Connect with us

ΕΛΛΑΔΑ

Απ. Κατσιφάρας: «Ευχαριστώ για το ωραίο ταξίδι στην αυτοδιοίκηση»

Published

on

Κατσιφάρας-Απόστολος-περιφέρεια-δυτικής-Ελλάδας

Σε ανακοίνωσή του ο πρ. Περιφερειάρχης και νυν επικεφαλής της  αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Δυτική Ελλάδα με την παράταξη «ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ – ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ» Απόστολος Κατσιφάρας ανακοινώνει την πρόθεσή του να μην συμμετάσχει στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές. Αναφέρει:

«Φίλες και Φίλοι

Ένας κύκλος πολύτιμος και δημιουργικός στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση κλείνει για μένα.

Εννέα χρόνια ως περιφερειάρχης και τρία χρόνια ως επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Δυτική Ελλάδα.

Κρατώ μέσα στην καρδιά μου, την ΑΓΑΠΗ σας και την ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ σας. Όσο ζω θα σας τα ανταποδίδω με τον σεβασμό και την εκτίμησή μου.

Πίστεψα με πάθος στον θεσμό που υπηρέτησα. Έδωσα όλες μου τις δυνάμεις για το ανώτερο, το καλύτερο, το αξιοπρεπές, το άδολο. Με πίστη και αγάπη για τον τόπο μας.

Εκλεγήκαμε το 2010 ως παράταξη ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ – ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ, μέσα στην πιο δύσκολη οικονομικά περίοδο για την πατρίδα μας.

Λειτουργήσαμε τον θεσμό μέσα σε τρία μνημόνια, με περιορισμένα δημοσιονομικά μέσα  και πολιτική αστάθεια. Πήραμε χρέη και παραδώσαμε ταμείο, πήραμε βαλτωμένα έργα και παραδώσαμε ολοκληρωμένα και λειτουργικά έργα.

Πορευτήκαμε με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον, την αξιοκρατία και τη διαφάνεια.

Κτίσαμε έναν νέο θεσμό, πρωτοποριακό, αναπτυξιακό – συμμετοχικό – εξωστρεφή στην Μεσόγειο και την Ευρώπη.

Δύο φορές εκλέχτηκα πρόεδρος της Διαμεσογειακής Επιτροπής, δηλαδή όλων των περιφερειών της Μεσογείου, και εννέα χρόνια αντιπρόεδρος της Σοσιαλιστικής Ομάδας στη επιτροπή περιφερειών της ΕΕ. Η τιμή μεγάλη.

Η Δυτική Ελλάδα απέκτησε αναγνώριση. Στο πρόσωπό μου αποδόθηκε τιμή στη συλλογική προσπάθεια της παράταξης μας και δημιουργήθηκε μια μεγάλη υπεραξία μέσα από την εμπειρία που αποκτήθηκε.

Στήσαμε ένα θεσμό λαϊκό και ανεξάρτητο, που δεν περίμενε εντολές από την Αθήνα. Εμείς συνεργαζόμασταν με την Αθήνα και διεκδικούσαμε αποτελεσματικά.

Εμείς πιστέψαμε και  πιστεύουμε, πραγματικά, στην Περιφερειακή Διακυβέρνηση.

Δουλέψαμε με όραμα, σχέδιο και στρατηγική και διαμορφώσαμε έναν θεσμό που άνοιγε δρόμους παντού. Στην έρευνα, τις υποδομές, το περιβάλλον, την ανάπτυξη και στην κοινωνία.

Με μια μόνο αξία και αρχή: Το Δικαίωμα στην Πρόοδο του τόπου μας.

Τι δεν ξεχνώ από το έργο μας

Τις ολοκληρωμένες επενδύσεις ( ΟΧΕ ) Κατάκολο – Πύργος – Αρχαία Ολύμπια και Μεσολόγγι -Αιτωλικό – Λιμνοθάλασσά. Πρωτοποριακές και οραματικές στρατηγικές.

