Εκατοντάδες οι αιτίες που μπορεί να επικαλεσθεί κάποιος, ώστε να δικαιολογήσει το καθημερινό, επίμονο και επώδυνο αίσθημα απαισιοδοξίας. Λίγο αν ανοίξει το παράθυρο της πληροφόρησης, αρχίζουν οι ριπές των πολυβόλων. Η υπουργός κ.  Έφη Αχτσίογλου, δήλωσε αδυναμία επιστροφής ποσών που άδικα κατακρατήθηκαν από μισθούς. Απαιτείται, ισχυρίζεται, η συγκατάθεση των δανειστών. Αλλά ποιος δανειστής συγκατατίθεται σε παροχές, όταν του οφείλονται δανεικά; Άφηναν τον κόσμο να τρέφει ελπίδα επιστροφής. Μάλιστα υπόσχονταν σύντομη αποκατάσταση της παρακράτησης. Σε πρόσφατη επίσκεψη στο υπουργείο, η αντιπροσωπεία έλαβε την απάντηση ότι επίκειται τακτοποίηση. Στην ερώτηση γιατί να κατατίθενται αιτήσεις επιστροφής, όταν υπάρχει βούληση αποδοχής του αιτήματος, ειπώθηκε ότι έτσι επιβάλλεται. Και να τα ΕΛ-ΤΑ να πλημμυρίζουν από απρόσμενους πελάτες. Αυτούς που έστελναν αιτήσεις στο Γ.Π.τ.Κ. ή στο ΕΤΕΑΕΠ. Αντί για καλημέρα άκουγες: Απλές, συστημένες, ηλεκτρονικά, αποστέλλονται οι αιτήσεις;

Διαβάζω στον τύπο τη διαμάχη μεταξύ Πατριάρχη και Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Αιτία της αντιπαράθεσης μεταξύ δύο κορυφαίων ηγετών της Ορθοδοξίας, το κτήμα  Προμπονά. Ο αείμνηστος Δ. Προμπονάς, ιατρός, φαρμακοποιός, βουλευτής, προσοχή, όχι βολευτής, κατέλιπε την περιουσία του στο κράτος και στον δήμο Αθηναίων. Ο Αρχιεπίσκοπος με απόφασή του, σφράγισε τον ιερό ναό που βρίσκεται μέσα στο κτήμα. Είναι ιδιωτικός ναός και λειτούργησε χωρίς άδεια. Ο Πατριάρχης προσφεύγει στο ΣτΕ, για ακύρωση της απόφασης. Παραβιάζεται, λέει, το δικαίωμα της λατρείας των προσφευγόντων. Να γιατί τρίζουν τα οστά του μακαρίτη Προμπονά και τόσων άλλων ευεργετών.

Μέσα σ’ αυτό τον ορυμαγδό των ιστοριών της καθημερινής τρέλας, έρχεται το ραντεβού της Τρίτης, μεταξύ του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Άμυνας. Η λογική λέει ότι όταν κάτι πολυδιαφημίζεται, κάτι κρύβει. Τέλος πάντων. Ανανεώνεται η συμφωνία τους για την κοινή πορεία τους μέχρι τέλους. Αλλά για ποιο τέλος πρόκειται; Είναι γνωστό ότι επίκειται εξέλιξη στο σκοπιανό. Η χρήση σύνθετης ονομασίας, η Μακεδονία μέσα, που προωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκει αντίθετους τους ΑΝ-ΕΛ. Συμφωνώ με τα λόγια τους: «Δεν είμαστε εταίρος χωρίς άποψη». Υποστηρίζουν καταψήφιση, αν έρθει το θέμα της ονομασίας στη Βουλή των Ελλήνων. Τότε εκεί είναι το μέχρι τέλους;

Την περασμένη εβδομάδα εκδικάσθηκαν, από την ελληνική δικαιοσύνη, δύο υποθέσεις. Η μία αφορούσε τον Μητροπολίτη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων. Η άλλη τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας. Οι δικαστές των δύο δικαστηρίων, έκριναν και αθώωσαν τους δύο κατηγορούμενους. Σεβαστές είναι οι αποφάσεις. Ίσως η αθώωση να τελείωνε εκεί. Παρεμβαίνει όμως ο Υπουργός της Δικαιοσύνης. Ζήτησε την απόφαση που αφορά τον Μητροπολίτη. Τον ενόχλησε η μία απόφαση, του διέφυγε η άλλη; Ιστορίες καθημερινής τρέλας. Με όλα αυτά πόση αισιοδοξία μπορεί να έχεις.

