Connect with us

ΕΛΛΑΔΑ

Ανακοίνωση του Συλλόγου Εργαζομένων για τα δημοτικά ΚΔΑΠ

Published

on

«15 μέρες, χωρίς λύση για τα ΚΔΑΠ», «15 μέρες, χιλιάδες παιδιά εκτός ΚΔΑΠ», «15 μέρες, απολύσεις και μειώσεις ωρών εργασίας» ξεκινάει την ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Εργαζομένων με την οποία καταγγέλλει μεθοδευμένη πολιτική της κυβέρνησης μέσω του προγράμματος “Εναρμόνιση” για το κλείσιμο των δημοτικών ΚΔΑΠ και την ανάπτυξη των ιδιωτικών.

Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Εργαζομένων στα ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ των Δήμων από την ημέρα ανακοίνωσης των οριστικών αποτελεσμάτων (20/08/2020), προσπαθεί να αναδείξει το τεράστιο πρόβλημα που προέκυψε φέτος για τα δημοτικά ΚΔΑΠ και έχει προτείνει συγκεκριμένες και απολύτως πραγματοποιήσιμες λύσεις. Όπως έγινε γνωστό από τα ΜΜΕ, αλλά και από δεκάδες ερωτήσεις Βουλευτών προς τα αρμόδια Υπουργεία, δεκάδες χιλιάδες παιδιά δεν έλαβαν voucher για ΚΔΑΠ ενώ οι μητέρες τους πληρούσαν και με το παραπάνω τα κριτήρια που τέθηκαν. Την ίδια στιγμή στις δημοτικές δομές οι εγγραφές επιδοτούμενων παιδιών ήταν συντριπτικά μειωμένες με αποτέλεσμα οι Δήμοι να αντιμετωπίζουν φέτος τεράστια προβλήματα υποχρηματοδότησης για τη λειτουργία των ΚΔΑΠ τους. Όλα αυτά έχουν άμεσο αντίκτυπο στους εργαζόμενους, οι οποίοι μετά από πολλά χρόνια συνεχούς εργασίας στα δημοτικά ΚΔΑΠ οδηγούνται από τις δημοτικές αρχές στην ανεργία ή σε μειωμένα ωράρια απασχόλησης με μισθούς πείνας.

Οι εργαζόμενοι στα Δημοτικά ΚΔΑΠ, τόσο με την 385/22.08.2020 επιστολή μας στον Πρωθυπουργό, όσο και με την 388/04. 09. 2020 επιστολή σε όλους τους αρμόδιους Υπουργούς, που κοινοποιείται και στον Πρωθυπουργό, αναδεικνύουμε το πρόβλημα και προτείνουμε συγκεκριμένες λύσεις:
Για τις χιλιάδες μητέρες που πληρούσαν τα κριτήρια και δεν έλαβαν voucher
Για τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά που χάνουν φέτος το δικαίωμα δωρεάν συμμετοχής στα ΚΔΑΠ
Για τους Δήμους που δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την οικονομική βιωσιμότητα των ΚΔΑΠ
Για τους εκατοντάδες συμβασιούχους εργαζόμενους που μετά από 8, 10 ακόμα και 18 χρόνια αδιάκοπης υπηρεσίας βρέθηκαν ή θα βρεθούν στην ανεργία ή στην οικονομική εξαθλίωση.

Η πρώτη επίσημη αντίδραση της Κυβέρνησης ήρθε με μεγάλη καθυστέρηση σχεδόν δύο βδομάδες μετά μέσω του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ.Πέτσα. Οι δηλώσεις του κ.Πέτσα, την Τετάρτη 02-09-2020, σε πρωινή ενημερωτική εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού OPEN, ήρθαν σε συνέχεια των δηλώσεων της Υφυπουργού Εργασίας κ.Μιχαηλίδου στον ΑΝΤ1 στις 01-09-2020, τις οποίες σχολιάζουμε από πλευράς των εργαζομένων ακολούθως.