Τις αστικές αναπλάσεις σε όλες τις Πόλεις και έδρες των δήμων και κωμοπόλεις. Όλες οι πόλεις είχαν δικαίωμα – όλες απέκτησαν έργα αστικής κινητικότητας.

Την πολιτική διεκδίκηση για την ανάπτυξη δικτύων ενέργειας για την πατρίδα και την καταπολέμηση της ενεργειακής φτώχειας και την ανάπτυξη της παραγωγής μας.

Τη διαρκή και σθεναρή στήριξη των παραγωγών μας και του Πρωτογενούς Τομέα.

Τη στήριξη με προγράμματα για την Έρευνα και την Εκπαίδευση του ανθού της κοινωνίας μας, τη Νέα Γενιά.

Δεν ξεχνώ τα δέκα πιο εμβληματικά έργα

Νοσοκομείο Αγρινίου,  Νοσοκομείο Άγιος Ανδρέας στην Πάτρα, Λιμάνι Κατάκολου , Λιμάνι Αιγίου,  Μουσείο Μεσολογγίου, Μουσείο Θέρμου, Παντάνασσα , Μίνι Περιμετρική Πάτρας, Χιονοδρομικό Καλαβρύτων, Προσβάσεις σε 30 Μονές και θρησκευτικά Μνημεία.

Δεν ξεχνώ επίσης ότι ανοίξαμε τον Δρόμο για την ανάπλαση του εργοστάσιού του Λαδόπουλου στην Πάτρα, την βόρεια έσοδο της Πάτρας, την Τριχωνίδα στο Αγρίνιο, το φράγμα Πείρου Παραπείρου και το φράγμα Πηνειού στην Ηλεία.

Δεν ξεχνώ, τέλος, τους κρίσιμους αγώνες που δώσαμε για την ολοκλήρωση των οδικών και σιδηροδρομικών υποδομών. Με συνέπεια και χωρίς να αλλάζουμε άποψη ανάλογα με το ποιος κυβερνά.

Είναι οι προκλήσεις του Αύριο. Θα ολοκληρωθούν γιατί τα θεμέλια που βάλαμε είναι γερά.

Παραδώσαμε ένα πρωτοποριακό τεχνικό πρόγραμμα που θα υλοποιείται για πολλά χρόνια γιατί συμπύκνωνε τις ανάγκες του μέλλοντος.

Φίλοι και φίλες,

Το 2019 η παράταξή μας δεν έχασε τις εκλογές. Η παράταξή μας  υπονομεύτηκε. Πλέον, όλα είναι γνωστά . Όπως είναι γνωστοί και οι πρωταγωνιστές. Οι ιδιοτελείς πράξεις τους παρέδωσαν ένα δημοκρατικό κάστρο της αυτοδιοίκησης στη συντηρητική παράταξη και αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα. Είναι όμως και ένα ιστορικό και βαθιά πολιτικό μάθημα για τον προοδευτικό κόσμο για να αγωνιστεί, ώστε να ανατρέψει την οπισθοδρόμηση και τον νεποτισμό τις ιδιοτέλειας και του ρουσφετιού.

Μέχρι σήμερα επέλεξα να μην κάνω καμία αναφορά για το θέμα, άφησα τον χρόνο να δώσει τις απαντήσεις και σήμερα όλα είναι γνωστά με κυριότερο την διαπραγμάτευση για τις θέσεις.

Βεβαίως, έγιναν λάθη, αστοχίες και παραλήψεις για τις οποίες έχω αναλάβει της ευθύνες μου. Ένα θέλω να γνωρίζετε ότι δεν υπήρξε ποτέ από μένα ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα.

Ευχαριστώ για το ωραίο ταξίδι στην αυτοδιοίκηση, τα πολιτικά στελέχη και μέλη της παράταξης, τους άμεσους συνεργάτες του ιδιαίτερου γραφείου μου, την οικογένειά μου που με στήριξε πάντα με διακριτικό τρόπο.

