Connect with us

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ανέξοδη διαφήμιση!!!

Published

on

Ανέξοδα εντελώς,  η Ναύπακτος κατάφερε να διαφημιστεί, αρνητικά μεν, μέσα από δύο γεγονότα. Τις εικόνες ντροπής που παρουσίασε το λιμάνι πριν λίγες ημέρες με τα απομεινάρια από κουτάκια μπύρας, καφέδων και ποτών  και από το ατύχημα, που ευτυχώς δεν έγινε δυστύχημα, με την βουτιά νεαρού από τον  φάρο  του λιμανιού.

Διαφήμιση ενόψει τουριστικής περιόδου (!!!) , με το άρθρο του  Νικόλα Σεβαστάκη που δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της LiFO.

…μοιάζει τώρα με αναποδογυρισμένο κάδο

«ΔΥΟ «ΚΟΜΜΑΤΑ» φαίνεται πως σχηματίστηκαν αυτό τον καιρό. Όσοι πίστευαν ή, έστω, στοιχημάτιζαν σε μια εμπειρία αλλαγής μέσα από τη δοκιμασία και εκείνοι που, παραμένοντας σκεπτικιστές και κατά τεκμήριο πιο απαισιόδοξοι, έγραψαν ότι καμία κρίση δεν αλλάζει τις συνειδήσεις, παρά μόνο προσωρινά και υπό το κράτος του φόβου. Μόλις περνάει ο φόβος, λένε, η «κοινωνία ανοίγει» γλιστρώντας σε μια καθημερινότητα της αμέλειας και της πρόθυμης λήθης.

Αυτές οι δύο οπτικές έχουν πάντα ενδιαφέρον, αφού η πρώτη ψάχνει εναγωνίως ηθικά παραδείγματα από την Ιστορία –ακόμα και από μια επιδημία–, ενώ η δεύτερη οπτική, η πιο ζοφερή, μοιάζει να απολαμβάνει το γεγονός πως οι άλλοι διαψεύδονται από την αδιόρθωτη πραγματικότητα.

Αλλάζουμε, λοιπόν, ή παραμένουμε ίδιοι και απαράλλαχτοι;

Οτιδήποτε είναι μόνο σύσταση και όχι ξεκάθαρη απαγόρευση δεν λειτουργεί ή το ξεπερνά η «αυθάδης» κίνηση του κόσμου που αισθάνεται ότι δεν ζει έναν κίνδυνο αλλά ένα πολύ μακρινό και αφηρημένο ενδεχόμεν   Ομολογώ πως κρατώ κάτι και από τους δύο τρόπους να παρατηρεί κανείς τα πράγματα. Βλέπω, ας πούμε, τις κινήσεις του πλήθους, την αναδυόμενη «νέα καθημερινότητα».

Ρυάκια κόσμου και πυκνές ανθρωποσυστάδες σε φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί από ψηλά μπαλκόνια. Ένα πολυπρόσωπο ον με χιλιάδες κλαδιά που απλώνονται σε πλατείες με αποξηραμένα παρτέρια και ετοιμόρροπα παγκάκια που έχουν να συντηρηθούν καιρό.

Κι έπειτα, το φως του ήλιου, τα κεφάλια του νεαρόκοσμου στα πηγμένα λεωφορεία για τις παραλίες και το παιχνίδι όλης της κοινωνίας με τις μάσκες που μπαινοβγαίνουν σε μια κίνηση μισοσυμμόρφωσης.   Αυτό, όμως, που με ενοχλεί περισσότερο δεν είναι τέτοιες εικόνες, που, εξάλλου, ανταποκρίνονται στο μαζικό «άνοιγμα» μετά το «κλείσιμο».

Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς πως οι κοινωνίες ‒και όχι μόνο η δική μας‒ δυσκολεύονται να καταλάβουν τι ακριβώς σημαίνει στην πράξη η ενδιάμεση κλίμακα ανάμεσα στους ανελαστικούς κανόνες και στην απουσία κανόνων. Αν υποθέσουμε ότι τώρα ζούμε ένα μεσαίο στάδιο ή δοκιμάζουμε ένα είδος «μετάβασης», δεν μπορούμε προφανώς να ρυθμίσουμε τις κινήσεις μας στο σωστό μέτρο.   Προς στιγμήν, νιώθουμε πως βρισκόμαστε σε παφλασμό, σε έναν μεγάλο κυματισμό που συμπαρασύρει τις νουθεσίες και τα πρωτόκολλα, διατηρώντας μόνο «ό,τι προβλέπεται ρητώς».

Οτιδήποτε είναι μόνο σύσταση και όχι ξεκάθαρη απαγόρευση δεν λειτουργεί ή το ξεπερνά η «αυθάδης» κίνηση του κόσμου που αισθάνεται ότι δεν ζει έναν κίνδυνο αλλά ένα πολύ μακρινό και αφηρημένο ενδεχόμενο.