Δήλωσε η Υφυπουργός κ.Μιχαηλίδου στον ΑΝΤ1: «..το Κράτος δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι μέσα σε έναν χρόνο υπερδιπλασιάστηκαν οι ιδιωτικές δομές ΚΔΑΠ, οπότε αυξήθηκε και η ζήτηση… το κράτος δεν ήταν έτοιμο..». Δυστυχώς, το Κράτος και συγκεκριμένα το Υπουργείο Εργασίας, αλλά και το ΥΠΕΣ και η ΕΕΤΑΑ, γνώριζαν πολύ καλά την επικείμενη «έκρηξη» ίδρυσης νέων ιδιωτικών ΚΔΑΠ. Οι εργαζόμενοι μέσω του ΠΑΣΕΚΔΑΠ είχαν εγκαίρως και εκτενώς ενημερώσει, τόσο προφορικά, όσο και με σχετικές στατιστικές μελέτες που κατέθεσαν την ηγεσία του Υπουργείου για το τι ερχόταν, τόσο τον Οκτώβρη του 2019, αλλά και τον Δεκέμβρη και τους πρώτους μήνες του 2020 σε όλες τις συναντήσεις που είχαμε. Οι πίνακες και τα διαγράμματα που είχαμε καταθέσει και αναλύσει αποτύπωναν ξεκάθαρα το τι θα γινόταν φέτος.

Όταν παρατηρείται μία αύξηση κατά 133% (κατά μ.ο.) το έτος από το 2013 ως το 2019 στην ίδρυση ιδιωτικών ΚΔΑΠ, είναι απολύτως και στατιστικώς αναμενόμενο ένα αντίστοιχο ποσοστό να προκύψει και φέτος. Αντιστοίχως, στους πίνακες που έφτιαξε ο ΠΑΣΕΚΔΑΠ και κατέθεσε όλους τους προηγούμενους μήνες στα αρμόδια Υπουργεία αποτυπώνεται ανάγλυφα και η παράλληλη αύξηση των χρηματοδοτικών αναγκών. Μία κατακόρυφη αύξηση απαιτούμενων πόρων με κύριο αποδέκτη την ιδιωτική «επιχειρηματικότητα με κρατικούς πόρους».

Το γεγονός, λοιπόν, ότι – τελικά – γνώριζαν τι «έρχεται», σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν έλαβαν καμία μέριμνα για να προλάβουν το χρηματοδοτικό πρόβλημα που θα προέκυπτε, αλλά αντιθέτως έθεσαν πλαφόν χρηματοδότησης των Δομών ΚΔΑΠ (έως 35% της συνολικής χρηματοδότησης της «Εναρμόνισης»), αποδεικνύει πως η φετινή δυσχερής για τα δημοτικά ΚΔΑΠ κατάσταση ήταν αποτέλεσμα στοχευμένης πολιτικής επιλογής και συγκεκριμένου σχεδίου συρίκνωσης του επιτυχημένου θεσμού κοινωνικής πολιτικής της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Πέρα από τις επισημάνσεις μας, ο ΠΑΣΕΚΔΑΠ είχε καταθέσει και συγκεκριμένες προτάσεις μέσω των οποίων, με περίπου 40.000.000€:
Θα διασφαλιζόταν η βιώσιμη λειτουργία των δημοτικών ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ
Θα εξασφαλιζόταν η ελεύθερη πρόσβαση των μητέρων, πάντα βάσει κοινωνικό-οικονομικών κριτηρίων, καθώς θα μπορούσε να καλυφθεί χωρίς προβλήματα το 100% των προσφερόμενων θέσεων, χωρίς voucher κλπ.
Θα εξοικονομούνταν δεκάδες εκκατομύρια ευρώ για τα δημόσια ταμεία
Θα διασφαλίζονταν οι θέσεις εργασίας του προσωπικού και θα τίθεντο μετά από τόσα χρόνια οι βάσεις για τη μονιμοποίησή του.

Αντί των παραπάνω, προτιμήθηκε από τα συναρμόδια Υπουργεία η συνέχιση του πολυδάπανου, σπάταλου και στρεβλού συστήματος χρηματοδότησης και λειτουργίας των ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ με 97.000.000€ μέσω των vouchers, τα οποία τελικά, όπως δείχνουν τα στατιστικά, χρηματοδοτούν σε συντριπτικό ποσοστό τις ιδιωτικές Δομές με εθνικούς (60%) και ευρωπαϊκούς (40%) πόρους, προερχόμενοι από τους φορολογούμενους, αφήνοντας τους Δήμους χωρίς τους αναγκαίους για την λειτουργία των ΚΔΑΠ πόρους και τα οποία τελικά δεν κάλυψαν όλες τις ανάγκες των μητέρων.