Παρελαύνουν στις δημοσιευόμενες «ειδήσεις» του παρελθόντος, Μυκονιάτες ναυτικοί που συνδράμουν τους φτωχότερους κατοίκους της νήσου. Κατά την επόμενη «είδηση» ο πρώτος κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός της χώρας, ο Τζουμερκιώτης Ι. Κωλέττης, επωλούσε «ευθυνά» ψέματα στους ψηφοφόρους… Πάντως η «εποχή δεν παρήλθεν» μια και οι πολιτικοί της εποχής μας εξακολουθούν να μας εντυπωσιάζουν με τα …ψεύδη τους… Το 1850 ένας υπουργός δολοφονείται στην Αθήνα. Η Σαρδηνία εκφράζει την ευγνωμοσύνη της προς το μικρό ελληνικό βασίλειο, για τους Ιταλούς πρόσφυγες που καταφεύγουν στην Ελλάδα. Ο πρόεδρος της Αμερικής κατά την διάρκεια του Αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, μεταξύ Βορείων και Νοτίων, Αβραάμ Λίνκολν παραδίδει σε Πρώσσο αξιωματικό μαθήματα αξιοκρατίας… Ένας γάμος σε ορεινό χωριό της Ευρυτανίας μεταβάλλεται σε μακελειό…  Ένας Πλατανιώτης από την ορεινή Ναυπακτία κατηγορείται για αντιποίηση ιατρικού επαγγέλματος. Έλληνες της διασποράς πλουτίζουν με εκατοντάδες τόμους την Εθνική Βιβλιοθήκη. Ένας Λέριος πεθαίνει στο Κάιρο το 1847 και μια Ελληνίδα από την Μονσούρα της Αιγύπτου συνδράμει το Πανεπιστήμιο Αθηνών, και ο περιώνυμος κατασκευαστής της διώρυγας του Σουέζ, ο Γάλλος μηχανικός, Φερδινάρδος Λεσσέψ, εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στους 10.000 περίπου Έλληνες, που συμμετείχαν στην διάνοιξη της διώρυγας.

Αθηνά, 13-4-1847 – Με άκραν μας ευχαρίστησιν δημοσιεύομεν εις το κοινόν, ότι οι πλοίαρχοι της Μυκόνου εσύστησαν επιτροπήν και απεφάσισαν, ώστε τα μεγάλα πλοία της νήσου ταύτης εις έκαστον ταξείδιόν των να παραχωρούν εν μερίδιον ναύτου, τα δε μικρά ήμισυ μερίδιον και να παρακαταθέτουν εις αυτήν, το δε συναζόμενον εκ των μεριδίων τούτων ποσόν να χρησιμεύση εις εκμίσθωσιν ενός καλού ιατρού, επί συμφωνία να επισκέπτηται αμισθί όλους τους απόρους της νήσου, και εις σύστασιν ενός σχολείου των κορασίων, καθώς και εις άλλα αγαθοεργήματα.

Αθηνά, 17-4-1847 – Είναι απερίγραπτον εις ποίον βαθμόν έφθασεν η αναίδεια των υπουργών μας. Μόλις αφίχθη το Ρωσσικόν ατμόπλοιον και αμέσως διέδωκαν, διά να δείξωσι δήθεν την προς αυτούς ευμένειαν της Ρωσσικής κυβερνήσεως, ότι ο Αυτοκράτωρ έπεμψε παράσημα και σταυρούς προς τους κλεινούς αρχηγούς της πολιτείας μας…

Παρήλθεν η εποχή Κύριοι, κατά την οποίαν επωλούντο ευθυνά τα παραμύθιά σας.

