Πολλά των οποίων αγγίζουν τους μύθους και έτσι διαιωνίζονται.

Πώς είναι δυνατόν να λησμονηθεί το αίσιον πέρας μιας βεντέτας, η οποία ολοκληρώθηκε με το πιστόλι κρυμμένο στη γκρίζα γενειάδα.

Στο Λεξικό Νέας Ελληνικής Γλώσσας του κ. Γ. Μπαμπινιώτη, διαβάζω.

Βεντέτα, έθιμο κατά το οποίο, σε περίπτωση προσβολής της τιμής ή φόνου, αυτός που υπέστη την προσβολή ή κάποιος συγγενής του θύματος ανταποδίδει την προσβολή με παρόμοια ή βαρύτερη πράξη κατά του δράστη ή συγγενικού του προσώπου.

Με απλά λόγια κρίνεται ως εκδικητικός κοινωνικός μηχανισμός αποκατάστασης προσβεβλημένης τιμής.

Ένα ολέθριο μίσος που χρόνο με το χρόνο θεριεύει και στη δίνη του δεν ξεχωρίζει ένοχο, αθώο.

Εκκολάπτεται στο μοιρολόγι των γυναικών μπροστά στο νεκρό θύμα.

Φαίνεται ως θρήνος για το βίαιο χαμό.

Όμως είναι αμετάκλητη παραίνεση εκδίκησης, για να επέλθει δικαιοσύνη.

Η εκδίκηση ωριμάζει με την πάροδο του χρόνου.

Προηγούνται συσκέψεις οι οποίες αποβλέπουν σε δύο τομείς. Ποιός ή ποιοί επιβάλλεται να δράσουν.

Στο δεύτερο τομέα να στοχοποιηθούν τα θύματα.

Στις δύσκολες αυτές περιπτώσεις για την κοινωνία, υπάρχουν άτομα κύρους που αναλαμβάνουν το ρόλο του ειρηνοποιού.

Διαμεσολαβήσεις με τις εμπλεκόμενες οικογένειες για την πολυπόθητη αποκαταστική προσέγγιση.

Δύσκολη υπόθεση η αναγνώριση του λάθους και η αποδοχή από την αντίπερα πλευρά, ώστε να παγιωθεί ειρηνική συνύπαρξη και ο κύκλος του αίματος να κλείνει οριστικά.

Η γεωγραφική απομόνωση,  κωμοπόλεις και χωριά, μακριά από πολιτιστικά κέντρα, ευνοούν τη βεντέτα.

Η έλλειψη εμπιστοσύνης στη δικαιοσύνη, ωθεί στην ιδιωτική τιμωρία.

Η κατοχή όπλων, ιδιαίτερα χωρίς τη νόμιμη άδεια, λειτουργεί ως παρότρυνση χρησιμοποίησής τους.

Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο σε συνδυασμό με τη σφαλερή πίστη ότι η βεντέτα είναι έθιμο συνέχειας, συμβάλλει στη διαιώνισή της.

Χρέος της πολιτείας, με προσεκτικές τομές, να εργαστεί ώστε να διασφαλίζεται ηρεμία ύστερα από κάθε έκνομη ενέργεια, που πιθανόν να αναδείξει μία νέα βεντέτα ή να αναζωπυρώσει μία παλαιά.

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Πόσο δίκιο ! (γράφει η Χριστίνα Καρρά)

Published

on

By

Χάρη στις έξυπνες διαβάσεις και στους ευγενικούς και με προσήλωση στον ΚΟΚ οδηγούς μας εύκολα ένας πεζός περνάει απέναντι , σωστά ;

Βέβαια …αν δεν πιέσω το πλήκτρο των έξυπνων διαβάσεων αυτές είναι…νεκρές ,ούτε αναβοσβήνουν ούτε τίποτα . Μπερδεύομαι…

«Πώς το ’καμαν τόσο χαζό τούνο το μαραφέτ;» γκρινιάζει το γεροντάκι δίπλα μου με το πι.

Το κοιτάζω με βλέμμα συμπονετικό . Πόσο δίκιο έχει !

Ύστερα από μια εικοσάλεπτη προσπάθεια σταματάει επιτέλους κάποιος χριστιανός κι όχι ορθόδοξος, αφού μοιάζει με Βίκινγκ και το αυτοκίνητο του έχει σουηδικές πινακίδες .

Αφού του λέμε ένα τεράστιο ευχαριστώ εκείνος μας κοιτάει με ύφος απορημένο σαν να μην κατανοεί για ποιο λόγο ενθουσιαστήκαμε με το αυτονόητο.

Ο κύριος με το πι μου γνέφει .