Επέλεξα συνειδητά, να ανοίξω τον δρόμο τώρα, έναν ακριβώς χρόνο πριν τις Αυτοδιοικητικές εκλογές. Θεωρώ πως είναι η κατάλληλη στιγμή για την παράταξη μας, να εκλέξει τον νέο επικεφαλής της, να αναπτύξει τον πολιτικό σχεδιασμό της, να προετοιμαστεί για τον επόμενο στόχο που είναι η νίκη.

Παρέμεινα στην θέση του περιφερειακού συμβούλου, σεβόμενος τη λαϊκή εντολή. Ο σεβασμός στην λαϊκή εντολή είναι κορωνίδα της δημοκρατίας.

Στη ζωή μου έχω βάλει πυξίδα να υπηρετώ τον άνθρωπο, το δίκαιο και τις αξίες της θεσμικής δημοκρατίας και την ακολουθώ στο ακέραιο.

Φίλες και Φίλοι,

Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα, αλλά η αισιοδοξία για το αύριο είναι ο οδηγός μου.

Ρωτούν πολλοί που, πραγματικά, ενδιαφέρονται για μένα και πιστεύουν τις αξίες που υπηρετώ, …”τι θα κάνει ο Αποστόλης την επόμενη μέρα.”

Απαντώ είμαι ελεύθερος!

Πάντοτε επέλεγα την αξιοπρέπεια από τον συμβιβασμό και τη διαπραγμάτευση.

Την Μεγάλη Εικόνα από τις μικροδιευθετήσεις.

Το Πολιτικό Όραμα για την κοινωνία από τους αποσπασματικούς σχεδιασμούς.

Το ΔΙΚΑΙΩΜΑ στην ΠΡΟΟΔΟ.

Παραμένω στην πολιτική ως ενεργός πολίτης.

Θα έχετε τη αγάπη μου, τον σεβασμό μου, την έμπρακτη στήριξή μου.

Είμαι περήφανος για το ταξίδι μας, νιώθω περήφανος για την όμορφη σχέση που κτίσαμε.

Μπροστά μας είναι ο Δρόμος!»

 

 

 

 

 

 

ΕΛΛΑΔΑ

Ψυχής συναπάντημα    (γράφει η Ειρήνη Κατσάμπα)

Published

on

By

Τη συνάντησα τυχαία σε μια εκδήλωση στο λιμάνι Μεσολογγίου. Καθόταν μόνη της και κοίταζε αυτούς που χόρευαν.

Στο μελαγχολικό της βλέμμα έβλεπες ξεκάθαρα την ψυχή της να κάνει τσαλίμια και να αιμορραγεί συγχρόνως.

Λίγο πιο κει καθόταν η ξαδέρφη μου. Τη φωτογράφισα.

Πλησίασα δειλά να ρωτήσω την ηλικιωμένη κυρία αν μου επιτρέπει να φωτογραφίσω κι εκείνη. Με πρόλαβε όμως. -Θα με βγάλεις κι εμένα μια φωτογραφία; Με ρώτησε.

-Ναι, ευχαρίστως. Αλλά πού θα σας βρω να σας τη δώσω; Δεν είμαι από δω.

-Από πού είσαι;

-Από τη Ναύπακτο. Αλλά έρχομαι συχνά εδώ.

-Πότε θα ξανάρθεις; Σε μια βδομάδα; Δέκα μέρες; Με ρώτησε με αγωνία.

-Δεν ξέρω. Πείτε μου πού να την αφήσω.

-Να μου τη δώσεις τώρα απάντησε-πίστευε πως μπορούσα να την εκτυπώσω εκείνη τη στιγμή.

-«Γιαγιά», της είπα κρατώντας της το χέρι, «δεν γίνεται τώρα». Πρέπει να πάω σε κατάστημα να την εκτυπώσω, προσπάθησα να της εξηγήσω ενώ ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι δεν άκουσε τίποτα. Το ηχείο ήταν πάνω από το κεφάλι της. Μπορεί ακόμα και να μην καταλάβαινε τί της έλεγα.