Η ΕΛΠΙΣ, 21-8-1850 – Περί την 7 μ.μ. εδολοφονήθη ο επί των εκκλησιαστικών και της Δημ. Εκπαιδεύσεως υπουργός, Κ. Καρφιωτάκης· επιστρέψας εκ του περιπάτου, μετά της συζύγου του και του κ. Αντωνοπούλου Γερουσιαστού, επί της αμάξης του τελευταίου, κατέβαινεν αυτής, διά να εισέλθη εις την οικίαν του, ότε ο δολοφόνος, παρακαθήμενος εις το κατώφλιον, ηγέρθη και έρριψε κατ’ αυτού, πιστόλιον γεμισμένον με εν βόλιον και τέσσαρα κομμάτια, και εγένετο άφαντος· μετά μίαν ώρα ο υπουργός εξέπνευσε. Το στυγερόν τούτο κακούργημα εγέννησε την γενικήν αγανάκτησιν· δεν έχομεν άλλο παράδειγμα δολοφονίας εν τη πρωτευούση, αν και, επί Κωλέττου μάλιστα τα πάθη είχον εξαφθή εις τον υπέρτατον βαθμόν. Ο δολοφόνος Θωμάς Ζυγούρης, εκ Μάνης, συνελήφθη. […]

Η ΕΛΠΙΣ, 19-9-1850 – Ευχαρίστως πληροφορούμεθα ότι το εν Τουρίνω συμβούλιον της Επικρατείας εγνωμοδότησε να δοθή δείγμα εθνικής ευγνωμοσύνης προς το ελληνικόν έθνος, διά της οποίαν έδειξε συμπάθειαν προς τους πρόσφυγας, και ως τούτο, επρότεινε το να νομοθετηθή η αποστολή ενός αντιτύπου παντός βιβλίου εκδοθησομένου εν τη επικρατεία της Σαρδηνίας, προς την Εθνικήν ημών βιβλιοθήκην.

ΑΛΗΘΕΙΑ, 1-1-1865 – Ο πατήρ ενός των εν Ακαρνανία υπό της συμμορίας του Δελή συλληφθέντων τριών Άγγλων συγκαταριθμείται μεταξύ των πλουσιοτέρων ανδρών της Αγγλίας. Αγγλική δε τις εφημερίς απορεί πως οι λησταί δεν εζήτησαν παρ’ αυτού λύτρα πλείονα των 1.000 λιρών.

ΑΛΗΘΕΙΑ, 4-11-1865. Ιδού εις λόγος του προέδρου Λίνκολν… Εις αντισυνταγματάρχης Πρώσσος, καταδιωκόμενος υπό των ανηλεών δανειστών του, είχεν αναχωρήσει από της πατρίδος του και κατέφυγε εις τας Η.Π.Α. , εκεί δ’ επέτυχεν ίνα εισαχθή παρά τω προέδρω Λίνκολν, και επειδή ήτο νουνεχής, ο αρχηγός των Η.Π.Α. υπεσχέθη εις αυτόν να τον κατατάξη κατά τον βαθμόν του εις σύνταγμά τι του ιππικού. Ο αξιωματικός καταδέχθη, και, όπως περισσότερον συστήση εαυτόν, διαβεβαίου ότι ανήκεν εις μίαν των αρχαιοτέρων ευγενών οικογενειών της Πρωσσίας. Ω! Έσο ήσυχος, είπεν ο κ. Λίνκολν, τούτο μήτε θα σας ωφελήση, μήτε θα σας βλάψη παρ’ ημίν.

Η ΕΛΠΙΣ, 8-11-1849 – Απόσπασμα γράμματος εκ Καρπενησίου 2 9βρίου 1849,

Ο Κουτρουμπαίος εκ του χωρίου Αινιάδος του δήμου Καρπενησίου ενυμφεύετο την παρελθούσαν Κυριακήν, ήτοι 30 λήξαντος Οκτωβρίου την θυγατέρα του Μακροχίστου εκ του αυτού χωρίου^. κάποιος Νίκος Αντζάς συγχωρικός του, είχεν αξιώσεις επί της νύμφης, διότι δήθεν είχεν υποσχεθή ο πατήρ της να την δώση εις αυτόν^. αφού λοιπόν έγινεν η στέψις εις την εκκλησίαν και επέστρεφον οι Κουτρουμπαίοι μετά της νύμφης εις την οικίαν των, πριν προφθάσωσι να έμβωσιν εις αυτήν επυροβολήθησαν από τον ειρημένον Αντζάν, όστις ενέδρευε μετά των εξαδέλφων του Χατζηκωσταίων εκεί όπου πλησίασε συσσωματωμένος και μετ’ άλλων^. ήλθον εις χείρας μετά των Κουτρουμπαίων και της συνοδείας των^. εις την τραγικήν ταύτην συμπλοκήν εφονεύθησαν τρεις αδελφοί Κουτρουμπαίοι, συμπεριλαμβανομένου και του γαμβρού, δύο αδελφοί Χατζηκωσταίοι, και ο πατήρ της νύμφης επληγώθησαν δε και έτεροι εξ μεταξύ των οποίων ο μείνας εκ των αδελφών Κουτρουμπαίων θανασίμως^. αι εκεί αρχαί έδραμαν αμέσως διά να ενεργήσωσι τα των χρεών των κ.λπ.