Από τα στοιχεία των παραπάνω πινάκων αποδεικνύεται ξεκάθαρα πως η τοποθέτηση της Υφυπουργού αλλά και του Κυβερνητικού Εκπροσώπου ότι «..αυξήθηκε ΚΑΙ ο αριθμός των δημοτικών ΚΔΑΠ κατά 63%…», δεν είναι ακριβής, καθώς, όπως φαίνεται και στους πίνακες, τα δημοτικά ΚΔΑΠ αυξάνονται με πολύ πιο αργούς και σταθερούς ρυθμούς, οπότε σε καμία περίπτωση δεν τεκμηριώνεται το αναφερθέν από τους Υπουργούς ποσοστό. Κάτι που επαληθεύεται και από το γεγονός ότι το Μητρώο Φορέων/Δομών της ΕΕΤΑΑ για το έτος 2020-2021 δεν έχει «κλειδώσει» ακόμα, καθώς υπάρχουν Δομές που εξακολουθούν να εγγράφονται.

Σχετικά με την κοινή πρόταση της ΚΕΔΕ και του ΠΑΣΕΚΔΑΠ για αναδιανομή των ποσών που αντιστοιχούν σε voucher που θα παραμείνουν ανενεργά από παιδικούς, βρεφικούς και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ, σε voucher για τα ΚΔΑΠ, η κ.Μιχαηλίδου απάντησε στη συνέντευξή της ότι «…ότι με την Β κατανομή θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί (καθώς) λόγω του κορονοϊού, πολλοί γονείς θα είναι επιφυλακτικοί στο να στείλουν τα παιδιά τους ειδικά στα ΚΔΑΠ…».
Και ρωτάμε εμείς: Οι γονείς θα προτιμήσουν, εν μέσω κορονοϊού, να στείλουν τα παιδιά στους παππούδες τους να τα κρατήσουν όσο εκείνοι εργάζονται ή θα προτιμήσουν να απασχολούνται δημιουργικά στα ΚΔΑΠ, με τήρηση όλων των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, προφυλάσσοντας έτσι τα μέλη της οικογένειάς τους, μεγαλύτερης ηλικίας που κινδυνεύουν περισσότερο από όλους μας από τον ιό; Μήπως ΚΑΙ για αυτό αυξήθηκε τόσο πολύ η ζήτηση των γονέων για μία επιδοτούμενη θέση σε ΚΔΑΠ;;; Και δεν μιλάμε για Δομές που εξυπηρετούν μόνο δύο γενιές-ηλικίες παιδιών, όπως οι παιδικοί και οι βρεφικοί, αλλά προσφέρουν παιδαγωγικές υπηρεσίες δημιουργικής απασχόλησης παιδιών σε επτά (7) γενιές-ηλικίες παιδιών, ήτοι από 5 έως 12 χρονών. Μήπως ΚΑΙ για αυτό είναι αυξημένη η ζήτηση των γονέων για μία επιδοτούμενη θέση σε ΚΔΑΠ, εφόσον αφορά αισθητά πολύ μεγαλύτερο παιδικό πληθυσμό;;;