Δηλαδή, εδώ ισχύει το γνωστό πως, ό,τι δεν απαγορεύεται, επιτρέπεται, πράγμα που αντιλαμβανόμαστε πως δεν δίνει απάντηση στα άπειρα πρακτικά και ηθικά διλήμματα της καθημερινότητας.

Οι βραδινές παρέες δεν είναι συμμορίες Όμως δεν είναι αυτό το πιο εντυπωσιακό σημάδι των ημερών. Για μένα, η πιο ανησυχητική εικόνα είναι αυτή των σκουπιδιών.

Της κυριαρχίας τους, της παντοκρατορίας τους. Το πρωινό φως αποκαλύπτει μικρές και μεγάλες σκουπιδονησίδες κατά μήκος των σημείων εξόδου και των νυχτερινών συγκεντρώσεων.

Η πόλη –δεν θέλω να πω, γενικεύοντας, η χώρα, γιατί προφανώς δεν ισχύει– μοιάζει τώρα με αναποδογυρισμένο κάδο. Και αυτό δεν είναι η αναγεννητική αταξία που ακολουθεί την τεχνητή τάξη του εγκλεισμού, δεν είναι η ζωή που παίρνει τάχα εκδίκηση από τους «κανόνες» και τα μέτρα: είναι η παλιά, γνωστή περιφρόνηση για τον χώρο μας, για τον κοινό υλικό κόσμο.

Ως προς αυτό, νομίζω πως ισχύει η εκδοχή της χειροτέρευσης των συμπεριφορών: η προϋπάρχουσα περιφρόνηση πολλαπλασιάστηκε και γιγαντώθηκε, επειδή για δύο μήνες ζήσαμε περιορισμένα. Κινούμαστε πάλι στην κόψη ανάμεσα σε απαγόρευση και αυθαιρεσία, στα πρόστιμα και στην αδιαφορία.

Σαν να μην μπορούμε πάντα να φανταστούμε τρόπους δημόσιας ζωής πέρα από την «καγκουριά», την αμοιβαία παρενόχληση και τα επινοητικά σαμποτάζ στον κοινό χώρο.

Γι’ αυτό σκέφτομαι πως χρειαζόμαστε έναν κώδικα προστασίας των κοινόχρηστων αγαθών. Για να μπορούμε να διεκδικούμε πολιτικά το ένα ή το άλλο από την κυβέρνηση, απ’ όλες τις οργανωμένες εξουσίες και τα «μεγάλα συμφέροντα», δεν μπορούμε να κολακεύουμε τις όποιες συλλογικές επιτυχίες.

Διότι υπάρχει μια αδιάψευστη συλλογική αποτυχία που είναι πως αφηνόμαστε στην ασχήμια και στην επέκταση της κακής χρήσης και της ασέβειας προς τον άλλον.

Αν, λοιπόν, η δημιουργία μια νέας συλλογικής συνείδησης μοιάζει με ιδεαλιστικό ευχολόγιο σε σχέση με μια αφόρητα πεζή πραγματικότητα, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να αφεθούμε παθητικά στο «έτσι είναι τα πράγματα».

Γιατί, αν πράγματι ο Άνθρωπος δεν αλλάζει –πόσο μάλλον από μια πανδημία, όταν δεν έχει «αλλάξει» από πολέμους και γενοκτονίες–, κάποιες συγκεκριμένες πρακτικές και στάσεις μπορεί να αλλάζουν. Ή, τουλάχιστον, να πιστεύουμε στη δυνατότητα αυτή.

Πέρα από τους ηθικούς πανικούς και τον φόβο της μόλυνσης, το ερώτημα είναι αν θα μπορέσουμε να συμφιλιωθούμε με μια κουλτούρα των ορίων που δεν θα τη βλέπουμε ως τιμωρία και ασφυξία.

Όσο σκεπτικιστής και αν είναι κανείς απέναντι σε τέτοια ηθικά ερωτήματα, είναι αδύνατο να πάψει να τα σκέπτεται ως επείγοντα».

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Απροσπέλαστη!!!

Published

on

By

Στην φωτογραφία πρέπει να αποτυπώνονται πάνω από δέκα παραβάσεις του ΚΟΚ.

Μηχανάκια πάνω στα πεζοδρόμια, αυτοκίνητα σταθμευμένα πάνω στη γωνία, στην πλατεία και στα πεζοδρόμια, στις διαβάσεις των πεζών, διπλή στάθμευση και πάει  λέγοντας…

Δύσκολες καταστάσεις  για τον πεζό, που θα πρέπει να  κινδυνέψει για να πάει στη δουλειά του.

