Connect with us

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Έγινε το πρώτο βήμα

Published

on

Ετοιμάζεται η μελέτη για την αποκατάσταση της Γέφυρας Μόρνου

Η  Γέφυρα του ποταμού Μόρνου αποτελεί το σύνορο και ταυτόχρονα την πιο παλαιά οδό πρόσβασης της Αιτωλοακαρνανίας με την Φωκίδα. Η τοξωτή γέφυρα που κατασκευάστηκε το 1934 έχει ήδη συμπληρώσει 80 και πλέον χρόνια ζωής, με ότι αυτό συνεπάγεται για την λειτουργικότητά της. Από την προμελέτη συντήρησής  της που εκπονήθηκε το 2011 φτάσαμε στο σήμερα, με την γέφυρα παρά τα χρονάκια της, να στέκει αποτελώντας ένα σπάνιο έργο μηχανικής, αποτελούμενο από πέντε τοξωτά ανοίγματα.  Η χρησιμότητα της γέφυρας είναι δεδομένη καθώς  και σήμερα αποτελεί την οδό πρόσβασης από την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας προς  την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, με την συντήρησή της  και την αποκατάσταση των ζημιών του χρόνου και όχι μόνο, να είναι αναγκαία.

Τα τελευταία νέα είναι ευχάριστα, καθώς  με πρωτοβουλία του Περιφερειάρχη Κώστα Μπακογιάννη, η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, , προχωρά στην σύνταξη μελέτης  με τσόχο την ένταξη της αποκατάστασης του έργου σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Τα πρώτα βήματα έχουν ήδη ξεκινήσει.

Έτσι, κλιμάκιο μηχανικών προχώρησε στην γεωμετρική και στατική αποτύπωση των δομικών μελών του φορέα, πραγματοποιήθηκαν  ερευνητικές εργασίες και εργαστηριακοί έλεγχοι προσδιορισμού της κατάστασης των υλικών κατασκευής του τεχνικού (σκυρόδεμα, χάλυβα), αποτίμηση του είδους και των διαστάσεων της θεμελίωσης, ενώ πραγματοποιήθηκαν  και δειγματοληπτικές γεωτρήσεις για τη διερεύνηση του υπεδάφους θεμελίωσης της γέφυρας.

 

Σε τέσσερις μήνες δημοπρατείται το έργο της αποκατάστασης

Για το πρώτο αυτό βήμα, αλλά και τα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν μιλά στο Nafsweek η μελετήτρια του έργου αρχιτέκτων — μηχανικός Πέγκυ Αραβαντινού.

«Πρόκειται για μία ιστορική γέφυρα που έχει χτιστεί το 1933 και σήμερα βρισκόμαστε στη φάση της σύνταξης της Μελέτης, αφού από τότε δεν έχει γίνει κάποια επέμβαση επάνω στη γέφυρα, η οποία αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα.

Το θέμα βέβαια είναι διαδικαστικό γιατί καταλαβαίνετε η γέφυρα βρίσκεται μεταξύ δύο νομών, δύο περιφερειών και δύο αποκεντρωμένων διοικήσεων.  Την εβδομάδα αυτή θα έχουμε συνάντηση τόσο με τους πολιτικούς όσο και τους υπηρεσιακούς συναδέλφους μηχανικούς  της Δυτικής Ελλάδας.

Θα πρέπει να υπάρχει μία καλή συνεργασία, που δεν γνωρίζω αν ποτέ μπήκαν σε ένα τραπέζι για να συζητηθούν τα θέματα της γέφυρας του Μόρνου.

Αυτό που κάνουμε τώρα είναι το πρώτο βήμα το οποίο είναι η εκπόνηση της Μελέτης και από κει και πέρα θα πρέπει να βρεθεί το χρηματοδοτικό εργαλείο ώστε να ενταχθεί σε αυτό η αποκατάσταση στο  έργο.  Εξήγησα στον περιφερειάρχη Στερεάς Ελλάδας

τον κ. Μπακογιάννη το πρόβλημα, το οποίο αμέσως  το αντελήφθη και έτσι  ξεκινήσαμε τη σύνταξη της μελέτης,  με ό,τι γραφειοκρατικό υπάρχει πίσω της και φτάσαμε έτσι στο σήμερα.