Ένα άλλο θέμα στο οποίο εστιάζει η Υφυπουργός στη συνέντευξή της, είναι η άποψη πως «…η Α βάρδια λειτουργίας των ΚΔΑΠ (2μμ με 6μμ) είναι «περιττή», καθώς οι μητέρες δουλεύουν το πρωί, μετά σταματούν το μεσημέρι (!!!) (οπότε εννοεί ότι μπορούν να έχουν τα παιδιά στο σπίτι) και μετά ξαναδουλεύουν 6μμ με 10μμ. Επίσης, τα παιδιά απασχολούνται στο ολοήμερο σχολείο την ώρα της Α βάρδιας των ΚΔΑΠ…». Με λίγα λόγια η Υφυπουργός προαναγγέλλει τον περιορισμό της λειτουργίας των ΚΔΑΠ κατά 4 ώρες, κρίνοντας πως οι μητέρες χρειάζονται τα ΚΔΑΠ μόνο 6μμ με 10μμ. Η απάντησή μας, όπως έχει δοθεί και στην προηγούμενη ηγεσία του Υφυπουργείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης που είχε εκφράσει την ίδια άποψη, είναι πως:
Από πού προκύπτει ότι ΟΛΕΣ οι μητέρες εργάζονται το πρωί, σταματούν το μεσημέρι και μετά πιάνουν πάλι δουλειά στις 6μμ; Ποιος είναι αυτός που γνωρίζει καλύτερα και μιλάει εκ μέρους των αναγκών της κάθε οικογένειας ξεχωριστά και αποφασίζει πότε χρειάζεται και πότε όχι κάθε οικογένεια τις υπηρεσίες των ΚΔΑΠ;;;
Γνωρίζετε ότι αν καταργήσετε την Α βάρδια θα «πετάξετε έξω» από τα ΚΔΑΠ ακριβώς τα μισά παιδιά από αυτά που μπορούν να εξυπηρετηθούν σήμερα;;; Όπως είναι γνωστό, άλλα παιδιά εγγράφονται και συμμετέχουν στην Α βάρδια και άλλα στη Β βάρδια. Οπότε, τα παιδιά της Α βάρδιας;; Σπίτι τους;;; Εκτός αν αυτός είναι ο σκοπός σας…
Από πού προκύπτει ότι ΟΛΑ τα παιδιά 2μμ με 6μμ πηγαίνουν στο ολοήμερο σχολείο;;; Κατ’αρχάς το ολοήμερο είναι σε κάποια σχολεία μέχρι τις 3μμ και στα υπόλοιπα μέχρι τις 4μμ. Δεύτερον, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Παιδείας, λιγότερο από το 33% του μαθητικού πληθυσμού εγγράφεται και παρακολουθεί το πρόγραμμα του ολοήμερου σχολείου. Γιατί, λοιπόν το υπόλοιπο +67% των παιδιών να χάσει το δικαίωμα να έρχεται στα ΚΔΑΠ 2μμ με 6μμ αν αυτό το ωράριο εξυπηρετεί τα ίδια (ειδικά στις μικρές ηλικίες 5-7 ετών) και τις οικογένειές τους;;;
Κατάργηση της Α βάρδιας λειτουργίας και λειτουργία σε μόνο μία τετράωρη βάρδια, 6μμ με 10μμ, σημαίνει εκατοντάδες απολύσεις εργαζομένων στα δημοτικά ΚΔΑΠ και μετατροπή των συμβάσεων του συνόλου των ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ εργαζομένων στα ΚΔΑΠ από πλήρους απασχόλησης σε μερικής. Αυτός είναι τελικά ο στόχος της Κυβέρνησης για τους επιστήμονες εκπαιδευτικούς των δημοτικών ΚΔΑΠ;;; Η ανεργία και η καθολική επιβολή ελαστικών σχέσεων εργασίας με μισθούς πείνας;;; Αυτό είναι το πλάνο σας για τα ΚΔΑΠ;;;