– Να την αφήσω στο ζαχαροπλαστείο του κυρίου Πέτρου στην πλατεία;

Κούνησε το κεφάλι καταφατικά. Κρατούσε στα χέρια της ένα ματσάκι λουλούδια.

Τα λατρεύει σκέφτηκα. Το ίδιο κάνω κι εγώ σε κάθε μου απόδραση μαζεύω λουλούδια. Ντυμένη όμορφα με καθαρά ρούχα, καλοχτενισμένη, κι ένα φουλάρι στο λαιμό που πρόσθετε μια ιδιαίτερη πινελιά στο ντύσιμό της και την προστάτευε συνάμα από το κρύο. Μια φιγούρα που δεν περνούσε απαρατήρητη!

Θαυμάζω τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που κυκλοφορούν πάντα περιποιημένοι. Δείχνουν πόσο αγαπούν τη ζωή!

Έμεινα να κοιτάζω μια τους πολύχρωμους χαρταετούς στον ουρανό, μια τα μικρά παιδιά που έτρεχαν και γελούσαν και μια εκείνη που είχε χαθεί στις σκέψεις της.

Στο βάθος οι βάρκες και τα ψαροκάικα δεμένα στο λιμάνι.

Πόσες διαφορετικές εικόνες στον καμβά της ζωής!

Πόσες φουρτούνες να πέρασε κι εκείνη ψάχνοντας το λιμάνι της.

Το βρήκε άραγε ή ακόμα θαλασσοδέρνεται;

Διάφορα ερωτήματα βομβάρδιζαν το μυαλό μου και το κεφάλι μου άρχισε να βαραίνει λες και είχα πιει ένα βαρέλι κρασί.

Πάμε να χορέψουμε, πρότεινε η ξαδέρφη μου και την ακολούθησα αφήνοντας ένα μουδιασμένο χαμόγελο να σκάσει σαν πυροτέχνημα στα χείλη μου.

Την άφησα και μπήκα στο χορό αλλά η ματιά μου ήταν συνεχώς πάνω της.

Αναρωτιόμουν δεν έχει κανέναν αυτή η γυναίκα; Οικογένεια, φίλους, κάποιον τέλος πάντων να της κάνει παρέα μια τέτοια μέρα.

Μπήκα στη θέση της. Πόσο επώδυνη είναι η μοναξιά τέτοιες ώρες;

Ένιωθα πως είχα μερίδιο ευθύνης για τον πόνο της.

Πώς μπορούσα εγώ να χορεύω, όταν εκείνη καθόταν ακίνητη σε μια καρέκλα τελείως μόνη; Κάποια κυρία με έσπρωξε και με έβαλε χωρίς να με ρωτήσει να σύρω το χορό.

Ωστόσο εγώ έχανα τα βήματά μου γιατί πονούσα. Εκείνη τη στιγμή τη βλέπω να σηκώνεται με σκυμμένο το κεφάλι και αργόσυρτα βήματα και να φεύγει. Δεν έχασα χρόνο.

Έτρεξα προς το μέρος της, την πήρα από το χέρι και την έβαλα να σύρει το χορό.

Αν κάποιον έπρεπε να καμαρώσουμε ήταν εκείνη και μόνο εκείνη!

Στα πρώτα της κιόλας βήματα ξεχύθηκε στο πρόσωπό της όλος ο πόνος και η πίκρα που της έδωσε η ζωή.

Έσκυψε και πετούσε λίγα – λίγα τα λουλούδια που κρατούσε, με τέτοια ευλάβεια, λες κι εκείνη την ώρα κάποιον άγιο προσκυνούσε. Ίσως πάλι να φαντασιωνόταν κάποια στιγμή από τα νιάτα της που της πετούσαν λουλούδια όταν χόρευε. Μπορεί πάλι να μην το έκανε ποτέ κανένας για κείνη και της έμεινε ανεκπλήρωτη επιθυμία, παράπονο κρυφό και τώρα τα πρόσφερε στον εαυτό της. Μόνο εκείνη ξέρει.