Σήμερα λοιπόν έχει γίνει το πρώτο κομμάτι, δηλαδή υπάρχουν τα γεωτεχνικά, υπάρχουν όλα αυτά τα δείγματα-  τα καρότα που πρέπει να πάρουμε για να μετρηθούν, έτσι ώστε να έχουμε εικόνα για την ακριβή παθογένεια της γέφυρας.

Όχι μόνο ως αποτύπωση αλλά και ως εργαστηριακό έλεγχο.  Τα δείγματα έχουν ληφθεί και είναι στα εργαστήρια προς εξέταση. Μετά από αυτό το βήμα προχωράμε στο πώς θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα και θα αποκατασταθεί.

Ήδη συζητιούνται κάποια στατικά μοντέλα που θα εφαρμοστούν,  απλά περιμένουμε τους τελικούς δείκτες.

Θεωρητικά σε τρεις-τέσσερις μήνες θα έχω τελική Μελέτη στα χέρια μου, με τεύχη δημοπράτησης. Εκεί θα πρέπει να βρούμε το χρηματοδοτικό εργαλείο,  αν θα γίνει από εμάς, αν  θα γίνει σε συνεργασία με την Περιφέρεια  Δυτικής Ελλάδας…  αυτό είναι μία άλλη συζήτηση.

Ταυτόχρονα θα τρέχει και η αδειοδότηση της Μελέτης, τα περιβαλλοντικά, τα πάντα».

Πόσο επικίνδυνη είναι σήμερα η γέφυρα του Μόρνου;

«Υπάρχει μία Μελέτη από το 2001, η οποία επικαιροποιήθηκε το 2011 που έγινε από εμάς, πάνω στο γνωστό άξονα Ε65 Θερμοπύλες – Αντίρριο, σχετικά με τις γέφυρες. Εκεί σε αυτή τη μελέτη είχε μπει το θέμα επικινδυνότητας.

Άμεσα μέτρα τότε ήταν η τοποθέτηση φαναριών και η αντικατάσταση των κιγκλιδωμάτων, γιατί από τη γέφυρα διέρχονται και  πεζοί.

Σήμερα, όπως είπε και ο κ. περιφερειάρχης ο κ. Μπακογιάννης είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε τα έξοδα των άμεσων μέτρων αλλά δεν μπορούμε να αναλάβουμε και την αδειοδότηση από τη δική σας πλευρά,  την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.

Δεν μπορούμε για παράδειγμα να τοποθετήσουμε φανάρι από την πλευρά της Αιτωλοακαρνανίας. Αυτή λοιπόν η συζήτηση θα γίνει αυτή την εβδομάδα».

Δηλαδή έχει γίνει το πρώτο βήμα, αναμένοντας τις τεχνικές εκθέσεις για την κατάσταση της γέφυρας, με επόμενο βήμα αυτό της χρηματοδότησης;

«Αυτό είναι αλήθεια. Έχει πάρει το βηματισμό του το έργο, γιατί μέχρι πριν από ένα εξάμηνο υπήρχε πλήρης αδράνεια από όλες τις πλευρές.  Έχουν κινηθεί και ο περιφερειάρχης και περιφερειακοί σύμβουλοι από τη Δυτική Ελλάδα και μηχανικοί και προχωράμε βήμα-βήμα.

Για τους αρχιτέκτονες και μηχανικούς τα έργα όπως η γέφυρα του Μόρνου αποτελούν μνημεία. Δεν είναι απλά μία γέφυρα με επικινδυνότητα που πρέπει να αποκατασταθεί.

Τέτοιες κατασκευές δεν υπάρχουν πολλές στην Ελλάδα, έχουν δηλαδή και ιστορική αξία για εμάς τους μηχανικούς. Η γέφυρα του Μόρνου  είναι πραγματικά ένα κόσμημα».

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η γελοιογραφία της εβδομάδας

Published

on

By

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

«Φλόγα» Ναυπάκτου: Σε πασχαλινούς ρυθμούς

Published

on

By

Το πασχαλινό μπαζάρ της «Φλόγας» έχει ξεκινήσει!