Στον αντίποδα όλων αυτών, ο κ.Πέτσας, εκπροσωπώντας απευθείας τον Πρωθυπουργό, έβαλε (ευτυχώς) τα πράγματα στη θέση τους, μιλώντας την επόμενη μέρα σε τηλεοπτική εκπομπή. Ο κ.Πέτσας, εκπροσωπώντας την Κυβέρνηση εξέφρασε την άποψη πως τα ΚΔΑΠ είναι ένας πετυχημένος θεσμός, ο οποίος πρέπει να περιφρουρηθεί και όχι να απαξιωθεί. Παραδέχτηκε πως το πρόβλημα προέκυψε φέτος λόγω της ίδρυσης πολλών νέων ΚΔΑΠ, χωρίς παράλληλα να προβλεφθεί η αντίστοιχη αύξηση των κονδυλίων, ενώ, μάλλον λόγω κακής ενημέρωσης, είπε πως η αύξηση αυτή παρατηρήθηκε εξίσου σε δημοτικές και ιδιωτικές Δομές. Όπως, αναφέραμε και παραπάνω κάτι τέτοιο δεν ισχύει καθώς από τα στατιστικά στοιχεία προκύπτει πως οι νέες δημοτικές δομές ΚΔΑΠ δεν ακολουθούν τους ίδιους ραγδαίους ρυθμούς ίδρυσης με εκείνους των ιδιωτικών ΚΔΑΠ. Επίσης, σχολιάζει θετικά την ίδρυση νέων ΚΔΑΠ, αναγνωρίζοντας το πόσο σημαντικές είναι οι υπηρεσίες αυτές, τόσο για την πνευματική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών, όσο για τις οικογένειες γιατί απελευθερώνεται ο δεύτερος εργαζόμενος στο σπίτι για να αναζητήσει εργασία αυξάνοντας και το οικογενειακό εισόδημα και το ΑΕΠ της χώρας. Εδώ θα συμφωνήσουμε με τον κ.Πέτσα συμπληρώνοντας κάτι που λέμε εδώ και πολλά χρόνια: οι κοινωνικές αυτές υπηρεσίες πρέπει να παρέχονται από το Κράτος, από τους Δήμους, σε όλες τις μητέρες, σε κάθε Δήμο της χώρας μας. Θα πρέπει λοιπόν η Πολιτεία να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις (χρηματοδοτικές και θεσμικές) ώστε σε κάθε Δήμο να υπάρχει τουλάχιστον ένα ΚΔΑΠ και ένα ΚΔΑΠ-ΜΕΑ. Μέχρι τότε, όμως, είναι κρίσιμο και αποτελεί προτεραιότητα να στηριχτούν οι ήδη υπάρχουσες δημοτικές Δομές και να μην υποχρηματοδοτούνται και απαξιώνονται από την Πολιτεία, όπως έγινε φέτος.

Μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη για τους εργαζόμενους των ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ ήταν η υιοθέτηση εκ μέρους του Κυβερνητικού Εκπροσώπου όσων λέμε και «φωνάζουμε» τόσα χρόνια σε όλες τις Κυβερνήσεις. Ο κ.Πέτσας πολύ σωστά αναφέρθηκε σε:

  • Σωστή προετοιμασία και αξιολόγηση χρηματοδοτικών αναγκών
  • Να μην δίνονται voucher σε περιοχές που δεν υπάρχουν προσφερόμενες θέσεις
  • Να γίνει εξορθολογισμός των δαπανών και να μη βάζουμε χρήματα σε έναν προϋπολογισμό χωρίς να εξετάζουμε όλες τις προϋποθέσεις
  • ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ δείχνουμε το δέοντα σεβασμό στα χρήματα των φορολογουμένων

Επιτέλους, έστω μέσω της φετινής κρίσης στα ΚΔΑΠ, η Κυβέρνηση δείχνει να αντιλαμβάνεται όσα τόσο καιρό παρουσιάζουμε και αιτούμαστε, μέσα από πλήρως κοστολογημένες μελέτες και λογικά τεκμηριωμένες προτάσεις, τις οποίες έχουμε καταθέσει επανειλημμένως στα συναρμόδια Υπουργεία, στην ΕΕΤΑΑ και στην ΚΕΔΕ και κανείς μέχρι σήμερα δεν τις έκανε αποδεκτές. Επαναλαμβάνουμε συνοπτικά πως με περίπου 40.000.000€ ετησίως:
Θα διασφαλιζόταν η βιώσιμη λειτουργία των δημοτικών ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ
Θα εξασφαλιζόταν η ελεύθερη πρόσβαση των μητέρων, πάντα βάσει κοινωνικό-οικονομικών κριτηρίων, καθώς θα μπορούσε να καλυφθεί χωρίς προβλήματα το 100% των προσφερόμενων θέσεων
Θα εξοικονομούνταν δεκάδες εκκατομύρια ευρώ για τα δημόσια ταμεία
Θα διασφαλίζονταν οι θέσεις εργασίας του προσωπικού και θα τίθεντο μετά από τόσα χρόνια οι βάσεις για τη μονιμοποίησή του.