Αφού τέλειωσε το χορό και έλαβε το θερμό χειροκρότημα όλων των παρευρισκόμενων, ένας ολόλαμπρος ήλιος ήρθε και θρονιάστηκε μέσα της.

Όρθωσε τους ώμους της, αποτίναξε προς στιγμή το φορτίο που κουβαλούσε και με μια αέρινη σβελτάδα πήγε και ξανακάθισε στη θέση της. Το σκοτάδι στο βλέμμα της είχε χαθεί.  Ξαναμάζεψε λουλούδια κι έμεινε εκεί ως το τέλος της εκδήλωσης να μας παρακολουθεί.

Σε λίγο τα ηχεία έκλεισαν. Μπορούσαμε πια να συνεννοηθούμε.

Με μια παιδιάστικη αφέλεια, μου έδωσε το τηλέφωνό της, χωρίς να το ζητήσω, μου είπε το όνομά της και πού είναι το σπίτι της.

Ήθελα να τη ρωτήσω γιατί ήταν μόνη της αλλά δίστασα. Φοβήθηκα μήπως τις ξύσω πληγές. Ας γύριζε στη γωνίτσα της ανάλαφρη έστω για μια μέρα. Της άξιζε και το δικαιούταν -όπως ο καθένας μας άλλωστε.[1]

Υποσχέθηκα πως θα της τηλεφωνήσω να συναντηθούμε να της δώσω τη φωτογραφία.

Η κυρία Ελένη. Μια αρχόντισσα 90 χρονών μόνη! Μια αξιοπρεπέστατη κυρία -όπως και τόσες άλλες στην ηλικία της-που κρύβει περίτεχνα τον πόνο της και υπομένει καρτερικά τη μοναξιά της κοιτώντας μας στα μάτια.

Κι εμείς;

Τί κάνουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους εμείς;

Πού κοιτάμε;

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

Φρακάραμε…

Published

on

By

Χρόνιο το πρόβλημα και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να υπάρχει αν δεν βρεθεί χώρος να σταθμεύουν τα τουριστικά λεωφορεία που φτάνουν στη Ναύπακτο.

Συμπτωματικά έφτασαν και σταμάτησαν για να κατεβάσουν κόσμο στο λιμάνι δυο λεωφορεία και η πόλη έπαθε κυκλοφοριακό έμφραγμα.

Τουριστικός προορισμός δεν γίνεσαι αν φρακάρεις με δυο λεωφορεία!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

“H ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ 2024” – εμείς συμμετέχουμε!

Published

on

By

Νέα έκθεση του Παγκόσμιου Μετεωρολογικού Οργανισμού, υπηρεσίας του ΟΗΕ, χαρακτηρίζει την περσινή χρονιά ως τη θερμότερη παγκοσμίως και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις οι δείκτες εκτοξεύθηκαν, όσον αφορά τα επίπεδα αερίων του θερμοκηπίου, τις θερμοκρασίες της επιφάνειας της γης με 1,45°C, την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και την περαιτέρω υποχώρηση των παγετώνων.

Παράλληλα εκφράζονται φόβοι ότι υπάρχει “μεγάλη πιθανότητα” το 2024 να παρουσιάσει με τη σειρά του πολύ υψηλές θερμοκρασίες, ωθώντας τον πλανήτη “στο χείλος της καταστροφής”.

   Το δάσος είναι ένα φυσικό αγαθό, με πολύπλευρη σημασία και ανυπολόγιστη αξία για τη ζωή, για τον άνθρωπο. Ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος με τεράστιες ανεξάντλητες δυνατότητες για την οικονομική, περιβαλλοντική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου, για τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών ζωής.

   Η αξία της προστασίας του, γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.

   Ας αναδείξουμε με τη συμμετοχή μας στην φετινή «Ώρα της Γης» την αξία του δάσους και τη σημασία της προστασίας του!

   Εμείς συμμετέχουμε!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