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Χριστίνα Σταρακά για τη στελέχωση του Κ.Υ. Άνω Χώρας Ναυπακτίας

Published

on

By

Το Υπουργείο Υγείας τα βρίσκει όλα καλώς καμωμένα την ίδια στιγμή που οι πολίτες βγάζουν κραυγή αγωνίας για τις ελλείψεις

Σε αναφορά που είχε καταθέσει η βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής Χριστίνα Σταρακά για άμεση ανάγκη στελέχωσης του Κέντρου Υγείας Άνω Χώρας του Δήμου Ναυπακτίας απάντησε χθες το Υπουργείο Υγείας.

Πιο συγκεκριμένα, η Χριστίνα Σταρακά είχε διαβιβάσει το αίτημα των Προέδρων Κοινοτήτων Δήμου Ναυπακτίας και Φορέων της ορεινής Ναυπακτίας για την επιστροφή του επιβατικού οχήματος 4Χ4 – Δωρεάς ΟΠΑΠ- πίσω στο Κ.Υ. Άνω Χώρας στην προγενέστερη κατάσταση που ήταν πριν τη μετακίνησή του στο Κ.Υ. Ναυπάκτου και την επάνδρωσή του με οδηγό, τη διάθεση νέου ασθενοφόρου 4Χ4 στο Κ.Υ. Άνω Χώρας Ορεινής Ναυπακτίας και την υγειονομική κάλυψη των κοινοτήτων της Δυτικής Ορεινής Ναυπακτίας με τη λειτουργία Σταθμού Α’ Βοηθειών και με ιατρό στην Κοινότητα Πλατάνου Ναυπακτίας.

Σύμφωνα με την αναπληρώτρια Υπουργό Υγείας κα. Αγαπηδάκη που υπογράφει την απάντηση, στο Κ.Υ. Άνω Χώρας όλα είναι καλώς καμωμένα. Αγνοώντας τις ανησυχίες και τα αιτηματα των αρμόδιων φορέων της περιοχής αναφέρει ότι στο σήμερα το Κ.Υ. είναι επαρκώς στελεχωμένο, τόσο με προσωπικό όσο και με ασθενοφόρα. «Το Κ.Υ. λειτουργεί σε πρωινό ωράριο και για πέντε ημέρες την εβδομάδα, από Δευτέρα έως και Παρασκευή και με πλήρη εφημεριακή κάλυψη όλες τις ημέρες του μήνα (ενεργείς εφημερίες), παρέχοντας αδιάλειπτα όλες τις υπηρεσίες πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας», υπογραμμίζει σχετικά με την κάλυψη του Κ.Υ σε προσωπικό και παροχή υπηρεσιών.  Όσον αφορά τα ασθενοφόρα των πρωτοβάθμιων δομών κυριότητας 6ης ΥΠΕ που συνεπικουρούν το έργο του ΕΚΑΒ στην περιοχή της Ναυπακτίας,  όπως ενημερώνει πλέον στην περιοχή επιχειρούν δύο πλήρως επισκευασμένα πλέον οχήματα. Ενώ σύμφωνα πάντα με την ίδια τη διετία 2021-2023, παρά τις βλάβες των ανωτέρω οχημάτων «δεν παρατηρήθηκε καμία δυσλειτουργία υποστήριξης στη διαδικασία και έργο των πρωτογενών διακομιδών, χάρις προφανώς και στην υποστήριξη του τοπικού κέντρου του ΕΚΑΒ στην Πάτρα, το οποίο διέθετε επί μονίμου βάσεως επιπλέον ασθενοφόρο και πληρώματα, στην περιοχή».

 

Σχετικά με το επίμαχο επιβατικό όχημα η Αναπληρωτής Υπουργός δηλώνει ότι «η κυριότητά του ανήκει στο Γ.Ν. Μεσολογγίου και έχει παραχωρηθεί από δεκαετίας στο Κ.Υ. Άνω Χώρας, κατόπιν απόφασης του Δ.Σ. του νοσοκομείου. Τον Αύγουστο του 2023, το εν λόγω όχημα από το Κ.Υ. Άνω Χώρας παραχωρήθηκε στο Κ.Υ. Ναυπάκτου, ικανοποιώντας το Δ.Σ. του Γ.Ν. Μεσολογγίου σχετικό αίτημα του Κ.Υ. Ναυπάκτου για την κάλυψη αυξημένων υπηρεσιακών αναγκών και κυρίως για την εξυπηρέτηση του ιατρικού προσωπικού της Άνω Χώρας στις μετακινήσεις τους».

 

Σχολιάζοντας τα παραπάνω, η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ δήλωσε: «Για την Αναπληρώτρια Υπουργό Υγείας φαίνεται πως οι κάτοικοι της περιοχής του Κ.Υ. Άνω Χώρας Ναυπακτίας τυγχάνουν της καλύτερης δυνατής υγειονομικής φροντίδας.