Η ΕΛΠΙΣ, 17-11-1849 – ΚΛΗΤΗΡΙΟΝ ΕΠΙΚΡΙΜΑ

Εν ονόματι του Νόμου και του Βασιλέως

Ο παρά τοις εν Μεσολογγίω Πλημ. Ανακριτής

Ο Νικόλαος Λάμπρου ή Μπουργατσής, κάτοικος Πλατάνου, του Δήμου Προσχίου των Κραββάρων, κατηγορείται ότι κατά Σεπτέμβριον του 1845 εις Πλάτανον, μεταχειριζόμενος άνευ αδείας τα έργα ιατρού, έδωσεν εις τον πάσχοντα Χρήστον Γεωργίου Μανίκαν φάρμακα τινά, άτινα επέφερον επομένως τον θάνατον, γενόμενος ούτω αίτιος φόνου εξ ανεπιτηδειότητος. […]

Ο Ανακριτής

Μ. Πρίμας

Αθηνά, 5-10-1846 – … Ο εν Τεμεσβαρίω της Ουγγαρίας ζων ομογενής και φιλόμουσος Γεώργιος Μανασής απέστειλε λαμπράν συλλογήν αρχαίων και νεωτέρων συγγραμμάτων, συγκειμένην εκ τόμων 360, το πλείστον μέρος πρώτου μεγέθους.

Ο αυτός δε προσέφερεν εις την βιβλιοθήκην και 2.000 δρχ. εις αγοράν βιβλίων […] Ο κ. Νικόλαος Μαύρος εν ενεργεία σύμβουλος του αυτοκράτορος της Ρωσίας, ευεργεητήσας και άλλοτε την ημετέραν βιβλιοθήκην προσέφερε και κατά τούτο το έτος 362 τόμους χρησίμων συγγραμμάτων και προσέτι δρχ. 400 …έτεροι της βιβλιοθήκης ημών ευεργέται κατά το ενεστός έτος υπήρξαν ομογενής ημών, στρατηγός του Βασιλέως των δύο Σικελιών, Δημήτριος Λέκας […]

Αθηνά, 11-9-1847 – ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ

Αποβιώσαντος του υπηκόου Έλληνος Μιχαήλ Νέρη εκ της νήσου Λέρου, προσκαλούνται άπαντες οι δανεισταί αυτού …να εμφανισθούν ενώπιον του Γραφείου του εν Καϊρω Β. Ελληνικού Προξενείου μετά των νομίμων τυχόν τίτλων των, εντός μεν δύο μηνών άπαντες οι εκτός Αιγύπτου κατοικούντες, από της δημοσιεύσεως της παρούσης εις τινα των εν Αθήναις εκδιδομένων εφημερίδων, εντός δε ενός άπαντες οι εν Αιγύπτω […]

Εν Καϊρω τη 27 Αυγούστου 1847

Ο Γραμματεύς

Γ.Κ. ΣΠΑΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΑΛΗΘΕΙΑ, 9-9-1866 – Επιστέλλουσιν ημίν εκ Διαματίου από 25-8-1866. Η εν Μανσούρα φιλογενής κυρία Φράγγα Κομνηνού τη προτροπή του ενταύθα Προξένου κ. Μητσάκη, επρόσφερεν εις το Πανεπιστήμιον 400 φράγκα, και δι’ επιστολής της προς τε το Προξενείον και προς την Πρυτανείαν του Πανεπιστημίου διαδηλοί, ότι θέλει εξακολουθεί να προσφέρη κατ’ έτος το αυτό ποσόν και ανώτερον ίσως. […]

ΑΛΗΘΕΙΑ, 20-9-1866 – Εκτός της υπό του κ. Λεσσέψ δαπάνη της επί της διορύξεως του Σουεζίου Ισθμού εταιρείας, αναγερθείσης ιεράς εκκλησίας, διά τους εκεί εργαζομένους ορθοδόξους, προσεχώς οικοδομούνται και τρία άλλα οικήματα, ων το μεν δι’ ένα ιερέα, το δε διά διάκονον και διδάσκαλον.

