Στην Ιερατική Σύναξη του Ιανουαρίου 2018, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος μιλώντας στους  Κληρικούς της Ιεράς Μητροπόλεως έκανε εκτενή αναφορά- τοποθέτηση για το «Σκοπιανό», το οποίο ανέλυσε στις τρεις διαστάσεις του: εθνική, πολιτική και εκκλησιαστική, εκφράζοντας ταυτόχρονα την ανησυχία του για τις εξελίξεις για το θέμα της Μακεδονίας.

Για την εθνική διάσταση του θέματος είπε ότι οι Μακεδόνες ήταν φύλο ελληνικό.

Δεν υπήρχε ποτέ ιδιαίτερη μακεδονική εθνότητα.

Στην αρχαία Ελλάδα άλλωστε κάθε πόλις ήταν κράτος. Έτσι υπήρχαν πολλά ελληνικά κράτη, με διαμάχες μεταξύ τους. Αυτά τα κράτη ο Φίλιππος Β΄ ο Μακεδών και κατόπιν ο γιός του Αλέξανδρος τα ένωσαν σε ένα κράτος, που επεκτάθηκε μέχρι τις Ινδίες, επεκτείνοντας ταυτόχρονα και την επικράτεια της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού.

Ο Αλέξανδρος είχε δάσκαλο τον Αριστοτέλη, ο οποίος είχε πατρίδα τα Στάγιρα της Χαλκιδικής.

Οι Σλάβοι δεν έχουν καμιά σχέση με τους Έλληνες Μακεδόνες. Αυτοί κατέβηκαν προς την νότια Βαλκανική κατά τον 6ο μ. Χ. αιώνα, χωρίς να έχουν συγκροτημένο Κράτος.

Οι  αυτοκράτορες της Κωνσταντινούπολης τους χρησιμοποιούσαν, όταν είχαν ανάγκη να συγκροτήσουν στρατό.

Οι  κινήσεις τους μέσα στο πολυφυλετικό Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος ήταν όπως όλων των άλλων Ρωμαίων πολιτών. Τα πράγματα άλλαξαν με την ανάπτυξη του Βουλγαρικού εθνικισμού τον 19ο αιώνα, που οδήγησε στον γνωστό «Μακεδονικό Αγώνα» (1904-1907) με συνεχείς διεκδικήσεις των Βουλγάρων μέχρι την απελευθέρωση, το 1912, του τμήματος της Μακεδονίας που ανήκει στην ελληνική επικράτεια.

Το κράτος των Σκοπίων, που διεκδικεί το όνομα Μακεδονία γεννήθηκε από τον Τίτο, ο οποίος με την λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μετονόμασε την «Βαρντάσκα Μπανόβινα» σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας», προκειμένου να μπορεί να διεκδικήσει νοτιότερα εδάφη. Δεν το ήθελε σαν ένα κρατικό μόρφωμα, αλλά σαν ένα έθνος.

Ὁ Τίτο επινόησε και δημιούργησε το λεγόμενο «Μακεδονικό έθνος», το οποίο δεν έχει καμία ιστορική ρίζα. Για να πείσει τον λαό του ότι είναι ένα ιδιαίτερο έθνος του έδωσε ιδιαίτερη κρατική διοίκηση, του όρισε γλώσσα (μια βουλγαρική διάλεκτο) και του δημιούργησε δική του εκκλησία, με επισκόπους και κληρικούς αποσχισμένους από τον κορμό της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ως προς το πολιτικό σκέλος του θέματος είπε ότι οι Έλληνες πολιτικοί δέχονται μεγάλες πιέσεις από το εξωτερικό (Αμερική και Ευρώπη) να «κλείσουν το θέμα», προκειμένου να μπει η χώρα αυτή στο ΝΑΤΟ και κατόπιν στην Ε.Ε..

Θέλουν ένα σταθερό φιλικό τους κράτος, υπάκουο σύμμαχό τους, στο «υπογάστριο» της Ρωσίας. Ἡ πλειονότητα πάντως των πολιτικών θεωρούν ότι συμφέρει η ύπαρξη αυτού του κράτους, για την εξασφάλιση των Βορείων συνόρων μας.

Σε αυτό το πλαίσιο δυστυχώς οι πολιτικές δυνάμεις της πατρίδος μας κινούνται δίνοντας προτεραιότητα στο στενό κομματικό τους συμφέρον και όχι στο συμφέρον του Έθνους.

Το εκκλησιαστικό σκέλος έχει σχέση με την σχισματική Εκκλησία των Σκοπίων, πού αυτοονομάζεται «Μακεδονική».

Κανένα Ορθόδοξο Πατριαρχείο και καμιά Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία δεν τους έχει αναγνωρίσει μέχρι σήμερα. Μια τελευταία «φιλική» προσέγγιση προς αυτούς εκ μέρους του Πατριαρχείου Βουλγαρίας δημιούργησε έντονο προβληματισμό στην Εκκλησία της Ελλάδος, η οποία εξέδωσε σχετικό ανακοινωθέν.

Αν το κρατικό μόρφωμα των Σκοπίων λάβει οποιαδήποτε σύνθετη ονομασία, που θα περιέχει τον όρο «Μακεδονία», πώς θα ονομαστεί η Εκκλησία του;

Αν ονομαστεί «Νέα» ή «Άνω Μακεδονία» τελικά αυτό πού θα επικρατήσει ως όνομα της Εκκλησίας του θα είναι μόνο το όνομα «Μακεδονία».

Και από εκεί θα αρχίσει η σύγχυση, αλλά και οι διεκδικήσεις.

Οι  Μητροπολίτες Φλωρίνης και Καστοριάς είναι Έξαρχοι Άνω Μακεδονίας.

Θα διατηρήσουν τους τίτλους ή θα απαιτηθεί να τους αλλάξουν;

Και οι Μητροπόλεις της Μακεδονίας, πού ανήκουν στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και επιτροπικώς και διοικητικώς στην Εκκλησία της Ελλάδος, τί σχέση θα έχουν με την λεγόμενη «Μακεδονική Εκκλησία»;

Θα υπάρχει σύγχυση ονομάτων που θα ευνοούν περαιτέρω διεκδικήσεις.

Και είναι γνωστό από την ιστορία ότι στα Βαλκάνια ἡ σύγχυση των εκκλησιαστικών δικαιοδοσιών (Πατριαρχείο, Βουλγαρική Εξαρχία) χρησιμοποιήθηκε ως όχημα για εθνικιστικές διεκδικήσεις των βορείων γειτόνων μας.

Κλείνοντας την ομιλία του ο Σεβασμιότατος είπε ότι στις μέρες μας η πατρίδα μας βρίσκεται σε πολύ δυσχερή θέση, από πολλές πλευρές και για πολλά θέματα και χρειάζεται επαγρύπνηση, προσευχή και ενημέρωση.