Στο παράρτημά του Συλλόγου γονιών παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια «Φλόγα» στην Ναύπακτο,  στη οδό Ν. Μπότσαρη 50, καθημερινά πρωί και απόγευμα μπορούμε να βρούμε χειροποίητες αρωματικές λαμπάδες, αρωματικά κεριά και πασχαλινές διακοσμητικές κατασκευές φτιαγμένα όλα με αγάπη από τις πολύτιμες εθελόντριές του Συλλόγου για τη στήριξη του έργου της «Φλόγας».

Προσφέρετε ένα δώρο αγάπης για να συμβάλετε στο έργο της Φλόγας και να στηρίξετε το παιδί που νοσεί από καρκίνο.  Δεν ξεχνάμε ότι κάθε ευρώ στη «Φλόγα» στοχεύει τη ζωή.

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

57 χρόνια από τότε που η δικτατορία σώζει την Ελλάδα από τους… Έλληνες!

Published

on

By

Πως η ίδια η χούντα περιέγραφε με  κωμικοτραγικό τρόπο τους «εθνικούς κινδύνους» και δικαιολογούσε τις πρώτες μέρες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου του 1967.

Τα παρανοϊκά άλλοθι των δικτατόρων του 1967 μπορεί να προκαλούν εκ των υστέρων θυμηδία και στον καιρό τους να ήταν κωμικοτραγικά.

Αν 57 χρόνια μετά έχει κάποιο νόημα, όμως, να ανακληθούν στη μνήμη οι πρώτες και αμέσως μετά την επιβολή της χούντας δικαιολογίες για το στρατιωτικό – φασιστικό πραξικόπημα, αυτό δεν βρίσκεται στη φαιδρότητα της κατάστασης. Αλλά σε μια άλλη διαχρονικότητα.

Ιδού περί τίνος πρόκειται, προς άρση τυχόν παρεξηγήσεων.

Για την επιβολή της δικτατορίας, σε πρώτη φάση, κατασκευάστηκε από το κράτος και παρακράτος της Δεξιάς, τους στρατοκράτες και τους φορείς, γενικώς, της αντίδρασης μια δήθεν πραγματικότητα. Με βασικό υλικό την κινδυνολογία και τον φόβο.

Ο πυρήνας της ήταν πως «η Ελλάδα κινδυνεύει». Επομένως όλα επιτρέπονται για να …σωθεί η πατρίδα. Μετά, εν ονόματι αυτής ακριβώς της εικονικής πραγματικότητας, αμφισβητήθηκε η αναγκαιότητα της ελευθερίας, δημοκρατίας, του κοινοβουλευτισμού, των δικαιωμάτων κτλ.

Το σενάριο της…  «Επανάστασης»!

Η συνομωσία κατά της Ελλάδας θα κορυφωνόταν στις 23 Απριλίου 1967. Θ΄ άρχιζε από τη Θεσσαλονίκη και θα εξαπλωνόταν σ’ όλη τη χώρα. Το σύνθημα της εξέγερσης είχε δοθεί στις 18 Απριλίου. 30.000 άνδρες των Λαμπράκηδων και 2.000 πεπειραμένοι σαμποτέρ ήταν έτοιμοι να δράσουν. Οι αρχές ασφαλείας, που αριθμούσαν μόλις 27.000, δεν μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν τον εσωτερικό εχθρό, γι’ αυτό και καταφύγανε στο στρατό. Οι στρατιωτικοί, όμως, προκειμένου να μη αιματοκυλιστεί ο τόπος έδρασαν προληπτικά… Συλλάβανε τους εμπειροπόλεμους σαμποτέρ του «Λαϊκού Μετώπου» της Ένωσης Κέντρου –κομμουνιστών, όπως επίσης κι ελάχιστους άλλους πολιτικούς, που κινδύνευαν να τους σκοτώσουν οι συνωμότες κι έτσι η Ελλάδα σώθηκε…

«Ο στρατός ανέλαβε την διακυβέρνησιν της χώρας δια να προλάβη τον εμφύλιον σπαραγμόν, να αποκαταστήση την τάξιν και να επαναφέρη την ενότητα του Εθνους….» Φαίνεται απίστευτο, αλλά ακριβώς αυτό ήταν το αρχικό επίσημο σενάριο της χούντας για να …εξηγήσει στους Έλληνες την επιβολή της δικτατορίας.