Θα κλείσουμε το αναλυτικό Δελτίο Τύπου μας με τη δέσμευση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου για αύξηση του προϋπολογισμού για φέτος για τα ΚΔΑΠ, θεωρώντας μεν θετική τη παραπάνω δέσμευση, αλλά κάνοντας το εξής σχόλιο:
Δεν θα χρειαστεί καμία αύξηση του προϋπολογισμού αν γίνει απλά ανακατανομή των αδιάθετων πόρων που θα προκύψουν από τα voucher άλλων κατηγοριών (βρεφικών, ΚΔΑΠ-ΜΕΑ κλπ) που δεν θα ενεργοποιηθούν λόγω έλλειψης διαθέσιμων θέσεων στις αντίστοιχες κατηγορίες. Επίσης, ο,τι γίνει, θα πρέπει να γίνει ΤΑΧΙΣΤΑ καθώς, αφενός δεκάδες χιλιάδες παιδιά αυτή τη στιγμή παραμένουν εκτός δωρεάν δημιουργικής απασχόλησης, χιλιάδες μητέρες αντιμετωπίζουν τεράστιο πρόβλημα με αυτό, οι δημοτικές δομές δεν καλύπτουν τα λειτουργικά τους έξοδα έχοντας τεράστια χρηματοδοτικά κενά και εκατοντάδες συμβασιούχοι εργαζόμενοι στα Δημοτικά ΚΔΑΠ ήδη απολύονται ή θα απολυθούν τις επόμενες μέρες ή (στο πιο «αισιόδοξο» σενάριο) θα αναγκαστούν από τις δημοτικές αρχές να εργαστούν ως ημιαπασχολούμενοι, με μισθούς πείνας.

Και αφού δοθεί το συντομότερο δυνατόν λύση στην φετινή πρωτόγνωρη κατάσταση που προέκυψε για παιδιά, γονείς, αυτοδιοικητικούς και εργαζόμενους, θα πρέπει το φετινό «πάθημα» να γίνει «μάθημα» στους εμπλεκόμενους φορείς (Υπουργεία, ΚΕΔΕ, ΕΕΤΑΑ) και από την αρχή τις χρονιάς να συσταθεί επιτέλους μία Ομάδα Εργασίας, η οποία θα επεξεργαστεί ενδελεχώς και με υπευθυνότητα τις διαχρονικές προτάσεις του ΠΑΣΕΚΔΑΠ για μόνιμες δομές ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ στους Δήμους, με εξασφαλισμένη και επαρκή Κρατική Χρηματοδότηση και μονιμοποίηση του υπηρετούντος προσωπικού. Μία ολοκληρωμένη πρόταση που εκτός των άλλων αποτελεί την επιτομή του σεβασμού των χρημάτων των φορολογουμένων, όπως σωστά υπογράμμισε ο κ.Πέτσας.

ΕΛΛΑΔΑ

Ψυχής συναπάντημα    (γράφει η Ειρήνη Κατσάμπα)

Published

on

By

Τη συνάντησα τυχαία σε μια εκδήλωση στο λιμάνι Μεσολογγίου. Καθόταν μόνη της και κοίταζε αυτούς που χόρευαν.

Στο μελαγχολικό της βλέμμα έβλεπες ξεκάθαρα την ψυχή της να κάνει τσαλίμια και να αιμορραγεί συγχρόνως.

Λίγο πιο κει καθόταν η ξαδέρφη μου. Τη φωτογράφισα.

Πλησίασα δειλά να ρωτήσω την ηλικιωμένη κυρία αν μου επιτρέπει να φωτογραφίσω κι εκείνη. Με πρόλαβε όμως. -Θα με βγάλεις κι εμένα μια φωτογραφία; Με ρώτησε.

-Ναι, ευχαρίστως. Αλλά πού θα σας βρω να σας τη δώσω; Δεν είμαι από δω.

-Από πού είσαι;

-Από τη Ναύπακτο. Αλλά έρχομαι συχνά εδώ.

-Πότε θα ξανάρθεις; Σε μια βδομάδα; Δέκα μέρες; Με ρώτησε με αγωνία.

-Δεν ξέρω. Πείτε μου πού να την αφήσω.