«Ανατολικός Αστήρ» Κων/πόλεως.

Αντώνης Ν. Βενέτης

Μοναστηράκι Δωρίδος

Η ένταση που ζούμε τον τελευταίο καιρό με το Σκοπιανό μοιάζει με εκείνες των παιδικών μου χρόνων. Μου θυμίζει:

• Τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, όταν «μια μαυροφόρα γυναίκα» οδηγούσε τα στρατεύματά μας από νίκη σε νίκη! Αυτή που δεν φάνηκε όταν έφθασαν τα γερμανικά στρατεύματα στα «απόρθητα» οχυρά μας!
• Τους Μακεδονομάχους με το πατροπαράδοτο Βουλγαρικό πρόβλημα. Το επίσης αιώνιο Τουρκικό και τις συνηθισμένες φράσεις «έγινε Τούρκος», «θα γίνω Τούρκος» κ.λπ.
• Τις ατέλειωτες διηγήσεις του πατέρα μου από μάχες σε πολέμους με τους Τούρκους και τους Βουλγάρους, από το 1912 στο Σαραντάπορο μέχρι το 1922 στη Σμύρνη. Τη φρίκη του πολέμου με τα τερατώδη έκτροπα στρατιωτών, Τούρκων, Βουλγάρων και Ελλήνων.

Ο Ελληνικός λαός δεν έχει διδαχθεί τίποτε από τις συμφορές που έχει υποστεί, λόγω παράλογων αποφάσεων σε διάφορες πολεμικές αναμετρήσεις.

Δυστυχώς η Ελλάδα ζει ακόμη τον δικό της Μεσαίωνα! Αργεί να ξημερώσει!

Αναδημοσιεύω κατωτέρω πρόσφατα δημοσιεύματά μου, αναφορικά με το Σκοπιανό, στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» και στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής»:

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 2.2.2018, με τίτλο «Οι ακρότητες και τα Βαλκάνια».

«Είναι νομίζω εύλογες οι εθνικές μας ανησυχίες, ιδίως μετά την πρόσφατη παρέμβαση του κ. Ιερωνύμου και της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου -εκτός θέματός τους- αναφορικά με την ονομασία των ‘Σκοπίων’, χώρας ευρύτατα αποδεκτής διεθνώς ως FYROM και Μακεδονίας από 140 κράτη του Ο.Η.Ε.

Ευτυχώς λύθηκε ειρηνικά το αιώνιο ‘Βουλγαρικό’ πρόβλημα με την ένταξη της Βουλγαρίας στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Αλλά παραμένει άλυτο το πατροπαράδοτο ‘Τουρκικό’ και διαιωνίζεται αδικαιολόγητα το νεότερο ‘Σκοπιανό’ στα Βαλκάνια. Πλήθος τα σχετικά δημοσιεύματα στον Τύπο, ιδιαίτερα δε τεκμηριωμένο και περιεκτικό εκείνο του κ. Ν. Ι. Μέρτζου (‘Κ’ 6-7.1.2018).

Επιτρέψτε μου να αναφερθώ συνοπτικά σε δύο αξιόλογες εκδόσεις, μάλλον δυσεύρετες, του Διογένη Ξανάλατου, Δ.Φ. – Γυμνασιάρχη, συγγραφέα εννέα μελετών για το ‘Μακεδονικό’, μεταξύ των οποίων τρεις στη γερμανική.

Το 1944 κυκλοφόρησε  ο πρώτος τόμος ’Οι Έλληνες και οι Βούλγαροι ως την Μακεδονίαν και την Θράκην’ από τις εκδόσεις Δημ. Αλεξίου. Περιλαμβάνει 146 σελίδες, βασίζεται σε 167 βιβλία (88 ξενόγλωσσα) και εκθέτει τα γεγονότα κατά χρονολογική σειρά (ιστορία της Μακεδονίας μέχρι το 610 μ.Χ., εμφάνιση Βουλγάρων, όρια δύο κρατών, ο Ελληνισμός εις την Βαλκανικήν κ.λπ.). Ο δεύτερος τόμος εκδόθηκε το 1945 στις Η.Π.Α.