«Να’ σπω τσούπαμ είδες τον ξανθόψειρα απ’ τα ξένα πως κοκάλωσε το αμάξι ; Τα δικά μας τα μπλάρια τίποτα !»

Του χαμογελώ ,χτυπώντας του την πλάτη .

Πόσο δίκιο έχει πάλι !

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Για ένα κλαράκι δεντρολίβανου

Published

on

By

Δεντρολίβανο, αειθαλής καλλωπιστικός θάμνος, με ευχάριστη ευωδιά.

Είναι κοινή ονομασία του φυτού, ρασμανίνος ο φαρμακευτικός.

Η επιστημονική του ονομασία καταδεικνύει τη χρησιμότητά τους στη φαρμακευτική.

Για την παρασκευή φαρμάκων. Αλλά και για τη χρήση του ως θεραπευτικό μέσο, με υπόδειξη ιατρού ή όχι, όπως συμβαίνει με πλήθος φυτό της πλούσιας ελληνικής χλωρίδας.

Έτσι εξηγείται η καλλιέργειά του σε χώρους νοσοκομείων.

Αλλά και η φύλαξη του επί εικοσιτετραώρου βάσης,  θέλω να πιστεύω  από σεκιούριτι.

Και η άμεση ειδοποίηση της Αστυνομίας, σε περίπτωση που κάποιο χέρι τολμήσει να κόψει ένα κλαράκι του φυτού.

Το άγρυπνο μάτι του υπηρεσιακού φύλακα, με τον εντοπισμό του δράστη, πράττει τα δέοντα. Γιατί άργησε και άρχισε να κοπεί το κλαράκι.

Μα τότε, αν δεν κοβόταν, δεν είχε αξία η επέμβαση.

Ο εγκληματίας διώκεται για την πράξη του. Όχι γιατι σκέφτηκε να προβεί στο κόψιμο. Συναγερμός σήμανε. Το εκατό ως δια μαγικού τρόπου καθόλου δεν καθυστέρησε.

Ο δράσης συνελήφθη με το τεκμήριο της δράσης του στο χέρι.

Δεν πρόφθασε να το τοποθετήσεις το πέτο του.

Πως ν’ αργήσει το εκατό όταν του διαμηνύεται. Κινδυνεύουν τα παρτέρια του νοσοκομείου να καταστραφούν. Δικαιολογημένη η ταχύτατη άφιξη του περιπολικού.

Ίσως έγινε το σημαντικό λάθος του αιώνα.

Συνελήφθη και οδηγήθηκε στο τμήμα άλλος αντί άλλου.

Επτά  ώρες κράτηση. Αποτυπώματα, φωτογραφίες.

Τελείωσε η ανακριτική διαδικασία, γραμμή στο αυτόφωρο.

Οι εισαγγελείς σπάνια χαμογελούν. το ρεπορτάζ δεν αναφέρει τη στάση του δικαστικού λειτουργού.

Λακωνική η ανακοίνωση. Αφέθηκε ελεύθερος ο επικίνδυνος κακοποιός.

Δεν πρόφθασε να γίνει γνωστή η περιπέτεια του κυρίου.

Να συγκεντρωθεί κόσμος έξω από το δικαστικό μέγαρο.

Να χειροκροτήσει την ηρωική έξοδο του πολίτη.

Αθάνατη Ελλάδα. Μόνο εδώ μπορούσε να συμβεί το τραγικό γεγονός. Για ένα κλαράκι δεντρολίβανου.

Θύμησες που φέρνουν τα τωρινά γεγονότα.

Υπηρετώ ως έφεδρος ανθυπολοχαγός. Σε μία κωμόπολη με πλούσια παραγωγή μήλων. Όπου το ΚΚΕ υπερψηφιζόταν.

Τα πολιτικά πάθη στο ζενίθ. Η συμπεριφορά του στρατιώτη πρέπει να είναι άψογη.

Η διαταγή είναι αυστηρή. Απαγορεύεται η κοπή έστω και ενός μήλου στο πέρασμα του στρατιωτών.

Σε περίπτωση που σημειώνονταν παράβαση, ο ιδιοκτήτης κατέφευγε στο Διοικητή.

Το θέμα παρουσιαζόταν όπως ο κάτοικος ήθελε.

Κάποια μέρα ο καλύτερος ίσως στρατιώτης του λόχου, έκοψε ένα μήλο.

Τριάντα μέρες φυλακή μόνο για τη μέχρι τότε ήταν υπόδειγμα οπλίτη. .

Σωστή τιμωρία. Η σύγκριση είναι απλή.

Κάθε ανάλυση περιττεύει.

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