-Να μου τη δώσεις τώρα απάντησε-πίστευε πως μπορούσα να την εκτυπώσω εκείνη τη στιγμή.

-«Γιαγιά», της είπα κρατώντας της το χέρι, «δεν γίνεται τώρα». Πρέπει να πάω σε κατάστημα να την εκτυπώσω, προσπάθησα να της εξηγήσω ενώ ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι δεν άκουσε τίποτα. Το ηχείο ήταν πάνω από το κεφάλι της. Μπορεί ακόμα και να μην καταλάβαινε τί της έλεγα.

– Να την αφήσω στο ζαχαροπλαστείο του κυρίου Πέτρου στην πλατεία;

Κούνησε το κεφάλι καταφατικά. Κρατούσε στα χέρια της ένα ματσάκι λουλούδια.

Τα λατρεύει σκέφτηκα. Το ίδιο κάνω κι εγώ σε κάθε μου απόδραση μαζεύω λουλούδια. Ντυμένη όμορφα με καθαρά ρούχα, καλοχτενισμένη, κι ένα φουλάρι στο λαιμό που πρόσθετε μια ιδιαίτερη πινελιά στο ντύσιμό της και την προστάτευε συνάμα από το κρύο. Μια φιγούρα που δεν περνούσε απαρατήρητη!

Θαυμάζω τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που κυκλοφορούν πάντα περιποιημένοι. Δείχνουν πόσο αγαπούν τη ζωή!

Έμεινα να κοιτάζω μια τους πολύχρωμους χαρταετούς στον ουρανό, μια τα μικρά παιδιά που έτρεχαν και γελούσαν και μια εκείνη που είχε χαθεί στις σκέψεις της.

Στο βάθος οι βάρκες και τα ψαροκάικα δεμένα στο λιμάνι.

Πόσες διαφορετικές εικόνες στον καμβά της ζωής!

Πόσες φουρτούνες να πέρασε κι εκείνη ψάχνοντας το λιμάνι της.

Το βρήκε άραγε ή ακόμα θαλασσοδέρνεται;

Διάφορα ερωτήματα βομβάρδιζαν το μυαλό μου και το κεφάλι μου άρχισε να βαραίνει λες και είχα πιει ένα βαρέλι κρασί.

Πάμε να χορέψουμε, πρότεινε η ξαδέρφη μου και την ακολούθησα αφήνοντας ένα μουδιασμένο χαμόγελο να σκάσει σαν πυροτέχνημα στα χείλη μου.

Την άφησα και μπήκα στο χορό αλλά η ματιά μου ήταν συνεχώς πάνω της.

Αναρωτιόμουν δεν έχει κανέναν αυτή η γυναίκα; Οικογένεια, φίλους, κάποιον τέλος πάντων να της κάνει παρέα μια τέτοια μέρα.

Μπήκα στη θέση της. Πόσο επώδυνη είναι η μοναξιά τέτοιες ώρες;

Ένιωθα πως είχα μερίδιο ευθύνης για τον πόνο της.

Πώς μπορούσα εγώ να χορεύω, όταν εκείνη καθόταν ακίνητη σε μια καρέκλα τελείως μόνη; Κάποια κυρία με έσπρωξε και με έβαλε χωρίς να με ρωτήσει να σύρω το χορό.

Ωστόσο εγώ έχανα τα βήματά μου γιατί πονούσα. Εκείνη τη στιγμή τη βλέπω να σηκώνεται με σκυμμένο το κεφάλι και αργόσυρτα βήματα και να φεύγει. Δεν έχασα χρόνο.

Έτρεξα προς το μέρος της, την πήρα από το χέρι και την έβαλα να σύρει το χορό.

Αν κάποιον έπρεπε να καμαρώσουμε ήταν εκείνη και μόνο εκείνη!

Στα πρώτα της κιόλας βήματα ξεχύθηκε στο πρόσωπό της όλος ο πόνος και η πίκρα που της έδωσε η ζωή.