Η άλλη μελέτη του, ‘Τα όρια του Ελληνισμού εις την Βαλκανικήν, μετά Χαρτών και Σημειώσεων’, εκδόθηκε το 1945 (χωρίς αναφορά εκδοτικού οίκου), σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων (νομίζω 100). Ο συγγραφέας είχε αποσπασθεί στο Υπουργείο Εξωτερικών και ερεύνησε το θέμα, επί 10 μήνες, επιτόπου στις όμορες χώρες και στη Γερμανία.

Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει 17 έγχρωμους χάρτες με τα σύνορα των χωρών της Βαλκανικής, που τους συνέταξε ο ίδιος κατά χρονολογικές περιόδους, από την περίοδο του Μεγάλου Αλεξάνδρου μέχρι το 1931, καθώς και ‘μετά το 1941’. Κάθε χάρτης του συνοδεύεται από αντίστοιχο, επίσημο Βουλγαρικό χάρτη και από ‘Ιστορικές Μαρτυρίες’, με πλήθος παραπομπών.

Η εν λόγω, λίαν τεκμηριωμένη εργασία (57 σελίδες σε Α3) βασίζεται σε 94 βοηθήματα (40 ξενόγλωσσα) και έγινε κατά προτροπή των καθηγητών και ακαδημαϊκών Κ. Άμαντου και Α. Κεραμόπουλου.

Επισημαίνω ότι η πόλη των Σκοπίων, που ανήκε στην Ιλλυρία, δεν περιλαμβάνεται μέσα στον πρώτο χάρτη, με τίτλο ‘Το Κράτος του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των Διαδόχων του’, που εκτείνεται από τα Τίρανα μέχρι τον Δούναβη.

Αντίθετα, όμως, σε όλους τους μεταγενέστερους 13 χάρτες, από το 527 μέχρι το 1282, περιλαμβάνεται εντός των συνόρων του ‘Ελληνικού Κράτους’.

Την περίοδο 1282 – 1328 η πόλη υπάγεται στη Σερβία και, από 1328 μέχρι 1391, στο κράτος του Σέρβου Στέφανου Δουσάν που επεκτάθηκε μέχρι τη Δράμα, Θεσσαλονίκη, Ακαρνανία και Ήπειρο. Τέλος, από το 1400 μέχρι το 1453 η πόλη των Σκοπίων ανήκε στον Ελληνισμό.

Συμπερασματικά, είναι άπειρες οι επιδρομές, αιματοχυσίες, καταστροφές, λεηλασίες και μετακινήσεις των συνόρων στη Βαλκανική, επί 18 και πλέον αιώνες. Χειρότερες όλων είναι εκείνες μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων, με το ίδιο ευαγγέλιο και τις ευλογίες ορθόδοξων κληρικών, και στα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα!

Το μέλλον της Ελλάδας και των ‘Σκοπίων’ ανήκει στην Ε.Ε. Με αμοιβαίες υποχωρήσεις και σύγχρονη, ορθολογική κρίση για ειρηνική συνεργασία και ευημερία. Και χωρίς τις ιδεοληψίες του θεοκρατικού και πολεμικού παρελθόντος, των ιερατείων και άλλων ακραίων τάσεων, που ανήκουν πλέον στο καταστροφικό παρελθόν.

Εθνικόν το αληθές (Σολωμός).

Υ.Γ. Αν το Υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει τις εν λόγω μελέτες και ενδιαφέρεται, είναι πάντα στη διάθεσή του».

ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, ένθετο «Νέες Εποχές», ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΕΠΑΧΤΙΤΗΣ (πέμπτος χρόνος):

• Στις 28.1.2018: «Κλαψωδίες του Άνθιμου για την Μακεδονία και τον Μεγαλέξανδρο ή για την βυζαντινή προίκα της εξουσίας; Ο Μεγαλέξανδρος ‘ζει και βασιλεύει’, εκσυγχρονισμένος. Αντί εκπολιτισμού δια της σπάθης, διαφωτισμός Αγίων με μικρόφωνα σε ναούς και πλατείες!».
• Στις 4.2.2018: «Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος (ΒΗΜΑ 8.2.2009): ‘Δεν με συγκινεί το σύνθημα πατρίς, θρησκεία, οικογένεια’. Τώρα, άλλαξε γνώμη, είπα, ξείπα! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου – αλλά και των Αγίων;».

Συνεχίζεται

Γρηγόρης Γ. Βαρελάς – Οικονομολόγος

Απόφοιτος Ινστιτούτου Ε.D.I. της World Bank

Πρώην Διευθυντής Διοίκησης Ε.Τ.Ε.