Είναι να απορεί κανείς πως γίνεται στις αναφορές τους οι αρμόδιοι φορείς να είναι σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση από την κ. Αγαπηδάκη, στέλνοντας κραυγή αγωνίας για τη γενικότερη εικόνα του ΕΣΥ.

Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση στα Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας της περιοχής είναι απογοητευτική, με τις ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και υλικοτεχνικές υποδομές να είναι τεράστιες.

Το Υπουργείο είτε θα προχωρήσει σε σοβαρή ενίσχυση του ΕΣΥ είτε θα συνεχίσει να διαχειρίζεται επικοινωνιακά τον πόνο και τις αγωνίες των ανθρώπων».

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΚΟΙΝΩΝΙΑ

195 χρόνια από την απελευθέρωση της Ναυπάκτου

Published

on

By

Μόνο με στενή πολιορκία και αποκοπή του ανεφοδιασμού ήταν δυνατόν να πέσει το κάστρο του Έπαχτου.

Για τον καλύτερο συντονισμό ο κυβερνήτης (Δ/γμα 23 .01. 1829) διορίζει πληρεξούσιο τοποτηρητή Στερεάς Ελλάδας και του Στρατοπέδου τον αδερφό του Αυγουστίνο Καποδίστρια, ο οποίος στις 10 Μαρτίου 1829  αφικνείται και ο ίδιος στη Ναύπακτο.

Τα ελληνικά στρατεύματα με εντολή του Αυγουστίνου Καποδίστρια καταφτάνουν από τις 8 Μαρτίου 1829 και πολιορκούν τα κάστρα Αντιρρίου και Ναυπάκτου από την ξηρά, ενώ ο στόλος υπό τον Ανδρέα Μιαούλη   αποκλείει και τις θαλάσσιες διόδους.

Στις 13 Μαρτίου παραδίδεται το Αντίρριο ύστερα από ψευτοπόλεμο.

Στις 16 Μαρτίου ο κλοιός περί το κάστρο της Ναυπάκτου γίνεται στενότερος.

Η Α’ Χιλιαρχία, με Χιλίαρχό τον Κίτσο Τζαβέλα, η 500αρχία του Νικόλα Τζαβέλα και τα Σώματα του Β. Μαστραπά, Γιάννη Μακρυγιάννη – Κραβαρίτη καταλαμβάνουν τις θέσεις από τον Αϊ-Γιώργη, τη μεγάλη Βάρναράχη μέχρι απέναντι από την Ακρόπολη του  Ίτς Καλέ.

Ο Χατζηχρήστος με ιππικό και πεζικό και το σώμα του Βέρη κλείνει την δυτική πλευρά από τη θάλασσα μέχρι το Ιτς Καλέ και ο συνταγματάρχης Πιερρής, αρχηγός του τακτικού στρατού, καταλαμβάνει τους λόφους   πίσω από το κάστρο με το πυροβολικό.

Η τανάλια είχε πλέον σφίξει.  Οι τούρκοι που ήταν στην μικρή Βάρναράχη υποχωρούν και εισέρχονται στο κάστρο.  Ο λόφος αυτός περιέρχεται στο στα ελληνικά χέρια.

Οι  αλλεπάλληλες επιθέσεις των ελληνικών στρατευμάτων δεν έφεραν αποτέλεσμα.

Οι Τούρκοι δεν μπορούν να ανεφοδιαστούν και αναγκάζονται να συνθηκολογήσουν.

Στις 8 Απριλίου ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας φτάνει στη Ναύπακτο.

Στις  11 Απριλίου 1829 υπογράφεται η συνθήκη και σταματούν οι εχθροπραξίες.

Στις 12 Απριλίου αποχωρεί ο κυβερνήτης.

Στις 17 προς 18 Απριλίου ο τακτικός στρατός υπό τον συνταγματάρχη Πιερρή εισέρχεται στην Ακρόπολη.

Στις 22 Απριλίου αποχωρεί ολόκληρη η τουρκική φρουρά και τα ελληνικά στρατεύματα      εισέρχονται σε όλο το  κάστρο.

Στις  28 Απριλίου 1829 ο Αυγουστίνος Καποδίστριας διοικητής διακηρύσσει:

«Κυματίζει τέλος πάντων η ελληνική σημαία εις την Ακρόπολιν της Ναυπάκτου και το σεμνόν του Σταυρού σημείον,  μετά παρέλευση ήδη 140 ετών ανυψώθει πάλιν εις τα υψηλά ταύτα τείχη».

Τον Ιανουάριο του 1830 έγινε στην πόλη ο πρώτος εορτασμός της απελευθέρωσής της και το  πρωί της ημέρας εκείνης εσήμαναν «ο ήχος των κωδώνων και ο βόμβος των πυροβόλων», με την ελληνική σημαία να κυματίζει στην Ακρόπολη της Ναυπάκτου.

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