Έσκυψε και πετούσε λίγα – λίγα τα λουλούδια που κρατούσε, με τέτοια ευλάβεια, λες κι εκείνη την ώρα κάποιον άγιο προσκυνούσε. Ίσως πάλι να φαντασιωνόταν κάποια στιγμή από τα νιάτα της που της πετούσαν λουλούδια όταν χόρευε. Μπορεί πάλι να μην το έκανε ποτέ κανένας για κείνη και της έμεινε ανεκπλήρωτη επιθυμία, παράπονο κρυφό και τώρα τα πρόσφερε στον εαυτό της. Μόνο εκείνη ξέρει.

Αφού τέλειωσε το χορό και έλαβε το θερμό χειροκρότημα όλων των παρευρισκόμενων, ένας ολόλαμπρος ήλιος ήρθε και θρονιάστηκε μέσα της.

Όρθωσε τους ώμους της, αποτίναξε προς στιγμή το φορτίο που κουβαλούσε και με μια αέρινη σβελτάδα πήγε και ξανακάθισε στη θέση της. Το σκοτάδι στο βλέμμα της είχε χαθεί.  Ξαναμάζεψε λουλούδια κι έμεινε εκεί ως το τέλος της εκδήλωσης να μας παρακολουθεί.

Σε λίγο τα ηχεία έκλεισαν. Μπορούσαμε πια να συνεννοηθούμε.

Με μια παιδιάστικη αφέλεια, μου έδωσε το τηλέφωνό της, χωρίς να το ζητήσω, μου είπε το όνομά της και πού είναι το σπίτι της.

Ήθελα να τη ρωτήσω γιατί ήταν μόνη της αλλά δίστασα. Φοβήθηκα μήπως τις ξύσω πληγές. Ας γύριζε στη γωνίτσα της ανάλαφρη έστω για μια μέρα. Της άξιζε και το δικαιούταν -όπως ο καθένας μας άλλωστε.[1]

Υποσχέθηκα πως θα της τηλεφωνήσω να συναντηθούμε να της δώσω τη φωτογραφία.

Η κυρία Ελένη. Μια αρχόντισσα 90 χρονών μόνη! Μια αξιοπρεπέστατη κυρία -όπως και τόσες άλλες στην ηλικία της-που κρύβει περίτεχνα τον πόνο της και υπομένει καρτερικά τη μοναξιά της κοιτώντας μας στα μάτια.

Κι εμείς;

Τί κάνουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους εμείς;

Πού κοιτάμε;

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

Φρακάραμε…

Published

on

By

Χρόνιο το πρόβλημα και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να υπάρχει αν δεν βρεθεί χώρος να σταθμεύουν τα τουριστικά λεωφορεία που φτάνουν στη Ναύπακτο.

Συμπτωματικά έφτασαν και σταμάτησαν για να κατεβάσουν κόσμο στο λιμάνι δυο λεωφορεία και η πόλη έπαθε κυκλοφοριακό έμφραγμα.

Τουριστικός προορισμός δεν γίνεσαι αν φρακάρεις με δυο λεωφορεία!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

“H ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ 2024” – εμείς συμμετέχουμε!

Published

on

By

Νέα έκθεση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού, υπηρεσίας του ΟΗΕ, χαρακτηρίζει την περσινή χρονιά ως τη θερμότερη παγκοσμίως και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις οι δείκτες εκτοξεύθηκαν, όσον αφορά τα επίπεδα αερίων του θερμοκηπίου, τις θερμοκρασίες της επιφάνειας της γης με 1,45°C, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και την περαιτέρω υποχώρηση των παγετώνων.

Παράλληλα εκφράζονται φόβοι ότι υπάρχει “μεγάλη πιθανότητα” το 2024 να παρουσιάσει με τη σειρά του πολύ υψηλές θερμοκρασίες, ωθώντας τον πλανήτη “στο χείλος της καταστροφής”.

   Το δάσος είναι ένα φυσικό αγαθό, με πολύπλευρη σημασία και ανυπολόγιστη αξία για τη ζωή, για τον άνθρωπο. Ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος με τεράστιες ανεξάντλητες δυνατότητες για την οικονομική, περιβαλλοντική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου, για τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών ζωής.

   Η αξία της προστασίας του, γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.

   Ας αναδείξουμε με τη συμμετοχή μας στην φετινή «Ώρα της Γης» την αξία του δάσους και τη σημασία της προστασίας του!

   Εμείς συμμετέχουμε!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