Άλλο σενάριο θα εκπονήσουν, στην πρώτη επέτειο της «επανάστασης» (Μάρτιος 1968) οι γκαιμπελίσκοι της «Γενικής Διευθύνσεως Τύπου και Πληροφοριών του Υπουργείου Προεδρίας Κυβερνήσεως», που έχει καταλάβει ο αρχηγός της χούντας Γ. Παπαδόπουλος.

Η πρώτη «διαφωτιστική» έκδοση θ’ αποσυρθεί, αλλά θα παραμένει για πάντα για να προκαλεί τη νοημοσύνη. Αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τότε υπήρχαν μεν παρανοϊκοί συγγραφείς, αλλά δεν έλειπαν και ανεγκέφαλοι αναγνώστες…

Σοβαρές… αποδείξεις σχιζοφρένιας! 

«Ουδεμία αντίδρασις του λαού υπήρξεν. Αντιθέτως ο λαός υπεδέχθη την επέμβασιν του στρατού με ανακούφισιν. Τα δυο μοναδικά θύματα εσημειώθησαν εκ τυχαίων λόγων.        Το 99% των συλληφθέντων αποτελείται από γνωστούς σεσημασμένους κομμουνιστάς με πλουσίαν ανατρεπτικήν δράσιν», αναφέρει σχετική ανακοίνωση του καθεστώτος.

Αλλά γιατί συνελήφθησαν μέλη της κυβέρνησης και η πολιτική ηγεσία ; Η απάντηση είναι απολύτως σχιζοφρενική: «Μόνον το 1% των συλληφθέντων αποτελείται από πολιτικά πρόσωπα τα πλείστα των οποίων ετέθησαν υπό προσωρινήν κράτησιν χάριν ασφαλείας των»!

Παραδόξως, εδώ υπήρχε και μια αλήθεια. Αυτό το 1% «μεταφραζόταν» σε 100 περίπου πολιτικούς, ενώ συνολικά οι πολίτες που συνελήφθησαν τη νύχτα της 21ης Απριλίου έφταναν τις 10.000…

Οι κίνδυνοι, όμως, που απειλούσαν την Ελλάδα έπρεπε μετά την επίκλησή τους και την πραγματοποίηση του πραξικοπήματος ν’ αποδειχτούν. Αλλά αυτό ήταν το τελευταίο, που απασχολούσε. Το παν ήταν η επίκλησή, τα υπόλοιπα αδιάφορα και η σχετική …επιχειρηματολογία παραπέμπει και θυμίζει τρελοκομείο.

Τα πειστήρια της εξέγερσης συνομωσίας, που θα προσαχθούν, τα δυο πρώτα εικοσιτετράωρα μετά την επιβολή της χούντας, είναι πράγματι αδιάσειστα: ένα χαρτονόμισμα των 10 ρουβλίων, κατάλογοι μελών της ΕΔΑ κατά συνοικία και επάγγελμα, έπιπλα γραφείου και εκδόσεις της ΕΔΑ…

Παραδόξως ούτε ένα όπλο, έτσι για τα μάτια, δεν προσκόμισαν. Αλλά την τρίτη μέρα είπαν πως ανακάλυψαν αποθήκη με στολές αστυφυλάκων, που υποτίθεται θα χρησιμοποιούσαν οι κομμουνιστοσυμμορίτες. Μετά την επικράτησή η χούντα δεν χρειαζόταν αποδείξεις για τις εθνικές απειλές. Ο κίνδυνος να γελοιοποιηθεί, κατασκευάζοντας αποδείξεις, παραμόνευε, καθώς ή ίδια ήταν ακριβώς ο εχθρός.

Άλλωστε τα παραμύθια ήταν χρήσιμα προ της 21ης Απριλίου. Τώρα απαιτούνταν η βία, οι διώξεις, οι φυλακές τα δεσμά…

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